สวัสดีค่ะรีดๆ
ที่น่ารักของไรท์ทุกท่านขาาา >< ฮืมมม
บอกไม่ถูกว่าคิดถึงแฮงแค่ไหน
ฮ่อลๆๆๆ //เบะปากร้องไห้// คือการที่ได้มาอยู่ตรงนี้อีกครั้งมันให้ความรู้สึกที่ดีมากๆ
เลยค่ะ ไรท์คิดถึงมาก ยอมรับว่าการที่หายไปเคลียร์งานนั้นทำให้ไรท์ไม่ได้ทำอะไรแม้แต่แตะฟิคเพื่อทำให้เรื่องขยับไปเลยค่ะ5555 พอมาลงฟิคแล้วรู้สึกดีมากเลยค่ะ เหมือนได้กลับบ้าน TUT ดูเว่อร์แต่ของจริงค่ะ ไรท์เกิดมาเพื่อสิ่งนี้ 5555
เอาล่ะค่ะ ก็มาต่อกันอย่างเชื่องช้าแล้วนะคะสำหรับ Part 2
ของความน่ารักในวัยเยาว์ของเฮียเหมียวในแบบมโน๊ มโนของไรท์ 555555 และเราจะมาเฝ้าดูพวกเค้าเติบโตไปเรื่อยๆ
ค่ะ //พูดเหมือนเรื่องนี้ของแกยาว -*-// คุณพี่คริสผู้แสนจะอบอุ่นและใจดีกับน้องลีโอด้วยน้อยๆ
อร๊ายยยยยยย!!! เอาล่ะค่ะ ไปอ่านกันเลยค่าาา >///<
คิดจะตัดบทก็แสนจะรวดเร็ว
555555
อันที่จริงอยากพูดมากกว่านี้ค่ะแต่ว่าแม่ใช้ตลอด เดี๋ยวจะยิ่งช้า 55555 //รีดบอก ฉันไม่ต้องการให้แกพูดอะไรเลยย่ะ
-*-//
------------------------------------------------------------------------------------------
แต่ว่าเรามีเงินไม่พอนะ!
.
.
“ไงจ๊ะลูกรัก ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะ”
“ครับแม่ ทุกอย่างโอเค”
“ที่ซูปเปอร์มาเก็ตมีรถคันเบอเร่อขายด้วยล่ะครับคุณป้า!”
“อา จ้า จ้า งั้นเหรอจ๊ะ ลีโอเป็นเด็กดีรึเปล่า?”
“ฮะ ไม่กวนพี่คริสเลย” เด็กชายตัวน้อยที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วยิ้มแฉ่ง
พลางชูไอศกรีมในมือ
หญิงเจ้าของบ้านที่กอดตะกร้าผ้าไว้แนบอกยิ้มอย่างเอ็นดู
พลางมองลูกชายตัวเองที่ไม่รู้เลยว่าเกือบจะร้องไห้เพราะเงินที่แม่ให้ไปเกือบไม่พอ
“ทุกอย่างโอเคครับ” โรนัลโด้เสียงสั่น เด็กชายร่างสูงขอตัวเอาของเข้าไปเก็บด้านในพร้อมกับน้องชายที่เค้าจับมือไม่เคยปล่อยแม้จะเข้าบ้านมาแล้วก็ตาม
ซึ่งฝ่ายเด็กชายที่จูบปากกับไอศกรีมแท่งเล็กอยู่ในมือก็ไม่ขัดข้องใดๆ
ซ้ำยังมีหลายครั้งที่เจ้าตัวยื่นแท่งรสนมสตอว์เบอร์รี่ให้พี่ชายได้ลิ้มรสมันอีกด้วย
โรนัลโด้แทบยิ้มทั้งน้ำตา ถึงแม้จะมีจำนวนเงินไปจำกัด แต่การทำให้เมสซี่ผิดหวังมันก็ยากเกินไปสำหรับเค้า
แต่แม้จะไม่ได้ซื้อเท่าจำนวนที่เด็กน้อยชูนิ้วให้ดู
อย่างน้อยก็ได้กลับมาหนึ่งแท่งเพื่อปลอบใจ
ในตอนที่พี่ชายส่งไอศกรีมแท่งเล็กที่สุดให้ เด็กน้อยทำหน้างงแล้วมองอย่างผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็หลงลืมมันไปเมื่อแกะซองพลาสติกออก
ถึงอย่างไร โรนัลโด้ก็คิดว่าดีที่สุดแล้วที่ไม่มีปัญหายุ่งยากอะไรเกิดขึ้น
บางทีเค้าอาจจะตามใจน้องมากเกินไปอย่างที่แม่เอ่ยไว้ก็ได้
ก็ลีโอน่ะ น่ารักน้อยจนทำให้แข็งใจใส่ได้ซะเมื่อไรกันล่ะ
**************************************************************
ตอนวันเกิดอายุครบเก้าขวบของน้อง...
“เอ้า ลีโอเป่าเทียนเลยสิจ๊ะ อย่าลืมอธิฐานด้วยล่ะ”
เสียงยินดีอนึ่งเป็นเจ้าของวันเกิดเสียเองของแม่ดังขึ้น เธอบอกลูกชายที่อยู่ในอ้อมแขนอย่างแสนรักก่อนเด็กตัวเล็กผิวขาวกระจ่างใสต้องกับแสงเทียนประจำวันเกิดจะทำตามอย่างว่าง่ายและตื่นเต้น ฝั่งตรงข้ามนั้นคือเด็กชายที่ย่างใกล้เข้าสู่วัยหนุ่มอย่างสมบรูณ์แข็งแรง
โรนัลโด้ส่งยิ้มให้ก่อนเมสซี่ที่ยิ้มตอบจนรอยยิ้มนั้นเกือบเปล่งประกายมากกว่าแสงเทียนจะเป่าเทียนทุกเล่มบนเค้กก้อนใหญ่จนดับไปหมด
โรนัลโด้เตรียมของขวัญวันเกิดมาให้เมสซี่
ถึงแม้มันจะไม่ได้มีราคาค่างวดอะไรมากแต่เด็กน้อยก็ชอบมัน เจ้าตัวชอบมันมากถึงกับออกปากว่ามันเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในบรรดาของขวัญทั้งหมดและกอดไว้แนบตัวตลอดเวลาเลยทีเดียว
“แหม ดีจังเลยนะจ๊ะที่คริสมาได้
ไม่งั้นลีโอคงจะต้องร้องไห้กลางงานวันเกิดครบรอบเก้าขวบของตัวเองแหงๆ เลย” แม่ของเจ้าของวันเกิดว่า
ขณะหยิบจานขึ้นมาเตรียมแบ่งเค้ก คนโดนพูดด้วยหลุบสายตาลงแล้วยิ้มน้อยๆ
แสดงอาการทั้งเกรงใจและถ่อมตัว
“มะ ไม่ใช่ซะหน่อย คุณแม่ก็!” เสียงเด็กที่ถือของขวัญของโรนัลโด้อยู่ข้างๆ
เอ็ดขึ้นก่อนจะเรียกเสียงหัวเราะจากคนในงานได้เป็นอย่างดี แต่พี่ชายที่เป็นเจ้าของสิ่งที่อยู่ในมือของเมสซี่นั้นกลับยกยิ้มเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ก่อนออกมาจากบ้านเค้าทะเลาะกับพ่อที่เมากลับมา...ไม่ดีเอาเสียเลย เด็กชายร่างสูงคิดว่าช่วงพักหลังมานี้พ่อกลับบ้านเลยเวลามากขึ้น
พอๆ กับที่ดื่มจัดจนเค้าเห็นแม่ต้องแอบร้องไห้อยู่หลายครั้ง จนพี่คนโตกลัวพ่อจนไม่กล้าทำอะไรแม้แต่ตักเตือนเค้า มีอยู่หลายครั้งที่โรนัลโด้อยากจะเข้าไปผลักพ่อที่ขโมยเงินไปต่อหน้าต่อตาแม่
ไม่ฟังแม้แต่คำห้ามปรามหรือแรงฉุดดึงของแม่เลย
“แกจะออกไปไหน
ไอ้งานงี่เง่านั่นน่ะไม่มีแกแล้วมันจะเริ่มไม่ได้รึไง!” พ่อขี้เมาที่นั่งเอียงกะเทเล่บนโซฟาตัวเก่าตะคอกใส่เค้าก่อนโรนัลโด้จะทำเป็นไม่สนใจแล้วออกมาจากบ้าน
เค้ายังได้ยินเสียงแม่อธิบายให้พ่อฟังอยู่เลยก่อนเสียงของพ่อจะตวาดกลับไป...พ่อเคยเป็นคนดีกว่านี้มากตอนไม่เมา
แต่ก็ช่างเถอะ
เค้าจะทำเป็นไม่นึกว่าการเงินของเราฝืดเคืองลงเนื่องจากงานอดิเรกใหม่ที่แสนจะสำมะเลของพ่อก็แล้วกัน
ตอนนี้โรนัลโด้อยู่ในงานวันเกิดของน้อง
ไม่ควรจะเก็บเอาเรื่องนั้นมาคิดให้อะไรมันแย่ลงไปเสียเปล่าๆ อย่างน้อยวันนี้ก็คุ้มแล้วที่ได้เห็นรอยยิ้มของน้องชายที่เค้าหลงใหล
และโรนัลโด้รู้ว่าเมสซี่จะมีมันให้เค้าเสมอ
ซึ่งเด็กหนุ่มที่กำลังกล่าวถึงอยู่นี้ก็ถูกคะยั้นคะยอให้แกะของขวัญในวงของแขกผู้มาร่วมงาน
ทุกคนรักเมสซี่เช่นเดียวกับที่เด็กชายซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ห่างออกมาจากตรงนั้นรู้สึกรัก
แต่บางทีโรนัลโด้อาจไม่รู้ ว่าเค้ารักเมสซี่ทั้งหัวใจ ไม่เพียงแค่ความทรงจำอันแสนสนุกสนานในตอนเด็กเท่านั้นแต่ทุกสิ่งที่ร่างเล็กเป็นมันเกี่ยวรัดทุกอย่างภายในใจของโรนัลโด้จนไม่อาจรู้สึกเลิกรักได้
และบางทีงานเลี้ยงอาจเดินทางมาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว เด็กน้อยก็จะแกะของขวัญแล้วตบท้ายด้วยการนอนกอดของทุกชิ้นที่ได้มา ถ้าเช่นนั้นโรนัลโด้ควรกลับบ้านเสียที เด็กชายรู้สึกเหมือนเป็นคนนอกที่ไม่เหมือนกับคนพวกนั้นที่ถือของขวัญชิ้นใหญ่มาให้เมสซี่จนเจ้าตัวยิ้มแก้มแทบฉีก
โรนัลโด้ขอตัวกลับบ้านไปโดยที่ไม่ได้บอกใครทั้งสิ้น
เดาว่าก็คงไม่มีใครทันนึกถึงเค้าอยู่ดี วันนี้เป็นวันพิเศษของน้องชาย เด็กชายร่างสูงดีใจที่เห็นน้องมีความสุขมากจนแทบจะยิ้มออกมาเป็นลูกกวาด
ก็มันเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ...อย่างน้อยเค้าก็กลับบ้านได้โดยที่น้องไม่ฉุดรั้งไว้จนออกอาการงอแงเหมือนเช่นทุกครั้ง
ถ้าหากเค้ารีบหน่อยน้องก็จะไม่ทันเห็นเค้าด้วยซ้ำ
ผิวกร้านแดดจากการเล่นฟุตบอลของโรนัลโด้ออกสีเข้มกว่าของเมสซี่
เพราะไม่ได้รับการดูแลเช่นร่างเล็กแต่ถึงกระนั้นเด็กชายตัวน้อยก็ผิวพรรณดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เด็กชายร่างสูงเดินออกมาจากบ้านที่ถูกตกแต่งด้วยแสงไฟประจำงานวันเกิดอย่างเงียบเชียบ
และหวังไม่อยากให้ใครฉุดคิดแล้วนึกถึงเค้าขึ้นมา
“พี่คริสสส!” แต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น โรนัลโด้หลับตาแน่นแล้วเอียงหน้าไปเล็กน้อย นึกไม่อยากได้ยินเสียงนี้เป็นอย่างยิ่ง
“พี่คริสจาปายหนายย ยังไม่ได้กินเค้กเลยนะ...อุ เหวออ!”
“อ้าวเฮ้ย ลีโอ!” เสียงสะดุดดังขึ้นอย่างเบาหวิวพร้อมกับร่างเล็กที่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ
ก่อนจะโชคดีที่ถูกรับตัวไว้ได้ทันจากคนที่อยู่ไม่ห่างไปนัก โรนัลโด้ประคองเด็กน้อยให้ยืนขึ้นในขณะที่เมสซี่ที่เกาะแขนเค้าอยู่ก็ทำปากสั่น
ในตามีน้ำคลอเหมือนใกล้จะร้องไห้
“พี่คริสโกรธลีโอเหรอครับ?” เด็กน้อยเกี่ยวตัวพี่ชายไว้แน่น
พร้อมกับยื่นหน้าขึ้นไปใกล้กับคนที่ตัวสูงกว่า
อีกคนหนึ่งรีบบอกปัดทันทีเป็นพัลวัน สาเหตุที่เค้าออกมามันเป็นคนละเรื่องกันเลยกับที่น้องชายว่ามา เมสซี่ถือของขวัญของพี่ชายออกมาด้วยและเอาติดตัวไว้ตลอดเวลาราวกับกลัวว่ามันจะหายไป
บอกออกไปสิคริสว่านายต้องกลับแล้ว
โกหกน้องไปซะ คนในงานจะต้องไม่ชอบใจแน่ที่ลีโอออกมาแบบนี้...แต่การโกหกเมสซี่ยากมากกว่าที่เคย
ครั้งนี้ไม่เหมือนกับที่เค้าเคยตะล่อมเพื่อให้น้องยอมว่าง่าย แต่ถึงกระนั้นความคิดที่จะกลับบ้านไปแล้วปีนขึ้นหน้าต่างเข้าห้องตัวเองเพื่อหลบหนีพ่อที่หลับคาเก้าอี้เพราะความเมาแต่หูไวอย่างเหลือเชื่อของเค้าก็เป็นได้เพียงทฤษฎีที่อยากทำ มารู้ตัวและนึกถึงพ่ออีกทีก็ตอนที่ได้กลับมานอนบนเตียงของน้องชายอีกครั้งหลังจากที่ห่างหายไปนานเสียแล้ว
เมสซี่ไม่ยอมให้เค้าห่างตัวเลย เด็กน้อยจับมือเค้าตลอดเวลากลัวว่าโรนัลโด้จะหนีไปอีก ร่างเล็กแทบไม่สนใจอะไรเลยนอกจากพี่ชาย การที่เด็กชายร่างสูงแอบหายตัวออกไปทำให้เจ้าของวันเกิดคิดรู้สึกผิดไปว่าไม่ให้ความสนใจจนอีกฝ่ายพาลต้องน้อยใจ เมสซี่ติดโรนัลโด้แจในตอนที่แม่ของเด็กน้อยบอกให้แขกคนสำคัญที่แสนจะคุ้นเคยค้างอยู่ที่นี่สักคืนหนึ่งก่อนจะดีกว่า
เนื่องจากในเวลานี้ก็ดึกมากแล้วคงไม่เป็นการดีที่จะให้กลับบ้านไปคนเดียว
“เอ่อ คือว่าผม...”
“โธ่ คริสจ๊ะ หนูก็เคยค้างที่นี่ออกบ่อยนี่นา ไม่ต้องเกรงใจหรอกจ๊ะ” หญิงผู้มีใบหน้าอ่อนโยนพูดขึ้น ในขณะที่ลูกของเธอก็เขย่าแขนพี่ชายยิกๆ
“นะฮะพี่คริสนะฮ้า นอนที่นี่เถอะนะฮะ” เมสซี่ตัวน้อยทำตัวออดอ้อน
ดังนั้นเด็กชายร่างสูงโปร่งจึงไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากต้องนอนกับน้องชายที่ย้ายมานอนบนอกของเค้าตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
เมสซี่บอกไม่ถูกว่าดีใจแค่ไหนที่วันเกิดปีนี้มีพี่ชายมานอนค้างด้วย
โรนัลโด้ยกแขนขึ้นกอดน้องชายตัวน้อยเอาไว้แล้วร้องไห้เงียบๆ
เด็กชายอายุเพียงสิบเอ็ดปีไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรให้ความเศร้าที่ครอบครัวกำลังขาดความสุขนั้นดีขึ้น ทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไป เค้ารู้ ไม่นานพวกเค้าอาจต้องขายบ้านแล้วย้ายไปอยู่ที่อื่นเพราะค่าใช้จ่ายที่แม้แต่เด็กอายุสิบเอ็ดขวบก็ยังรู้ว่ามันแทบจะมีไม่พอ พ่อสูญเสียความเป็นเสาหลักไปถึงแม้จะย้อมใจไม่ให้เศร้าแค่ไหนแต่มันก็ไม่เคยจะช่วยอะไรได้เลย
โรนัลโด้กอดน้องชายแน่นเท่าที่เค้าจะทำได้โดยไม่ให้เมสซี่ตื่น ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนที่เค้าจะได้ทำแบบนี้ อาจจนกว่าจะหมดปีนี้หากไม่มีใครทำอะไร...ตอนนี้ครอบครัวกำลังลำบากมาก สิ่งเดียวที่ทำให้เด็กชายคนนี้มีความหวังและกำลังใจที่จะยิ้มได้ก็คือน้องชายต่างสายเลือดที่แสนจะไร้เดียงสาคนนี้
โรนัลโด้จะร่าเริงเพื่อเด็กคนนี้และจะเข้มแข็งเพื่อเด็กคนนี้จนกว่าเมสซี่จะไม่ต้องการเค้า เค้าสัญญากับน้องชายในใจ
***************************************************************************
ตอนเค้าเริ่มทำงานพิเศษครั้งแรก...
“พี่คริสส ไปเล่นบอลกันน!” เสียงเรียกอันเจื้อยแจ้วเช่นเคยดังขึ้นทำให้เด็กหนุ่มที่กำลังปั่นจักรยานอยู่ต้องเบรกเสียจนเต็มข้อนิ้ว
“โทษทีนะลีโอ พี่ต้องทำงานให้เสร็จก่อนน่ะ”
โรนัลโด้แจ้ง และได้รับใบหน้าหงอยเหงาตอบกลับมาจากเด็กชายที่กอดลูกบอลไว้ข้างเอว แต่คนที่สะพายกระเป๋าส่งหนังสือพิมพ์ก็บอกว่าเค้าจะตามมาเล่นด้วยหลังจากที่เสร็จงานแล้ว
“ตั้งแต่ตอนสายจนถึงตอนเย็นเลยไหมฮะ?”
เมสซี่ทำหน้าคาดหวังด้วยรอยยิ้มอีก
แต่พี่ชายยิ้มเศร้าแล้วพูด
“หลังเราเล่นสักชั่วโมงพี่จะต้องไปส่งของให้อีกสองสามร้านน่ะ
มันอาจใช้เวลาตลอดทั้งบ่าย” เค้าเองก็จนใจแล้วที่จะรังสรรค์คำให้มันดูน่าฟังมากกว่านี้หน่อย เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งไม่สามารถโกหกน้องชายได้แล้วหลังจากที่เมสซี่โตพอจะจำท่าทีต่างๆ
ของเค้าได้ ร่างเล็กที่กอดลูกบอลขนาดเกือบเท่าศีรษะของตัวเอง
ก้มหน้ามองฟุตบาทเล็กน้อยก่อนจะเงยขึ้นมา
“ได้ฮะ ผมจะรอพี่คริสนะ” เด็กน้อยบอกปัดว่าไม่เป็นไรอย่างเข้าใจ
แต่ก็ปกปิดความหม่นหมองในน้ำเสียงนั้นได้ไม่มิด
โรนัลโด้ยิ้ม รู้สึกแย่ไม่น้อยที่ทำให้เมสซี่ผิดหวัง
ก่อนจะวางมือลงไปขยี้กลุ่มผมสีออกน้ำตาลของน้องชายเล่นๆ
“แล้วพี่จะรีบไป” โรนัลโด้ว่าแค่นั้นก่อนจะยกตัวขึ้นปั่นจักรยานไปยังเส้นทางลาดยาวออกไปสุดลูกหูลูกตา
และน้องชายที่ตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อก็ไม่ลืมที่จะโบกมือเร็วๆ ตามหลังพี่ชายไปด้วยราวกับว่านี้เป็นวันแรกที่โรนัลโด้ออกไปทำงาน
เด็กหนุ่มเริ่มทำงานมาได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว
แต่อายุก็ยังค่อนข้างน้อยเกินไปที่จะมีใครรับไปทำงาน คนขายหนังสือพิมพ์เกิดสงสารไม่อยากให้เค้าไปทำงานหนักๆ
จึงได้รับไว้ แต่แล้วโรนัลโด้ก็ยังไปรับทำงานส่งของให้กับร้านอื่นๆ
อีก
เค้าต้องทำ ต้องทำเพื่อแม่ และเพื่อตัวเอง
หากมีเงินไม่พอเราอาจต้องขายบ้านและย้ายไปอยู่ที่อื่นอย่างที่คาดเอาไว้และเด็กหนุ่มก็จะไม่ได้เจอหน้าน้องชายอีกเลย ไม่มีทางเรื่องนั้นจะเกิดขึ้นไม่ได้ โรนัลโด้อายุสิบสามแล้วอย่างน้อยก็พอที่จะทำอะไรได้บ้าง เค้าคิดว่าควรหยุดเรียนในอีกปีหรือสองปีข้างหน้านี้เพราะเรื่องค่าใช้จ่ายของคนหลายคนในบ้านแต่เค้าก็ยังคงเล่นบอลอยู่และไม่เคยหมดศรัทธาที่จะเล่นมัน
เพราะส่วนหนึ่งมันคือสิ่งที่ผูกเค้ากับเมสซี่เอาไว้ด้วยกัน
โรนัลโด้มีความตั้งใจอย่างสูงสุด ครั้งแรกที่เค้ายื่นเงินที่ได้จากน้ำพักน้ำแรงให้แม่ แม่ร้องไห้แล้วกอดเค้าไว้แน่นและบอกว่าเค้าดูซูบไปจากการทำงานหนัก
แม่พูดเกินจริงไปหน่อย...โรนัลโด้ออกความคิดเห็นแต่ก็ไม่ปฏิเสธซะทีเดียว
***********************************************************************
ตอนอายุสิบห้า...
หลังจากพวกพี่ๆ แยกย้ายออกไปหางานทำเมื่อปีที่แล้ว
พอเค้าหยุดเรียนหนังสือพ่อก็ตายเพราะเหล้าในที่สุด ทุกคนเศร้ามาก สมาชิกครอบครัวทุกคนมาร่วมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตาในรอบหนึ่งปีในงานไว้อาลัยของพ่อ โรนัลโด้ก็อยู่ที่นั้นด้วยร้องไห้และโศกเศร้าพร้อมกอดแม่ที่เกือบเป็นลมล้มพับไป เค้าเสียใจและรู้สึกโกรธพ่อที่จากไปโดยที่ครอบครัวยังระห่องระแห่งแบบนี้ ร่างสูงโปร่งหวังว่าสักวันหนึ่งเค้าจะประสบความสำเร็จ
และพ่อจะเห็นมันในวันที่ครอบครัวสุขสบายมากกว่านี้
แต่พ่อก็ตายไปเสียก่อน...
เมสซี่เข้ามาหาโรนัลโด้ กอดพี่ชายไว้แน่นหลายครั้ง ร้องไห้และบอกว่าเสียใจด้วยราวกับว่าเป็นฝ่ายสูญเสียพ่อเสียเอง แขกทุกคนมารวมตัวกันที่บ้านเพื่อไว้อาลัยให้แก่คนที่จากไปและให้กำลังใจให้แก่คนที่ยังอยู่
หลังพิธีฝังศพในตอนกลางวัน เด็กชายร่างเล็กยังคงอยู่ช่วยพี่ชายแม้ว่าแขกจะกลับกันไปหมดแล้ว
คืนนั้น โรนัลโด้ถอดสูทสำเร็จรูปที่ซื้อมาเพื่องานนี้ออก เค้าหลงเหลือเพียงแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวมีรอยยับที่พับแขนขึ้นมาเพียงเท่านั้น ร่างสูงนอนราบบนเตียงในห้องเดิมของเค้าตั้งแต่จำความได้
“พี่โอเคนะ?”
“อืม” เจ้าของเตียงส่งเสียงในลำคอตอบรับเด็กชายที่นอนอยู่ข้างเค้า เมสซี่ได้กลับมาอีกครั้ง กลับมานอนบนเตียงที่ซึ่งเค้าสองคนเคยเล่นด้วยกัน เคยนอนกอดกันเมื่อยามหนาว ความทรงจำในช่วงเด็กช่างแสนสุขและน่าจดจำ และในครั้งนี้ดูเหมือนเด็กชายจะต้องการความอบอุ่นมากเป็นพิเศษ เหตุการณ์สะเทือนใจในครั้งนี้ทำให้เจ้าตัวรู้สึกไม่ดีและไม่อยากจะคิดว่าโรนัลโด้จะเสียใจขนาดไหน
แต่ร่างสูงก็เข้มแข็งพอ...เค้ากระชับกอดน้องชายแล้วบอกว่าไม่เป็นไร
ทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ไม่ได้บอกเมสซี่ว่าเค้ารู้สึกเครียดหนักแค่ไหน...ใช่ อย่างหนึ่งที่เค้าโกรธพ่อก็เพราะพ่อไม่ได้อยู่ถึงวันที่เค้าประสบความสำเร็จ พรุ่งนี้โรนัลโด้จะต้องไปมอบตัวกับสโมสรเยาวชนที่อังกฤษหลังจากที่เล่นฟุตบอลอย่างโดดเด่นมาตลอดหลายปี ร่างสูงบอกไม่ถูกว่ารู้สึกดีแค่ไหนที่ได้รับโอกาสในครั้งนี้แต่ข่าวร้ายกลับทำให้ความอิ่มเอมใจนั้นหดหายไป
นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
แต่เค้าไม่แน่ใจว่าจะบอกเมสซี่เรื่องต้องย้ายออกไปโดยไม่มีกำหนดการดีไหม แม่ไม่ได้ไปด้วย เราไม่ได้ย้ายบ้าน แต่โรนัลโด้จะไปเพียงคนเดียว
เค้ารู้มันยากสำหรับเมสซี่ เค้าเองก็เตรียมใจยากเหมือนกันทั้งตื่นเต้นทั้งกลัวความรู้สึกต่างๆ
ปนเปผสมเชคอยู่ในหัวของเค้าจนกลายเป็นความเครียดที่ไม่รู้หนทางว่าจะบอกน้องที่แสนจะรักใคร่อย่างไรดี
“ลีโอ” คนเป็นพี่เริ่มประโยค น้องชายก็เงยหน้าขึ้นมาเป็นเชิงตอบรับว่าพร้อมฟัง
“คือพี่...ต้องออกไปทำงานข้างนอกสักพักหนึ่งน่ะ” โรนัลโด้พยายามพูดให้นิ่มนวลและดูร้ายแรงน้อยที่สุด
แต่ก็รับรู้ได้ถึงอาการคาดไม่ถึงจากความเงียบของเมสซี่
“ที่ไหนเหรอครับ พี่จะไปนานไหม?” เด็กชายถามแล้วกำอกเสื้อของพี่ชายไว้แน่น
โรนัลโด้แอบถอนหายใจแต่เมสซี่ก็รู้สึกถึงมันอยู่ดี
“พี่ก็ไม่แน่ใจ แต่คงจะไม่นานนักหรอก” เค้านึกอยากจะตบปากตัวเองแล้วบอกให้เมสซี่ลืมท้ายประโยคไปเสีย....ไม่นานนักหรอกยังงั้นเหรอ? ใช่ อย่างต่ำก็ไม่น้อยกว่าหนึ่งปีนะ เจ้าบ้าเอ้ย!
เค้าไม่อยากสร้างความหวังที่สูญเปล่าให้กับร่างเล็ก แต่ถึงกระนั้นโรนัลโด้ก็ไม่อยากจากบ้านไปนาน เค้าบอกน้องว่าไม่ต้องเป็นห่วงทุกอย่างจะออกมาดีเองและเรียบร้อยทุกอย่าง
ในใจก็คิดว่าค่อยบอกลาในตอนที่กำลังจะไปในวันพรุ่งนี้ก็ได้ อย่างน้อยมันก็ดีที่ให้ระยะทำใจกับเค้าอีกสักหน่อย
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่เค้าจะได้กอดน้องชาย...
.
.
.
TBC.
---------------------------------------------------------------------------------------------
อ้าวเอ้ย ทำไมเริ่มดราม่าฟระ?!
ฮ๊ากกกก อัลไลเนี่ย Aundddd หือออออ //ลุกขึ้นมาจากท่านอนหมอบ// แต่รีดคะไม่ต้องห่วงค่ะ!! จบดีและประทับใจเล็กๆ แน่นอนค่ะ (ถึงจุดนี้ก็ยังยืนยันคำถามเดิมว่ารีดเค้าจะเหมือนแกรึเปล่า
-*-) แอบกระซิบว่า Part หน้าเป็นPart สุดท้ายแล้วน้าค้าาา ฮาาา เพราะงี้ไงคะ บทสรุปที่แฮปปี้มาเร็ว รีดๆ ก็จะได้ไม่ต้องลุ้นนานกัน 55555 ไรท์เลยไม่ต้องวิ่งหลบรองเท้ารีดของรีดไงคะ
55555 //รู้ตัวดีอิชั้นเป็นเช่นไร// +
//กัดผ้าเช็ดหน้า//
ฮ่อลลลล เฮียก็น่าสงสารเกิ๊นนน แต่ไรท์เขียนโดยที่อิงเอาชีวิตจริงของเค้ามาเล็กน้อยนะคะ พ่อตายเพราะเหล้าและเฮียเค้าโกรธพ่อมากๆ
เลยค่ะที่อยู่ไม่ถึงวันที่เค้าประสบความสำเร็จ
ฮือออ
ค่อนข้างจะป็นเด็กหนุ่มตัวผอมแห้งพอสมควรเลยค่ะ และเดี๋ยววันเวลาจะทำให้เฮียกลายเป็น “ซูปเปอร์โด้”
ค่ะ 55555 หล่อเลยอ่ะ 55555 .....พอ พอและ รู้สึกช่วงนี้ไรท์จะหลุดๆ ค่ะ //อืม
อันที่จริงแกก็หลุดตลอดเวลาอยู่แล้วไม่ใช่รึไงยะ ห๊ะ? -*-//
โอเคค่ะ ชอบกันหรือไม่คะ คอมเม้นท์กันหน่อยนะเออ และอย่าลืมเข้าไปทักทายกันได้ที่ เฟสบุ๊ค
เจ้าค่าาา สำหรับวันนี้
ลาก่อยยยยย สวัสดีค่ะ
ราตรีสวัสดิ์
และรักรีดทุกท่านสุดหัวใจเลยค่ะ
//ปลายเท้าชิด ส่งจูบ แอบตัวไปข้างหน้า// รอติดตาม Part สุดท้ายด้วยนะคะ >3<
ด้วยรักและแรงหื่น
Ray - Aund
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น