[SF - RonalSi] + [Part 1] My Boy – Ronaldo x Messi

สวัสดีค่ะ รีดๆ ที่รักของไรท์ขาาา >///<  อร๊ายๆๆๆๆ  ดีใจ เฮียเหมียวได้กลับมาแล้ว 5555555  เชื่อว่าหลายๆ ท่านก็คงจะคิดถึงเค้าสองคนแฮงค่ะ...คิก ><  บอกตามตรงเลยว่าพล็อตเรื่องมันเกิดขึ้นในระหว่างวันอันแสนน่าเบื่อของไรท์เองค่ะ  55555555  การพูดต่อไปนี้อาจเป็นการสปอยล์  เอาเป็นว่าไม่พูดล่ะ 5555....ผั๊วะ!!  //โดนรีดยกเก้าอี้ฟาด//

อือ  เรื่องนี้มีความรักแรงค่ะ //เอามือกุมซีกหน้า//  ถ้ารีดๆ ได้อ่านไรท์ว่าคงจะหลงรักพี่น้องสองคนนี้ไม่มากก็น้อยแน่นอนเลยค่ะ ^^* //เลือดหยด// 5555  ขอตัวไปโรงบาลก่อนนะคะ ตอนนี้เลือดท่วมหน้าจากเก้าอี้ที่รีดส่งมาให้เป็นกำลังใจแล้วค่ะ 5555555

วันนี้จะไม่พูดมากเนอะ เพราะว่าเดี๋ยวมีสปอยล์  คิกๆ  งั้นเอาเป็นว่าไปอ่านกันเล้ยค้าาาา >////<

----------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนเค้าห้าขวบ...

“คริส...ฝากดูแลน้องด้วยนะจ๊ะ”

“ได้ฮะ”

“กุนแม่ --- !”

“ลีโอ” เด็กชายที่ได้รับการฝากฝั่งไว้อย่างดิบดีจากคุณน้าข้างบ้านเรียกน้องชายตัวน้อยที่ร้องจ้าหาแม่ตัวเองด้วยคำและสำเนียงที่ยังไม่ใคร่จะชัดดีนักของเด็กอายุเพียงห้าขวบ

“กุน...” เด็กน้อยวิ่งออกมาถึงประตูหน้าบ้านที่เบื้องหน้าเมื่อมองออกไปคือพ่อแม่ที่ยิ้มเศร้ามาให้เจ้าตัวขณะกำลังก้าวขึ้นรถนั่นเอง “...กุนแม่ --- !  หือ? กะ กุนแม่ งะ แงงง! กุนแม่ ---” เด็กตัวน้อยๆ  ที่ยืนทำหน้าตาเหรอหราเมื่อเห็นพ่อแม่เตรียมท่าจะจากไปก็วิ่งถลาออกมาจากตัวบ้านอย่างรวดเร็ว  ส่วนในมือก็ถือของเล่นตามมาด้วย

“ลีโอ” เด็กชายที่โตกว่าเดินตามมาได้ทัน แต่ก็ไม่มีเวลาแล้ว  น้องชายตัวน้อยวิ่งออกไปด้านนอกเสียแล้ว

“กุนแม่!! ฮือออ” เมสซี่หลับตาร้อง ไม่ยอมมองทางขณะฝ่าสนามหญ้าท่ามกลางแดดร้อนระอุของเที่ยงวัน

“ลีโอ!” โรนัลโด้วิ่งตามออกไป “ลีโออย่าออกไปนะ!” เพราะหากหลุดรอดเขตขอบรั้วสีขาวนั้นออกไปคือถนนลาดยางที่มีรถสัญจรอยู่ไปมา  เค้าจะยอมให้น้องวิ่งไปถึงไม่ได้

“ลีโออย่าไป!” เด็กชายร่างสูงเพรียวแต่ดูคล่องแคล้วติดตามน้องชายตัวน้อยไป ถึงเค้าจะวิ่งเร็วอยู่พอควรเพราะขายาวกว่าแต่ก็ดูถูกเด็กน้อยที่ร้องไห้ตามพ่อแม่ไม่ได้เลยจริงๆ  แต่สุดท้ายแล้วจะอย่างไรโรนัลโด้ที่วิ่งจนแทบลืมหายใจก็คุกเข่าคว้าตัวน้องชายตัวน้อยที่ผิวขาวกระจ่างใสต้องกับแสงแดดได้สำเร็จพอดี “ลีโอ...”

“ฮืออ ม่ายอ่าวว จาปายย ฮือ...แม่ กุนแม่ กุนพ่ออ ฮืออ ให้ลีปายจ้วยย” แต่เมสซี่ที่ไม่รู้ว่าควรทำอะไรนอกจากกลับสู่อ้อมอกของแม่กับพ่อก็เอาแต่ขืนตัว  บิดไปมาแล้วร้องไห้เสียจนตัวสั่น “ฮืออ อึก ฮือออ”

ในคราแรกโรนัลโด้ไม่รู้จะทำอะไรนอกจากกอดน้องชายที่ร้องไห้จ้าอย่างน่าสงสารไว้ จนกระทั่งเค้าอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาด้วยแขนของตัวเอง...ลีโอตัวเล็กเกินกว่าจะแกล้งว่าเค้าอุ้มไม่ได้

แต่เด็กน้อยก็อาละวาดหนักขึ้นมากกว่าเดิมอีกเมื่อรถที่มีพ่อกับแม่อยู่ในนั้นได้ขับออกไปจากบ้านของพี่ชาย...พ่อกับแม่ทิ้งเจ้าตัวไปแล้วและจะไม่กลับมาอีก  เด็กน้อยที่เพิ่งจะพูดได้เป็นประโยคคิดเช่นนั้น

พี่ชายยอมปล่อยเจ้าตัวลงในที่สุด แต่ดีที่เมสซี่ไมได้วิ่งถลาไปไหนอีก เด็กน้อยเพียงแค่ยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น ตัวสั่นและสะอื้นอย่างหนัก  ถึงแม้จะอายุเพียงห้าขวบแต่โรนัลโด้ก็มองน้องต่างสายเลือดอย่างสงสารจับหัวใจ น้ำตาเม็ดน้อยที่ไหลพรากเป็นสายและเสียงร้องราวกับจะขาดใจทำให้เด็กชายเจ้าของบ้านคุกเข่าลงกับพื้นและหาทางตะล่อมบอกให้น้องยอมกลับเข้าไปเล่นกับตนได้สำเร็จด้วยความนุ่มนวล

“ลีโอไปเล่นกับพี่ก่อนนะ” โรนัลโด้จับมือน้องที่ถือของเล่นของเค้าไว้ แล้วรับมาถือเอง

เด็กน้อยพยักหน้าขณะมือน้อยๆ อีกข้างหนึ่งก็ขยี้เช็ดน้ำตาไปด้วยแต่ถึงกระนั้นเนื้อตัวก็ยังสะอื้นอยู่

“เดี๋ยวคุณพ่อกับคุณแม่จะกลับมา ไปซื้อขนมมาให้ลีโอแค่เดี๋ยวเดียวเองนะ”

“อือ” ถึงแม้จะไม่ได้เงยหน้ามามองแต่ก็พยักหน้ากลับไปแต่โดยดี ก่อนพี่ชายจะอุ้มน้องชายตัวน้อยที่เสียน้ำตาจนแสนจะน่าเห็นใจกลับเข้าบ้านไปอย่างติดจะดูทุลักทุเล

.

.

 “แหม ขอบใจจริงๆ เลยนะจ๊ะ คริสดูแลน้องได้ดีมากๆ เลย”

“ไม่เป็นไรฮะ!” เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างตัวแม่ของตัวเอง ใช้มือท้าวเอวแล้วยืดอกเสียจนพองโตพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจอย่างฉุดไม่อยู่ ก่อนจะเรียกเสียงหัวเราะจากหญิงทั้งสองที่อายุมากกว่าได้เป็นอย่างดี   โรนัลโด้ดวงตาลุกวาวขณะจ้องมองไปยังเด็กชายที่อยู่ในอ้อมแขนของคุณน้าที่เพิ่งรู้จักกันได้เมื่อไม่นานมานี้

แม่ของเด็กชายที่อายุมากกว่าซึ่งเป็นเจ้าบ้านอาสาจะรับฝากเมสซี่ตัวน้อยให้ก็หัวเราะอย่างขบขันเล็กน้อยก่อนจะโบกมือน้อยๆ ใส่เพื่อนบ้านของเธอ “เจ้าคริสน่ะช่างพูดจริงๆ เลยค่ะ ทั้งๆ ที่ธรรมดาจะไม่ค่อยได้เป็นแท้ๆ แต่พอน้องร้องตามคุณเค้าก็พูดซะเป็นเรื่องเป็นราวเลย  ฉันเองก็ยังต้องแอบหัวเราะเพราะไม่คิดว่าเค้าจะรับผิดชอบขนาดนี้”

ใช่  ลูกชายของเธออายุเพียงแค่ห้าขวบ ลำพังจะพูดให้ชัดเจนถูกต้องทุกคำก็ยากมากพออยู่แล้วแต่ทว่าพอเมสซี่น้อยโยเยไม่ยอมอะไรขึ้นมา เจ้าลูกชายตัวดีก็ดันพูดจาหว่านล้อมเสียจนเธอเองก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ว่าไปจำคำพูดแบบนั้นมาจากไหน

“โอ้ งั้นเหรอคะ” แม่ของเมสซี่หัวเราะบ้างอย่างทึ่งใจและเอ็นดูหลานชาย แต่แม่ของเด็กชายก็ยังไม่หยุดเมาท์ลูกตัวเอง

“แถมยังอุ้มน้องกลับเข้ามาอีก ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหน แต่ฉันก็ลุ้นอยู่เหมือนกันว่าเค้าจะอุ้มน้องผ่านสนามหญ้าแล้วกลับเข้ามาในบ้านได้ไหม ฮิๆ เดินโง่นแง่นเหมือนแม่ปูไม่มีผิดเลยค่ะ”

โรนัลโด้เหงนหน้ามองหน้าแม่ของตัวเองน้อยๆ  แม่หัวเราะอย่างไม่ปกปิดอะไรเลยทั้งสิ้น...ใช่ โรนัลโด้ร่างเพรียวไม่ค่อยมีเนื้อหนังมากเมื่อเทียบกับเมสซี่ที่เนื้อตัวจ้ำม่ำ  แต่ถึงจะอย่างไรเค้าก็อุ้มน้องได้ก็แล้วกัน! ไม่เห็นจะน่าขำตรงไหนเลย

ผู้หญิงคราวแม่สองคนหัวเราะคิกคักกันอย่างเอ็นดูและชอบใจอยู่พักหนึ่ง จนโรนลโด้ที่มองเมสซี่หลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของคุณน้าจะหวั่นว่าน้องอาจตื่นเอาได้

“ฮิๆๆ แหม...คริสนี่น่ารักจังเลยนะจ๊ะ  เอาล่ะ ฉันคิดว่าคงต้องกลับแล้วล่ะค่ะ นี่ก็ค่อนข้างจะดึกแล้ว ต้องขอโทษด้วยนะคะที่รบกวนคุณ” เธอมองเด็กน้อยในอ้อมกอดอย่างแสนรัก

“โอ๊ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ลีโอน่ารักมากๆ เลย ฉันเอ็นดูแกเหมือนเป็นลูกคนหนึ่งเลยค่ะ  และคริสก็ดูเหมือนจะอยากได้น้องชายเพิ่มอีกคนหนึ่งด้วย...”

“ไม่เอา!” เจ้าหนูน้อยคริสเตียนโน่แหวใส่คุณแม่ก่อนจะจับชายเสื้อของแม่แน่น เพราะหากมีน้องใหม่เค้าก็จะถูกแย่งความรักไปอีกแถมยังต้องเหนื่อยอีกเป็นเท่าตัวด้วย  แต่ทว่าเค้าไม่ได้หมายความถึงเมสซี่ตัวน้อยที่นอนหลับอย่างสบายอยู่ในอ้อมแขนของหญิงอีกคนเลย   ไม่ว่าจะใครก็ทำให้เค้ารู้สึกสนุกไม่ได้เท่าเด็กน้อยน่ารักคนนี้อีกแล้ว

หญิงทั้งสองหัวเราะให้กับท่าทางของเด็กชายที่ถูกแหย่ “ดูท่าเค้าคงจะไม่ยอมซะแล้วนะคะ...ขอบคุณมากเลยนะคะที่ช่วยดูตาหนูให้” แม่ของเมสซี่พูดพลางเขย่าลูกในอ้อมกอดเบาๆ เมื่อเด็กน้อยขยับตัวไปมา

“ไม่เป็นไรค่ะเรื่องแค่นี้เอง  อันที่จริงเรื่องดูแลลีโอฉันแทบไม่เกี่ยวเลย คริสตามประกบน้องทั้งวัน จนตอนแรกฉันนึกว่าน้องจะรำคาญเค้าซะอีกแต่ที่ไหนได้พอมาดูอีกทีก็หลับด้วยกันไปซะแล้ว” พวกเธอหัวเราะอีกจนโรนัลโด้ยิ่งไม่เข้าใจมนุษย์แม่มากขึ้นเป็นเท่าตัว...ไม่มีอะไรให้ทำนอกจากหัวเราะกันแล้วหรือยังไงกันนะ?

“ขอบใจมากเลยนะจ๊ะคริส” เด็กชายยิ้มให้ “ต้องกลับแล้ว ราตรีสวัสดิ์นะคะ” หญิงทั้งสองบอกลากัน แม่ของเมสซี่โบกมือน้อยๆ ให้โรนัลโด้อย่างเอ็นดูก่อนเด็กชายจะโพล่งขึ้นมา

 “ลีโอจะมาอีกไหมครับ?” จะถามแม่ของตัวเองหรือหญิงอีกคนก็ไม่ทราบได้ แต่เจ้าตัวคิดว่าอาจพูดดังเกินไปจนเมสซี่น้อยๆ ขยับตัวไปมาอีกครั้ง

“ถ้าหนูอยากจะเจอน้องอีกน่ะนะจ๊ะ” หญิงอีกคนที่ไม่ใช่แม่ของเค้ายิ้มให้

“ครับ ผมอยากเจอน้อง”

เด็กน้อยโรนัลโด้พยักหน้า และแอบซ่อนประกายในดวงตาเอาไว้ไม่มิด

********************************************************************************

ตอนเค้าแปดขวบ...

“เราจะไปไหนกันเหรอฮะพี่คริส?”

“ไปซื้อนี่ไง” เค้ายื่นกระดาษแผ่นเล็กที่แม่จดรายการเพียงสองสามอย่างเอาไว้ให้น้องชายดู แต่เด็กน้อยกลับย่นคิ้วแล้วมองพี่ชายเพราะอ่านไม่ออก

“ซื้อไอติมได้ไหมฮะ?”

“ไม่รู้สิ เงินที่แม่ให้มาจะพอหรือเปล่า”

“งืมม อยากซื้อไอติมให้ลีโอแล้วก็ซื้อให้พี่คริสด้วย  คนละ...” เมสซี่ชูนิ้วข้างที่ไม่โดนกอบกุมขึ้นมานับอย่างเดียงสา

อากาศในเมืองเริ่มหนาวแล้ว เสื้อผ้าของคนที่เดินข้ามถนนไปมาก็เริ่มหนาขึ้นแต่เด็กน้อยที่ยอมให้พี่ชายจูงมือแต่โดยดีกลับบ่นงึมงำหาไอศกรีมที่ตนชอบ เพราะได้นั่งทานกับพี่ชายบ่อยจนติดเป็นของโปรดไปแล้วเสียนี่  โรนัลโด้ที่เริ่มเติบโตเป็นเด็กหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งฟังน้องชายพึมพำถึงส่วนแบ่งจากแท่งหวานเย็นที่จะได้  แต่สมาธิและความสนใจของเค้ากลับอยู่ที่ท้องถนนที่มีเส้นสีขาวสลับกับพื้นยางมะตอยนั้นมากกว่า  เค้าจะต้องพาน้องข้ามถนนเส้นเล็กๆ นี้ไปซื้อของที่ซูปเปอร์มาร์เก็ตฝั่งตรงข้ามให้ได้  แม่บอกว่าเค้าโตพอที่จะไปซื้อของได้แล้วและมีความรับผิดชอบมากพอที่จะพาน้องที่งอแงร้องตามไปด้วยได้

โอเค นายทำได้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้องมาด้วยคริส และน้องชอบที่จะมากับนาย...เค้าบอกตัวเอง  วันนี้เป็นวันหยุดรถราที่สัญจรเยอะมากเป็นพิเศษ เด็กชายจะต้องดูแลน้องให้ดีที่สุด  และเมื่อได้จังหวะเหมาะสมที่รถเว้นช่วงพอสมควรแล้วโรนัลโด้จึงกระชับมืออ่อนนุ่มอันแสนจะบอบบางของเมสซี่ไว้ให้มั่นแล้วดึงน้องชายที่ยังคงง้วนอยู่กับการนับนิ้วที่สมมุติแทนว่าเป็นแท่งไอศกรีมให้เดินข้ามถนนสายแคบๆ แต่ชวนบีบหัวใจเพราะความตื่นเต้นของโรนัลโด้ได้ไปอย่างราบรื่น

“ถึงแล้ว!” เด็กผิวสีค่อนข้างเข้มอุทานออกมาอย่างโล่งอก เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกที่เจ้าตัวมาซื้อของในวันหยุดที่การจราจรไม่ค่อยปราณีคนเดินข้างถนนนัก  ฝ่ายน้องชายเองก็อุทานออกมาอย่างดีใจแต่กลับเป็นคนละเรื่องกันกับพี่ชาย  เมสซี่ชูนิ้วสี่นิ้วใส่หน้าโรนัลโด้

“ได้แล้ว!” เด็กน้อยที่ผิวแก้มเริ่มกลายเป็นสีแดงระเรื่อเพราะความหนาวยิ้มแฉ่งใส่พี่ชาย “ซื้อไอติมได้เท่านี้เลย!”

“ห๊ะ?” เด็กชายที่ทำหน้าที่เป็นผู้ใหญ่งงจัดก่อนจะจำได้ว่าน้องของเค้าเอ่ยถึงเรื่องอะไร  โรนัลโด้ทำสีหน้าจนใจแล้วพูด “คนละสี่แท่งเลยเหรอ?” ไม่  เค้าไม่มีเงินเยอะขนาดนั้น แม่น่าจะให้เงินมาพอแค่ซื้อของ

เมสซี่น้อยส่ายหน้าแล้วยิ้มไปด้วย แก้มยุ้ยๆ นั้นทำให้โรนัลโด้อดรู้สึกหมั่นเขี้ยวไม่ได้ทุกทีไป “ไม่ช่าย คนละสอง...ของพี่คริสสองอัน  ขะ ของลีโอสองอัน” นิ้วป้อมๆ นั้นกระติกทีละสองเพื่อแบ่งเป็นภาพประกอบให้พี่ชายดูแต่ทว่านิ้วแสนน่ารักนั้นกลับงอตามมากันหมดทั้งสี่นิ้ว “เหมือนกันเลย!” เมสซี่ร้องพลางยิ้มจนตาหยีในตอนที่พี่ชายจูงมือผ่านเข้าประตูอัตโนมัติของร้านเข้าไป  โรนัลโด้บอกไม่ถูกว่าทำใจยากเพียงใดที่ต้องบอกน้องว่าเราไม่สามารถทำอย่างนั้นได้  แต่ไหนแต่ไรแม่ก็บอกว่าเค้าตามใจน้องมาโดยตลอด

แต่ว่าเรามีเงินไม่พอนะ!

.

.

.

TBC.

--------------------------------------------------------------------------------------------

อ่าาาห์ (ออกเสียง ห. ด้วยค่ะ) วันนี้เราเอาแค่นี้พอก่อนเนอะ เป็นน้ำจิ้มแห่งความน่ารักมาเรียกความอยากในกระเพาะของรีดๆ //อือ อย่าพูดอย่างงั้น Aund เดี๋ยวไปซีกหน้าที่ไปพันผ้าก๊อตมามันจะได้เพื่อนเป็นหน้าซีกอีกข้างหนึ่ง// 55555555

น่ารักอ่ะ ฮืมมมมมม  >/////<  พี่คริส...พี่คริสฮับ....พี่คริสส   อร๊ายยยยย!!!!  //ดิ้น//  เหมียว  หนูขโมยหัวใจพี่เค้าไปตั้งแต่เตาะแตะเลยนะลูก ><  โอยยยยย  น่ารักมากค่ะ เฮียดูมีความรับผิดชอบตั้งแต่เด็กๆ มาก  คืออันที่จริงน้องของไรท์เค้าเคยร้องตามแม่เค้าแบบนี้น่ะค่ะ  คุณแม่เค้าเอามาฝาก ไปธุระอะไรประมาณนั้น  พอรู้ว่าแม่ตัวเองจะขึ้นรถออกไปก็ร้องไห้จ้าเลยค่าาา  แหกปากร้อง กุนแม่ กุนแม่ ซะไรท์ตกใจเลยค่ะ  โผล่หน้าออกมาดูอีกทีก็ต้องใส่เกียร์วิ่งตามน้องเค้าไปแล้วค่ะ  รองเท้ารองเท้อก็ไม่ได้ใส่ 5555

แต่น้องเค้าน่าสงสารจริงๆ ค่ะ  น่ารักมากด้วย ฮ่อลลลลล //หนูเป็นโมเดลของฟิคพี่นะลูก รู้ตัวไหม 555 (เอานิ้วจิ้มจมูกน้อยๆ)//   น่ารักมากเลยค่ะ  ไรท์เลยคิดว่า  อืมม ถ้ามันเป็นโมเม้นท์แบบเฮียเหมียวจะเป็นยังไงน้าาา  คงจะฟินมากๆ แน่เลย  ไรท์ก็เลยเก็บมาเขียนค่ะ แล้วรู้สึกชอบเฮียมากก  ดูแลน้องด้วยใจจริงๆ ค่ะ  ถึงตัวเองจะยังอายุน้อยอยู่ก็เถอะ

เห็นไหมคะรีดๆ  ส่อแววรักลูกเค้าตั้งแต่เด็กๆ เลย 555555 //โดนบอลเตะอัด//

โอเคค่ะ  มันก็เป็นพล็อตเล็กๆ น่ารักของไรท์นะคะ  จะพอใจรีดๆ รึเปล่าเอ่ย หรือว่ารีดๆ จะชอบกันบ้างหรือเปล่า  อย่าลืมคอมเม้นท์บอกไรท์กันด้วยนะคะ  Fic – RonalSi ในเวอร์ชั่นเด็กน้อยแบบนี้ก็เพิ่งเขียนเป็นครั้งแรกเหมือนกันแฮ่ะ  แฮ่ๆๆ

หวังว่าสาวก RonalSi คงจะหายคิดถึงพ่อยอดชายกับพ่อทูนหัวของพ่อยอดชาย(?) กันบ้างนะคะ  //เออ อันที่จริงก็ต้องเป็นพ่อทูนหัวของเรานะคะ เพราะเหมียวโดนเฮียทำร้ายบ่อยอยู่เหมือนกันเนอะ...พูดถึงเรื่องนี้แล้วค้อนเฮียแรง  เหลือกตาค้อนเลยค่ะ// + //ไรท์โดนบอลอัดหน้าซีกที่ไม่ได้พันผ้าก๊อต// 

ยังไงก็บอกกกันด้วยนะเออ เรื่องนี้อตอนจบประทับใจค่ะ แง้มไว้เลย  ไรท์ล่ะคนหนึ่ง...ฮึก //ซับหางตา//  ขอบคุณทุกท่านสำหรับการติดตาม  ตามอ่าน  และหลงเข้ามาค่าาา 555555  //หัวเราะแล้วให้ความรู้สึกเหมือนฮาร์ลี่  ควินส์ -*-//  ขอบพระคุณมากๆ เป็นล้นพ้นเลยนะคะ ^^  นี่คือเฟสสึบุ๊คคื้อของไรท์ค่ะ แฟนฟิค ฮอลลีวู้ด  เข้าไปคุย เข้าไปทักทายกันได้น้าค่าา ><  ขอบคุณและรักทุกท่านมากมายค่ะ  ฮ่าา  //อ้าแขนปล่อยหัวใจ//

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund