[FIC - TMI]+[Prat 4] Your Heart……หัวใจนายเป็นของฉัน – Magnus x Alec

เฮื่ออออออออออออออออออออออ  วู่ว์ ----- พรุ่งนี้เปิดเทอมแล๊วววววว  งั้นลงฟิคสั่งลาปิดเทอมล่ะกันนะคะ

หลังจากวันนี้ไป Ray คงจะหายหน้าหายตาไปเป็นพักๆ นะค่ะ เพราะว่าเปิดเทอม เป็นช่วงที่เราต้องรับผิดชอบชีวิตของตัวเองและเพื่อนๆ [มันชอบเกาะกลุ่มกะเราเพราะสบาย ไม่ต้องทำงาน.......เราทำคนเดียว =_= เฮ้ออออ  คิดแล้วปลงเถิดหนา Ray - Aund]  เปิดทอมแล้วต้องกลับไปเผชิญกับโลกแห่งวิบากกรรมค่ะ ......ว่าไหมค่ะ?  น่าเบื่อฝุดอ่าา -3-

มาเวิ่น ฟิค MaLec ก่อนเปิดเทอมสักหนึ่งคืน  ฮืออออ T6T

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

**********************************************************************************************

18.00 น.

อเล็คกำลังเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับ เพราะหมดกะของเค้าแล้ว

.....................วันนี้หน้าที่เก็บร้านเป็นของเจซและคนอื่นๆ อีก 2 – 3 คน.................

“ไปแล้วนะครับ.........ราตรีสัวสดิ์  แล้วเจอกันพรุ่งนี้  บาย.....”

กริ๊ง..............พอออกมาจากร้านปุ๊บ

วันนี้แม็กนัสไม่อยู่บ้าน! .....รอยยยิ้มเหยียดขึ้นบนมุมปากของอเล็ค

..........ก็รีบบึ่งไปที่ห้องของแม็กนัสปั๊บ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------

18.15 น.

อเล็คกำลังยืนอยู่ในห้องของนายแบบชื่อดัง แม็กนัส   เบน ในมือถือคีย์กราดไว้ด้วย (เค้าได้มายังไง  เราจะไม่บอก.....เพราะเดี๋ยวจะยาว  -*- : Ray - Aund)

หึๆ เสร็จฉันล่ะ  เจ้าแม็กนัสจอมขี้เกียจ.......

แล้วอเล็คก็เปลี่ยนอาวุธเป็นที่ดูดฝุ่นกับไม้ถูพื้นอย่างรวดเร็ว  ผันตัวเองจากเด็กเสิร์ฟธรรมดา เป็นแม่บ้านพลังซูปเปอร์โนวา...........

และหลังจากนั้นไม่นาน ห้องพักสุดหรูทั้งแสนสบายและกว้างขวางของแม็กนัสก็สะอาดวิ้ง......ทุกตารางนิ้ว

อเล็คนั่งอยู่กับพื้น หลังพิงอยู่กับโซฟาชุดละแปดแสน  เค้าเก็ยกวาดทุกอย่างเสร็จแล้วทั้งดูดฝุ่น  ถูพื้น  เก็บข้าวของที่รกระเกะระกะ  ปัดฝุ่นบนชั้นต่างๆ  และล้างจาน   อ่อ....ขัดห้องน้ำให้แล้วด้วย

แหงะมองดูนาฬิกาอีกทีก็ 23.45 น. แล้ว (ไม่นานรึนั่นน่ะ)

อเล็คจึงตัดสินใจ ลุกขึ้นแล้วทำสิ่งสุดท้ายให้เสร็จเรียบร้อย  นั่นคืออาหารเช้าสำหรับวันพรุ่งนี้  อเล็ครู้ว่าแม็กนัสชอบทานอะไร  และรสชาติเป็นแบบไหน  ต้องใส่หรือไม่ใส่อะไรสำหรับแม็กนัส  อเล็ค   ไลท์วู้ต คนนี้รู้หมด

ใช่.....มันไม่ได้เป็นฝีมือของเอลซ่าหรอก แต่เป็นอเล็ค  ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทุ่มเทให้แม็กนัส   เบน ล้วนมาจาก อเล็ค   ไลท์วู้ต ทั้งสิ้น   แต่ร่างบางกลับซ่อนเร้นตัวตน  แอบอ้างว่าทุกอย่างที่ทำเพื่อแม็กนัสนั้นมาจากเอลซ่าแฟนสาวของเค้าโดยทั้งสิ้น  เหตุที่เป้นอย่างนั้นเพราะอเล็คไม่อยากได้ยินคำนั้นอีกแล้ว

“ฉันไม่ได้ชอบนาย....”

คำเจ็บแสบที่เสียดแทงหัวใจเค้ามาโดยตลอด  และเจ็ดปีที่ผ่านมามันก็ยังคงแจ่มชัดอยู่ในหัวของเค้า......ให้แม็กนัสเข้าใจว่าเป็นเอลซ่านั่นแหละดีแล้ว  ทุกครั้งที่รู้ว่าเป็นของเอลซ่า ร่างสูงดูเหมือนจะยินดีสุดๆ กับความปรารถนาดีนั้น  แต่ถ้ารู้ว่าความจริงแล้วทั้งหมดมาจากอเล็ค  แม็กนัสก็คงจะปฏิเสธมันและดูแคลนมันอย่างรังเกียจแน่นอน...........

นั้นเป็นสิ่งที่ตือนใจอเล็คอยู่ตลอดเวลา..........

จะให้แม็กนัสรู้ไม่ได้.........

และแล้วอาหารหน้าตาน่าทานก็เสร็จ  มันถูกจัดวางไว้ในจานอย่างดี  อเล็คใส่จานอาหารไว้ในไมโครเวฟ และไม่ลืมติดโพสอิทไว้ด้วยลายมือบรรจงว่า

‘อาหารเช้า อุ่นทานด้วยนะคะ...........เอลซ่า’

มันเป็นโพสอิทสีชมพูลายแมวสีดำตัวเล็กน่ารัก.........อเล็คคิดว่าแมวดำมันเหมาะกับแม็กนัสอย่างน่าประหลาดเลยทีเดียว  มีอยู่ครั้งหนึ่งเค้าเขียนใส่ลงโพสอิทไปว่า ‘แมวตัวนี้ดูเหมือนคุณ......’ พอเช้าวันต่อมา ตอนที่อเล็คเอากาแฟมาให้ก็เห็นแม็กนัสยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับข้อความบนโพสอิทอันนั้น (แน่นนอนอเล็คลงชื่อ......เอลซ่า)  อเล็คเคยคิดเล่นๆ ถ้าเค้าเปลี่ยนจากลงชื่อ เอลซ่า มาเป็นชื่อ อเล็ค  ........แม็กนัสจะยังยิ้มและมีความสุขในตอนที่อ่านมันอยู่อีกไหมนะ...........

ตอนนี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว อเล็คตรวจตราความเรียบร้อยก่อนจะออกไปจากห้อง  และสำคัญที่สุดเค้าไม่ลืมที่จะติดโพสอิทไว้บนทีวีว่า

‘ห้องคุณรกมากเลยนะ......ฝุ่นกองเท่าภูเขาเอเวอร์เรส......จะเอาไว้ปีนทำสถิติเองคนเดียวรึไง........รักษาห้องและตัวเองบ้างนะค่ะ..........เอลซ่า   ป.ล. รักแม็กนัส’

ประโยคสุดท้ายทำเอาอเล็ครู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ  เค้าพูดคำที่มาจากใจในนามของเอลซ่า  นั่นหมายความว่า อเล็ค   ไลท์วู้ต คนนี้จะไม่มีสิทธิ์พูดแบบนั้นจากปากของตัวเองบ้างเลยใช่ไหม.........................

แต่ฉันก็ยังมีสิทธิ์คิดในใจใช่ไหมแม็กนัส  แค่แอบรักนายอยู่อย่างนี้ โดยที่ไม่มีใครรู้ พวกเค้าจะได้ไม่ว่า นายก็ไม่เสียหาย  แค่นี้ก็พอแล้ว............อเล็คคิดในใจพร้อมกับลูบเบาๆ ไปที่โพสอิทที่เค้าใช่บอกรักแม็กนัส และยิ้มเศร้าๆ ให้กับตัวเอง  ร่างบางเดินออกไปจากห้องนั้นและพร้อมสำหรับการกลับบ้านจริงๆ ของเค้าสักที

************************************************************************************************************

................วันรุ่งขึ้น................

----- 10.00 น. ------

อเล็คกลับมาที่คอนโดหรูอีกครั้ง และทำหน้าที่เดินเช่นทุกเช้าที่เค้าพึงทำ  แต่วันนี้เค้ายืนกดกริ่งตั้งนาน ร่างสูงเจ้าของห้องก็ไมม่ยอมออกมาเปิดประตูสักที  ตอนนี้เวลาที่เค้ายืนรออยู่ก็ล่วงมาห้านาทีแล้ว

ทำไมยังไม่มาเปิดสักทีนะ  รึว่าจะไม่อยู่ห้อง............

อเล็คเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องของแม็กนัสอย่างร้อนใจ  เมื่อคืนไม่ได้กลับห้องรึไงนะ.......กลับดึก......รึว่าไปค้างที่อื่น !?

อเล็คยิ่งร้อนใจหนักเข้าไปใหญ่  ความกระวนกระวายก็ยิ่งพุ่งสูงขึ้นเช่นกัน  เค้าค่อนข้างแน่ใจว่าแม็กนัสอยู่ในห้อง ลางสังหรณ์มันบอกอย่างนั้น...........ถึงแม้มันจะไม่ค่อยน่าเชื่อถือก็เถอะ -_-“

ร่างบางขบริมฝีปากล่างแน่นจนมันขึ้นสีซีด  ใจหนึ่งก็บอกตัวเองให้กลับได้แล้ว เพราะเนื่องจากเวลาพักของเค้าใกล้หมดแล้ว และคุณบีพอตต์ก็ไม่ใช่ว่าจะใจดีซะเท่าไรหรอกนะ  แต่อีกใจหนึ่งมันตรึงให้ขาของเค้าอยู่ที่หน้าห้องนั้นไม่ยอมไปไหนและรู้สึกเป็นห่วงแม็กนัสอย่างยิ่งยวด  ถ้าลางสังหรณ์ของเค้าถูก แล้วตอนนี้หมอนั้นจะเป็นยังไงล่ะ?

การกระทำนี้เป็นไปด้วยใจสั่ง  มือเรียวเล็กล่วงเอามือถือในกระเป๋ากางเกงออกมา แล้วไล่หาเบอร์ที่เค้าไม่เคยกดโทรออกเลยตลอดสามปีที่ผ่านมา  มือของเค้าสั่น........มาจนถึงขั้นนี้แล้วก็ยังคงชั่งใจอยู่

นี่อเล็ค! นายจะยังมามั่วใจใจเสาะอะไรอยู่อีก  เป็นห่วงเค้าไม่ใข่หรือ โทรไปสิ! ..........ร่างบางกดด่าตัวเองในใจ  และในที่สุด นิ้วมือสั่นๆ นั้นก็กดโทรออกจนได้  อเลคนำโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู

ตรู๊ด.........ตรู๊ด.........ตร๊ด........

..................................

ตรู๊ด.........ตรู๊ด.........ตร๊ด........

..................................

ตรู๊ด.........ตรู๊ด.....

   “ฮัลโหล..ล...”

  “ฮะ ฮัลโหล แม็กนัส.......นายเป็นอะไรรึเปล่า  ทำไมเสียงนายฟังดูไม่ค่อยดีเลยล่ะ!” อเล็คอยากจะตบปากตัวเองเสียให้ได้  เมื่อเพิ่งรู้ว่าเสียงที่ตัวเองที่เปล่งออกไปมันฟังดูแต๋วสุดๆ ไปเลย

“อือ.......ปวดหัว” เสียงปลายสายตอบกลับมาอย่างไม่สู้ดีนัก เหมือนเจ้าตัวจะไม่ไหวจริงๆ

“นาย......นายโอเครึเปล่า  รอก่อนนะ ฉันจะเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ” ว่ายังไม่ทันขาดคำ  อเล็คก็รีบเก็บมือถือด้วยความลนลาน  แล้วล้วงเอาคีย์กราดในกระเป๋าออกมา ใช้มันรูดเปิดประตูห้องของแม็กนัส  อเล็ควางของที่ถือติดมือมาไว้บนโต๊ะเตี้ยข้างประตู

ร่างบางกวาดสายตาไปรอบห้อง ปราดแรกเค้าเห็นร่างสูงผิวสีเข้มนอนอยู่บนโซฟาชุดละแปดแสน....อย่าว่านอนเลย แม็กนัสกำลังจะพลิกตัวกลิ้งตกลงมาจากโซฟา!

“แม็กนัส!!” อเล็ครีบถลาเข้าไปถีบร่างสูงกลับขึ้นไปบนโซฟาทันที

“เจ้าบ้าเอ้ย!! เดี๋ยวก็เจ็บเอาหรอก.........” อเล็คพูดเสียงดัง  เนื่องจากเค้ายังมีอาการตกใจอยู่ไม่หาย

“อือออ...อ” แม็กนัสคราง

“แม็กนัส......นายโอเครึเปล่า” อเล็คเสียงอ่อนลงทันใด  เมื่อเอาแต่ดุคนที่ไม่ยอมระวังตัวเอง จนเกือบลืมไปเลยว่าตอนนี้ควรต้องเป็นห่วงมากกว่า  มือบางแตะเข้าที่ไหล่ของอีกคน

“หัว.....ปวดหัว..ว..”

.

.

.

.

TBC.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

หายหน้าหายตาไป ใช่ว่าจะมิได้แวะเข้าเฟสนะคะ  ท่านใดคิดถึงเรื่องอื่นๆ ที่เราได้สร้างห่วงฝันจินตนาการสุดหวานให้ทุกท่าน ก็แวะเข้ามาทักทาย - เป็นเพื่อน และติดตามข่าวสารของฟิคต่างๆ ที่เราแต่งได้ค่าาาาา (สมาคมสาวยวายตัวแม่ยินดีต้อนรับเจ้าค่าาา M_ _M)

จิ้มเข้าไปเลยที่ >>แฟนฟิคฮอลลีวู้ด<<

เเวะเวียนเข้าไปแล้วก็อย่าลืมมาเป็นเพื่อนกันนะค่ะ ^^  ฝาก Like เพจด้วยอ่ะ >>Fic สป็อค เคิร์ก<<  [ได้คืบจะเอาศอก -_-*] 

ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาแวะเวียนในบล็อกของเรานะค่ะ  และขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งมาให้ค่ะ จะพยายามเขียนฟิคสนุกๆ มาให้ทุกท่านได้อ่าน และอิ่มเอมกันค่าาาาา

ด้วยรักและเเรงหื่น

Ray - Aund