[SF – World Cup] + [Part 2] Germanyที่รัก...วุ่นรักหนุ่มเยอรมัน – Neuer x Schweiny x Muller

กรี๊ดวีดว้ายยยยยย >[]<!! ต้องขอบอกเลยค่ะว่าเรื่องนี้เสียงตอบรับค่อนข้างดีมากกกกก

ไรท์ก็ ฮึ๋ยยย......เยอะวุ้ยยยย >>> ตะแล็ทเตะแต ------ รู้สึก Happy มากเลยค่ะ

อลอนโซ่คนดีอยู่สเปน รีดเดอร์ไม่ต้องตกใจนะคะว่าเค้าเข้ามานี้ได้ไง คือในเรื่องแกขอมาเอี่ยวด้วยค่ะเพราะอยากมาเฮ้วกะเพื่อนๆ (แถเก่งอย่างไม่น่าเชื่ออออ)

ไม่มีอะไรจะเมาท์มากเลยค่ะวันนี้.....ไปอ่านกันเลยค่าาา ^^

--------------------------------------------------------------------------------------------

“วู้ววววว  ต้องให้ได้ยังงี้เซ่!”

------------- เมื่อหลายเดือนก่อน ในตอนที่ทีมชาติเยอรมันได้เป็นแชมป์บอลโลก ------------

“นายจะแหกปากทำไมอลอนโซ่   หูฉันจะแตกอยู่แล้วเนี่ย!........ติดมากับเค้าแล้วยังจะมาทำตัวน่ารำคาญอีก  แล้วทำไมนะ? ทำไมเราต้องมาที่นี่ด้วยมันเจ๋งตรงไหนกัน ที่ๆ เหมาะกับแชมป์ต้องเป็นอะไรที่แชมป์ชอบสิ......ทะเล? ทะเลนี่มันแชมป์ชอบตรงไหนว่ะ”

ผั๊วะ!

“โอ๊ย!.....ไอ้  ตบฉันทำไมว่ะเนี่ย” คนบ่นเมื่อกี้หันมาแหวใส่ เมื่อเค้าโดนเพื่อนตบหัวจนหน้าหัน

“หนอย....ไอ้เศรษฐีใหญ่ ถ้าแกอยากไปไหนแกก็เหมาลำไปเที่ยวคนเดียวดิจะเกาะมากับทีมทำไม  ที่นี่น่ะเค้าลงมติกันแล้วว่าจะมาเที่ยวฉลองได้แชมป์โลกกัน.........อ่อ  และถ้าไม่พอใจล่ะก็  โน่น จักรยาน.....ปั่นกลับบ้านไปคนเดียวเลยเอ็ง ” อลอนโซ่คนหล่อพูดร่ายยาวซะยกใหญ่  นึกไม่พอใจอยู่นิดๆ ที่ไอ้เพื่อนคนนี้มันดันบ่นนอกคอกอยู่คนเดียว  ช่างผิดกับ.......

“เฮ้ย...” อลอนโซ่สะกิดเพื่อนที่เค้าเพิ่งซัดโบกไปเมื่อครู่ให้หันตาม “ นู่น...ดูนู่นสิ ว่าไอ้ที่แกบ่นว่ามันไม่ใช่ๆ น่ะ เบิ่งตาดูสิว่าเจ้าหมอนั่นน่ะดีอกดีใจขนาดไหน” เพื่อยกให้ดูเป็นตัวอย่าง  อลอนโซ่พยักหน้าไปทางชายหาดที่มีร่างโปร่งร่างหนึ่งกำลังดำพุดดำว่ายอย่างสนุกสนาน อยู่ห่างจากพวกเค้าไปเพียงไม่กี่เมตรเท่านั้น ...............หรือจะให้พูดใหม่ว่าร่างโปร่งร่างนั้นกำลัง ‘โดนเพื่อนจับโยนลงน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน’ ดีนะ?

มึลเลอร์อ้าปากค้าง  อลอนโซ่มองเพื่อนของเค้าสลับกับคนที่เล่นน้ำอยู่ตรงชายหาด  นึกสงสัยว่าทำไม  อะไรมันจะค้างขนาดนั้น.........และนั่นก็คงเป็นเพราะเจ้าตัวไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าในใจของมึลเลอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ เค้านั้นกำลังคิดอะไรอยู่

อูยย บาสตี้— ถ้านายจะทำแบบนั้นนะ ถอดมันออกไปเลยเสื้อกล้ามน่ะ  ไม่ต้องใส่แล้ว.....โอ้ ขาวชะมัดเลย เห็นไปถึงไหนต่อไหน  แล้วกางเกงน่ะ เฮ้ยยย ถกขึ้นสูงเกินไปแล้ว  จะใส่ทามมายยย......อืม เหมือนฉันจะเห็นอะไรบ้างอย่างแฮะ แล้วไอ้พวกนั้นมันจะเห็นด้วยไหมเนี่ย........ไม่ได้ๆ ฉันจะให้ไอ้พวกนั้นรุมกันลงแขกและเห็นของสงวนบาสตี้ของฉันไม่ได้

และด้วยความร้อนรนกลัวคนอื่นเห็นของลับของคนที่เค้าแอบชอบอยู่  โทมัส   มึลเลอร์ก็รีบเหวี่ยงเสื้อออกจากคอแล้วลุกขึ้น  วิ่งไปที่หาดท่ามกลางเสียงร้องเรียกของอลอนโซ่

“อ้าวเฮ้ย! แล้วนั่นนายจะไปไหนน่ะ”

“ไปเล่นน้ำ!”

“ห๊ะ........อ้าว อะไรของมันว่ะ” อลอนโซ่เกาหัว......ทีเมื่อกี้มันยังบ่นอยู่เลยว่าไม่ชอบ  แล้วพอมาตอนนี้อยากจะเล่นน้ำ  อะไรของมัน..........และเค้าก็เก็บความสงสัยไว้ในใจแล้วมองดูมึลเลอร์ที่เพิ่งวิ่งออกไปเหยียบเท้านอยเออร์ ก่อนผลักร่างของผู้รักษาประตูที่ยืนทำหน้าไม่พอใจออกไป แล้วเข้าไปยื้อหยุดดึงกางเกงกับบาสเตียน  เรียกเสียงโห่ร้องจากเพื่อนในทีมที่อยู่ในบริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี  เจ้าของกางเกงก็ออกแรงจับไว้สุดฤทธิ์ (อันที่จริงมึลเลอร์เข้าไปช่วยจัดระเบียบกางเกของบาสเตียนให้เรียบร้อยด้วยความหวังดี....แต่ทว่าท่าทางเค้าไม่น่าไว้ใจเป็นอย่างยิ่ง)

อลอนโซ่ขำ เมื่อสังเกตเห็นหน้าเหรอหราของรองกัปตันทีม เหมือนเจ้าหมอนั่นกำลังจะพูดว่า “เฮ้ยอะไร! นายจะทำอะไรกับกางเกงฉัน อย่านะ! ปล่อย! อย่าๆๆๆๆ” แล้วเค้าก็ลงไปนอนขำกับพื้นจนตัวงอเมื่อมึลเลอร์ผู้แสนดีกระชากเสื้อกล้ามตัวบางของบาสเตียนออก  แล้วโยนทิ้งลงทะเลหายไปกับเกลียวคลื่น

รู้ไหม......บาสตียนร้องเสียงหลง แล้วไอ้เจ้าพวกนั้นที่เรียงรายอยู่ริมหาดก็ผิวปากชอบใจกันเสียงดัง และตะโกนโห่ร้องออกมาเสียงดังยิ่งกว่า

เชื่อเลยมึลเลอร์  ถ้าหมอนั่นเป็นผู้หญิงนายคงมีหวังได้แบกเข้าห้องหอไปแหงๆ ...........อลอนโซ่คิด  และเค้าหารู้ไม่ว่าจริงๆ แล้วในใจของมึลเลอร์เองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน

***********************************************************************

20.30 น. .....................

ในขณะที่ทุกคนในทีมกำลังปาร์ตี้กันอยู่ที่ริมหาด   ร่างของโทมัส   มึลเลอร์ผู้ที่นั่งโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวก็กำลังมองบาสตี้ของเค้าเดินออกมาจากห้องพักของเพื่อนร่วมทีมคนหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนเจ้านั่นจะไม่ประสงค์ออกมาปาร์ตี้ร่วมกันกับเพื่อนๆ ถึงแม้บาสเตียนจะเอ่ยชวนแล้วก็ตาม........แต่ช่างสิ ใครสนหมอนั่นกัน  คนที่เค้ากำลังสนใจอยู่ตอนนี้ก็คือคนที่กำลังเดินลงมาต่างหากล่ะ

“เฮ้ บาสตี้ฉันรอนายอยู่นะรู้ไหม.......มามะ มานี่เร็ว” มึลเลอร์พูดอย่างอารมณ์ดี  เมื่อคนที่เค้าอุตส่าห์อดทนนั่งรอมาได้เสียที  และคนถูกชวนก็ทำหน้างงๆ เหมือนกำลังจะบอกว่า “หา เรียกฉันงั้นเหรอ?”  แต่ท้ายที่สุดแล้วเค้าก็ยอมเดินมาหาแต่โดยดี

“ทำไมเหรอโทมัส” บาสเตียนถามขณะนั่งลงบนขอนไม้ขอนใหญ่ข้างๆ มึลเลอร์

“อ๋อ  เปล่าหรอก  ฉันแค่คิดว่าเจ้าพวกนั้นมันสนุกน่าหมั่นไส้กันเกินไปแล้วก็เท่านั้นเองน่ะ” อีกคนตอบพลางชี้นิ้วไปที่กลุ่มเพื่อนนักบอลที่กำลังสนุกสนานกันอยู่อย่างติดตลก  บาสเตียนหัวเราะ

“ฮ่าๆๆ แล้วทำไมนายไม่ไปสนุกกับพวกเค้าล่ะ”

“ฉันรอนายอยู่”

“ฮ่าๆๆ ไม่เอาน่า  ก้นฉันไม่ได้ติดกับนายซะหน่อย  นายทำฉันรู้สึกผิดนะเนี่ย ”

โอ้ นี่นายกำลังเชิญชวนฉันอยู่ยังงั้นเหรอบาสเตียน ..........มึลเลอร์หน้าร้อนวาบเมื่อเค้าเริ่มคิดแปลกๆ แบบนั้นอีกแล้ว  ไม่รู้ว่าทำไมหมู่นี้ความคิดที่แอบอยู่ในซอกเหลือบของเค้ามันก้าวออกมากัดกิน หัวใจและความรู้สึกเค้าไปตั้งแต่เมื่อไร  แต่ตอนนี้มึลเลอร์รู้แต่เพียงว่า เค้าพร้อมแล้วไม่ว่าเมื่อไร ถ้าหากมีโอกาสได้บอกบาสเตียนว่าเค้ารู้สึกเช่นไร  เค้าจะไม่ลังเลเลยที่จะบอกสิ่งนั้นออกไป......อย่างเช่นตอนนี้

“เอ่อ บาสเตียนฉัน.....”

“ฮาดดด.....ฮัดชิ้วว!! >;.<” แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรมากมาย  ประโยคของเค้าก็ถูกขัดขึ้นด้วยเสียงจามของอีกคนเสียแล้ว

“นายเป็นหวัดงั้นเหรอบาสเตียน” มึลเลอร์ถามเสียงเข้ม ยามเมื่อเค้าเห็นอีกคนเช็ดจมูกแดงๆ แล้วขยี้ตาน้อยๆ

“อะ อ๋อ  เปล่าหรอก”

“จะเปล่าได้ยังไงล่ะ  ต้องเป็นเพราะนายเล่นน้ำนานไปแหงๆ แล้วแถมยังออกมาตากลมเย็นๆ แบบนี้อีก  ฉันว่าปาร์ตี้คืนนี้เจ้าพวกนั้นคงจะอดแกล้งนายซะแล้วล่ะ” เค้าพูดเสียงเข้ม.....ที่มึลเลอร์กำลังจะบอกก็คือ ให้บาสเตียนกลับไปกินยาแล้วนอนพักซะ  ปาร์ตี้คืนนี้เป็นอันงด

“โธ่ ไม่เอาน่า” บาสเตียนยังคงพยายาม

“ไม่ได้นายป่วย” แต่ความพยายามของเค้าเห็นทีจะไม่เป็นผลเสียแล้ว

“โอ๊ย เซ็ง.....” และท้ายที่สุดบาสเตียนผู้ร่าเริงก็ต้องเดินคอตกกลับห้องไป โดยมีมึลเลอร์คอยเดินไปส่งถึงห้องเพื่อกันไม่ให้เจ้าตัวแอบย่องออกมาร่วมปาร์ตี้กับเพื่อนในทีมได้  และจนเค้าบังคับให้อีกคนกินยาแล้วนั้นแหละถึงยอมกลับ

มึลเลอร์บอกราตรีสวัสดิ์กับบาสเตียนก่อนจะตัดใจเดินกลับห้องของตัวเองไป........เอาไว้บอกเรื่องนั้นทีหลังก็ได้มั้ง ทริปนี้ยังอีกยาวไกล.........และเนื่องจากพวกเค้าชนะ World Cup 2014 ทริปนี้จึงเป็นทริปที่ค่อนข้างหรูหราและสะดวกสบายสำหรับพวกเค้า ห้องพักของแต่ละคนเป็นห้องพักเดี่ยวจึงไม่จำเป็นจะต้องไปนอนเบียดกันในห้องแคบๆ ไม่กี่ห้องเหมือนอย่างที่ทางสโมสรเคยอุตส่าห์เจียดเงินจ่ายให้

และพอเดินมาได้สักพัก มึลเลอร์ก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องพักของเค้าแล้ว  แต่ทว่าเมื่อเค้าหยุดเดินแต่เสียงฝีเท้าที่ก้องอยู่ในหูกลับไม่หยุดตาม  มึลเลอร์ชะงักแล้วฟังเสียงนั้นอย่างระแวดระวัง

..............ในที่แบบนี้คงจะไม่มีผีอยู่หรอกนะ เพราะถ้าถึงมีมึลเลอร์คนนี้ก็ไม่กลัวหรอก.............

ดังนั้นเค้าจึงตัดสินใจหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว  เผชิญหน้ากับสิ่งที่ตามเค้ามา

“ว๊ากกกก!!”

“เอ้า บาสเตียน  โธ่ ฉันก็นึกว่าใคร......แล้วนี่ทำไมนายถึงยังไม่นอนอีก!” เมื่อหันไปทำให้คนที่ตามมาแผดเสียงร้องอย่างตกใจเสียเองแล้ว  มึลเลอร์ก็เอ็ดเสียงดังลั่นเมื่อเค้ารับรู้ว่าบาสเตียนเดินตามเค้ามาเงียบๆ โดยที่เจ้าตัวก็มีเพียงเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นติดตัวมาเพื่อป้องกันลมหนาวเท่านั้น  และบาสเตียนก็หาทางออกได้ดีมากเสียด้วย นั่นคือการกอดตัวเองแล้วก็สั่นหงึกๆ เป็นเพิ่งเด็กอาบน้ำ

“บ้าเอ้ย  ตัวนายเย็นเชียบเลย  เข้ามาข้างในห้องฉันก่อนดีกว่า......ให้ตายสิ นายออกมาเดินตาก ลมในสภาพแบบนี้ได้ยังไงกันนะ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ” เค้าบ่นอย่างหัวเสีย ในขณะที่ดึงมืออีกคนให้เข้ามาหลบลมในห้องของเค้า

บาสเตียนที่ตัวเย็นเชียบทำหน้าหงอย เค้าลูบต้นแขนตัวเองปอยๆ “เอ่อ....ฉันแค่จะมาบอกนายว่า ขอบคุณ น่ะ  เมื่อครู่ฉันยังไม่ทันได้บอกเลย นายก็เดินออกมาเสียแล้ว” เค้าพูด และหารู้ไม่เลยว่ากำลังทำให้เจ้าของห้องใจเต้นระรัวอยู่

..............อะไรกัน  ทั้งๆ ที่มันเป็นเรื่องธรรมดาแท้ๆ แต่บาสเตียนกลับทำเหมือนมันเป็นเรื่องใหญ่  และอีกอย่างเค้าสองคนก็สนิทกันเกินกว่าจะต้องเดินฝ่าลมเย็นๆ มาเพื่อมาบอกว่า ขอบคุณ............

นายจะน่ารักไปไหนนะบาสตี้  ฉันว่าฉันจะไม่แล้วนะ  แต่วันนี้นายก็ยังทำตัวเหมือนเดิม...ให้เจ้าพวกนั้นรวมหัวกันแกล้ง แล้วยังมีหน้ามายิ้มแย้มอยู่อีก แถมตอนนี้ก็ยังจะมา....ฮึ๋ยย จะน่ารักไปไหนฟะเนี่ยย.........มึลเลอร์หมดคำพูดที่จะคิดต่อ และในเวลาเดียวกันบาสเตียนที่หมดคำพูดแล้วเช่นกัน ก็กำลังจะเดินออกไปเมื่อเค้าคิดว่าคงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะรบกวนเวลานอนของมึลเลอร์

แต่ทันใดนั้น ข้อมือของเค้าก็ถูกดึงไว้  และตามมาด้วยตัวของมึลเลอร์ที่เข้ามาขว้างประตูไว้

“เดี๋ยวก่อนสิบาสเตียน  เรามาเล่นอะไรกันดีกว่าทดแทนที่ฉันทำให้นายชวดปาร์ตี้ในคืนนี้  ฉันจะทายคำถามนาย และถ้านายตอบไม่ได้ ฉันจะไม่ให้นายออกจากห้องของฉัน” มึลเลอร์สะบัดลุคเพื่อนผู้แสนดีออกไป และเคลือบคำพูดของเค้าด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์  แต่ทว่าอนิจาบาสเตียนผู้ร่าเริงกลับไม่รู้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นตรงหน้าเค้าเลยแม้แต่น้อย

“หา...คำถาม?”

“ใช่ คำถาม  นายมีเวลาสิบวิในการตอบคำถามของฉัน.....และที่ฉันจะถามนายก็คือ นายรู้ไหมว่าฉันชอบใคร” พอจบคำถาม มึลเลอร์เผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปากพร้อมๆ กับที่บาสเตียนทำหน้าเหวอกำชายเสื้อตัวเองแน่น ก่อนจะประท้วงออกมาเสียงดังว่า

“โด่....แล้วฉันจะไปรู้ไหมเนี่ยว่านายชอบใคร”

“งั้นเอาใหม่  ถ้านายตอบไม่ได้ฉันจะกดนาย....1” เค้าเริ่มนับ

“ดะ เดี๋ยวสิ”

“....2.....3.....4.....5......6”

“แล้วนายจะรีบนับเร็วไปไหนเล่าา!”

“....7.....8.....” มึลเลอร์เดินเข้ามาใกล้บาสเตียนที่เห็นท่าว่าไม่ดีเดินถอยหลังหนีร่างของเจ้าของห้อง  “นี่ ฉันไม่เล่นกับนายนะ  และฉันก็ไม่คิดด้วยว่านายจะเล่นแบบนั้นจริงๆ นะ  นาย...จะไม่กดฉันจริงๆ ใช่ไหม......หะ อุ เหวออ” และจู่ๆ บาสเตียนที่ถูกกระชับพื้นที่ก็สะดุดกับเตียงจนล้มลงบนเตียงนุ่มของมึลเลอร์  เค้ากำลังจะลุกขึ้นแต่แล้วก็ถูกตรึงเอาไว้ด้วยวงแขนของร่างที่ไวกว่า

“9......10  นายหมดเวลาแล้วบาสตี้” มึลเลอร์พูดกับคนที่ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของเค้า

“นายขี้โกงนี่หว่าา....แล้วฉันจะไปรู้นายไหม ปล่อยฉันน้าปล่อยยย  ม่ายอาววโทมาสส อย่าสิมันจั๊กจี้นะ” บาสเตียนขนลุกซู่เมื่อมึลเลอร์ก้มลงพ่นลมหายใจอุ่นร้อนใส่ต้นคอของเค้า ตามมาด้วยการจูบเบาๆ ในบริเวณเดียวกัน  บาสเตียนผวาหนักเมื่อโดนกัดเบาๆ

“ปล่อยฉันเถอะโทมัส.....ฉันจะกลับไปนอนแล้วฉันสัญญา” บาสเตียนอ้อนวอนแต่ทว่าร่างด้านบนที่ไม่ยอมให้เค้ากลับก็ถกเสื้อของเค้าขึ้นมาแล้วถอดมันออกไป  แววตามึลเลอร์ฉายแววเย็นเยียบ

.........................ตอนนี้โทมัส ไม่ใช่โทมัสที่เค้ารู้จักอีกต่อไปแล้ว.............

“ยกโทษให้ฉันได้ไหมบาสเตียน....” ร่างด้านบนพูดเสียงหอบและแหบพร่า  แต่ทว่าอีกคนหนึ่งกลับมาสีหน้าสงสัยปนหวาดระแวง “.....จะยกโทษให้ฉันได้ไหม ถ้าฉันทำกับนายจริงๆ”

“ไม่ เดี๋ยว...นายกำลังจะบอกฉันว่า....อะ อ่าา!” บาสเตียนอกกระตุกเมื่อมึลเลอร์ทาบลิ้นอุ่นร้อนลงบนยอดอกของเค้า และตามมาด้วยสัมผัสที่เค้าไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน..........การดูดเลียที่ช้ำชอง...........บาสเตียนร้องประท้วงด้วยเสียงที่เค้าเองก็ไม่ได้ชอบใจนัก  แต่เสียงนั้นมึลเลอร์กลับเร่งเร้าให้มันถูกเปล่งออกมาอีกครั้ง  มือที่แข็งแรงของคนคุมเกมส์กอบกุมข้อมือทั้งสองของบาสเตียนไว้ไม่ให้เค้าทำตัววุ่นวาย

และไม่นานมึลเลอร์ก็ละเลงริมฝีปากของเค้าไปทั่วร่างเปลือยเปล่าของบาสเตียนที่เค้ารัก บนที่นอนในบ้านพักชายทะเลที่ๆ เค้าไม่คิดว่าฝันที่เค้าวาดไว้จะได้เป็นจริง..............

.................บาสเตียนที่เค้ารักและแอบมองมาโดยตลอดช่างไร้เดียงสาและน่าจับจ้อง  แม้ความสามารถของบาสเตียนจะผลักดันให้เจ้าตัวได้รับตำแหน่งอันโดดเด่นของทีมก็ตาม แต่ทว่ารอยยิ้มและเสียงหัวเราะสดใสนั้นก็ยังคงก้องสะท้อนอยู่เหมือนเดิมราวกับว่าทุกวันของบาสเตียนช่างสดใสและน่ายินดี  ไม่มีใครในโลกนี้อีกแล้วที่จะทำให้เค้ารู้สึกดีได้ถึงขนาดนี้  ท่าทีน่ารักและสดใสของบาสเตียนเป็นสิ่งที่เค้ารักมากที่สุด.................

..............รักซะจน เค้าต้องครอบครองไว้ให้ได้..............

............ถึงแม้อาจต้องทำให้บาสเตียนเปลี่ยนไป แต่เค้าก็จะไม่ยอมหยุดเด็ดขาด..............

มึลเลอร์จูบแก้มบาสเตียน “ฉันไม่ได้เมานะบาสเตียน  ที่ฉันทำก็เพราะฉันคิดกับนายมาโดยตลอด.......คิดว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้จูบนาย” มึลเลอร์ที่ช่วงอกเปลือยเปล่า เพ่งมองไปที่บาสเตียนตรงหน้า แล้วจูบเข้าที่ริมฝีปากบางอีกรอบ เค้าทำซ้ำไปซ้ำมาจนริมฝีปากนั้นบวมเจ่อ  ใบหน้าของบาสเตียนเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อแม้ว่าจะมีน้ำตารื่นขึ้นมาก็ตาม

............มันเป็นน้ำตายามเมื่อเค้าเสียวซ่าน ไม่ใช่หวาดกลัว............

แม้จะไม่เข้าใจว่าเหตุใดเพื่อนร่วมทีมของเค้าคนนี้ถึงทำแบบนี้และมีความรู้สึกเช่นนี้ แต่แปลกที่หัวใจของเค้าเองก็พองโตเช่นกัน เค้าไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่ายามที่มึลเลอร์สัมผัสเค้า....เค้ารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและอ่อนโยน  สัมผัสที่ได้รับไม่ใช่การขยำหรือทำให้เกิดรอย แต่หากเป็นสัมผัสที่วาบวามและทำราวกับว่าจะถะนุถนอมเค้าสุดชีวิต

บาสเตียนเองก็รู้สึกดีเช่นกัน...............

หรืออาจเป็นเพราะพิษไข้ที่ทำให้เค้าไม่ได้คิดจะขัดขืนอะไร  เค้าจูบตอบมึลเลอร์ที่ไม่ยอมให้เค้ากลับเข้าห้องและไม่ผลักอีกคนหนึ่งออกไปเมื่อยามมีโอกาส  จนตอนนี้ร่างของเค้าไร้เสื้อผ้าติดตัว เช่นเดียวกับที่มึลเลอร์เกี่ยวรั้งกางเกงของตัวเองออกไปอย่างไม่สนใจมัน และอีกครั้งที่ร่างกายของเค้าทั้งสองได้สัมผัสกัน........และเร่าร้อน

มึลเลอร์รั้งตัวของบาสเตียนขึ้นมาก่อนจะมอบรสจูบที่ค่อยๆ เพิ่มความร้อนแรงมากขึ้นทุกขณะที่ปลายลิ้นของทั้งสองได้เกี่ยวกระหวัดกัน และมือใหญ่ของเค้าก็เลื่อนลงไปกอบกุมสิ่งอ่อนไหวที่สั่นระริกของบาสเตียนเอาไว้ เค้าขยับมันแล้วเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น “อื้ออ...อือ” เสียงบาสเตียนเล็ดรอดออกมาจากลำคอ  เมื่อมึลเลอร์รู้ดีว่าอีกคนหนึ่งไม่จัดเจนในเรื่องนี้มากนัก การเร่งจังหวะที่มือเป็นไปตามอารมณ์ที่ใกล้ถึงจุดสูงสุดของบาสเตียน.........และสำหรับมึลเลอร์มันเร็วเอามากๆ

“อ๊ะ อ๊าา!!” เสียงที่บาสเตียนปล่อยออกมามันมาพร้อมกับสิ่งที่ธารน้ำพวยพุ่งที่ออกมาจากตัวของเค้า  บาสเตียนหอบฮักและเค้าหน้าแดง ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต  เพราะเค้ากำลังจะเอนตัวลงไปซบเข้ากับอกของมึลเลอร์  แต่กลับโดนอีกฝ่ายหนึ่งผลักเค้าออกอย่างเบามือและดันตัวเค้าให้นอนราบลงกับที่นอนอย่างรีบร้อน............บาสเตียนทิ้งตัวลงอย่างหมดแรง เค้าไม่รู้ว่ามึลเลอร์จะทำอะไรต่อไป เค้ากำลังเพลียเพราะกิจกรรมที่เพิ่งทำไปและยาที่ได้รับเข้าไป

แต่แล้วสัมผัสชื้นแฉะก็ทำให้เค้าตื้นตัว เมื่อมึลเลอร์ปาดของเหลวนั้นไปป้ายเข้ากับบริเวณนุ่มนิ่มของเค้า  บาสเตียนสะดุ้งสุดตัวเมื่อปลายนิ้วของอีกคนสัมผัสและไล่วนไปมาราวกับว่าจะสำรวจตรงนั้นให้ละเอียดก่อนจะแทงนิ้วเข้าไป

“อ๊ะ! อ๊าา! อือ โทมัส....อะ อื้ออ” บาสเตียนดิ้น แต่โทมัสจับเอาไว้แล้วจูบเค้า  บอกเค้าว่ามันจะไม่เป็นไร จากนั้นก็เบนความสนใจเค้าด้วยการปลุกปั่นอารมณ์เค้าขึ้นมาอีกครั้ง แต่กระนั้นการชำแรกนิ้วก็ยังคงเป็นสิ่งที่เจ็บปวดสำหรับบาสเตียนอยู่ดี

มึลเลอร์ดูเร่าร้อนขึ้นราวกับเป็นคนละคน เพราะการอดกลั้นของเค้าเพื่อให้บาสเตียนพร้อมเกือบจะมาถึงจุดสิ้นสุด เมื่อความต้องการของเค้าขยายใหญ่ขึ้นและต้องการที่จะปลดปล่อย  มึลเลอร์จึงชักนิ้วทั้งสามที่เค้าส่งไปขยายช่องทางของบาสเตียนออกมา แล้วยกขาบาสเตียนขึ้นพาดบ่าก่อนจะตรงเข้าไปจูบกับอีกคนหนึ่งซึ่งนอนหอบกระเซ้าอยู่บนหมอน

“เฮ้...ฮ่า...นายต้องผ่อนคลายนะ” ไม่พูดเปล่า มึลเลอร์จ่อแก่นกายร้อนของตัวเองไปที่ช่องทางของบาสเตียนแล้วดันมันเข้าไป

“อ๊ะ! อ๊าา!” ร่างด้านใต้ผวากอดคนมึลเลอร์ไว้เมื่อรู้สึกว่ามีสิ่งแปลกปลอมกำลังดุดันด้านหลังของเค้าอยู่ “โท...อึก โทมัส...ฮา” บอกตามตรงบาสเตียนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เพราะเค้าไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน  แต่ที่รู้แน่ๆ คือตอนนี้มึลเลอร์กำลังพยายามอย่างมากเพื่อให้บาสเตียนผ่อนคลายและยอมให้เค้าเข้าไปได้สักที

“เอาละ....อ่า บาสตี้  เฮ้ นายมองฉันสิ  นายแค่ต้องผ่อนคลาย....อ้า” มึลเลอร์ออกแรงดันกายเข้าไปอีกรอบ จนกระทั่งมันมุดเข้าไปได้จนสุดความยาว

“อึก....ฮ้า..”

“อ้า นายเจ็บไหมบาสเตียน.....เจ็บรึเปล่า” มึลเลอร์ถาม  แต่บาสเตียนกลับปฏิเสธ  ใบหน้าแดงๆ ส่ายไปมาเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร  มึลเลอร์รู้สึกสงสารเค้าขึ้นมาจับใจแต่ทว่าก็ไม่อาจห้ามสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นได้เลย “กอดฉันไว้นะ” และแทบจะในทันทีการเคลื่อนกายก็เริ่มขึ้น

“อื้อ ฮา...” บาสเตียนจิกเล็บสั้นลงบนหลังของอีกคนอย่างลืมตัว  เมื่อกายของทั้งสองเคลื่อนไปด้วยกันและมึลเลอร์ก็ดูดเลียลำคอขาวๆ ของเค้า......จังหวะเริ่มเร็วขึ้น จนบาสเตียนเองก็ยังต้องทำหน้าเหยเก “อื้อ  อาาา....อ๊ะๆๆๆ! โท...อื้อ..โทมัส....อื้อ ฮาา”

มึลเลอร์รัดตัวบาสเตียนแน่นขึ้นแล้วขยับกายกระชันขึ้น เมื่อเสียงร้องของอีกคนทำเอาเค้าเตลิดไปไกล

“อะ อ้าาๆๆ ....บาสเตียน....ฮ้า”

“อื้อ...ฮา...โท..อึ..โทมัส....อ่าา” บาสเตียนครางตอบรับ ในขณะที่เตียงก็เริ่มสั่นคลอนเพราะแรงขยับของมึลเลอร์

“อะ อ่า...นาย อึก รัดแน่นชะมัดเลย...โอ้ อ้าา”

“อึก อือ อ่าๆๆๆ” บาสเตียนเกาะมึลเลอร์แน่นและยกสะโพกขึ้น  เมื่อช่องทางของเค้าถูกกระแทกเข้าออกอย่างถี่ยิบ  หน้าท้องของมึลเลอร์เสียดสีกับแก่นกายของบาสเตียนจนเจ้าตัวสั่นระริกไปทั้งกาย

“อา..อาา....โทมัส.....อึ อืออ....มันจะ อ้าา....โทมัส” บาสเตียนกรีดร้องและเกร็งตัวแน่นเมื่อระรอกคลื่นแห่งความสุขมาใกล้ถึงจุดมุ่งหมาย

“อาาา...อ้าา....บาสเตียน” มึลเลอร์จูบอีกคนอย่างเร่าร้อนเมื่อตัวเค้าเองก็ใกล้แล้วเหมือนกันที่จะถึงฝั่งฝัน  มึลเลอร์ขยับเร็วขึ้นอีก

“อะ อ๊าาา!” กระทั่งบาสเตียนผู้สั่นระริกทนต่อความเสียวซ่านไม่ไหว ปลดปล่อยความต้องการนั้นออกมาเปรอะหน้าท้องของทั้งสองเต็มไปหมด

มึลเลอร์จึงเร่งจังหวะของตัวเองขึ้นอีก เมื่อเค้าเองก็กำลังจะถึงแล้วเช่นกัน “อือ..บาสเตียน...อื้ออ.....อ้า!” แล้วในท้ายที่สุดความต้องการของเค้าก็ฉีดเข้าไปในตัวของอีกคนจนหมด และมันไหลย้อนออกมาเมื่อเค้าถอดแก่นกายออกมาจากช่องทางบวมช้ำของบาสเตียน

“อึก...อ้า...” บาสเตียนหลับตาลงแล้ว แต่ก็ร่างกระตุกไปด้วยเมื่อมึลเลอร์ถอดกายออกไปจากตัวของเค้า  ตอนนี้บาสเตียนไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตาขึ้นมาแล้ว  ร่างสูงหกฟูตนอนแน่นิ่งบนที่นอนสีขาวสะอาดที่เพิ่งผ่านสมรภูมิรบมาเมื่อครู่นี้......อาจเนื่องด้วยฤทธิ์ยาและอาการเหนื่อยล้าจากกิจกรรมอันเร่าร้อนที่เพิ่งผ่านไป บาสเตียนจึงผล็อยหลับไปอย่างง่ายดาย

ร่างที่สูงกว่ามองดูอีกคนที่เค้ารักนอนขดอยู่บนที่นอนนุ่มอย่างแสนรัก  มึลเลอร์จูบไปที่ริมฝีปากบางซึ่งเผยอขึ้นน้อยๆ ยามเมื่อเจ้าตัวหลับ  แล้วไล่จูบไปจนถึงหน้าผากมนชื่นเหงื่อของบาสเตียน  มึลเลอร์ยิ้มให้กับตัวเองพลางส่ายหน้าน้อยๆ เค้าไล่นิ้วไปบนกลุ่มผมสีบล์อนของบาสเตียนอย่างแสนรัก  นึกขอบคุณพระเจ้าอยู่ในใจว่าพระองค์ทรงประทานพรอันล้ำเลิศที่สุดให้แก่เค้า

และเค้าจะเก็บรักษาพรนี้ไว้ตลอดกาล................

ตราบใดที่มันยังเป็นของเค้า ไม่สิ ตราบเท่าที่เค้ายังหายใจอยู่ต่างหากล่ะ................

บาสเตียนก็จะเป็นของเค้าตลอดไป.....................

“ฉันรักนายบาสเตียน” มึลเลอร์พูดก่อนจะจุมพิตครั้งสุดท้ายแล้วหลับเข้าห้วงนิทราไปพร้อมกับบาสเตียน ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาอันอบอุ่นของค่ำคืนนั้น................

.

.

.

ใช่  นั่นสำหรับมึลเลอร์............และเค้าก็ได้รับพรที่เจ๋งที่สุดในชีวิตไปแล้ว สำหรับคืนนี้เค้าคงจะได้หลับอย่างมีความสุขจนถึงเช้า

แต่ทว่าสำหรับบาสเตียนผู้ร่าเริงและน่าสงสารของเรานั้น........คืนนี้มันยังไม่จบสำหรับเค้า

ถ้าเค้าไม่ดันตื่นขึ้นมากลางดึกอ่ะนะ

คุณอยากรู้ไหมล่ะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้?

อยู่กับเรา  แล้วตามเรามาอีกสิ

แล้วคุณจะได้เห็นเอง............

---------------------------------------------------------------------

มึลเลอร์เค้าสูงกว่าบาสตี้จริงๆ นะค่ะ

บาสตี้สูง >> หกฟุต

แล้วมึลเลอร์สูงเท่าไร? >> หกฟุตหนึ่ง!

เห็นม่าา  สูงกว่ากันตั้งหนึ่งนิ้วแหนะ!!  // ผั๊วะ!!....โดนตบหัว // แกจะกวนไปถึงไหน! Part ที่แล้วก็ทีหนึ่งและ.....ก๋วยเตี๋ยวข้างสโมสรบาร์เยิร์น มันมีที่ไหนเล่าา!

อุ ขอโทษค่ะ....ไปแล้วค่ะ M- -M

อืมมม แต่ตอนที่บาสตี้บอกว่า "ก้นฉันไม่ได้ตติดกับนายซะหน่อย" ไรท์อยากจะพิมพ์ใส่ไปเหลือเกินค่ะว่า.....มึลเลอร์คิดหื่น -..- 5555 จริงๆ เฮียแกก็คิดงั้นแหละค่ะ

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund