ฮ่อลลล มาแล้วค่าา >< สวัสดีค่ะรีดๆ ขาาาา อร๊ายยยยยยยยยยย แฮ่กๆๆๆ ในที่สุดก็เสร็จแล้วค่า หลังจากที่ไรท์ดองเรื่องนี้มา
เอ่อ....ร่วม ร่วมหลายเดือน 55555 หลังจากที่ไรท์ได้รับปากและให้คำสัญญากับรีดท่านหนึ่งไว้ แต่ทว่าตอนนั้นไรท์กำลังอยู่ในช่วงที่งานหนักเลยพักไปค่ะ
และเมื่อไม่นานมานี้ก็มีรีดอีกท่านที่ถามหาถึงสองคนนี้ค่ะ
ไร?เลยจุดประกายได้ว่า...ฮึ๋ยยย
เรายังเขียนเรื่องนี้ไม่จบนี่หว่าา
ก็หวังว่าคงจะไม่ช้าไปสำหรับรีดทั้งสองที่ขอมานะคะ แฮ่ๆๆๆ
เรื่องนี้มาจากเมื่อต้นปีที่มีข่าวออกมาว่าอิแอนดรูว์ (ปีเตอร์)ไปทำงามหน้า
จูบกับพ่อเดตพลู..เอ้ย ไรอันด์ เรย์โน
เข้าค่ะ
คือแค่ข่าวมาแบบนี้พล็อตก็มาแล้วอ่ะเนอะ 555555555555 เรื่องนี้เป็น Part เดียวจบนะเออ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความหึงหวงของแดนน้อยๆ (แฮร์รี่ ออสบอร์น) และวิธีทำให้เค้าหายงอนล้วนๆ
เลยค่ะ เอิ๊กๆๆๆๆ
ว่าแล้วก็อย่าช้าอยู่ใย
ไปอ่านกันเลยค่าาา
ป.ล. ชื่อ Fandom ขึ้นเป็น The Amazing Spiderman 2 ก็เพราะว่าไม่รู้ว่าจะเขียนว่าอะไรค่าา 5555 (เป็นคนง่ายๆ เนอะ -*-)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
“เฮ้ แดนนายเป็นอะไรไปน่ะ?”
คนถูกถามเพียงแค่หันมา
แต่ไม่ได้ตอบกลับไปทำให้คนถามถึงกับแอบทำหน้าเซ็งกับตัวเอง
“โธ่ แดน” แอนดรูว์เดินหัวเอียงเข้ามาหาเจ้าของบ้านที่นั่งไม่หือไม่อืออยู่ในห้องนั่งเล่นแล้วนั่งลงบนพรมหนานุ่มข้างล่างอย่างยอมแล้วทุกอย่าง
“นายโกรธฉันเหรอ?” ผู้ชายร่างสูงใส่ทักซิโด้ผูกหูกระต่ายทำท่าออดอ้อนเหมือนลูกหมาตัวใหญ่ก็ไม่ปาน
แดนเหลือบตาลงมามองเค้า แววตาสีอ่อนราวกับอัญมณีนั้นเรียบเฉยบ่งบอกว่าแอนดรูว์ไม่ได้คิดผิดไปเลย.....ใช่ เค้าโดนโกรธเข้าแล้วอย่างจัง
“แล้วโกรธฉันเรื่องอะไรล่ะ?” ชายหนุ่มที่เคยมีผมยุ่งเหยิงยกแขนขึ้นวางบนโซฟาท้าวค้างถามเสียงเว้าวอนกับแฟนของเค้า เรียกได้ว่าเก่งเหลือเกินสำหรับคู่รักที่เพิ่งคบกันมาไม่กี่ปี เพราะเพียงแค่แดนไม่พูดอะไรเค้าก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายกำลังจะคิดอะไรอยู่
แต่แดนไม่ก็ยังคงไม่ตอบ ชายหนุ่มร่างซึ่งดูเล็กกว่าลงไปถนัดตาเมื่อเทียบกับคนที่อยู่ข้างล่าง
ยกมือขึ้นกอดอก ไม่ได้สนใจภาพรายการบนทีวีแล้วและยอมเปิดปากพูดกับคนถูกคาดโทษในที่สุด แต่เสียงน่าฟังที่แอนดรูว์หวังอยากที่จะได้ยินมันอีกครั้งนั้นกลับยังคงเรียบเฉย
“เมื่อกี้ฉันเพิ่งดูข่าว...” แดนพูดเสียงเย็นชา
“แต่ดึกขนาดนี้ข่าวจบไปนานแล้วนี่...อ๊ากก!” แต่แอนดรูว์ก็เป็นคนดี
ช่วยแก้ความจริงให้อย่างแสนซื่อก่อนจะโดนอีกคนหนึ่งที่ยกขาวางลงบนพื้นเหยียบขาเข้าให้
“บนทวิตเตอร์แอนดี้” แดนปั้นยิ้ม แต่ทุกครั้งที่เค้าเรียกชื่อเล่นของแอนดรูว์นั่นถ้าไม่ใช่ตอนอยู่บนเตียงก็หมายถึงแดนกำลังโกรธมาก คนถูกกระทืบด้วยเจตนาอันแรงกล้าและไม่ปกปิดทำหน้าเหวอเหมือนเป็นผู้เสียหายที่ไม่มีความผิดแต่แล้วก็เงียบคำไป เมื่อสีหน้าร่างบางยังคงมีริ้วของคำว่าไม่พอใจและแอนดรูว์รู้ดีที่สุดว่าทำไม
ก็เค้าเป็นคนไปก่อเรื่องไว้เองนี่...
“โอ้ แฮร์รี่ ฉันขอโทษ” ร่างสูงทำหน้าสำนึกผิด เค้าเรียกแดนด้วยชื่อที่พวกเค้าชอบใช้เรียกกันบ่อยๆ มันเป็นบทที่ทำให้พวกเค้าได้พบกันในหนังดีๆ
เรื่องหนึ่ง และตกหลุมรักกันในที่สุด
แอนดรูว์ทำเสียงลากยาวอย่างสำนึกผิด
แต่แดนไม่สนด้วย เจ้าตัวมองอีกคนหนึ่งที่ลุกขึ้นมานั่งบนโซฟาข้างตัวแล้วทำหน้าง้องอนอย่างถึงที่สุด
“นายไม่สงสารไรอันด์เหรอ เค้าเป็นเพื่อนเราเชียวนะ นายก็รู้จักเค้าดีแถมยังเคยบอกด้วยว่าชอบเค้ามากกว่าฉัน โธ่ นายก็รู้ว่าฉันแค่ล้อเล่น” แอนดรูว์ การ์ฟิลด์ หรือ ปีเตอร์ ปาร์กเกอร์ ซบหน้าเข้ากับพนักพิงโซฟาอย่างยอมแพ้ แต่ แฮร์รี่
ออสบอร์น ของเค้าก็ยังคงใจแข็ง
ร่างบางยอมหันกลับมาสบตาด้วยแววตาคาดโทษแต่วิบวับมากกว่าเดิมแล้วขึ้นคร่อมแอนดรูว์ที่หงอยเหงาเอาไว้
“แต่นายจูบเค้านะปีเตอร์”
“โอ้ ก็แค่จูบ คุณออสบอร์น” ร่างสูงพูดกลั้วหัวเราะ ชูมือขึ้นน้อยๆ
แล้วโคลงหัวราวกับว่ามันเป็นแค่เรื่องไร้สาระจริงๆ “อันที่จริงเค้าจูบฉันนะ” แต่คุณออสบอร์นของเค้ากลับขยำคอเสื้อของเค้าไว้แล้วจอบจ้องด้วยสายตาที่เค้าชอบให้ทำด้วยระยะประชิด
“แล้วระหว่างจูบเค้ากับจูบฉัน จูบใครดีกว่ากันล่ะหืม คุณปาร์กเกอร์?” ร่างบางไม่ได้มีทีท่าโกรธจนแบ่งเส้นเหมือนในคราแรกแล้ว แต่กลับกระซิบด้วยเสียงที่แอนดรูว์เรียกว่า จงใจยั่วยวนก่อนจะก้มลงบนขยี้ริมฝีปากกับเค้าอย่างใจกล้า
“เวท วิวสัน หรือ แฮร์รี่ ออสบอร์น ล่ะ?”
สำเนียงเลียนแบบคนอังกฤษเซ็กซี่ของแดนใช้ได้ผลกับแอนดรูว์เสมอ ก่อนร่างบางจะขยี้จูบลงไปอีกรอบ
ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้น ไม่ได้ตื่นตูม
เค้านิ่งมองอีกคนหนึ่งบดขยี้ริมฝีปากนุ่มๆ ของตัวเองลงมาหาเค้าด้วยความดื้อดึง และเมื่อแดนผละริมฝีปากออกมา เค้าถึงได้เริ่มรู้แล้วว่าแฟนของเค้ากำลังรู้สึกหึงอยู่นี่เอง เค้าชอบให้แดนจ้องด้วยดวงตากระจ่างสวยคู่นั้น และเห็นภาพสะท้อนของตัวเองอยู่บนดวงตาของแดน ร่างบางดึงคอเสื้อเค้าเข้าไป จูบอีก
แต่คราวนี้แอนดรูว์ปิดเปลือกตาลง
อ้าปากจูบตอบกลับไปอย่างไม่น้อยหน้า ไม่ใช่เพียงแค่จูบบนผิวปากเหมือนจูบเมื่อกี้
ร่างสูงอ้าปากส่งลิ้นแทรกเข้าไปในโพรงปากของคนแสนน้อยใจ ปลอบโยนด้วยการดูดเม้มและแลกลิ้น มือแข็งแรงที่วางอยู่บนเบาะก็ค่อยๆ ยกขึ้นมาลูบไล้ไปบนแผ่นหลังบางที่เค้าได้กอดเอาไว้ในทุกๆ
คืน แอนดรูว์บีบเข้าไปที่ก้นนุ่มนิ่มนั้นในตอนที่แดนดึงริมฝีปากออกมา
ร่างบางหอบนิดหน่อยแต่ก็ไม่ยอมปล่อยคอเสื้อของเค้าอย่างขุ่นเคือง
ร่างสูงยิ้มบางๆ แต่คงความหล่อเหลาแล้วพูด
“ต้องเป็นแดนของฉันอยู่แล้วสิ” แล้วรวบแขนกอดอีกคนหนึ่งก่อนจะเหวี่ยงร่างของคนรักไว้บนโซฟาแล้วเปลี่ยนกลับมาคร่อมกายทับอย่างรวดเร็ว
“เวท วิลสันเหรอจะสู้ แฮร์รี่ ออสบอร์น ของฉันได้” เค้าหัวเราะเล็กน้อยแล้วจูบแดน
“ไม่มีทางซะหรอก”
“แต่นายทำพลาดไปแล้วที่ทำให้ฉันหึงนายปาร์กเกอร์”
“ยกโทษให้ผมไม่ได้เหรอคุณออสบอร์น?”
แดนยิ้มแล้วกระซิบ “ไม่”
ก่อนเสียงหอบหายใจฟึดฟัด เสียงหัวเราะ
ถอดเสื้อผ้าอย่างรีบร้อนจะดังขึ้น
ภายในบ้านหลังน่าอยู่ที่เงียบสงบกลับมีเสียงของชายหนุ่มสองคนทำอะไรบางอย่างให้ฟังดูน่าสนใจอยู่ที่มุมรับแขกของบ้านหลังนั้น
พวกเค้าเขินอายกันรึเปล่านะ?
ไม่ ไม่หรอก
พวกเค้าทำกันออกบ่อยมากกว่าที่พวกคุณรู้เสียอีก
มาสิ ตามไป ตามเสียงกระเซ้าเหย้าแหย่ หัวเราะรวนร่า
และเร่าร้อนของพวกเค้าไป
************************************************************************
ร่างสูงของแอนดรูว์นั่งยืดตัวเต็มความสูงขึ้นมาเหนือโต๊ะทรงเตี้ยหน้าชุดโซฟามีสไตล์ภายในห้องนั่งเล่นของเค้าและแดน
ชายหนุ่มกำลังยืดตัวขึ้นเพื่อพักหายใจ
และปากบวมเจ่อจากการจูบมากเกินไป เค้าอกเปลือยเปล่าแต่หูกระต่ายทักซิโด้เป็นเพียงอย่างเดียวในท่อนบนที่ยังคงอยู่ดี
และคล่องคอแอนดรูว์อยู่อย่างบิดเบี้ยว
ที่ขอบโต๊ะเตี้ยๆ นั้นมีมือคู่หนึ่งไล่ตามหน้าท้องและแขนแข็งแรงนั้นขึ้นมาเรื่อยๆ
ก่อนแอนดรูว์จะยิ้มแล้วก้มลงหายไปในโต๊ะตัวนั้นอีกครั้ง
เสียงจูบดังขึ้นอีก แต่คราวนี้มันละเลียดกว่าครั้งไหนๆ
มือแกร่งโผล่ขึ้นมาอีกครั้งพร้อมเสื้อยืดตัวเบาสบายที่ติดมาด้วยและถูกโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
มีเสียงหัวเราะดังขึ้น แดนยิ้มให้คนที่อยู่เหนือร่างของเค้า ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายเพชรพลอยนั้นทำให้แอนดรูว์หลงรักเค้าซ้ำอีกครั้งได้ไม่ยากนัก เจ้าของมืออ่อนนุ่มน่าถนอมยกขึ้นมาปลดหูกระต่ายที่เบี้ยวนั้นให้อย่างเชืองช้า
และแอนดรูว์ลงความเห็นว่าการกระทำแบบนี้มันเซ็กซี่มาก
เค้าจึงก้มลงไปต่ำกว่าเดิม จูบต้นคอขาวเกินบรรยายของแดนอย่างระมัดระวัง ไม่ให้พรุ่งนี้เช้ากองถ่ายต้องแตกตื่นเพราะรอยจ้ำบนคอของเจ้าตัว
ร่างสูงลากลิ้นไปทั่ว เค้าสร้างเสียงคิกคักเพราะจั๊กจี้ในลำคอ และเสียงหวานอื่ออึงอย่างพอใจจากเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลนุ่มสลวยได้เป็นอย่างดี
ร่างสูงเกี่ยวนิ้วกับขอบกางเกงของร่างน้อยๆ
นั้น ยกขาเรียวให้ชันขึ้นข้างตัวเค้าแล้วรูดกางเกงนอนตัวน้อยเบาสบายลงมา เผยให้เห็นก้นกลมกลึงขาวนวลน่าสัมผัส
แอนดรูว์เลยบีบขยำไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นเขี้ยว
ก้มลงจูบแลกลิ้น กวาดต้อนแดนอีกครั้ง
โยกตัวบดเบียดไปพร้อมกันก่อนจะทำให้ร่างบางที่เค้ารักตัวปราศจากเสื้อผ้าโดยสมบรูณ์
ร่างสูงจงใจคลำมือสะเปะสะปะลงไปที่หว่างขาขาวๆ
นั้น แดนหุบขาหนีมือซุกซนนั้น ก่อนจะหนีบขาเข้าหาเจ้าของมือนิสัยไม่ดี ส่งให้มือแกร่งอบอุ่นนั้นเจอเข้ากับส่วนอ่อนไหวที่แค่สะกิดไม่กี่ทีก็ระริกจนสั่นไปมาเสียแล้ว แอนดรูว์โอบอุ้มแกนกายน้อยๆ ด้วยฝ่ามือของเค้าจนมันแข็งขืนขึ้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนร่างบางจะลุกขึ้น ผลักร่างสูงให้นั่งลงกับพรมหนานุ่มแล้วก้มลงแนบตักหนาแข็งแรงที่สวมกางเกงเนื้อดีอยู่
ดวงตาสีฟ้ากระจ่างใสสบขึ้นมาเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมด้วยรอยยิ้มแสนยั่วใจที่อยู่ในนั้น
ก่อนจะปลดกระดุม รูดซิปกางเกงของแอนดรูว์ออก
ทันใดนั้นก็มีบางอย่างดีดผึ่งออกมาโดนแก้มสีน้ำนมของร่างบางเข้าอย่างจัง เจ้าตัวตกใจอยู่บ้างแต่ก็กระจ่างแจ้งแล้วว่า
คนรักของตัวเองในหัวไม่ได้พ้นเรื่องแบบนี้เลยแม้สักนาที สงสัยว่าแอนดรูว์น้อยนี่คงจะตื่นตัวตั้งแต่พวกเค้าเริ่มจูบกันแล้วบนโซฟาแล้วล่ะมั่ง
ร่างบางจับแอนดรูว์น้อยที่ขนาดตรงกันข้ามกับชื่อเอาไว้ในมือก่อนจะช้อนตาขึ้นไปเห็นรอยยิ้มที่บ่งบอกถึงความช่วยไม่ได้ของร่างสูงที่วาดเอาไว้คอยท่าอยู่แล้ว
“โทษที ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันมันก็เมื่อนานมาแล้วน่ะ”
ร่างสูงยักไหล่ ทำเหมือนว่าเมื่อห้าวันที่แล้วมันเป็นระยะห่างที่ช่วยไม่ได้จริงๆ ก่อนแดนจะกลอกตาใส่เค้าแล้วกำราบแกนกายแสนพยศนั้นด้วยโพรงปากอบอุ่นของตัวเอง
แอนดรูว์ตัวแข็ง ครางในลำคอ
เชิดตัวขึ้น และจับเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนของคนด้านล่างอย่างอ่อนโยนมากที่สุดเท่าที่ความอดทนของเค้าจะทำได้
แต่แล้วแดนก็แสดงให้เห็นว่าเพราะเหตุใดเค้าจึงครองใจแฟนสุดหล่อของตัวเองได้อยู่หมัด เพียงแค่ว่าโพรงปากนุ่มอุ่นร้อนนั้นก็ทำเอาร่างสูงแทบทนทานไม่ไหวแล้วเหมือนกัน แต่ลิ้นอ่อนนุ่มและแนวฟันน้อยๆ ที่จงใจเสียดสีผ่านก็ทำให้ชายหนุ่มผู้ถูกกระทำต้องเกร็งกล้ามเนื้อทั้งตัวไม่น้อยเลย นอกจากนั้นเค้ายังเผลอขยำผมนุ่มๆ ของแดนจนมันดูเหมือนเค้ากำลังใจร้ายกับอีกฝ่าอยู่ แต่เปล่าหรอก ไม่เลย
แดนต่างหากที่กำลังใจร้าย
ร่างเล็กที่อยู่ต่ำลงไปจงใจวาบหวามอย่างอ้อยอิ่ง
และในตอนที่เจ้าตัวละปากออกมาก็ทิ้งสิ่งที่เค้าสัญญาไว้ว่าจะเอ็นดูให้แข็งขืน
ขยายพองขึ้นจนใกล้จะระเบิดออกมาให้ค้างเติ่งไว้กลางตัวของแอดรูว์ ชายหนุ่มร่างสูงถอนหายใจ ทำหน้าอ้อนวอน แต่เค้าไม่ได้รับความสงสารจากคนรักของตัวเองเลยแม้แต่น้อย
“นายทำท่าเหมือนจะกินมัน แล้วอยู่ๆ
ก็ทอดทิ้งมันไปเฉยเลยอย่างนี้เนี่ยนะ” ร่างสูงทำสีหน้าอารมณ์ค้างปนหดหู่
พลางผายมือหงอยๆ ไปที่ลูกชายที่แข็งโด่ชี้หน้าคนตรงหน้าของตน มันสั่นและใหญ่อย่างเต็มที่แล้วในตอนนี้
แดนไม่เคยปฏิเสธมันเลย แต่วันนี้ร่างบางของเค้ากลับจงใจเมินใส่มันในโค้งสุดท้าย และแอดรูว์ไม่ปฏิเสธ...มันร้ายกาจมาก
“ไม่ยุติธรรมเลย” แอนดรูว์ทำท่าไม่พอใจนักเพราะเค้าห่างหายจากแดนมาห้าวันแล้ว
หรือนี่จะเป็นเพราะว่าฉากจูบปลอบใจไรอันด์ของเค้าเมื่อค่ำนี้จะเป็นเหตุให้แดนคิดแก่เผ็ดเค้างั้นเหรอ
“โธ่ แดน” คราวนี้ร่างสูงโอดครวญอย่างสำนึกผิด
“ไม่เอาน่า” ลูกชายของเค้ายังคงร้องประท้วง
แดนหัวเราะเสียง หึ ในลำคอแล้วก้มในท่าคลาน สายตาของเค้าเหมือนกรีนก็อบลินท์ที่กำลังคิดฆ่าแฟนของสไปเดอร์แมน
“ไอ้นั่นน่ะ เค้าไม่ได้ใช้ปากกินกันหรอกนะ” ว่าแล้วมือเนียนนุ่มแต่แรงเยอะใช้ได้นั้นก็ผลักอกแกร่งของอีกคนให้หงายราบลงกับพื้น
แอดรูว์หัวโขกพื้น แต่ก็ชะโงกหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยความงงงวยในตอนที่แดนซึ่งเปลือยเปล่าทั้งตัวขึ้นมานั่งทับอยู่กลางลำตัวของเค้า ร่องนุ่มนิ่มของก้นกลมกลึงก็คร่อมแอนดรูว์น้อยที่น่าสงสารเอาไว้ด้วย มันพาดลำอยู่กลางร่องนั้นอย่างเนื้อเต้นและเต้นตุ้บๆ
เหมือนไฟส่งสัญญาณบนระเบิด
โอเค ตอนนี้เค้าเลิกสงสัยและไม่ขยับตัวแล้ว
“หืม?” ร่างบางส่งเสียงถามเล็กๆ แต่มันเป็นเสียง
หืม ที่ขยี้ใจที่สุดตั้งแต่ร่างสูงเคยได้ยินมา ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก กระทั่งแฟนของเค้าจะขยับสะโพกขึ้นทักทายกับของๆ
เค้าแล้วร่อนลงมา ทำอย่างนั้นอยู่หลายทีจนคนข้างล่างชูมือข้างหัวอย่างเจียมตัวไม่เกะกะ
พร้อมทั้งทำหน้าเคลิบเคลิ้มเหมือนล่องลอยไปไกล
“โอ้ พระเจ้า” เค้ากำลังเซอร์ไพรส์และเสียงสั่นขอบคุณพระเจ้า วันนี้แฟนเค้ามาแนวไหน? ฉากรักสุดฮอตในห้องนั่งเล่นประจำปี 2017
เหรอ?
บ้าอย่างเหลือเชื่อจริงๆ
เลยที่อยู่ๆ แดนก็เซ็กซี่ขึ้นมาอย่างนี้ทั้งที่ควรไล่เค้าออกไปนอนนอกบ้าน
โอ้ แต่เค้าก็ชอบมันนะ ชื่อเยี่ยมไปเลย ฉากรักสุดฮอตในห้องนั่งเล่นปี 2017
“น่าจะบอกอะไรหน่อยก่อนจะสงเคราะห์น้องชายฉันให้ไปสบายนะ”
ร่างสูงยิ้มอย่างเกรงใจ
“อะไร?” เค้ารู้ว่าแดนจงใจหนีบมันไว้ในร่องแก้มก้นของตัวเองแล้วทำหน้าไม่รู้เรื่องในตอนที่เค้ามือเกร็งจิกพรมไปหมดแล้ว
“พูดอะไรเหรอ?”
“ก็” แอนดรูว์ยักคิ้ว “ไม่รู้สิ อย่าง
เหตุผลว่าทำไมนายถึงใจดีกับฉันนัก เป็นไง?” เรื่องเค้ากับไรอันด์จูบกันเพราะแพ้พนันอันนั้นน่าจะสร้างความโมโหต่อมแตกให้กับแดนได้อยู่มากโข แต่ว่าไอ้ที่แดนกำลังนั่งทับเค้าอยู่นี่สิ...
ร่างบางบุ้ยปาก “ไม่” ก่อนจะวาดยิ้มที่มุมปาก
“ก็ไม่รู้สิ” คนมีแผนทิ้งคำไว้ให้สงสัยก่อนจะก้มตัวลงต่ำ แลบลิ้นที่แอนดรูว์เคยคิดว่าเล็กน่ารักลงไปหน้าอกแกร่งของเค้า แดนสบตาเค้าขณะลากไล่มันต่ำลงไปเรื่อยๆ
โอ้ พระเจ้าเป็นครั้งที่สอง...เค้าแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว บอกแดนให้เริ่มมันสักทีเถอะ
และแล้วแดนก็ดึงมือของแอนดรูว์ส่งไปที่ด้านหลังของตัวเอง บังคับอย่างง่ายดายให้มันล่วงเบียดเข้าไปในก้นเนียนนุ่มนั้น ร่างสูงรู้สึกถึงความเปียกชื่น เค้าเขี่ยปลายนิ้วไปที่รอยบุ๋มนุ่มสัมผัสแล้วร่างบางก็ตัวสะท้านกะทันหัน
“ฮ่ะ อือ...แอนดี้” ดวงตาสีฟ้ากระจ่างเจ้าเล่ห์แปรเปลี่ยนไปเป็นความวูบไหว มันแผ่กระจายไปทั้งใบหน้าของแดน ร่างสูงจึงดันนิ้วเข้าไป ข้างในอุโมงค์เล็กๆ นั้นอ่อนนุ่มและขมิบตอดต้อนรับนิ้วของเค้า
แดนงอตัวและสั่นระริกอย่างเห็นได้ชัด
เค้าจึงสอดนิ้วเข้าไปจนสุดแล้วงอข้อนิ้ว
“อ้าา แอน...” คำหลังของชื่อเค้าหายไป
เหลือแค่เพียงภาพของร่างบางที่กำลังเอื้อมมือมารั้งนิ้วของเค้าไว้
ช่างเป็นภาพที่ทำร้ายความอดทนได้อย่างร้ายกาจจริงๆ
คุณออสบอร์น
ร่างสูงรู้สึกถึงบางอย่างที่เป็นสิ่งน้อยๆ
เริ่มผงะตื่นขึ้นมาบนหน้าท้องของเค้า
แดนจับมันไว้ คล้ายจะปฏิเสธว่าแอนดรูว์ไม่ได้เก่งขนาดนั้น
เพียงแค่นิ้วก็เอาชนะเจ้าตัวได้แล้ว
คนที่นอนอยู่ด้านล่างแต่กลับกลายเป็นคนคุมเกมส์จึงส่งนิ้วเข้าไปอีก เค้าชักเข้าออกอย่างลื่นไหลก่อนถ่างมันออกจากกันภายในช่องทางคับแคบนั้น
“อ๊า! อ่า...อ๊ะ อืออ อืม” ในตอนที่แดนกำลังจิกเล็บอย่างทรมานลงบนหน้าท้องของแอนดรูว์อยู่นั้น
ร่างบางก็ทำเหมือนไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว
เพราะอยู่ๆ เจ้าตัวก็ดึงสะโพกออกจากนิ้วขี้รังแกนั้นแล้วยกตัวสูงขึ้นไปอีก
แอนดรูว์งงเพราะคาดไม่ถึง “โว้ว นายจะทำอะไรน่ะแดน?”
แต่คนถูกถามกลับไขว่มือข้างหนึ่งไปด้านหลัง คว้าแกนกายใหญ่ที่เต้นตุ้บๆ นั้นไว้ก่อนเริ่มทิ้งตัวดิ่งลงมา
รถไฟขบวนใหญ่พิเศษกำลังเคลื่อนเข้าอุโมงค์ที่เล็กและแคบเกินไปสำหรับขนาดขบวน
มันถูกดูดกลืนเข้าไปเรื่อยๆ เชื่องช้าได้อย่างน่ามหัศจรรย์ และความเจ็บปวดก็ฉายออกมาทีละน้อยบนสีหน้าแรงระเรื่อของแดน
“อะ อาา...อา..แอนดี้” ร่างบางร้อง ใช้อีกมือหนึ่งท้าวไปบนหน้าท้องแกร่งของแฟนหนุ่ม
คนถูกเรียกจับไปบนต้นขาของคนร้องเรียก แล้วช่วยด้วยการกดมันลงมา
“อ้าา! อ๊ะ อ้าา...า”
ร่างบางตัวสั่นเพราะการตีความหมายที่ผิดๆ
ของร่างสูง
แต่ด้วยความช่วยเหลือที่ไม่ต้องการนั้น ก็ทำให้ตอนนี้พวกเค้าตัวเชื่อมกันแล้วเรียบร้อย
ถึงมันจะรวดเร็วและเจ็บร้าวไปหน่อย แต่ช่องทางอ่อนนุ่มก็โอบรัดแกนกายร้อนระอุเอาไว้ได้จนมิดด้ามในที่สุด แม้จะไม่สนิทรอยนักแต่มันก็ใช้ได้เลยสำหรับคนที่รีบร้อนเพราะไม่ได้ถอดเสื้อผ้าใส่กันในรอบห้าวันมานี้
มือใหญ่และอบอุ่นกอบกุมส่วนอ่อนไหวเล็กๆ
นั่นไว้ ขยับมันไปมาเพื่อเพิ่มจังหวะการตอดรัดที่ช่องทางด้านหลัง
ไม่นานก็เริ่มมีน้ำไหลใสๆ ออกมาจากส่วนปลายแกนกายเล็กนั้น พร้อมกับร่างบางที่กอดรวบไหล่กว้างไว้ทันทีที่แอนดรูว์เด้งตัวขึ้นมา
ดูเหมือนว่าปัญหาเล็กน้อยเพราะการข้ามขั้นตอนแรกจะหมดลงไปแล้ว แดนกระซิบข้างหูของแอนดรูว์เสียงสั่น “พร้อมไหม
นาย...พร้อมรึยัง?”
“พร้อม ฉันพร้อมแล้ว เอาเลย...ขยับเลยแดนที่รัก” ร่างสูงเสียงแหบพร่า
เอาใจแฟนของเค้าเต็มที่ก่อนแดนจะไม่ทำให้ผิดหวัง
ร่างบางกอดไหล่กว้างไว้ ปลายนิ้วจิกอยู่บนไรผมตัดสั้นสีน้ำตาลของแอนดรูว์ แล้วเริ่มดึงสะโพกตัวเองขึ้นก่อนจะทิ้งตัวลงมาอย่างเป็นจังหวะ
“โอ้ เยี่ยม...อ้าา อ่า เยี่ยมไปเลยแดน” แม้แต่ร่างสูงยังอดไม่ได้ที่จะขบริมฝีปากตัวเองอย่างชอบใจ
“ฉันรักนาย อ้าา” เค้าบอก พร้อมกับจับสะโพกนิ่มช่วยบังคับจังหวะร่อนนั้นไปด้วย
“ฮ้าา...แอนดี้ โอ้ แอนดี้ฉัน...อ๊ะ
อ๊า” ท่านี้ทำให้แกนกายเข้าไปได้ลึกมากกว่าปรกติ ทำให้ร่างบางแทบคุมสติตัวเองไม่อยู่ แต่เจ้าตัวยังคงพยายามต่อไป การร่อนตัวเป็นไปได้สวยขึ้น เค้าทำมันเร็วขึ้น แรงขึ้น
และร้องเสียงดังขึ้นเพราะความเสียวซ่าน
แอนดรูว์กระซิบยุยงอยู่ข้างหูปนเสียงหอบคราง แล้วฟาดมือไปบนสะโพกแน่นมือนั้นก่อนจะบีบมันจนเป็นรอยแดง
เค้าทำอยู่หลายครั้งจนความร้อนในช่องทางบีบอัด ตอดรัดเพราะการเสียดสีที่มากเกินไป
ผนังอ่อนนุ่มและคับแน่นโอบคั้นแกนกายอันร้อนระอุไว้ด้วยความร้อนที่เหมือนภูเขาไฟปะทุ แต่แดนเริ่มหมดแรงแล้วในขณะที่อารมณ์กำลังพุ่งถึงจุดสูงสุด ร่างสูงจึงรวบกอดอีกคนหนึ่งไว้ หงายหลังนอนราบลงไปบนพรมสีเทาสะอาดแล้วขยับสะโพกของตัวเองอย่างดุเดือดที่สุด
เค้ากระแทกซอยกระชั้นถี่จนลืมหายใจ เสียงแดนที่ถูกมันทำร้ายอย่างพอใจก็ครวญครางอยู่ข้างหู ฟันคมๆ นั้นขบกัดลงมาบนลาดไหล่ของเค้า
พร้อมกับเล็บสั้นที่จิกกดลงมาเสียเต็มแรง
แกนกายซึ่งเล็กกว่าถูกหน้าท้องของเค้าทั้งคู่บดเบียด
เป็นจังหวะเดียวกับที่ช่องทางสีชมพูที่กำลังเสียดสีอยู่กับความใหญ่โตใกล้แตกเดือดนั้น
“โอ้...โอ๊ะ
แอนดี้ฉันกำลังจะ...ฉันกำลังจะเสร็จ อ่า! อาา อ้า! จะเสร็จแล้ว ใกล้แล้ว!...อ๊ะ”
“อ๊าา!” ร่างบางหลับตาแน่นและเริดหน้าขึ้นมาพร้อมกับของเหลวที่ฉีดออกมาจากสิ่งกระจ้อยร่อยของตัวเองจนเต็มหน้าท้องของเค้าทั้งคู่
น้ำสีขาวหยดลงมา
เลอะบนใบหน้าหวานชื่นเหงื่อ
หน้าท้องที่เกร็งไปด้วยกล้ามเนื้อ
และละเลงเต็มทั่วทั้งมือของแอนดรูว์
แดนสูดหายใจเข้าออกจนตัวโยน กระทั่งเมื่อปลดปล่อยออกมาจนหมด ไม่มีแรงอีกต่อไปแล้วจึงทิ้งตัวลงบนร่างแกร่งของอีกฝ่าย เดือดร้อนคนที่ยังไม่ถึงฝั่งฝันต้องทำหน้าเหยเก แอนดรูว์น้อยใกล้ได้ปะทุอยู่แล้วแต่กลับถูกอีกคนหนึ่งชิงตัดหน้าหมดแรงไปก่อนเสียนี่ แล้วเค้าจะทำอย่างไงได้ล่ะ
ร่างสูงจึงพลิกกลับมาเป็นคนอยู่ด้านบนแทน
เพื่อดำเนินเกมส์นี้ต่อให้จบ ร่างกายเปลือยเปล่า
แผ่นหลังของเค้ามีเหงื่อเกาะพราวอยู่เต็มไปหมด ไม่ต่างอะไรไปจากขมับทั้งสองข้าง กางเกงสีดำสนิทเนื้อผ้าดีของเค้าถูกร่นลงมาถึงช่วงสะโพกอย่างหมิ่นเหม่ ก่อนร่างสูงจะไม่มีเวลาใส่ใจมัน กระแทกกายแนบเข้าไปแล้วเริ่มกระทั้นใหม่ด้วยตัวเอง
ช่วงสะโพกที่แข็งแรงและแรงกระแทกที่เร่งรีบไม่รอใครนั้นแทบจะฉีกกางเกงที่ร่างสูงไม่ยอมถอดออกให้เป็นชิ้นๆ
ร่างบางที่นอนอยู่ด้านล่างจึงตัวสั่นคลอนไปด้วย
แดนไม่มีสิทธิ์ได้ใช้สมองคิดคำพูดใด
ทำได้เพียงแค่ร้องเสียงหวานหลุดรอดมาจากลำคอของตัวเองเท่านั้น
แอนดรูว์กำลังชดเชยในส่วนของห้าวันที่เค้าไม่ได้ทำ
“อ๊า! แอนดี้...แอน...อ้า อ่า! ฮึก อืออ” ร่างบางยึดพรมใต้ตัวไว้
แต่ไม่ช่วยอะไรได้มากเท่ามือแกร่งซึ่งกดร่างผอมบางให้ขยับสวนรับกับแกนกายร้อนแสนอัดอั้นที่ขยันมุดเข้าออกกับช่องทางคับแคบนั้น
“ใกล้แล้วแดนนี่..ใกล้แล้วฉัน...อ้า
ใกล้แล้ว!”
แอนดรูว์ขยับรวดเร็วแทบลุกเป็นไฟ ก่อนจะรู้สึกว่าตัวเบาเหมือนลอยได้
แล้วธารน้ำรักสายใหญ่ก็ปล่อยพุ่งเข้าไปเต็มอุโมงค์น้อยๆ ที่ขมิบรับอย่างรอคอย
ร่างสูงเอวกระตุกเพราะความหิวโหยที่อดทนมาตลอดทั้งห้าวัน
และยึดร่างบางไว้แน่นเพื่อให้รองรับทุกหยาดหยดจากเค้าไปได้หมด ทั้งคู่ตัวติดกันอยู่อีกชั่วครู่หนึ่ง ก่อนแอนดรูว์จะกลับมาหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เค้าเริ่มหอบแล้วปล่อยสะโพกของพวกเค้าทั้งคู่ลงบนพื้น
แดนหมดเรี่ยวแรง
ดวงตาสีฟ้าสวยกระพริบช้าลงเหมือนใกล้จะหลับ
ก่อนแอนดรูว์ที่ชะลอการหอบได้แล้วในเวลาอันรวดเร็วจะคิดว่าควรถอดกายออกมาได้แล้ว เค้าจึงเริ่มขยับตัวออก
“อ่า แอนดรูว์อย่าเพิ่ง อย่า...อะ
ฮาา” ร่างบางพูดเสียงแผ่ว แต่ก็เป็นในตอนที่ร่างสูงดึงมันออกมาจากหมดเสียแล้ว เจ้าของร่างกายขาวดุจสีน้ำนมตัวสั่นฮัก ใบหน้าชื่นเหงื่อเหยเกไปเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกเจ็บร้าวเมื่อกายถูกถอดแยกออกจากกัน ทันใดนั้นน้ำรักสีขาวขุ่นก็เอ่อไหลออกมาจากการถอนตัวของร่างสูง
“อ่าา” คนที่ใกล้หมดแรงแล้ว
เอื้อมมือลงมาจะจับมันแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
ของเหลวของแอนดรูว์ไหลย้อนออกมาเลอะพรมผืนโปรดของเจ้าตัวอย่างรวดเร็ว คนก่อเรื่องได้ยินเสียงเล็กๆ อุทานออกมาว่าโธ่เบาๆ ก่อนเค้าจะยิ้มมุมปากแล้วสอดนิ้วเข้าไป ล่วงน้ำสีขาวข้นหนืดของตัวเองออกมาด้วยการชักเข้าชักออกอยู่หลายครั้ง
แดนที่ตอนแรกคิดจะร้องห้ามแต่ก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นร้องคราง
ฟุบหน้าลงขยำพรมเนื้อนุ่มแทน
“ไง
ทีนี้นายก็ไม่ต้องกลัวว่ามันจะเลอะเตียงแล้วนะ” แอนดรูว์ยิ้มและยกคิ้วให้
แดนฟาดแขนเข้าอย่างแรงทีหนึ่งพร้อมกับออกปากขู่ไปว่าเค้ายังคงไม่ลืมเรื่องฉาวของวันนี้ ก่อนจะถูกจอมลื่นไหล เบี่ยงเบนด้วยการจูบแล้วบอกว่าแอนดรูว์น้อยกำลังจะตื่นขึ้นมาอีก
ถ้าเป็นไปได้หากแดนยังคงใจดีอีกสักรอบคงจะเห็นใจเค้าตอนทั้งคู่ขึ้นไปต่อกันบนห้องนอน
แต่แดนกลับดีดตัวขึ้น ดูเหมือนเรี่ยวแรงกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง นั่งบนตักหนาแล้วหนีบเอวเค้าเอาไว้ด้วยขาเรียวแข็งแรงก่อนจะพูดว่า
“ไม่ต้องถึงข้างบนหรอก”
ด้วยสำเนียงอังกฤษและสายตาสีแวววาวที่แอนดรูว์คลั่งไคล้จนอ่อนระทวย ก่อนร่างบางจะดึงเค้ามาจูบอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนเมื่อตัวเค้าเองก็ไม่ยอมให้แดนเป็นฝ่ายชนะ
ดังนั้นร่างสูงของชายหนุ่มจึงอุ้มคนรักของเค้า ยืนขึ้น
แล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวยาวที่อยู่ด้านหน้า
ต่อมาเพียงแค่เสี้ยววินาทีสงครามจูบที่ดุเดือดและเสียงดังก็เกิดขึ้นอีกครั้ง แอนดรูว์ถอดกางเกงทิ้งและบอกว่าพรุ่งนี้แดนอาจต้องไปกองถ่ายสายสักหน่อย
และอย่าโทษเค้าในเรื่องนั้นเชียว
เพราะดูเหมือนคืนนี้แดนอยากแสดงความรักกับเค้ามากมายเหลือเกิน
“แต่ที่แน่ๆ พรุ่งนี้นายจะต้องซักพรมให้ฉันนะ”
ร่างบางชี้จมูกโด่งของอีกคนหนึ่ง
วันพรุ่งนี้แอนดรูว์มีคิวอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว เพราะงั้นเค้าควรมีอะไรให้ทำระหว่างอยู่บ้าน
“อ้าว ทำไมไหงเป็นฉัน?”
“ก็นายเป็นคนทำให้มันเป็นแบบนี้ไง ถ้าพรุ่งนี้นายไม่ทำ
คราวนี้ฉันจะให้นายนอนนอกบ้านจริงๆ ด้วย” แดนอยากสั่งสอนเค้ามากกว่านี้เสียด้วยซ้ำ แต่ว่าพบว่ายากเหลือเกินที่จะคิดหาวิธีอื่นได้เมื่อมือใหญ่ของอีกคนกำลังกอบกุมและบีบเค้นแกนกายน้อยๆ
อยู่
“ก็เชิญนายไปนอนค้างกับไรอันด์ได้เลย”
“โอเคได้ ยอมแล้วจ้า” ร่างสูงยิ้ม
แน่นอนยกเรื่องนี้มาแล้วเค้าถึงกับหงอ ให้แฟนมีอารมณ์เซ็กซี่ก็ดีอยู่หรอกแต่ว่าให้แฟนโมโหความเป็นอยู่ของเราก็คงจะไม่ดีเท่าไร
แอนดรูว์ยิ้มแห้งก่อนจะสลัดเรื่องนั้นทิ้งไปซะแล้วตั้งใจกับมือของตัวเอง
ร่างของชายหนุ่มสองคนเบียดกายกันไปมาบนโซฟาตัวรักอย่างเร่าร้อน พวกเค้านอนกอดกันจนถึงเช้าหลังหลับไป และเริ่มจูบกันใหม่เมื่อตื่นขึ้นมา แต่ดูเหมือนว่าเรื่องที่แอนดรูว์ได้ไปก่อไว้แดนจะให้อภัยเค้าแล้ว
ดูจากการจูบอ้อยอิ่งไม่เลือกเวลาจนอาจทำให้ตัวเองกลายเป็นคนไม่ตรงต่อเวลาในสายตาโปรดิวเซอร์ของแดน
เสียงดูดปากถูกดึงออกจากกันอย่างรุนแรงที่หน้าประตูบ้าน
“แล้วเจอกันที่รัก” แอนดรูว์ยืนโหนขอบประตูส่งที่หน้าบาน มองปากสีชมพูดสดของแดนที่บวมเจ่ออย่างพอใจและเสียดาย
คนที่ควรรีบไปทำงานยิ้มตอบ ยิ้มกว้างมากๆ ทิ้งความหมายเล็กน้อยให้ร่างสูงไขก่อนจะขึ้นรถออกไป
และแอนดรูว์แปลรหัสได้ว่า
อย่าลืมซักพรมด้วยล่ะที่รัก
ร่างสูงทำหน้าเจื่อนทันที
...แดนเอาจริงสินะ
โธ่
“วันหยุดฉัน”
.
.
.
FIN.
----------------------------------------------------------------------------------------------
อย่าว่าแต่วันหยุดเลย ชีวิตแกสั่นคลอนตั้งแต่เมียเห็นข่าวแล้วล่ะ
55555555555
อ๊า กรี๊ดดดดด ง้อกันแบบแทบกระอักเลือดในระดับ 5 จาก 10....เอ๊ะ
เดี๋ยวก่อนนะคะ อิแอนดรูว์ง้อ รึว่าแดนน้อยหึงกันแน่เนี่ยย 55555 (แอนดี้เหมือนยังติดงงๆ อยู่ตอนแฟน On Top)
ก็หวังว่าจะทำให้รีดๆ หลายท่านรู้สึกบันเทิงใจไม่มากก็น้อยนะค้าา
และรีดๆ ที่รีเควสมา ไรท์จัดให้แล้วนะคะ ขอโทษมากๆ ไปช้าไปหน่อย แต่ว่าไรท์เขียนเสร็จแล้วนะคะ 55555 //ฉีกยิ้ม//
สำหรับเรื่องต่อไป ไรท์จะพาใครมาให้รีดๆ ดูตัว
ก็อย่าลืมติดตามกันนะคะ >< สำหรับวันนี้ไปแล้วจ๊ะ บั้ย
บุ้ยยย
อ้อ! อากาศหนาวกันแล้ว อย่าลืมดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ >< สวมเสื้อผ้าหนาๆ ทำตัวให้อุ่น ระวังเป็นหวัดกันนะค้า ^^
ด้วยรักและแรงหื่น
Ray - Aund
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น