ตอนจบใหม่ของ Half Lose ! เกเบรียลไม่ตาย Part 2...END

สวัสดีค่ะรีดขาาา  Part จบแล้วค่ะ Part จบแล้ว! อร๊ายยยย! >///<  //อินี่ปลื้มปลิ่มเหมือนถูกหวย//  ตอนจบใหม่ของพ่อมดพ่าย......คือมันดีมากเลยค่ะ  พอมีตอนจบใหม่ของทั้งคู่ออกมา ตอนนี้สามบทสุดท้ายในหนังสือมันกลายเป็นความทรงจำเลื่อนลางของไรท์ไปซะแล้วค่ะ  //โบกผ้าเช็ดหน้า//  บ๊าย บายนะจ๊ะความเศร้า  ตอนนี้ฉันแฮปปี้แล้ว 555555

ถ้าไรท์มีร่างแยกคงจะพูดกับตัวเองว่า

“แก...ฉันดีใจมากเลยที่มันจบสวย  ในจินตนาการของฉันนะ เกเบรียลเป็นคนที่สวยมากก (แบบงดงาม พึ่งพาได้) ส่วนนาทานก็หล่อและเถื่อนมากก  มันดีมากเลยอ่ะแกที่พวกเขาอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขกันมากที่เป็นอยู่!”

อือ  นั่นคือด้านที่ดูจริตจะก้านของไรท์น่ะนะคะ -*-

อยากจะพูดงี้กับตัวเองจริงๆ เลยค่ะ  เรื่องนี้ทำหลายๆ คนอินมาก  โดนเฉพาะไรท์ค่ะ 55555  ไม่ไหวจริงๆ ถ้าตอบจบพวกเขาเป็นแบบนั้นกันจริงๆ  แต่ไม่เป็นไรนะคะสำหรับรีดๆ ที่ไปอ่านตอนจบในเล่มมาเหมือนไรท์...เรามีตอนจบแบบแฮปปี้ในแบบของเราแล้วล่ะค่ะ ฮือ!  //จับมือคนอ่านพ่อมดพ่าย เขย่าแรงๆ//

ย้ำนะคะใครจะอ่าน Half Lost หรือ พ่อมดพ่าย  อย่าอ่าน 3 บทสุดท้ายนะคะ  ไม่งั้นมีสิทธิ์กลายเป็นคนไร้วิญญาณได้เลยค่ะ 

และรูปที่หยิบยกมานี้  ไปเอาเขามาอีกทีค่ะ  จือเครดิตบ่ได้ด้วย  สิเฮ็ดเองก็มีแต่ภาพเรทๆ ค่ะ 55555  คือว่า Part นี้มันให้อารมณ์ประมาณว่าอยู่กันและมีความสุขกันไปชั่วนิจนิรันดร์ไม่ใช่เหรอวะ  คือว่าไรท์เซฟรูปมากะจะมาทำเป็นภาพรวมๆ แบบ Part 1  มารู้ตัวอีกทีก็ถล่ำไปหาภาพอย่างนั้นแล้วค่ะ 55555  มันเยอะมากกกกก  อีภาพธรรมชาติ ภาพอะไรนี่ไม่มีเลยค่ะ  จะหาก็อีกนานเลยค่ะ เพราะไรท์เอื้อยมากกกก   งั้นก็เอาภาพเขาไปก่อนล่ะกันเนอะ  ก็อบเพื่อนร่วมโลกมาค่ะ 55555

--------------------------------------------------------------------------------------

“ฉันรักนาย”

นั่นคือคำสุดท้ายก่อนเราจะจากกัน

****************************************************************************

ผมล่องหน เข้าไปสำรวจสภาที่มีฮันเตอร์เต็มไปหมดเหมือนมดที่กำลังออกันอยู่ในรังเมื่อน้ำท่วม  ในฝันเกเบรียลสงสัยว่าพวกนั้นมารวมตัวกันเพราะกำลังจะมีประชุมสภาครั้งใหญ่หรือเพราะรู้ว่ากองทัพพันธมิตรกำลังจะมาบุกที่นี้กันแน่

และพวกเขามารวมตัวกันเพราะรู้ว่าเราจะมา

ผมเลยคิดว่าในความเป็นจริงตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน

ทุกอย่างเหมือนกันไปหมด  เหมือนเหลือเกิน  จนผมกลัวว่าเรื่องของเกเบรียลจะเป็นเรื่องจริง

ผมเสียสมาธิเพราะคิดถึงเกเบรียล  ผมจะต้องล่องหนต่อไป  ควบคุมลมหายใจ  รวบรวมสมาธิและเร่งไปต่อ

ผมเจอห้องทำงานของวอลเลนด์ในที่สุด  ผมเค้นความจริงจากเขา

ไม่ได้ปราณีนัก  เพราะจำได้ว่าเขาเคยทำกับผมไว้เจ็บแสบมากเมื่อผมถูกจำมาคุมขังตอนอายุน้อยกว่านี้  ถ้าพูดในแบบมนุษย์  วอลเลนด์ก็เหมือนกับนักวิทยาศาสตร์โรคจิตที่คอยทำการทดลองกับเหล่านักโทษอย่างผิดกฎหมาย

เขากับโซลเคยคิดจะใช้ผมเพื่อเป็นเครื่องมือ  แต่ผมหนีมาได้  และครั้งนี้ผมจะไม่กลายเป็นแบบนั้นอีก

ผมมาที่นี่เพื่อฆ่าพวกเขา

หลังจากที่ตัดหูวอลเลนด์จอมชักช้าแล้วโยนใส่โดมเก็บขวดอาถรรพ์เสร็จ  ผมก็ขู่เขาที่ร้องเสียงหลงอย่างโอดโอยต่อ

ผมต้องเข้าไปให้ได้  ทำลายโดม  และทำลายขวดอาถรรพ์นับร้อยรอบที่ช่วยให้ฮันเตอร์เหล่านั้นล่องหนได้  คนพวกนั้นจะได้ไม่เป็นอันตรายกับกองทัพพันธมิตรเมื่อเราเริ่มเปิดฉากบุก

ผมบอกให้เขาเปิดโดมได้ในที่สุด  แต่ก็ไม่ลืมกระชากตัวของวอลเลนด์ให้เข้ามาด้วย  ในความฝันเขาทำผมเสียเวลาและโมโหอยู่มากโข  แต่คราวนี้ไม่แล้ว

ผมเห็นใบหน้าตื่นตระหนกของเขาอยู่ใกล้มือที่ขยำคอเสื้อของเขา  ก่อนจะโยนกิ่งไม้ธรรมดาที่เขาอ้างว่าเป็นไม้กายสิทธิ์งี่เง่าออกไป

ยุคนี้ไม่มีใครใช้อีกแล้ว  บางทีอาจรวมถึงก่อนหน้านี้ด้วย  วอลเลนด์ช่างงมงายและคิดจะใช้มันหลอกผมได้

ผมกวาดขวดอาถรรพ์ทั้งหมดลงพื้นโดยที่คว้าคอเสื้อลอนเลนด์ผู้หวีดร้องไปด้วย  ดูก็รู้ว่าเขาไม่ชอบแน่ที่ผมทำแบบนั้น เขากดด่าเสียงดังกรอกหูผมและดีดดิ้นไปด้วย

แต่ผมชอบมาก

วอลเลนด์ชักเหมือนไอ้ขี้ขลาดที่ชอบคลานสี่ขามากขึ้นไปทุกที

เศษแก้วแตกกระจายอยู่รอบตัวเราเหมือนเม็ดฝน  แต่ทว่าแหลมคมกว่ามาก  มีเศษเนื้อของฮันเตอร์เกลื่อนกลาดอยู่ตามพื้น ผมว่ามันน่าขยะแขยงสิ้นดีกับหนึ่งในสิ่งที่วอลเลนด์แสนภาคภูมิใจว่าสามารถทำได้

ก่อนเขาจะพยายามตุ๊กติ๊กกับผม  ทำร้ายผมจนหนีออกจากเงื้อมือผมไปได้  ก่อนผมจะชักแฟบอร์นออกมาแล้วให้มันเลือกว่าจะทำอย่างไรกับเขา

มันเป็นมีดของพ่อผม  มาร์คัส  พ่อมดดำที่โหดเหี้ยมและถูกหวาดกลัวมากที่สุด  คนเขาว่ากันแบบนั้นนะ ยังไงผมก็คิดว่าเขาเป็นพ่อที่ดีคนหนึ่งอยู่ดี  เขารักผม  มอบของขวัญสามชิ้นให้ผมในวันเกิดอายุครบสิบสี่  ตัดหูของชายคนหนึ่งที่หวดแก้มผม

แต่มาร์คัสรักธรรมชาติ  อยู่กับมัน  เขารักสันโดษ  ที่โจษจันท์กันว่าเขาฆ่าพ่อมดแม่มดมากมายก็เพราะคนพวกนั้นพยายามจะฆ่าเขาก่อน มาร์คัสเลยจำเป็นต้องป้องกันตัว

ผมคิดว่าผมเหมือนพ่อ  เหมือนมาก  แต่ไม่จำเป็นต้องทำแบบเขา  ผมเลือกได้ เกเบรียลเป็นคนบอกผมเอง

แต่เพราะแฟบอร์นเป็นของตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น  ปู่และปู่ทวดของผมมักจจะใช้มันเพื่อฆ่า

ดังนั้นมีดของพ่อเลยชอบฆ่ามากเป็นพิเศษ  มันกระหายเลือด  อยากดื่มเลือดและอยากฆ่า

กับวอลเลนด์ก็ไม่ต่างกัน  แฟบอร์นเลือกให้เขาตาย ก่อนผมจะเดินออกมาจากห้องนั้น  ทิ้งศพเขาไว้เบื้องหลังอย่างสะใจอยู่บ้าง

ก็ได้ ผมยอมรับ  ผมสะใจมาก เขาสมควรโดนแล้ว

และคนต่อไปที่จะโดนคือโซล

.

.

.

ผมเจอเขาแล้ว  โซลรู้ว่าผมจะมาแต่ไร้การป้องกันตัวอย่างใช้ไม่ได้  ตอนที่ผมเปิดประตูเข้าไปหาเขาในร่างล่องหน  โซลก็กำลังนั่งเอกเขนกอยู่บนเก้าอี้ทรงสูงที่คิดว่านั่งแล้วดูมีอำนาจของเขา  ก่อนจะเห็นว่าประตูเปิดได้เองและยามข้างนอกชะโงกหน้าโง่ๆ เข้ามาพูดว่าเขาไม่เป็นคนเปิดประตู  ก่อนโซลจะตะโกนลั่นว่าผมบุกเข้ามาแล้ว  ยามก้าวเท้าเข้ามา

แล้วผมก็ใช้แฟบอร์นจัดการกับเขา  ก่อนจะเดินเข้าไปหาโซล

เหตุการณ์ในฝันเกิดขึ้นอีกครั้ง  โซลใช้บลู มันกล่อมประสาทผม  ผมพยายามแล้วให้อยู่ห่างจากมันและไม่หลงกล  แต่ว่าก็ติดกับอยู่ดี  โซลเกลี่ยกล่อมถามผมถึงแผนการที่กองทัพพันธมิตรวางไว้ 

ผมบอกเขาไปทุกอย่าง

บัดซบจริง!

โซลถามผมว่ากองทัพจะเข้าบุกเมื่อไร  ผมได้ยินเสียงตัวเองตอบออกไปว่า

“พวกนั้นจะมาเมื่อ...” เมื่อเกเบรียลส่งสัญญาณ

ผมจะไม่บอกเขาเรื่องเกเบรียล  แม้การฝืนบลูจะทำให้เจ็บปวดก็ตาม

โซลคาดคั้นผมอีก  แต่ผมไม่ยอม   เขาทำให้ผมสามารถบอกทุกอย่างได้  แต่ผมจะไม่แบ่งปันเรื่องของเกเบรียลให้ใครทั้งนั้น  ไม่มีทาง

เขาจะต้องปลอดภัย...ปลอดภัยเท่านั้น

กระทั่งโซลใช้ลูกไม้ใหม่  เขาพาผมไปที่อีกห้องหนึ่งซึ่งเชื่อมกับห้องทำงานของเขา

ภายในห้องนั้นผมเจอแอนนาลิสอยู่ในกรงขัง  ถูกล่ามโซ่เอาไว้

ผู้หญิงที่ผมเคยรัก ก่อนเธอจะฆ่าพ่อของผม  ฆ่าคนหลายร้อยคนด้วยน้ำมือของเธอเอง

ที่หลายคนต้องตายก็เพราะเธอ! 

พ่อผมต้องตายก็เพราะเธอ!

เธอสมควรโดนขังกรงแล้ว!

วินาทีแรกที่เธอเห็นผม  เธอพร่ำขอโทษ  บอกว่าทั้งหมดที่เธอทำไปเธอไม่ได้ตั้งใจ

เฮอะ! ผมจะไม่มีวันเชื่อเธออีก  เธอต้องเป็นสายลับอย่างที่เกเบรียลเคยร้องเตือนผมแน่ๆ

ผมจึงไม่ฟังคำเธอ และบอกปัดอย่างตัดเยื้อใย

สายลับอย่างเธอมันโกหกทั้งเพ  เธอพยายามพูดหวานล้อมผมมากมาย   บอกว่าโซลก็เคยใช้บลูกับเธอ  แต่ผมไม่อยากเชื่อเธอ  บลูไม่ให้ผมเชื่อเธอ

ผมอยากจะฆ่าเธอเสียตอนนี้  แต่โซลอยากให้ผมออกไปข้างนอกเสียก่อน  แอนนาลิสร้องออกมาจากกรง

“ถ้าเธอทรยศพันธมิตร ก็เท่ากับทรยศเพื่อนทุกคน พวกเขาจะตายกันหมดนะ  เกเบรียลก็จะตายด้วย” ผมหันขวับไปหาเธอ

“อย่าพูดชื่อเขานะ!”

โซลเหมือนไม่พอใจที่ผมอ้อยอิ่งจึงแตะแขนผม  แต่ผมปัดมันออกพร้อมคำรามใส่ “ไม่!”

แล้วบลูก็เริ่มบีบรัดผมในหัว  ผมจำเป็นต้องสู้มัน  มันกำลังครอบงำผมอยู่  มันอาจทำให้ผมทรยศต่อพันธมิตรและเกเบรียลก็จะเป็นอันตราย!

ผมจึงขอความช่วยเหลือจากตัวตนที่สองของผม

แล้วมันก็มา

.

.

.

ผมในร่างสัตว์กระโจนใส่โซล เรางับคอเขาไว้  ได้ลิ้มรสเลือดในปาก  โซลแน่นิ่ง  ตายไปแล้ว

พรสวรรค์ของผมเหมือนกับพ่อ  นั่นคือการแปลงร่างเป็นสัตว์  ในบรรดาพรสวรรค์ที่พ่อส่งมอบให้ผมก่อนตายทั้งหมด  พรสวรรค์นี้คือสิ่งที่ผมชอบที่สุดเพราะผมมีมันเหมือนพ่อ  แต่ข้อเสียคือมันไม่ยอมฟังใคร  ไม่เคยฟังเลยแม้แต่ผม  เมื่ออยู่ในร่างสัตว์ผมเป็นเพียงแค่ผู้โดยสารเท่านั้น  แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่มันยอมสงบลงเมื่อเกเบรียลมาถึง

ผมจำได้ว่าหลังฆ่าเมอร์คิวรี่ผู้ต้องการหัวใจพ่อของผมไปแล้ว  ร่างสัตว์ของผมก็ยังคงอาละวาดต่อ  กระทั่งเกเบรียลเข้ามาในห้องที่เราสู้กัน  เขาก็ย่อตัวลงนั่งลงกับพื้น  แล้วเราก็เดินไปหาเขา  นั่ง  และหมอบลงข้างเขา

แม้แต่ตัวตนอันป่าเถื่อนของผมก็ยังเชื่อฟังและจริงใจต่อเขา

หลังโซลตายแล้ว ผมก็ปรากฏตัวต่อฮันเตอร์ทั้งอาคารสภา  แล้วกองทัพพันธมิตรก็บุกเข้ามา 

ข้างล่างจึงเกิดความชุลมุนขึ้น  ผมพยายามมองหาเกเบรียลแต่หาเขาไม่เจอเลย

ผมจึงวิ่งต่อไปเพื่อตามหาเขาทีละห้อง  แต่เจอฮันเตอร์ไม่กี่คนกับตัวประกันแทน

เอลเดลเด็กฝึกหัดที่เก่งที่สุดของพันธมิตร  ถูกมัด คอของเธอก็เช่นกัน  ฮันเตอร์พวกนั้นบอกว่าเธอไม่ปล่อยให้พวกเธอหนีไป พวกเธอจะฆ่าตัวประกันให้หมด

แล้วเกเบรียลก็ถูกผลักออกมา

คิ้วผมขมวดเข้าหากัน  สีหน้าคงบ่งบอกว่ารู้สึกไม่ดีเมื่อเห็นเขายืนพิงฮันเตอร์ข้างหลังเอาไว้  มีเลือดไหลออกมาจากหูของเขา  สภาพเกเบรียลดูย่ำแย่มาก  และผมยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเป็นอิสระ ถ้านี่เป็นเขาจริงๆ

“พูดกับฉันสิเกเบรียล” ผมบอก “พิสูจน์ว่าเป็นนายจริงๆ”

ผมทรมานเมื่อเกเบรียลไอ  สำลักเพราะเชือกที่รัดคอเขาไว้ “นายหายไปนาน หลงทางรึเปล่า”

“บาดเจ็บ แต่ไม่หลงทาง” ผมมองเขา รู้สึกหลงทางเสียเอง

นี่คือรหัสที่เขาคิดเอาไว้เมื่อเราต้องการยืนยันกันและกัน

แล้วฮันเตอร์พวกนั้นก็กำลังจะหนีโดยเอาตัวประกันไปด้วย  ผมจะต้องรีบหยุดพวกเธอเดี๋ยวนี้เพื่อช่วยเกเบรียล เขาดูอาการไม่ดีเลย  ผมจึงทำในสิ่งที่คิดว่าควรทำ

และช่วยเขาได้ในที่สุด

ผมพบว่าเขาถูกยิง  กระสุนนัดเดียว  ไม่ฝังใน  และอยู่ในจุดที่ไม่อันตราย  ผมบอกว่าเขาจะต้องรอดแน่นอนแล้วพบว่าตัวเองเคยพูดแบบนี้มาก่อน

ผมชะงักตัวเองไปชั่วขณะหนึ่ง

แล้วเจสซิก้าก็เข้ามาในร่างของอาร์รันที่ผมไว้ใจ

ผมรู้ในทันทีว่าไม่ใช่เขา เพราะสายตาหมายมาดร้ายกาจของเธอยังตรึงอยู่ในความทรงจำของผม และผมเกลียดเธอมาก  แต่สัญชาติญาณผมไวกว่าการยกปืนขึ้นเหนี่ยวไกของเธอ

ผมได้ยินเสียงปืนที่ยังคงไม่เกิดขึ้น  เสียงเกเบรียลเรียกชื่อผม  ผมคำรามหาอาร์รันเพื่อมารักษาเขา เสียงเกเบรียลเบาลงทุกที  ผมจับมือเขาแต่เขาไม่จับตอบ  และผมตะโกนลั่น

หลังจากนั้นเกเบรียลก็ตาย

ไม่  มันจะไม่เกิดขึ้น!

ผมได้ยินแต่เสียงหอบหายใจกับเสียงหัวใจตัวเองที่เต้นเร็วและดังขึ้นทุกครั้ง

เกเบรียล

เจซสิก้าเริ่มยิงแล้ว

ผมยื่นมืออกไป ปล่อยสายฟ้าเป็นม่านรอบตัว ให้มันยาว  แผ่กว้าง และรุนแรงที่สุด 

เสียงปืนของเจซสิก้ายังคงดัง

ก่อนผมจะหมุนตัวกระโจนลงไปทับเกเบรียล  บังเขาไว้จากเจซสิก้า

ผมกอดเขา  ได้ยินเขาร้องเสียงหลงเพราะแม้แต่เขาก็หลงลืมไปว่าเครื่องรางวาเดี้ยนคุ้มครองผมอยู่

เกเบรียลกอดผมตอบ  ผมรวบมือเขาไว้  ดึงมันออกมาจากหลังแล้วกอดไว้พร้อมตัวเขาในอก

เขาร้องเรียกชื่อผมเสียงดังอยู่ไม่กี่ครั้งก่อนจะเงียบไป  แล้วตัวสั่น 

เสียงห่ากระสุนดังต่อเนื่องจนรู้ได้เลยว่าอีกไม่นานมันก็คงหมดแม็ก 

ผมได้ยินเสียงหายใจของเกเบรียล  เราแนบตัวเข้าหากัน  ก่อนผมจะรู้สึกเป็นห่วงแผลเก่าที่ถูกฮันเตอร์ทำร้ายของเขา ถึงจะไม่อันตราย แต่เขาก็ยังไม่ได้รับการรักษา

ถ้าเอากระสุนออกไม่ได้  เกเบรียลก็จะไม่หายเสียที

กระสุนฮันเตอร์กัดกร่อนและทำร้าย

เสียงปืนเงียบไปแล้ว  ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยและทุกอย่างก็เงียบ  ผมเดาว่าเจซสิก้าคงไม่เข้าใจและตกตะลึงว่าทำไมผมถึงไม่มีเลือดออก  ไม่มีแม้แต่รอยกระสุนบนหลัง  ผมหมดเวลาที่ต้องรอแล้ว

ผมจึงหันไปหาเธอ

.

.

.

เจซสิก้าโดนผมฟาดสายฟ้าใส่ครั้งใหญ่

นับไม่ถ้วน

เธอตาย  แต่ยังไม่สามสมกับที่ผมอยากให้เธอโดน  ผมเห็นเธอฆ่าเกเบรียลในฝัน...อย่างน้อยเธอก็เป็นต้นเหตุ  มันเป็นเพราะกระสุนของเธอ  แต่ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นจริง ผมก็จะโทษตัวเองด้วยที่ดูแลเขาไม่ได้ ทั้งๆ ที่เกเบรียลไม่เคยจะเดินหนีผมไปไหนเลย  เขารู้จักผมดีที่สุดมากว่าใครทั้งนั้น

ผมเดินกลับมาหาเขาที่นอนกุมแผลของตัวเองอยู่  มือเขาชุมไปด้วยเลือด  ผมเห็นเขาตัวสั่นด้วย

“เกเบรียล” ผมเรียกชื่อเขา  กอดเขาไว้บนตัก  จับมือเขาไว้แล้วบอกว่าเขาจะไม่เป็นอะไร ทุกอย่างจะเรียบร้อย

อาร์รันอยู่ไหน  ผมต้องการเขา  ผมอยากให้เขาเอากระสุนออกเดี๋ยวนี้!

เกเบรียลขยำอกเสื้อของผม ในตอนที่ผมตะโกนลั่นหาอาร์รัน 

เขาไม่มาเสียที

เกเบรียลพูดบางอย่าง  เสียงเบามาก  แต่ก็รู้ว่าเป็นชื่อผม

“ทำใจดีๆ ไว้เกเบรียล  นายจะไม่เป็นอะไร  อาร์รันกำลังมาแล้ว  เขาจะช่วยนายเอง”

“อย่าไปไหน” เสียงเขาสะท้าน พูดออกมายากลำบากมากขึ้นทุกที

“ได้ ฉันจะอยู่กับนาย  จะไม่ไปไหน  ฉันสัญญา” ผมจับมือเขาไว้  นิ้วเราประสานกัน แต่ครั้งนี้เกเบรียลแทบไม่มีแรงจับตอบผม  ไม่บอกก็รู้ว่ากระสุนฮันเตอร์กำลังทำหน้าที่ของมันอยู่  นั่นคือกัดกินและทำลาย  เกเบรียลมีความอดทน  แต่เขาทนตลอดไปไม่ได้แน่

ผมยังคงตะโกนเรียกอาร์รันต่อไป

และในที่สุดอาร์รันก็มา

เขาได้ช่วยชีวิตและจิตวิญญาณของผมไว้  ด้วยการช่วยเกเบรียล  ผมขอบคุณอาร์รัน  ขอบคุณเขาเยอะมาก

เกเบรียลรอดแล้วในที่สุด

และเขาไม่ตาย

.

.

.

ผมตัดสินใจแล้ว หลังจากเกเบรียลอาการดีขึ้นผมจะบอกเขา  บอกเขาถึงฝันแย่ๆ ที่กลัวว่ามันจะกลายเป็นนิมิตของผม 

และเมื่อเขาหายดีแล้ว   เราจะไปหาที่สวยๆ ใกล้แม่น้ำเพื่ออยู่ด้วยกัน

อยู่ที่นั่น เราจะปีนเขา  ว่ายน้ำ  หยอกล้อ  จูบกัน  กอดกัน  และทำอะไรกันอีกมากมายอย่างที่เราต้องการ  ผมเชื่อว่าเราจะมีความสุขกันมาก

ผมจะกลายเป็นคนใหม่  ยังคงเป็นนาทานคนเดิมของใครหลายๆ คน แต่ผมจะดีขึ้น  ไม่ทำตัวร้ายกาจและป่าเถื่อนเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว  ผมจะกลายเป็นคนมีเหตุผล  รู้จักคิดมากกว่าที่เคยเป็น  ผมไม่ต้องการให้ใครต้องคอยเป็นห่วงผมหรือดูแลผม  ต่อไปผมจะคอยดูแลเขาเอง

ต่อไปนี้เกเบรียลจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของผม

ความฝันนั้นไม่ใช่เรื่องที่ผมหลีกเลี่ยงมัน  แต่มันช่วยเตือนใจผม  มันบอกว่าสักวันหนึ่งไม่ว่าใครก็ต้องตาม  ไม่เขาหรือผม  เราฝืนความตายไม่ได้  แม้แต่มาร์คัสพ่อของผม พ่อมดดำที่โหดเหี้ยมและแข็งแกร่งที่สุดที่ใครๆ ก็พูดกัน  แม้แต่เขาก็ยังตายได้

แต่เมื่อถึงวันนั้นแล้ว  เมื่อเวลาของเรามาถึง  ผมจะตายเมื่ออยู่กับเขา  ผมจะกอดขาไว้  จูบเขา แล้วบอกว่ารักเขามากแค่ไหน

แต่ถ้าหากเกเบรียลตาย  ผมจะขุดหลุมฝังศพให้เขาที่ริมแม่น้ำของเรา  และผมจะกลายเป็นต้นเฮเซลที่เหมาะกับเขา  เชื่อมโยงกับเขา  แล้วอยู่กับเขาไปตลอดกาล

ผมว่านั้นเป็นสิ่งที่ดีแล้ว  ผมกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองได้

ผมดีใจมากที่เราไม่เอาชีวิตไปทิ้งในภารกิจครั้งสุดท้าย  ผมจะได้มีความสุขและใช้ชีวิตเรียบง่ายกับเกเบรียลอย่างที่ตั้งใจไว้เสียที

ความตายอาจมาหาเราในอีกห้าสิบ  ร้อย  หรือสองร้อยปี 

แต่มันยังไม่ใช่วันนี้  ไม่ใช่ตอนนี้แน่ๆ

เพราะมืออุ่นๆ ที่กระชับตอบผม บอกผมไว้ว่าอย่างนั้น

.

.

.

FIN.

---------------------------------------------------------------------------------------

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!  จบแล้วววว  จบแล้ว! จบแบสวยงามด้วยค่ะ  อร๊ายๆๆๆๆๆ >///<  //ดิ้นตกเก้าอี้//  และแล้วความเป็นจริงอันโหดร้ายก็ทำร้ายเราไม่ได้ค่ะรีดๆ ขา!!!  55555  ไรท์ไม่ต้องการอะไรมาก  แค่ไม่อยากให้คนที่ได้เห็นจุดจบเดียวกับไรท์ได้ผ่อนคลายเมื่อได้มาอ่านตอนจบนี้ค่ะ  ฮือออออ  พวกเขาไม่ตายค่ะรีดขา ไม่ตายยยยยยย!!!   ไม่ตายแล้วววว  //โดนรีดตบสวน โทษฐานบ้าเกินไป//

ก็เรื่องของสองคนนี้ยังไม่จบแต่เพียงเท่านี้นะคะ  ยังมีตอนพิเศษอีกค่ะ  เป็น Nc แบบจัดเต็มอย่างที่ไรท์ชอบบบบ เฮื้อออ 5555555555!!   มันจะไม่มีแค่คำว่า ร่วมรัก อย่างในเล่มอีกแล้วค่ะ! 5555!!

มันจะบรรยาให้เห็นเป็นฉากๆ เลยค่ะ 555555  คือกระหายเขียนปั่น Nc มาตั้งแต่เมื่อสองเดือนที่แล้วแล้วค่ะ  แต่ว่าไม่มีวโรกาสในการเขียน ฮา-ฮาาา  

รอติดตามชมเรื่องต่อไปกันนะคะ  ไม่นานเกินรอค่าาา  กดไลค์เพจ FanFictions Hollywood TH ไว้นะคะ  พอเรื่องใหม่มาแล้วจะได้ไม่ตกข่าว  จิ้มเข้าไปอ่านความฟินกันอีกค่ะ ><   อ๊ากกกกกก  นาทานแกจะทำอะไรแกบบี้น้อยของฉันกันน้าา  //อมยิ้มมองบน อ่อนต่อโลก// + //ถุ้ย!// 5555555

ขอบพระคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่านกันนะคะ  สำหรับวันนี้ สุขสันต์สวัสดี  แล้วพบกันใหม่ในตอนหน้าค่าาา  //ก้มกราบ//

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund