[SF - Kingsman] + [Part 2…END] Just One Night – Harry x Eggsy

อร้ายยยยยย สวัสดีค่ะรีดๆ ><  ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนเลยว่าไรท์ชอบคำว่า …END จริงๆ เลยค่ะ  เหมือนกับว่าในที่สุดตัวเองก็เขียนอะไรๆ เสร็จเป็นเรื่องสักที -..-*  ซึ่งช่วงนี้ห่างหายไปนานเมื่อไรท์ตัดสินใจแต่ง Fiction ซึ่งยาวเบื้อยเป็นพงศวาดารจีน  -_-“  ความว่า Part….END จึงกลายเป็นคำที่ขาดหายไปสำหรับไรท์ค่ะ

แต่ว่า Part จบทั้งที เราก็ต้องมีอะไรมาให้ เอิ่มมม.......แบบว่า  อย่างไงล่ะ  แบบว่าเรื่องนี้ก็มีส่วนที่ดีที่สุดนะ บลาๆๆ //รู้สึกตัวเองเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้วค่ะ// +//ปั่นฟิคเยอะจัด//  555555  และ Part นี้สำหรับ Fandom – Kingsman ของเรา  ไรท์ก็เลยจัดมาสมนาคุณให้พิเศษค่ะ

ขอบอกเลยว่า........เคะเรื่องนี้ จะไม่เหมือนเคะเรื่องไหนที่ไรท์เคยแต่งมา และผิดธรรมชาติเคะในคอลเล็กชั่นของไรท์เป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ - -*   แต่พะเอิญว่าคาแรกเตอร์และบางอย่างของเอ็กซี่เค้าให้ค่ะ  Nc – Kingsman นี้จึงเกิดขึ้น 5555555  ไรท์ว่าไรท์เริ่มกู่ไม่กลับแล้วล่ะค่ะ (อืมม แต่เอ็กซี่ก็เป็นคนรักครอบครัวนะเออ  แต่ติดตรงที่ว่าชอบวิ่งเข้าไปหาผู้ชายมากกว่าเท่านั้นเองค่ะ 5555)

//สักพักโดนร่มฟาด และโดนปืนยิงแบบรัวไกไม่ยั้ง//  อึก เอืออ.....รู้สึก SF เรื่องนี้จะทำให้ไรท์บาดเจ็บไม่น้อยเลยค่ะ จากฝีมือเอ็กซี่....//ตามมาแก้แค้นที่โดนคนใกล้ชิดไรท์หมายจะทำร้าย//  งะ งั้นรีดๆ ก็เชิญไปอ่านกันได้เลยค่ะ  ไรท์ขอไปต่ออายุประกันสังคมก่อน ได้ข่าวว่าหมดอายุแล้ว //เดินออกไป พร้อมกุมท้องที่เลือดไหลไม่หยุดไปต่อประกัน//

-----------------------------------------------------------------------------------------------

นี่ห้องของแฮร์รี่!

.

.

*********************************************************************

“แฮร์รี่  คุณพาผมมาที่นี่....” ยังไม่ทันที่คนถูกโยนจะทันได้เอ่ยจนจบ  จู่ๆ เค้าก็ยกแขนขึ้น ทำท่าจะก่อความเสียหายอื่นๆ อีกรอบ  แต่คราวนี้กลับถูกคว้าจับเอาไว้เสียก่อนด้วยอีกคนที่ไม่ต้องเดาก็สามารถรู้ได้

“ฉันถามความเห็นเธอแล้ว” แฮรี่ว่ากดเสียงต่ำ พลางมัดเอ็กซี่กับหัวเตียง............เอ็กซี่หน้าถอดสี  เพราะรู้สึกไม่ถูกโรคกับเชือกเส้นเล็กแต่ทว่าแข็งแรงนี้ที่มัดข้อมือเค้าอยู่ด้วยความตึงแน่นนั้นเป็นอย่างยิ่ง

เอ็กซี่ไม่อยากตีความหมายให้ชัดเจนนัก  เพราะปรกติแล้วเท่าที่เค้ารู้จักแฮร์รี่มา   อีกคนหนึ่งมักเป็นคนที่ไม่เปิดเผยอะไรโจ่งแจ้งอยู่แล้ว  การกระทำของอีกฝ่ายมักจะอ่านยากเสมอจนกระทั่งผลสรุปสุดท้ายถูกเผยออกมาแล้วนั่นแหละ  ทุกคนจึงจะได้รู้ว่าแฮร์รี่นั้นคิดอะไรอยู่

แต่เอ็กซี่ไม่รู้  ไม่รู้ว่าตอนนี้แฮร์รี่จะทำอะไรแน่.....ไม่  ไม่เอาหรอก  เค้าไม่อยากเดา  ไม่อยากรู้หรอก  ว่าแต่บอกทีว่าแฮร์รี่จะทำอะไร!

เด็กหนุ่มที่โดนยึดเอาความเคลื่อนไหวทั้งหมดไปเริ่มหน้าถอดสีแล้วสับสนในที่สุด  เอ็กซี่เริ่มตื่นตระหนก  ความอยากที่จะทำร้ายคนอื่นของเค้าเริ่มจางหายไปแล้ว  แต่แฮร์รี่คงไม่รู้และมีทีท่าว่าจะไม่ยอมหยุดสิ่งที่กำลังทำนี้อยู่เลย  เอ็กซี่กระตุกข้อมือที่โดนตรึงไว้ของตัวเอง  เค้าถูกขึงไว้กับเตียงของแฮร์รี่และโดนลิดรอนอิสรภาพไปเสียเกือบหมด

สัญญาณของวาเลนไทน์ถูกระงับไปแล้ว  แต่เอ็กซี่ไม่รู้ตัว  เด็กหนุ่มยังคงขยำกระตุกเชือกที่มัดแขนของตัวเองอย่างขลาดกลัว............นี่ต้องไม่ใช่การฝึกแน่ๆ ถ้าฝึกแฮร์รี่ต้องบอกเค้าล่วงหน้าก่อนแล้ว  เพราะฉะนั้นครั้งนี้มันไม่ใช่!

“แฮร์รี่บอกผมทีว่าคุณจะทำอะไร!?” เอ็กซี่ร้องถามอีกเมื่อแฮร์รี่จู่ๆ ก็หายไปพ้นสายตาของเค้า  เด็กหนุ่มไม่สามารถมองเห็นส่วนที่เหลือของห้องในความมืดได้และเค้ารู้สึกหายอยากการทำลายข้าวของแล้ว..........เค้าไม่เอาอีกแล้ว  ไม่อยากให้แฮร์รี่จับเค้ามัดอีกแล้ว  มันทำให้แฮร์รี่ดูต่างออกไปอย่างน่ากลัว

.................ต่างไปจากชายที่ดูแลและโอบอุ้มเค้า................

“ไม่! ไม่เอาแล้ว  ได้โปรดเถอะปล่อยผมไป!......แฮร์รี่!” เอ็กซี่ร้องหาอย่างไร้ประโยชน์  ราวกับว่าคนที่มัดเค้าไว้จะไม่กลับมาอีกแล้ว และเชือกก็ทำให้เค้ารู้สึกแย่   เอ็กซี่เรียกหาแฮร์รี่ราวกับคนที่ถูกมัดทิ้งไว้ในบ้านผีสิงซึ่งมีคนโรคจิตกำลังจะเอาเค้าไปทำเป็นมื้อเย็น “แฮร์รี่!  อึก.....ได้โปรดเถอะ  ปล่อยผม”

เอ็กซี่แค่ไม่ชอบเชือก........มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนเด็กๆ ที่เค้าเคยถูกมัดไว้จนเจ็บมือและถูกตีจนเจ็บไปหมด  มันเกิดจากคู่รักโรคจิตอีกคนหนึ่งของแม่  เมื่อชายคนนั้นตื่นมาแล้วไม่พบเบียร์อยู่บนโต๊ะของตัวเอง  ชายคนนั้นเลยจับเค้ามัดแล้วตีเค้าในตอนที่แม่ไม่อยู่.........แล้วตอนนั้นใครจะไปตรัสรู้กันล่ะ ว่าต้องทำอะไร!  ตอนนั้นเอ็กซี่เพิ่งจะไม่กี่ขวบ!  เค้ายังเด็กมากเกินไป

พอโดนมัดอย่างแน่นหนา กอปรกับความเงียบและเวลาที่แฮร์รี่หายไปซึ่งมันเริ่มจะสักพักหนึ่งแล้ว  ความเจ็บเสียดที่ข้อมือเริ่มทำให้เอ็กซี่รู้สึกกลัวมากขึ้น.............

“แฮร์รี่คุณอยู่ไหน!  แฮร์รี่....อึก”

“ชู่ว์  เอ็กซี่  ฉันอยู่นี่” แต่แล้วเสียงเรียกหาของเด็กหนุ่มก็ได้รับการตอบรับในที่สุด  เมื่อคนที่หายไปได้ครู่หนึ่งโผล่เข้ามา  แล้วขึ้นคร่อมร่างที่ดิ้นไปมาบนเตียงให้สงบลงเสียที  เอ็กซี่อุทานเสียงอื้ออึงในลำคอราวกับเสียขวัญมาก  ร่างสูงที่เพิ่งเข้ามาเห็นดวงตาที่แดงเห่อเอ่อท่วมไปด้วยน้ำใสๆ คล้ายกับว่าใกล้กำลังจะไหลออกมาจากหางตาสวยอยู่แล้วรอมร่อ 

เอ็กซี่ผงกหัวขึ้นมาตะโกนใส่แฮร์รี่ “คุณหายไปไหนมา!” เด็กหนุ่มกลัวมาก

แฮร์รี่ดันขอบแว่นให้เลนส์กระทบกับแสงไฟเล็กน้อย “ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร ไอ้สิ่งที่ทำให้เธอคลั่งได้ขนาดนั้นอย่างที่ทำข้างล่างนั้น......” แฮร์รี่พูดพลางงัดนิ้วโป้งไปด้านหลัง นั่นก็คือชั้นล่างที่แทบดูไม่ได้ของบ้านนั่นเอง  แล้วเริ่มพูดต่อ

“แต่ถึงไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องทำให้เธอหาย และลดความอยากที่จะฆ่าคนออกไป......”

“ไม่! ผมไม่.....”

“เพื่อไม่ให้วาเลนไทน์ครอบงำหรือเล่นตลกอะไรกับเธอ  ฉันจะต้องทำให้เธอหมดแรงไปซะเอ็กซี่” แฮร์รี่เอ่ยเสียงเรียบตัดประโยคละลำละลักของเด็กหนุ่มที่กำลังหวาดกลัว...........เอ็กซี่แค่อยากให้ปลดเชือกออก  แต่แฮร์รี่ไม่ทำ  เพราะไม่รู้ว่าเอ็กซี่เริ่มจะหายแล้ว............

แฮร์รี่ล่วงมือเข้าไปในกางเกงของเอ็กซี่  เด็กหนุ่มเบิกตาโพลง และดิ้นหนีอย่างตื่นตกใจ “แฮร์รี่เดี๋ยว! คุณจะทำอะ.....อ๊ะ อา!” ยังพูดได้ไม่ทันหมดคำดี ประโยคของเด็กหนุ่มก็ถูกขัดขึ้นด้วยเสียงหวีดหวิวแปลกๆ ของเค้าเอง  เอ็กซี่เริดหน้าขึ้นและขยำเชือกที่มัดข้อมือไว้จนนิ้วซีดขาว เมื่อส่วนอ่อนไหวของเค้าถูกความอุ่นร้อนในมือของแฮร์รี่จับและขยับไม่อยู่เฉย..........

“อ้าา...ได้โปรด....ฮึก ฮ้า....โอ้  ไม่ แฮร์รี่....” เอ็กซี่อ้าปากกว้างหอบเอาออกซิเจนเข้าไปพร้อมกับอ้อนวอนอีกคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะมีทางเลือกน้อยมากเหลือเกิน

“ขอโทษด้วยเอ็กซี่  ฉันไม่มีทางเลือก......วิธีนี้จะทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุด” คนที่กลับมาพร้อมกับคำตอบของการรักษาเอ่ยขึ้น  ราวกับจะบอกเป็นอีกนัยว่า ‘มันช่วยไม่ได้และจำเป็นจริงๆ’ .............แฮร์รี่อยากให้เอ็กซี่หาย  และไม่อยากทำร้ายเด็กหนุ่ม  ดังนั้นเค้าจึงต้องทำ!

 “ตะ แต่ว่าผม...อื้อ อ๊าา!” เอ็กซี่กำลังจะอ้าปากบอกว่าเค้ารู้สึกดีขึ้นแล้ว  แต่จู่ๆ แฮร์รี่ก็แกะกระดุมกางเกงสีเข้มของเค้าออกอย่างง่ายดายด้วยแรงที่มีอยู่ แล้วนวดคลึงส่วนนั้นของเด็กหนุ่มแรงขึ้น  เด็กหนุ่มดิ้นและหายใจติดขัดในขณะที่ไม่รู้เลยว่ากางเกงตัวหนาสีเข้มของเค้ากำลังถูกร่นลงมาจากเรียวขาที่เนียนนุ่มมือราวกับเด็กมัธยมต้น

“อ้า  อ๊ะ!.....ไม่ แฮร์รี่.... ”

“มันจะไม่นานนักหรอกเอ็กซี่......สำหรับเธอมันจะแค่แปบเดียวเท่านั้น” แฮร์รี่ที่เคลื่อนกายเลื่อนลงมาอยู่ปลายเท้าของเอ็กซี่เรียบร้อยแล้วเอ่ยปลอบ ก่อนจะสะบัดกางเกงออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ใส่ใจ  เด็กหนุ่มผู้ทำอะไรไม่ได้ตัวสั่นและพยายามหนีบหว่างขาหนีการเกาะกุมของคนที่กำลังเล่นตลกอยู่กับส่วนอ่อนไหวน้อยๆ ที่สั่นระริกอยู่อย่างเต็มที่ของเค้า............แต่ก็แน่นอน เอ็กซี่ทำอะไรไม่ได้เลย

ในขณะที่เด็กหนุ่มที่แสนจะดื้อดึงกำลังจะกลายเป็นเด็กหนุ่มที่ทั้งจะแสนดื้อดึงและขี้อายนั้น  แฮร์รี่ก็ยืดตัวสูงขึ้นแล้วใช้สองมือรวบเรียวขาที่ปราศจากกางและรองเท้าผ้าใบติดปีกคู่นั้นไว้ แล้วแยกมันออกน้อยๆ เพื่อให้ตัวเค้าสามารถแทรกเข้าไปได้  แฮร์รี่กอดเรียวขาคู่น่ารักของเอ็กซี่ไว้  และตั้งแต่เอวยันจรดปลายเท้าของเด็กหนุ่มมีเพียงถุงเท้าสีขาวคู่เล็กที่สวมทับถึงตาตุ่มเพียงเท่านั้นที่ปกปิดเนื้อกายสั่นระริก  ซึ่งมันก็ช่วยอะไรเด็กหนุ่มผู้ที่ต้องการจะหลีกหนีนี้ไม่ได้เลย

เอ็กซี่กระตุกข้อมืออีกครั้ง “แฮร์รี่  ปล่อยผมไป!” ร่างด้านใต้ที่ร้องประท้วงเริ่มประวิงถึงสิ่งไม่ดีที่กำลังจะเกิดขึ้นเสียแล้ว และจู่ๆ น้ำตาที่เอ่อคลออยู่เต็มหน่วยก็ไหลออกมาสมใจของเจ้าของผู้หวาดกลัว

.................ทุกครั้งที่เอ็กซี่โดนเชือกมัด เค้าจะต้องเจ็บมาก..............

แต่แฮร์รี่ไม่ได้ฟัง  ร่างที่ควบคุมทุกอย่างทำเป็นไม่ได้ยินเสีย  แล้วเลิกเสื้อยืดสีดำที่เอ็กซี่สวมอยู่ขึ้นไปสูงจนถึงคอ  ก่อนที่จะก้มลงแล้วกัดยอดอกของเด็กหนุ่ม

“อะ ฮา!  อ๊ะ....” เอ็กซี่สะดุ้ง  ผวาตัวขึ้นแล้วรู้สึกเสียวซ่านไปทุกอณูขน........ยอดอกของเด็กหนุ่มมักไวสัมผัสเสมอ  ข้อนี้แฮร์รี่รู้ดี  เพราะไม่อยากให้เอ็กซี่รู้สึกกลัวมากนัก แต่การลิดรอนกำลังเพื่อไม่ให้เอ็กซี่อาละวาดก็สำคัญไม่แพ้กัน  ดังนั้นแฮร์รี่จึงจำเป็นต้องทำ

...............ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่รู้ว่าเอ็กซี่กำลังจะหายก็ตาม...........

ร่างที่ทาบทับอยู่ด้านบนก้มลงมาดูดและขบเม้มผิวกายอันขาวบริสุทธิ์ เป็นผลให้ขาคู่งามของเอ็กซี่ถูกดันลงมาจนเกือบติดกับอกของตัวเอง  แฮร์รี่ลากไล้อย่างช่ำชองและดูดเม้มอย่างรุนแรง ทำให้เจ้าของเรือนร่างนั้นส่งเสียงครางไม่ได้ศัพท์ออกมาจากลำคอ  แม้ว่าเค้าจะอยากพูดห้ามปรามแฮร์รี่เพียงใดก็ตาม แต่ตอนนี้สติเอ็กซี่กำลังหลุดลอย..............

“ฮะ ฮ้า....อือ อื้อ! ฮึก อาา..า  อ้าา” ร่างกายที่กำลังสั่นระริกด้วยลิ้นและฝ่ามือเปล่งเสียงออกมาอย่างไร้เดียงสา  เมื่อประสบการณ์ของเค้าเมื่อเทียบกับอีกคนหนึ่งแล้ว......ถือว่าไม่ติดชั้นกันเลยแม้แต่น้อย

เอ็กซี่ส่ายระส่ำ  หมวกใบพอดีศีรษะของเค้าถูกแฮร์รี่ถอดออกไป  ก่อนที่เค้าจะโดนจูบหนักหน่วงที่พวงแก้มและถูกเลียลิ้มขบกัดติ่งหูจนเกิดความเสียวซ่านมากขึ้นไปอีก  เสื้อยืดที่ร่นขึ้นมาจนเกือบถึงคอถูกเอ็กซี่กัดคาบไว้เพื่อกลั้นเสียงที่เค้าไม่ชอบ  หากแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเค้าเท่าไรเลย  เมื่อแฮร์รี่ที่หยอกล้อกับร่างกายช่วงบนของเด็กหนุ่มเพียงผิวเผินนั้น  เลื่อนใบหน้าต่ำลงมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ตรงหว่างขาของเด็กหนุ่ม  และทำในสิ่งที่เอ็กซี่จะต้องเกือบกระตุกเกร็งออกมา

 แฮร์รี่   ฮาร์ทโอบอุ้มเอ็กซี่น้อยๆ ด้วยโพรงปากที่อุ่นร้อนและชื่นแฉะ  เป็นเหตุให้แผ่นอกที่มีรอยแต่งแต้มสีสวยนั้นต้องแอ่นขึ้น แล้วบิดไปมาด้วยความรู้สึกประหลาดที่ประเดประดังเข้ามาโดยที่ไม่รู้ตัว  เอ็กซี่เปลี่ยนจากกระตุกมาเป็นกระชากเชือกที่มัดมืออยู่แทน  เมื่อรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเค้ากำลังถูกดึงบางอย่างในตัวออกไป

“อ๊ะ อาา  แฮร์รี่...อ๊า  อือ  ฮึ.....” เด็กหนุ่มสายตาพร่ามัวเพราะม่านน้ำตา  เรียวขาและนิ้วเท้าเล็กๆ ภายใต้ถุงเท้าคู่ขาวหดเกร็งในตอนที่จู่ๆ แฮร์รี่ก็ผละโพรงปากออกมาจากแกนกายแล้วเลื่อนใบหน้าลงมายังบริเวณที่ต่ำกว่า..............

“ฮึ! อ๊า!  ฮ่ะ......อึก ฮะ แฮร์รี่เดี๋ยว.....เดี๋ยวก่อน” เอ็กซี่ทึ้งเชือกที่รัดอยู่อีกและมันกำลังจะบาดข้อมือของเค้าจนเลือดไหลซึม  เด็กหนุ่มไม่ผ่อนแรงดึงเลยเค้ากลับแอ่นตัวสูงขึ้นแล้วขยับตัวไปมาเล็กน้อย  ส่งเสียงครวญครางชนิดที่ว่าเจ้าตัวเองก็ไม่เข้าใจ  เมื่อคนที่ไม่ยอมพูดไม่ยอมจาอย่างแฮร์รี่กำลังใช้ลิ้นทักทายส่วนที่ปิดสนิทแน่นของเค้า

ส่วนนั้นมันต่อต้านไม่ยอมให้แฮร์รี่ส่งลิ้นเข้ามาด้วยความรู้สึกที่แปลกใหม่  แต่แฮร์รี่   ฮาร์ทก็ไม่ยอมแพ้ และดูเหมือนเค้าจะเก่งมากเกินกว่าที่เอ็กซี่ประเมินไว้  ชายผู้เงียบขรึมและกุมทุกอย่างอยู่ในตอนนี้ใช้เทคนิคที่เด็กหนุ่มเองก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเค้าเองก็รู้สึกดี

“อ๊าาา!  ฮึก ฮ้า  อ้าา!” เอ็กซี่ร้องคราง  เมื่อแฮร์รี่ทั้งส่งความชื่นแฉะเข้าไปในช่องทางที่ซึ่งในที่สุดก็ถูกแหวกออกของเค้า และใช้มือกอบกุมเอ็กซี่น้อยแล้วขยับขึ้นลงไปด้วย

ร่างกายเค้าเหมือนอยากจะขัดขืนและบอกให้แฮร์รี่หยุดเสียที  แต่ลึกๆ ในใจของเค้าแล้วกลับไม่ต้องการเช่นนั้น............

และน่าแปลกเป็นอย่างยิ่งที่มีเพียงความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเท่านั้นที่บอกเค้าว่าให้หยุดแฮร์รี่เดี๋ยวนี้  หากแต่มันไม่ใช่จิตใต้สำนึกจริงๆ ของเอ็กซี่ที่อยากจะให้แฮร์รี่ทำต่อไป ....................

เอ็กซี่อาจต้องการแฮร์รี่มากกว่าที่เจ้าตัวคิด  แต่เพียงแค่ว่าแฮร์รี่มัดเค้าและทำให้เค้ากลัว เริ่มแรกจึงทำให้เอ็กซี่รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก  แต่แล้วตอนนี้จู่ๆ ความร้อนรุ่มที่สุมอยู่กลางอกและความร้อนระอุยิ่งกว่าที่รวมอยู่ตรงกลางร่างกายของเค้า ก็กำลังต้องการที่จะปะทุออกมา

“อะ ฮึก!” เอ็กซี่แอ่นตัวขึ้นแล้วบิดเกร็ง  สะโพกแน่นๆ ของเจ้าตัวเด้งขึ้นสูงและปลายเท้าก็เหยียดตึง  ถุงเท้าคู่เล็กถูเสียดสีกับผ้าปูที่นอนจนมันยับย่น  เอ็กซี่รู้สึกว่าแฮร์รี่กำแกนกายของเค้าไว้แน่นขณะรูดขึ้นลง และเอ็กซี่ต้องการแบบนั้น......อยากให้แฮร์รี่กำมันแรงยิ่งกว่านั้นซะอีก

“แฮร์....อึก  อ๊าาาา!” เด็กหนุ่มเด้งตัวมากขึ้นไปอีก  กระตุกเกร็ง  และกรีดร้องออกมา พร้อมน้ำรักสีขาวขุ่นที่พุ่งทะยานออกมากลางอากาศและบางส่วนไหลเยิ้มเปรอะมือของแฮร์รี่ที่ยังคงกำแกนกายของเอ็กซี่ไว้.......คนที่ตัวสั่นระริกหลั่งออกมามากเป็นพิเศษ เพราะรู้สึกดีจนแม้แต่เจ้าตัวเองก็ยังแปลกใจ

เด็กหนุ่มยกตัวไว้กลางอากาศราวกับถูกยกค้างไว้อย่างนั้น  จนกระทั่งความรู้สึกดีอย่างเหลือเชื่อนั้นของเค้าจะค่อยๆ หายไป  เอ็กซี่จึงค่อยๆ ทิ้งตัวลงบนเตียงซึ่งยับยู่ยี่ไปไม่น้อยจากการดิ้นไม่หยุดของเค้า  ริมฝีปากขึ้นสีระเรื่ออ้าออกแล้วหอบเอาออกซิเจนไปให้ได้มากที่สุด..........เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนเค้าโดนบังคับให้ฝึกมานานนับชั่วโมง

เอ็กซี่แน่นิ่งไปในที่สุด หลังจากที่ปลดปล่อยออกมาแล้ว..........คงจะหมดแรงที่จะทำอะไรๆ แล้ว  แฮร์รี่คิดเช่นนั้น ก่อนจะเอื้อมมือไปปลดเชือกที่พันธนาการเด็กหนุ่มไว้  แฮร์รี่เห็นรอยแดงรอบข้อมือของเอ็กซี่แล้วก็ต้องแอบชักสีหน้าเล็กน้อย  เมื่อปล่อยให้มันแดงจนขนาดนี้  แฮร์รี่จับแขนของเด็กหนุ่มขึ้นมาแล้วพินิจดู

แต่จู่ๆ เอ็กซี่ก็ดึงมันออก ก่อนจะท้าวตัวเองขึ้นมาอย่างติดจะเหนื่อยอ่อนนิดๆ  เด็กหนุ่มยังคงหอบหายใจไม่หาย ในตอนที่ยกมือขึ้นมาถอดแว่นของคนที่อยู่ตรงหน้าเค้าออกไปให้พ้นสายตา

แฮร์รี่เลิกคิ้วมองดูเด็กหนุ่มที่เผยอปากหอบน้อยๆ มองมาที่ตน แล้วทำลายความเงียบที่มีแต่เพียงเสียงหายใจลงในที่สุด

“กอดผมที” เอ็กซี่ว่าแค่นั้น ก่อนจะตรงเข้าไปจูบแฮร์รี่โดยไม่รอคำอนุญาตใดๆ ทั้งสิ้น  มือที่เคยโดนรัดทั้งสองข้าง ยกขึ้นมากอดก่ายแผ่นหลังที่แข็งแรงนั้นของแฮร์รี่ไว้.............

ก่อนหน้านี้เอ็กซี่แค่กลัวเหมือนตอนเด็กๆ และใช่.....เค้าโตเกินกว่าที่จะกลัวอะไรแล้ว

เค้าไม่ใช่เด็กๆ แล้วที่จะไร้เดียงสา  และไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร.............

แฮร์รี่ยกมือขึ้น จูบตอบในที่สุด  และไม่ต้องรอนานเลย  แจ็คเก็ตกับเสื้อยืดของเด็กหนุ่มก็ถูกถอดออกอย่างรวดเร็วด้วยน้ำมือของร่างสูงและด้วยความร่วมมือจากเจ้าตัวเอง  เด็กหนุ่มเปิดปากเชิญชวนให้แฮร์รี่ใช้ลิ้นแสนช่ำชองนั้นกับปากของเค้าบ้าง...........ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันราวกับคนรักที่ไม่เคยพบพานกันมานานแรมปีและลิ้นร้อนของทั้งสองก็เช่นเดียวกัน

พวกเค้ามีจูบที่ดุเดือดและอ่อนโยน

ในที่สุดผ่านไปครู่หนึ่ง  จึงถอนปากออกมาเพื่อกอบโกยอากาศ  เอ็กซี่ที่มีริมฝีปากบวมเจ่อเอ่ยค่อนข้างจะติดขัดเพราะหอบหายใจ “ได้โปรด.....ผมต้องการคุณ”  พลางใช้สายตาลูกหมาอย่างที่เจบีชอบใช้กับเค้า  แล้วเค้าก็ถูกเหวี่ยงกลับลงเตียงอีกครั้ง

แฮร์รี่ก้มลงกัดและดูดเม้มยอดอกของเอ็กซี่ รวมทั้งบริเวณต่างๆ ให้ลึกล่ำมากกว่าครั้งแรกที่ต้องการเพีงแค่จะปลุกปั่นอารมณ์...........แต่ทว่าตอนนี้มันคือความต้องการและความยินยอมของทั้งคู่

เอ็กซี่ต้องการแฮร์รี่ อย่างที่แฮร์รี่เองก็ต้องการในตัวเด็กหนุ่มคนนี้อย่างไม่น่าเชื่อเลยเช่นกัน

แฮร์รี่ลิ้มรสผิวกายที่เรียบเนียนและตึงแน่นของเด็กหนุ่มจอมซุกซนไปเรื่อยๆ  และแทบจะไม่มีส่วนไหนเลยที่ปราศจากร่องรอยความเป็นเจ้าของๆ ร่างสูง  ซึ่งมันสร้างความเร่าร้อนก่อตัวให้กับเด็กหนุ่มขึ้นอีกครั้งหนึ่ง............... 

บางทีที่แฮร์รี่อ้อยอิงบนตัวเค้าแบบนี้อาจจะเป็นเพราะไม่อยากทำให้เค้าเจ็บก็ได้  แต่ว่านี่มันช้าเกินไปสำหรับเด็กหนุ่มเลือดร้อนที่อยู่บนเตียงในเวลานี้..............

เอ็กซี่ชันตัวลุกขึ้นนั่ง  ผลักคนที่กำลังยุ่งอยู่กับหัวไหล่ของเค้าออกเล็กน้อย  เด็กหนุ่มช้อนสายตามองเจ้าของห้อง  เอ็กซี่ถ่างขาออกแล้วล้วงมือของตัวเองต่ำลงไป.........ปัดผ่านแกนกายที่กลับมาร้อนอีกครั้งหนึ่ง  ปาดน้ำสีขาวขุ่นที่ติดอยู่  แล้วใช้นิ้วล้วงเข้าไปที่ช่องทางที่ปิดสนิทของตัวเอง ซึ่งบัดนี้ด้วยลำพังตัวของมันเองก็มีน้ำช่ำเยิ้มออกมาอยู่แล้ว

แฮร์รี่มองการกระทำนั้นเงียบๆ   เด็กหนุ่มที่แสนซนของเค้ากำลังห่อไหล่เข้าหากัน  สั่นเพราะนิ้วที่แหย่เข้าไปเล็กน้อย  และถึงแม้เอ็กซี่จะแสดงออกว่าต้องการ แต่ท่าทางนั้นก็ดูกล้าๆ กลัวๆ อยู่ไม่น้อยเลย........ขาทั้งสองข้างที่ชันขึ้นติดจะสั่นเล็กน้อย เพราะการบีบรัดสิ่งแปลกปลอมซึ่งถูกดึงเข้าดึงออกอยู่ในขณะนี้  เอ็กซี่กัดริมฝีปากล่างของตัวเองเล็กน้อย ราวกับว่าเค้าช่างใจ

“ได้โปรดเถอะ   เข้ามาใน....อึก....เข้ามาในตัวของผม” เอ็กซี่กระซิบบอก  ในขณะที่นิ้วของเค้าถูกชักเข้าออกช่องทางที่เต้นตุบๆ ของตัวเอง  ใบหน้าของเด็กหนุ่มแดงระเรื่อ และมีน้ำใสๆ เคลือบอยู่ทั่วริมฝีปาก  รวมทั้งน้ำตาเม็ดน้อยที่ใกล้จะไหลออกมาอยู่รอมร่อ

แฮร์รี่ความอดทนขาดผึ่งในขณะนั้นเอง........ชายเจ้าของห้องกระชากมือนั้นออกแล้วปลดซิปกางเกงของตัวเองออกมาในที่สุด  แล้วเอ็กซี่ก็กระโดดนั่งทับบนตักของแฮร์รี่  ใช้ก้นเปลือยเปล่าและกลมกลึงของตัวเองนั้น หนีบทับสิ่งที่เพิ่งโผล่พ้นซิปกางเกงของแฮร์รี่ออกมา

ทั้งสองแลกลิ้นกันอีก ด้วยการเริ่มต้นของเอ็กซี่และการชักนำของแฮร์รี่   ฮารท์  แต่เด็กหนุ่มไม่เคยปล่อยเวลาให้เสียเปล่า  สะโพกน่าขยำขยับร่อนขึ้นลงช้าๆ กับบางสิ่งที่เริ่มขยายตัวแข็งขืนของแฮร์รี่

ทั้งสองต่างมีลมหายใจที่หนักหน่วงและกระชันถี่ขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้กันและกัน  และเอ็กซี่ดูเหมือนจะรอความเป็นห่วงของแฮร์รี่ไม่ไหว  เด็กหนุ่มต้องการให้เค้าได้สัมผัสความรู้สึกและประสบการณ์ใหม่เดี๋ยวนี้  เอ็กซี่ไม่ต่างจากในเวลาปรกติมากนักเพียงแต่ว่าเค้าดูเปิดเผย  เร่าร้อน  และต้องการ............

และดูจะใจร้อนมากเสียขึ้นด้วยซ้ำ  ร่างกายอันสั่นเทานิดๆ ของเอ็กซี่ยกขึ้นแล้วมือเล็กๆ ของเค้าก็ประคองแกนกายแข็งขืนซึ่งเป็นของแฮร์รี่ให้ตั้งขึ้นมา  ขนานกับช่องทางที่ลอยอยู่สูงขึ้นไปของเด็กหนุ่มที่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

แฮร์รี่จับสะโพกของเอ็กซี่ไว้  ขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งกำลังจะทิ้งตัวลงมา “เธอแน่ใจหรือ” คนที่ห้ามไว้ดูเหมือนจะเป็นห่วงเด็กที่สุดแสนจะดื้อดึงคนนี้เอามากๆ

แต่เอ็กซี่ส่ายหน้าเร็วๆ แล้วเม้มริมฝีปากของตัวเอง “ไม่รู้สิ  แต่....แต่ว่าผม  อยากทำแบบนี้” ร่างที่เป็นฝ่ายคร่อมอยู่ด้านบนว่า  อีกมือหนึ่งของเค้าคล้องอยู่ที่คอแฮร์รี่  และอีกมือหนึ่งก็จับประคองสิ่งนั้นไว้

เอ็กซี่ทิ้งตัวลงไป

“อ๊ะ! อ๊า..ฮึก!”

“อย่าเร็วนักซี่....เธอจะเจ็บมากนะ  ค่อยๆ ใส่สิเอ็กซี่” แฮร์รี่ปราม  เมื่อจู่ๆ เด็กน้อยของเค้าก็ทำหน้าเบ้ และขยับช่องทางออกไปเล็กน้อย แต่ก็ยังคงกลืนกินแกนกายบางส่วนของแฮร์รี่อยู่

“อะ ฮึก ฮึ.....คะ ครับ” เด็กหนุ่มรับคำ ฟังดูค่อนข้างจะติดขัดเล็กน้อย  แต่ก็ยอมทำตามคำแนะนำนั้นแต่โดนดี........อาจเป็นเพราะว่าตัวเองรีบมากไปหน่อย  เอ็กซี่จึงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มใหม่อีกทีหนึ่ง

“อะ อื้ออ...แฮร์รี่  ฮาา” เด็กหนุ่มค่อยๆ ทิ้งตัวให้ช่องทางอ่อนนุ่มกลืนกินความรุ่มร้อนของอีกคนหนึ่งไว้  และมันดูจะค่อนข้างยากสำหรับเค้าจริงๆ  ทุกๆ ครั้งที่เอ็กซี่กดตัวเองลงไป  เสียงครางอื้ออึงและหวีดหวิวก็จะคลอตามมาด้วย..........และด้วยความช่วยเหลือจากแฮร์รี่ที่ช่วยผ่อนคลายและแหวกกลีบก้นแน่นมือออก  เอ็กซี่ครางตลอดเวลาราวกับถ้าหากไม่ทำเช่นนั้นแล้วเค้าจะหายใจไม่ออก พาให้อีกคนหนึ่งที่รู้สึกร้อนไม่แพ้กันต้องเป็นไปด้วยอย่างเสียไม่ได้

“ฮ้าา....ฮึก แฮร์รี่  โอ้” และในที่สุด ช่องทางที่คับแน่นและอ่อนนุ่มของ เอ็กซี่   อันวิน ก็โอบอุ้มทั้งหมดของ แฮร์รี่   ฮาร์ท เอาไว้จนได้  เด็กหนุ่มกดแช่ไว้  รู้สึกเหนื่อยเหลือเกินกับครั้งแรกของเค้า

พอมาถึงตอนนี้ เนื้อตัวของทั้งสองก็ถูกเกาะพราวไปด้วยกาฬเหงื่อ  แฮร์รี่เสื้อเชิ้ตหลุดลุ้ย และตัดสินใจถอดมันออกไปในท้ายที่สุด.......ตอนนี้เค้าอยากจะถอดกางเกงด้วยแต่ทำไม่ได้  แต่จะถอดหรือไม่ถอด   ความหมายตอนนี้มันก็เท่ากัน

“เอาล่ะเอ็กซี่  เธอทำดีมากแล้ว  จากนี้ไปเธอจะต้องเหนื่อยน้อยลง” แฮร์รี่ว่าแค่นั้น  เห็นหน้าติดจะงุนงงเล็กน้อยของเด็กหนุ่มแล้วกอดเด็กแสนซุกซนนั้นไว้ ก่อนจะเป็นฝ่ายพลิกตัวกลับมาคร่อมเอ็กซี่ไว้ตามเดิม  แล้วเริ่มขยับเชื่องช้า

“อ๊ะ อ้า......แฮร์รี่จูบผมที” เด็กหนุ่มอ้อนวอน  และก็ได้ตามสั่งในเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น  เสียงจูบโรมรันของลิ้น และการขยับกายที่เริ่มจะเข้าจังหวะของทั้งสองดังไปทั่วห้อง  ผิวกายเสียดสีกันและกันตลอดจนผ้าปูที่นอนซึ่งแทบไม่เหลือรูปเดิม

“อาา  แฮร์รี่....ฮึก อ้า”

“เอ็กซี่...อืม  อ่าา”

“โอ  อาาา” เด็กหนุ่มกอดแผ่นหลังแฮร์รี่ไว้แน่น  เมื่อคนที่คุมเกมส์นี้เริ่มเปลี่ยนจังหวะและกระแทกเข้ามาหนักหน่วงมากขึ้นทุกที  เอ็กซี่เริดหน้าขึ้นสูงและรู้สึกเหมือนทุกส่วนของร่างกายถูกเปิดออก จึงใช้เรียวขาทั้งสองข้างเกาะเกี่ยวเอวของแฮร์รี่ซึ่งเป็นที่พึ่งสุดท้ายเอาไว้ แล้วโยกสะโพกสวนสิ่งที่เสียดแทงดุดันเข้ามา  พวกเค้าจูบกันอีก  แฮร์รี่กัดริมฝีปากล่างของเอ็กซี่เบาๆ ก่อนจะขยับแบบถี่ยิบนับครั้งแทบไม่ทัน

“อ๊า! อา...อ๊ะๆๆๆ โอ้ อ๊ะ ฮ่ะ....อืม” หลังจากที่สอดประสานจังหวะจนอยู่นานพอสมควร  ดูเหมือนแฮร์รี่จะกระแทกโดนจุดที่เด็กหนุ่มรู้สึกดีที่สุดเข้าให้แล้ว  เอ็กซี่จึงแอ่นตัวขึ้นอีกครั้งแล้วกระตุกเกร็งด้วยการกระแทกย้ำซ้ำๆ ตรงจุดนั้นของแฮร์รี่  น้ำรักสีน้ำนมพุ่งทะลักออกมาจากแกนกายเด็กหนุ่มอีกครั้ง และครั้งนี้มันก็ทำเอาเค้าหัวสมองขาวโพลนไปเลย

เอ็กซี่ทำหน้าบิดเบี้ยวอยู่ครู่เดียว เนื่องจากยังคงโดนแฮร์รี่กระแทกเข้ามาอย่างรุนแรงอีกสองสามที  และในที่สุดสายธารอุ่นร้อนก็พุ่งทะลายเข้ามาในตัวของเด็กหนุ่มจนถึงส่วนที่ลึกที่สุดของเค้า  เอ็กซี่ข่วนหลังแฮร์รี่ในขณะที่อีกคนหนึ่งก็กดตัวเข้าหาเค้าจนแทบจะกลายเป็นคนๆ เดียวกันอยู่แล้ว  ทั้งคู่หอบแฮ่ก และทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างหมดแรง

เอ็กซี่ซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนของคนที่เพิ่งถอนแกนกายออกจากตัวเค้า  เด็กหนุ่มดูอ่อนแรงแต่ใบหน้ากลับเปื้อนยิ้ม  เค้ากระซิบอย่างเนียมอาย “ผมไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะทำหน้ายังไงใส่คุณ.....”

แฮร์รี่กลอกตาขึ้นฟ้าแล้วกอดเอ็กซี่ไว้ “ก็ทำหน้าอยากป่วนโลกอย่างที่เธอชอบทำบ่อยๆ ไง” เด็กหนุ่มหัวเราะในลำคอแห้งๆ ตอบไปเพราะเหนื่อยมาก  แล้วขดตัวเข้าไป ภายใต้อ้อมกอดของแฮร์รี่   ฮาร์ทที่เค้ารัก............

และเด็กแสนซนที่วิ่งวุ่นอยู่ตลอดรอบตัวชายที่แสนจะเคร่งขรึมแต่ทว่าอบอุ่นเป็นพิเศษคนนี้ ก็ทำเอาแฮร์รี่คิดแทบไม่ตกแล้วว่าจะยอมปล่อยให้เด็กคนนี้เป็น Kingsman ต่อไปดีหรือไม่  เพราะว่าชักจะเป็นห่วงและรักมากขึ้นเสียแล้วสิ...........

“คืนนี้พอแล้ว สำหรับเธอเอ็กซี่.......” แฮร์รี่เอ่ยเรียบๆ เมื่อเอ็กซี่ขยับตัวยุกยิก และพยายามเบียดตัวเข้ามาอีก  คนที่เพิ่งตักเตือนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่กระแทกใส่อกเค้าอย่างแรง ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้เอ็กซี่ก็คงจะพูดคำว่า “โธ่เอ๊ย” ออกมาด้วยแหงๆ เชื่อสิ.........แฮร์รี่ยิ้ม

“เปล่าซะหน่อย  ผมก็แค่....แค่หนาวน่ะ” ว่าแล้วก็ซุกหน้าเข้าไปอีก  เป็นเหตุให้แฮร์รี่ระบายยิ้มเอ็นดูออกมาก่อนที่จะตวัดผ้าห่มขึ้นมาสนองคำบ่นอุ่บอิ่บแก้ตัวของเด็กน้อย

“ราตรีสวัสดิ์เอ็กซี่” แฮร์รี่กระซิบ

“ฮะ....ราตรีสวัสดิ์ฮะแฮร์รี่”  เอ็กซี่ส่งเสียงเบาๆ ตอบกลับไปเช่นกัน  แต่ทว่าหัวใจของเด็กหนุ่มนั้นกลับรู้สึกอบอุ่นและอิ่มเอมที่สุดในชีวิต

บางทีเอ็กซี่อาจจะเจอคนที่รักและห่วงใยเค้ามากที่สุดแล้ว................

.

.

***************************************************************************

.

.

เช้าวันต่อมา........

“เจบีถอยไป ฉันจะเปิดประตู......อูย ขอร้องละ  ถอยไปไอ้หนู ! อย่าต้องให้ฉันเอาปืนจ่อหัวแกอีกรอบนะ......โอ้ พระเจ้า” เอ็กซี่ที่ใช้เท้าเขี่ยตัวเจบีทำหน้าเบ้  สะโพกเค้าเจ็บแปลบ  มือของเค้าข้างหนึ่งจับขอบประตูที่ยังไม่ได้เปิด  อีกข้างหนึ่งเผลอยกขึ้นจับสะโพกตัวเอง  เจบีเงยขึ้นมามองหน้าเจ้านายของมันและไม่เคยเปลี่ยนสีหน้าใส่ใครเลย

ตอนตื่นขึ้นมาเค้าก็ตกใจทันทีเมื่อพบเจบีกำลังเอาจมูกเปียกๆ มาดมฟุดฟิดอยู่บนหน้าของเค้า  เอ็กซี่งุนงงว่าเจ้าหมาจอมดื้อด้านเข้ามาได้ยังไง แต่ก็ต้องคลายความสงสัยลงเมื่อข้างตัวเค้าไม่พบร่างของเจ้าของบ้านที่เค้าอยู่ค้างคืนด้วยเมื่อคืนนี้..........แฮร์รี่คงจะปล่อยให้มันเข้ามา  เอ็กซี่คิดแค่นั้นก่อนที่จะลุกขึ้นไปแต่งตัวเสียใหม่

“บ้าจริง....แก แกช่วยฟังฉันดีๆ สักครั้งจะได้ไหมเพื่อน” เอ็กซี่ที่สวมชุดนอนสีขาวเรียบกริบ  สวมทับด้วยชุดคลุมสีแดงเข้มเรียบหรู  เบื้องล่างเป็นรองเท้าสีดำซึ่งมีสัญลักษณ์ของ Kingsman ตัวเลื่อมทองอยู่บนรองเท้าทั้งสองข้าง  และตบท้ายด้วยการใช้หวี...หวีผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเองให้ดูเรียบแปร่ราวกับลูกผู้ดี  ซึ่งทุกอย่างนั้นล้วนเป็นของแฮร์รี่หมดทั้งสิ้น.............

“ไปตายซะเจ้าหมาโง่” เอ็กซี่ว่ารอดไรฟัน  หลังจากเจ้าหมาพันธ์ปั๊กของเค้าทำเป็นยอมกลิ้งตัวหนีอย่างอ่อยอิ่งไปให้พ้นทาง   เอ็กซี่ก็เบี่ยงตัวเอียงออกจากประตูเล็กน้อย แล้วค่อยๆ ดึงบานไม้เนื้อดีเคลือบด้วยแล็คเกอร์ชั้นดีให้เปิดออก  เอ็กซี่ดูเหมือนตื่นมาแล้วใช้กิจวัตรประจำวันในบ้านของตัวเองและไม่มีอะไรผิดปรกติเลย 

แต่ทันใดนั้นกลิ่นบางอย่างก็ลอยเข้ามาเตะจมูกเด็กหนุ่มเข้าอย่างจัง  เอ็กซี่เชิดจมูกขึ้นแล้วดมฟุดฟิดไปมา คล้ายเจบี “พระเจ้า  มีคนมาเปิดร้านอาหารที่นี่งั้นเหรอ” แล้วร่างของเด็กหนุ่มก็ค่อยๆ เดินไปตามกลิ่นนั้นไป  ลงมาข้างล่างและเค้าลืมสังเกตไปเลยว่าข้าวของทุกอย่างยังอยู่ดี ไม่มีร่องรอยของการวิวาทเมื่อคืนซึ่งเป็นผลพวงมาจากเค้า  เอ็กซี่เดินไปจนถึงห้องอาหาร ตามก้นมาด้วยเจบีผู้ภักดี

“ไงเจบี  เราเจอพ่อครัวเข้าแล้วล่ะ” เอ็กซี่ว่า และอมยิ้มน้อยๆ ตามแบบฉบับของเจ้าตัว  เมื่อเห็นแฮร์รี่ที่กำลังจัดแจงโต๊ะอาหารอยู่  เด็กหนุ่มทำหน้าเหมือนไว้ท่าแล้วกล่าวเสียงเรียบ

“ขอโทษนะครับ  ไม่ทราบว่าคุณมีใบอนุญาตเปิดร้านอาหารไหมครับ?” เด็กแสนซุกซนว่า  ดวงตาเค้าฉายแววดังกล่าวออกมาอีกครั้ง แล้วหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ที่ถูกจัดแจงไว้อย่างดี  ราวกับร้านอาหารขึ้นชื่อในย่านลอนดอน

แฮร์รี่จัดเสร็จพอดี และหันมามองเอ็กซี่เล็กน้อย “ถ้าเธอหิวคงต้องรอก่อน”

เอ็กซี่ทำหน้าบูดกะทันหัน “อ้าว  ไหงงั้นล่ะ?” เด็กหนุ่มทอดมองชายที่ใส่ชุดสูทเสียเรียบร้อยราวกับเป็น CEO คนสำคัญของราชอาณาจักรซึ่งอยู่ตรงหน้าเค้า  แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาผ่านบานหน้าต่างด้านหลังของแฮร์รี่ ผู้ที่ซึ่งกำลังท้าวแขนทั้งสองข้างบนไว้และมองเอ็กซี่ข้ามโต๊ะอาหาร

และในที่สุดแฮร์รี่ก็ยกตัวขึ้นมาแล้วยืดตัวขึ้นจนเต็มความสูง  ท่าทางเค้าเหมือนพักผ่อนมาอย่างเต็มทีเมื่อคืนนี้  เอ็กซี่ก็นั่งตัวตรงรอฟังคำพูดของแฮร์รี่อย่างตั้งใจ  เช่นทุกครั้งที่เค้าทำ

.............และหวังเหลือเกินว่าเค้าจะได้ทำแบบนั้นตลอดไป............

แฮร์รี่ที่สวมแว่นกรอบหนา แต่ทว่าใสสะอาดอย่างเหลือเชื่อ เอ่ยเสียงนุ่ม “การฝึกมารยาทบนโต๊ะอาหาร”

เอ็กซี่ทิ้งหัวคิ้วลงมาอย่างหนักอึ้ง หลังจากที่ยกมันขึ้นสูงอย่างสนอกสนใจ........ความอยากรู้อยากเห็นเค้าถูกกระชากจนลดฮวบลงไปในทันที  และเอ็กซี่ก็บ่น

“โอ๊ย...ไม่เอาน่า”

เค้าเซ็งสุดขีดก่อนจะได้กินข้าวเช้าอีกแล้ว  ผับผ่าสิ

.

.

.

FIN.

----------------------------------------------------------------------------------------

อ๊ากกกกกกกกกก! //ไปต่อประกันสังคมกลับมาแล้ว//  ที่แท้ลุงแฮร์รี่เค้าก็เจตนาดีนี่เอง  เพียงแค่ว่าเอ็กซี่มันไม่รู้สึกพอ  อร๊ายยยยยยยย! ><  ตอนแรกที่อ่านทวนกรี๊ดลุงที่จะกดเอ็กซี่  แต่พอมาตอนนี้ไรท์กรี๊ดที่เอ็กซี่มันคิดจะกดตัวเองค่ะ(?) ...........กดตัวเองโดยยืมมือลุงมาช่วย  เออออ ต้องยืมทั้งตัวสินุ ^^ 555555

เอื้อออออออออ  อื้อหือ ใสๆ เลยเนอะเอ็กซี่.......ไม่ได้อยากโดนลุงจับมือเลยอ่ะ //ลดเปลือกตาประชด//  เห้ออออออ ตอนนี้ไรท์พูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ  งั้นแปะเฟสตามธรรมเนียม

>>แฟนฟิค ฮอลลีวู้ด<< เฟสเพื่อติดตามความเวิ่นเว่อร์ของไรท์ //รีดบอกอันนี้ไม่อยากได้// และติดตามข่าวคราวการลงฟิคคู่ต่อไปหรือฟิคที่ยังไม่เสร็จได้ที่นั่นเลยค่ะ  ไรท์ยินดีรับแอดเจ้าค่าาาา 

รู้สึกเอ็กซี่ทำพิษ -.,- ไรท์ขอตัวไปเอาทิชชู่เพิ่มก่อนนะคะ  รักรีดทุกท่านมากเลยค่ะ  จุ๊บุ๊ๆ >3<

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray – Aund

ป.ล. Part 1ไรท์มีการแก้ไขเล็กน้อยค่ะ.....ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ M_ _M