[Fic – God Of Egypt] + [Part 5] Eternally...ชั่วนิจนิรันดร์ – Horus x Bek

  //และใน Part นี้ก็ขอหยิบยกห้องบรรทมของพระเอกของเรามาให้ดูกันค่ะ  เพื่ออรรถรสในการรับชมของทุกท่าน  ฮ่อลลลล  อ๋อกกกก  ฮอรัสกับเบคอยู่บนเตียงนั้นสินะ -.,- //

สายันต์สวัสดิ์ตอนเกือบดึกค่ะรีดๆ ขาาา  5555555  //มาซะใกล้ดึกเลยนะเอ็งงง!! ><//  แฮ่ๆ พอดีกำลังวุ่นอยู่กับแตงโมเลยค่ะ  ลูกใหญ่มากเลยค่ะมันติดลมน่ะค่ะ  มารู้สุกตัวอีกทีหมดครึ่งลูกเลย 555555  //เดี๋ยว...แล้วมันเกี่ยวไหม?//    ตอนแรกถ้ารู้ตัวช้ากว่านี้คิดว่าคงจะยกยอดไปวันพรุ่งนี้แล้วค่ะ  แต่ว่ายังพอมีเวลาอยู่ + กะรีดๆ รอด้วย  เพราะดันไปตัดฉับ NC อย่างไม่น่าให้อภัย 55555

ต้องขออภัยด้วยนะคะที่ Nc ฮอรัส เบค นี้ค่อนข้างจะทำร้ายจิตใจแม่ยกเคะ....ก็มันช่วยไมได้นี่เนอะที่เบคจะร้องซะขนาดนั้นเพราะว่าฮอรัสโอกาโมโต้คูณสองนี่นา  อืมๆๆ....เฮ้ย เดี๋ยว แกพูดอะไร!!!! >[]<   เย้ยๆๆๆ ขอโทษค่ะรีด ขอโทษ  เผลอพูดมากไปซะแหละ  หยาบคายๆๆ 5555555

ไรท์ค่อนข้างจะหนักใจค่ะ เพราะเทพในเรื่อง God of Egypt นี้ไม่เหมือนมนุษย์ธรรมดาๆ เนอะแล้วก็ไม่เหมือนเทพเรื่องอื่นๆ ด้วย  ไรท์ก็เลยคิดว่า...เอ แล้วถ้า....นั่น จะเป็นยังไงนะ อืมมมมมม.......อืมมมมมม.....อืมมมมมมมมมมมมม

อ๋อยยยยย  มึนหัวเลยค่ะ  แต่สุดท้ายแล้วก็เอาสีเลือดของเทพมาเป็นต้นแบบค่ะ! -0- //ตะเบ๊ะ//  ในที่สุดไรท์ก็แถได้ค่ะ.....ส่วนจะเป็นอะไรที่ไรท์แถนั้น  ตามไปหาคำตอบกันได้เลยค่ะ......ไรท์ว่ามันค่อนข้างหยาบโลน 555555! //ลั่น// โอย ไม่ไหวๆ เดี๋ยวนี้ยิ่งเขียน Nc ยิ่งเตลิด  เพราะเขียนมาเยอะแล้วไม่มีเก๊กเซอร์ไพรส์รีดเลย  แงๆๆๆๆ  //ปิดหน้า.....นี่ไม่ใช่ไรท์นะคะ  นิ้วไรท์มันเป็นคนทามมมม >///<//

******ข้อมูลเล็กๆ น้อยๆ ค่ะ  ในเวลาตอนกลางคืนนั้นทะเลทรายอุณหภูมิจะลดฮวบลงเป็นเย็นยะเยือกอย่างเชียบพลัน  กลับกันกับความร้อนระอุในตอนกลางวันเลยล่ะค่ะ  ซึ่งความหนาวเย็นนั้นสามารถฆ่าคนที่ไม่มีเสื้อผ้าได้เลยนะเออ  (ถ้าเค้านอนแก้ผ้ากลางทะเลทรายทั้งคืนน่ะนะคะ 55555) //โดนตบ//  ซึ่งในเรื่องนี้ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับมันเลยค่ะ  //โดนถีบยับ...แล้วพูดทำไมยะ?!//******

ผืนทรายที่เย็นเชียบในยามราตรีเรียกหารีดแล้วล่ะค่ะ

-------------------------------------------------------------------------------------------------

“อา...เจ็บ....ฮึก....ไม่เอา  อย่าขยับอีกเลย ได้โปรด...อืออ อ้าา” ฮอรัสดันเข้ามาลึกอีก  เบคขอร้องปนเสียงเล็กแหลมคล้ายกับร้องไห้ไปด้วย  เล็บสั้นจิกทึ้งกับผ้าไหมลื่นมืออย่างแรงราวกับว่าต้องการฉีกกระชากมันให้ขาดไป

“อ่าา  เบค” และหลังจากคำขอร้องเว้าวอนเนิ่นนานจนแทบขาดใจ  สิ่งที่ร่างเล็กได้รับกลับมาคือเสียงครางกระเซ้าและอื้ออึงกระซิบเรียกถึงชื่อของตน.....ไม่  เบคไม่ต้องการเลยสักนิดเดียว  เบคเพียงแค่ต้องการให้ฮอรัสหยุดเดี๋ยวนี้และปล่อยเจ้าตัวออกจากสภาพอันแสนรวดร้าวนี่เสียที

“ฮึก อ่าา...า ปละ ปล่อยข้าเถอะ ได้โปรด  อ๊าา” เด็กหนุ่มร้องไห้  มือเล็กๆ ที่สั่นไร้เรี่ยวแรงนั้นพยายามเอื้อมไปจับแขนใหญ่ที่ยึดสะโพกนิ่มของตนเองไว้อย่างยากลำบาก จนฮอรัสรู้สึกได้ถึงแรงสั่นน้อยๆ ของเจ้าของ  ร่างสูงจึงไม่ได้ทำการใดต่อและยอมนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง

เบคฝืนสีหน้าที่ดูเสียขวัญของตนเอง  กล่ำกลืนน้ำตาแล้วเอ่ยเจราจาถึงแม้ว่ามันจะติดอาการสะอึกสะอื้นอยู่บ้างก็ตาม “ฮึก ฮึก...ฮอ รัส  ได้โปรด อย่าทำอย่างนี้  ปละ ปล่อยข้าไปเถอะนะ  อึก...ข้าจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว  ฮึก ฮึก  ข้าจะตอบคำถามท่านทุกอย่าง...อยะ อย่าทำร้ายข้าอีกเลย ได้โปรด” นิ้วเปราะบางใช้แรงเฮือกสุดท้ายเกี่ยวแขนใหญ่ของฮอรัสเอาไว้  มันยากลำบากมากขึ้นทุกขณะเมื่อแขนของเบคนั้นไม่มีแรง “อภัยให้ข้าด้วย”  เด็กหนุ่มพูดในตอนที่ไร้แรงจะเกี่ยวแขนแข็งแรงนั้นไว้และร่วงลงพื้นที่นอน ก่อนมือใหญ่ของฮอรัสจะรับมันไว้  กระชับจับกันให้มั่นแล้วดึงแกนกายออก

ก่อนจะกระแทกเข้าไปใหม่

“อือ อ๊าาา!!” ลำคอขาวประปรายเต็มไปด้วยรอยแต่งแต้มสีกุหลาบเหยียดขึ้น  เจ้าของเสียงหวีดหวิวนั้นหลับตาแน่น  เบคร้องจนสุดเสียงแล้วความรู้สึกเจ็บแสบราวกับโดนสาดน้ำเกลือหลังโดนแสฟาดก็ถาโถมเข้ามาใส่เด็กหนุ่มอย่างไม่ปราณี  เจ้าของร่างกายที่รวดร้าวเพราะถูกทารุณได้ยินเสียงเฉอะแฉะน้อยๆ ออกมาจากด้านหลังของตน  และความรู้สึกเหนอะหนะก็หลั่งไหลอยู่ในกายของเค้า

ฮอรัสวางมืออันไร้เรี่ยวแรงของร่างเล็กลงบนพื้นฟูกเหนือหัวของเจ้าตัวแล้วกุมมันไว้อย่างดี คล้ายหากว่าถ้าปล่อยไปมือของเด็กหนุ่มจะไม่มีเอาไว้ให้ร่างสูงได้กอบกุมอีกต่อไป  เทพร่างสูงก้มตัวลงไปอย่างแผ่วเบาบริเวณเหนือใบหูนิ่มของสหายตัวน้อย “อย่าให้เลือดเจ้าต้องไหลเสียเปล่าเลยเบค” พอสิ้นเสียงนั้น โอรสแห่งโอซิริสได้ยินเสียงสะอื้นไห้ดังแววมาจากใบหน้าที่ฟุบลงกับผ้าไหมคลุมที่นอน

“ฮือ ไม่เอา...อ๊ะ อ้า...ฮาา...อ้าา  ฮอรัส!”

มือหนึ่งก็จับมือของเด็กหนุ่มเอาไว้  อีกมือหนึ่งของฮอรัสก็คอยจับสะโพกน้อยๆ ของมนุษย์ไม่ให้ขยับเคลื่อนตามการสอดกายของเค้าไปด้วย  จะว่าตัวเค้าเองเป็นคนเสียสติอีกทั้งยังโหดเหี้ยมเช่นอาของตนเองก็ได้ แต่ฮอรัสเพิ่งเข้าใจเดี๋ยวนี้เองว่าความโหดร้ายเช่นสัตว์แห่งทะเลทรายอันหฤโหดนั้นเป็นอย่างไร  เซตเองก็คงจะเคยทำแบบนี้กับบรรดาเมียของตัวเองเช่นกันยังงั้นสิ  ความรู้สึกที่ร้อนรุมต้องการปลดปล่อยบนเรือนร่างของผู้อื่นนั้นเป็นเช่นนี้นี่เองหรือ  หลานชายเพียงคนเดียวของจ้าวแห่งทะเลทรายเพิ่งตระหนักเดี๋ยวนี้เองว่าไม่สามารถหยุดความต้องการอันแสนจะมักมากนี้ได้

มันไม่สามารถใช้เหตุผลแล้วบอกให้ตัวเองอดทนได้  เพียงแค่เห็นเบคที่กำลังผลักไสร้องไห้บอกว่าไม่อยากข้องแวะกับเค้าอีกทั้งน้ำตา ฮอรัสก็แทบไม่รู้ตัวเลยว่าเกี่ยวเอาร่างของเด็กหนุ่มมาดอมดมอยู่หลายต่อหลายครั้งเอาตอนไหน  ยอมรับว่ากษัตริย์องค์ใหม่ของอียิปต์คนนี้ไม่เคยติดใจผิวเนียนนุ่มของใครมากขนาดนี้มาก่อนเลย ถึงแม้จะโดนโลมเลียจนเฉอะแฉะไปหมดทุกที่แล้วแต่ร่างกายของเบคก็ยังคงยั่วใจเค้าอยู่

“อึก  ฮึก...อ้าา...อ่า...อ่ะๆๆ...อาา...า” เด็กหนุ่มหัวขโมยไร้หนทางดิ้นรนใดๆ  ร่างกายที่ถูกกระทำอย่างไร้ความเห็นใจต่อคำวอนถูกตอกตรึงด้วยร่างกายที่เอาแต่ใจด้วยพายุโทสะแห่งความเจ็บปวดของฮอรัส  เทพหนุ่มเริ่มขยับกายปรนเปรอความใคร่ด้วยร่างกายของมนุษย์ผู้เป็นสหาย  เค้าทำมันอย่างเชื่องช้าเพราะความคับแน่นเฉกเช่นที่ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนของเบคกอปรกับขนาดของเทพที่ใหญ่มากกว่ามนุษย์เป็นสองเท่าจึงทำให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยความยากลำบาก

ช่องทางลั่นเปรี๊ยะส่งเสียงฉีกขาดทุกครั้งที่ฮอรัสสอดใส่แท่งความต้องการเข้าไปลึกขึ้น  เบคอยากที่จะมีความรู้สึกด้านชาแต่ความเจ็บแปลบราวกับร่างกายโดนแบ่งแยกจากด้านในนั้นก็กระตุ้นเตือนถึงฮอรัสที่เปลี่ยนไปอยู่เสมอ......

“อ่าา  เบค อา  อย่าเกร็งนักสิ...อ่า  เจ้าอยากเจ็บมากกว่านี้หรือไง” ฮอรัสกล่าวเสียงแข็ง  เสียงอืออึงในลำคออย่างพอใจนั้นเคล้ากับเสียงร้องครวญหวีดหวิวของเด็กหนุ่มผู้น่าสงสาร

เบคตัวสั่นระริก “อาา  อึก อ๊าา  อึก ฮอรัส...ฮอรัส  อึก ฮอรัส” เจ้าตัวเรียกชื่ออีกคนหนึ่งหวังให้เฉลียวจิตสำนึกฟังกันบ้างแต่ทว่ากลับไร้วี่แววว่าจ้าวแห่งนภาจะสอดกายช้าลงเลย และหนำซ้ำการส่งเสียงเรียกชื่อเคล้ากับเสียงครางหวานชวนให้รักใคร่นั้นไม่เป็นการฉลาดเลย  เสียงร้องครางที่เคยเจื้อยแจ้วเวลาชอบหาเรื่องของเบคทำให้ฮอรัสหยุดอารมณ์เถื่อนเอาไว้ไม่ได้  มันเติมเชื้อไฟแห่งราคะให้ขับเคลื่อนต่อไปอย่างร้อนแรงกว่าเดิม

เด็กหนุ่มโดนสอดกายกระแทกใส่อย่างไม่รีบร้อน ค่อยๆ หันหน้าซบกับที่นอนมองเห็นใบหน้าที่ดูบิดเบี้ยวไปเพราะความต้องการอันดิบเถื่อนของฮอรัสแต่ถึงกระนั้นก็ยังคงรูปงาม......รูปงามเฉกเช่นที่เจ้าตัวนึกหลงใหลมาตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่ทราบได้  เส้นผมสีเดียวกับพระบิดาและพระมารดานั้นหล่นลงมาปรกใบหน้านั้นเล็กน้อย  เบคควรดีใจที่ได้เห็นหน้าเทพหนุ่มผู้นี้อีกครั้งดั่งที่หัวใจของเจ้าตัวปรารถนา  แต่เบคกลับร้องไห้ขณะได้กลับมาอยู่ในอ้อมแขนของฮอรัสอีกครั้ง  น้ำตานั้นคลอกลบภาพของคนตรงหน้าจนแทบมองไม่เห็น

“เจ้าควรดีใจ...อ่า ที่ข้าไม่ใช่เซต”

“อึก ข้าเจ็บ...” เบคบอก

“โอ้ มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วสิเบคที่รัก  เว้นเสียแต่ว่าเจ้าเคยผ่านชายอื่นที่เป็นเทพเยี่ยงข้ามาก่อน...อาา”

“อ๊าา...อะ อ่า...อึก ฮอรัส อ้าา” แผ่นหลังสีดุจน้ำนมถูกลงริมฝีปากดูดเม้มที่เป็นร่องรอยอีกครั้ง  ก่อนร่างสูงจะช้อนยกสะโพกของร่างเล็กให้ลอยสูงขึ้นจากพื้นแล้วกระแทกกายเข้าไปอย่างถนัดถนี่มากยิ่งขึ้น  แกนกายของฮอรัสขยายใหญ่ขึ้น มันร้อนจนให้ความรู้สึกว่ากำลังละลาย  ทุกครั้งที่เคลื่อนกายเสียงเฉอะแฉะจะเคล้าไปกับเสียงร้องครางของเบคเสมอ  ฮอรัสเองก็ไม่อาจปิดปากเงียบไว้ได้ ความคับแน่นที่ตอดรัดอย่างเป็นจังหวะถี่ยิบนั้นทำร้ายความมีจิตใจที่ดีงามเสียจนความมืดดำครอบงำไปทั่ว

ร่างกายของเบคช่างน่าหลงใหล  สัดส่วนที่ตึงแน่นไปเสียทุกส่วนนั้นชวนให้ไล่มือขยำเค้นไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีเบื่อเสียจริง  ไหนจะใบหน้าอ่อนเยาว์ไร้เดียงสาและดูงดงามราวกับเด็กผู้หญิงนั่นอีกล่ะ ยามเมื่อมันบิดเบี้ยวอ้อนวอนทั้งน้ำตาก็ยิ่งยากที่จะถอนตัวออกมาได้  และเสียงครางหวานชวนให้ใจเต้นระส่ำของเบคก็มัดหัวใจของฮอรัสเอาไว้จนอยู่หมัด

เทพแห่งท้องฟ้าสวนสะโพกเข้าออกในจังหวะที่เร็วขึ้น แรงบีบรัดจากช่องทางน้อยๆ ของมนุษย์นั้นก็ขยันกระตุกถี่จนฮอรัสแทบจะได้ล้นทะลักความสุขสมอยู่แล้ว  สุดท้ายร่างสูงจึงพลิกร่างน้อยที่นอนจมกองน้ำตาให้นอนหงายประจันหน้ากับตน  ชายทั้งสองเนื้อตัวเปลือยเปล่า ปราศจากอาภรณ์ใดๆ ติดกาย  และตัวของพวกเค้าก็เชื่อมติดกัน  แนบชิดอย่างไม่มีช่องว่างใดมาขว้างกั้น  เบคที่ตัวสั่นระริกสะอื้นจนกายกระตุก พาดขาอยู่บนอกแกร่งของฮอรัส  แขนอ่อนแรงทั้งสองข้างวางแผ่อยู่ข้างเรือนผมชื่นเหงื่อที่ดูน่าลูบไล้นั้น  ใบหน้าแดงระเรื่อและเปื้อนคราบน้ำตานั้นหันมามองฮอรัสอย่างไม่อาจสื่อถึงสิ่งใดได้อีกนอกจากความเสียขวัญที่เจ้าตัวได้รับอย่างไม่มีที่สิ้นสุด......เบคดูน่าสงสารมาก

หน้าอกเล็กของมนุษย์กระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนักหน่วง “ฮอรัส” เสียงนั้นแผ่วเบาจนเกือบขาดหายไป  ช่องทางอันบอบช้ำของเจ้าตัวถูกกดแช่ไว้ด้วยแกนกายใหญ่ของเทพแห่งท้องนภา  ฮอรัสเอื้อมมือลงมาใช้นิ้วเกลี่ยไปตามหางตาสวยที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตานั้น

“ว่าอย่างไรล่ะเบคของข้า?” เสียงนุ่มทุ่มเอ่ยตอบกลับไป ฟังดูนุ่มนวลต่างจากความแข็งขืนที่ดุดันอยู่ในกายของเด็กหนุ่มในตอนนี้

“อือ ฮะ...อืออ” ร่างเล็กจิกเล็บเท้าเข้าหากันแน่น เมื่ออีกคนหนึ่งขยับตัวเข้ามาหาเพียงเล็กน้อย  หน้าท้องแบนราบของเด็กหนุ่มเต็มไปด้วยคราบน้ำรักที่ปลดปล่อยออกมาแล้วกี่รอบก็ไม่รู้ได้  ฮอรัสก้มลงไปจูบที่ซอกคอขาวอย่างหลงใหลพร้อมทั้งจับขาของอีกคนหนึ่งให้ยึดแนบลำตัวของเค้าไว้

หลังจากนี้ร่างสูงอาจเสียใจกับที่สิ่งที่ทำลงไป  อาจยากที่จะให้เบคให้อภัย แต่ทว่าตอนนี้เพียงแค่ได้กอดและรับความอุ่นร้อนที่ตอดรัดของคนด้านล่างก็ถือว่าคุ้มค่าแล้วสำหรับฮอรัส  ร่างสูงถอนแกนกายเข้าออกอีกครั้งก่อนเสียงร้องของเบคจะดังมากกว่าเดิม

“อะ อ่าา...อา อึก ฮาา...อื้อ  อ้าา” มือเล็กกำผ้าไหมใต้ร่างอยู่ในมือ  จับมันไว้เพื่อระบายความทรมาน ในตอนที่ร่างสูงของฮอรัสก็เริ่มโยกกายของอีกคนหนึ่งให้เคลื่อนไปตามฟูกนอนอย่างช้าๆ แต่แล้วเด็กหนุ่มกลับแอ่นสะโพกขึ้น “อ๊า!” พลันแกนกานเล็กก็ตั้งชันขึ้นมาอีกรอบ  ฮอรัสบอกไม่ถูกว่าคนด้านล่างถูกกระตุ้นง่ายมากเพียงใด  แต่ดูเหมือนทันทีที่ตัวแทนของเค้าไปสะกิดโดนจุดบางอย่างของร่างเล็กเข้า เบคก็กระตุกกายราวกับถูกจี้ด้วยถ่านไฟร้อน

“ตรงนี้อย่างนั้นหรือ” ร่างสูงพึมพำ ก่อนจะกดย้ำไปตรงจุดนั้นอีกหลายๆ ที

“อ๊ะ อ่าา ฮะๆๆ...อาา ฮอรัส...อื้อ! อ๊ะๆๆๆ” ตัวเบคสั่นเทิ้ม  ริมฝีปากสีสดนั้นก็ส่งเสียงหวานหลุดลอดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่และพร้อมกันนั้นกายเล็กเยี่ยงมนุษย์นั้นก็บิดเกร็ง สะโพกแน่นมือโอกแอ่นขึ้นรับจังหวะการสอดกายของเทพร่างสูงราวกับยินยอมพร้อมใจด้วย  เรือนอกของทั้งคู่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนักหน่วงสอดจังหวะประสานกัน  เช่นเดียวกับเสียงที่บ่งบอกถึงความเสียวซ่านซึ่งดังขึ้นส่งรับกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ร่างสูงคร่อมแขนอยู่เหนือร่างของผู้ขออาศัยพักพิง  ทุกครั้งที่ฮอรัสทะลวงกายโดนจุดกระสันเปราะบางนั้น ช่องทางอ่อนนุ่มก็จะตอดรัดหนักขึ้น เทพหนุ่มเพิ่งค้นพบความจริงในข้อนั้นว่าเค้ารู้สึกชอบมันมากเพียงใด  ฮอรัสจึงไสกายย้ำไปตรงนั้นให้แกนกายใหญ่ได้รับการบีบรัดอย่างแนบแน่นป่านสุดจะขาดใจจากเบค   และเพราะเป็นเช่นนั้นการเร่งจังหวะจึงเกิดขึ้น  ร่างสูงเริ่มไต่บันไดแห่งกามอารมณ์ขึ้นมาเรื่อยๆ และใกล้สิ้นสุดถึงจุดหมายของเค้าแล้ว

“อา เบค....อ่าา อา อึก เจ้าช่าง...โอ อาา” ร่างด้านบนหลับตาซึมซับเอาความวิเศษนั้นไว้

“อ้าา...ฮอรัส...อยะ อ๊าา อย่าแรงนัก ได้โปรดเถอะ...อา! เบาๆ หน่อย ข้า ฮึก...อ้าา” ใบหน้าหวานชื่นเหงื่อเริดขึ้นไปด้านหลังจนสุดคอ  อีกทั้งยังพยายามขบกัดริมฝีปากของตนเองอย่างทรมานเพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้องออกไปดังนักอีกด้วย  แต่ทว่าก็ไม่อาจทำได้เลย  มันรังแต่จะทำให้ฮอรัสเกิดความลุ่มหลงมากขึ้นเท่านั้น  แขนเนียนน่าสัมผัสขยับขึ้นไปเกาะเกี่ยวกับท่อนแขนแกร่งที่วางคร่อมทาบทับลงมา  เบคยึดมันไว้เป็นที่มั่นเพื่อกันไม่ให้ตัวเองไถลไปตามผ้าไหมปูเตียง

พายุอารมณ์อันเร่าร้อนกระตุ้นความกระสันกายของชายทั้งคู่  ฝ่ายผู้ควบคุมทุกสิ่งนั้นดุดัน แข็งแกร่งราวกับสัตว์ป่าแต่ทว่ายามเมื่อเด็กหนุ่มเกาะเกี่ยวกับแขนแข็งแรงคู่นั้นแล้วกลับรู้สึกอุ่นใจอย่างน่าประหลาด  ถึงความร้อนนั้นจะทำให้ร่างกายกระตุกเกร็งผิดแผกไปเสียจนต้องบิดเร้าแต่แขนคู่ใหญ่ของฮอรัสก็คล้ายกับว่าจะโอบอุ้มร่างเล็กๆ นี้เอาไว้ด้วยความอารีเสมอ......เพราะเหตุใดกัน?  เบคที่จิกเล็บเท้าเข้าหากันอย่างเสียวซ่านคิดในใจ  ก่อนฮอรัสจะซอยกายเข้ามาจนต่างจากเดิมลิบลับ

“ฮึก ฮอรัส...อ่า...ฮา..า อาา อาๆๆๆๆๆ” ขาคู่สวยกระดกไปมาอยู่ข้างตัวของฮอรัส  เทพหนุ่มในเวลานี้ไม่ได้อาศัยกายอยู่บนแท่นบรรทมอีกต่อไปแล้ว  ร่างสูงยืนอยู่ข้างแท่นบรรทมซึ่งมีเบคนอนอ้าขาให้ประกบกายอยู่บนนั้น  เค้าขยับอย่างเร็วรี่ผิดลำดับจังหวะมาหลายขั้นเป็นเหตุให้เด็กหนุ่มที่ไม่ได้ยินยอมพร้อมใจต้องเกร็งร่างเสียจนรู้สึกล้า

“อา เบค...อ่าา จับเอาไว้” ลมหายใจร้อนผะผ่าวพ่นออกมาพร้อมกับคำแนะกระซิบกระซาบเสียงแหบพร่าเพื่อบอกให้อีกคนหนึ่งยึดแขนใหญ่ของตนเอาไว้ให้มั่น เพราะพายุอารมณ์ของเค้ากำลังจะเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว  และพลันร่างกายของเบคก็สั่นคลอนเร็วขึ้น  ช่องทางที่บอบช่ำก็ออกอาการเจ็บจนต้องร้องออกมาเสียงดัง  คนถูกกระแทกเกาะแขนเทพฮอรัสไว้แน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ

“อ๊า! อา ฮะ! อาา...อา ฮา...อ้าาๆๆ...อือ อ่า” เสียงน่าฟังของเด็กหนุ่มร้องลั่นห้องบรรทมกว้างใหญ่แห่งเทพเหยี่ยว  มันดังคล้ายโดนทำร้ายอยู่ครั้งหนึ่งก่อนจะกลายเป็นเสียงครวญครางที่ค่อยๆ หวานหูขึ้นมาเรื่อยๆ   แท่นบรรทมหลังงามที่มีม่านมุ้งสีอคอวต์มาลีนเป็นองค์ประกอบห้อยระย้าอยู่ด้านบนนั้นไม่ได้บดบังสายลมยามค่ำที่พัดผ่านเข้ามาจากหน้าต่างรับทิวทัศน์ได้เลย  แต่ถึงแม้กระนั้นร่างกายของชายทั้งสองก็มีเหงื่อโทรมกายราวกับกำลังออกวิ่งอยู่บนทะเลทรายอันร้อนระอุ

“อาา...า อ่า อา” เทพร่างสูงกระแทกกายจนสุดความเร็ว

“อา ฮาา...อ่าา! อ่า! อ้าา”

ถึงแม้จะโดนบังคับร่างกายให้สมยอมแต่คราแรก แต่ความร้อนที่ถูกจุดกระตุ้นโดยจ้าวแห่งท้องฟ้าก็ทำให้เด็กหนุ่มแปลกประหลาดไป  ความรู้สึกที่ราวกับโดนหลอมละลายนี้คืออะไรกัน มันช่างพาให้สมองขาวโพลนและปราศจากเหตุผลใดๆ มาคอยกำกับ  ทั้งๆ ที่เมื่อครู่ก่อนร่างเล็กเองก็เจ็บแทบจะขาดใจอยู่แล้วแต่ในเวลานี้กลับรู้สึกยอมรับการแทรกกายและเสียงแหบพร่าชวนให้เขินอายนั้นของฮอรัส

......โอ้ เค้ารักมัน  เบคหลงรักมันเข้าเสียแล้ว...... 

“อะ อ๊า! อือ อาา! อ่า!” เบคร้องเสียงดัง  ไม่ใช่เพราะความทรมานแต่เป็นความเสียวซ่านจนรู้สึกร้อนตามร่างกายไปทุกอณู

เสียงหวานราวกับถูกทารุณนั้นปลุกความหฤหรรษ์ในตัวของร่างสูง  แท่นบรรทมถูกดันขยับให้เคลื่อนอออกมาจากตำแหน่งเดิมเพราะแรงขย่มกายอันเร่าร้อน  ช่องทางอ่อนนุ่มที่โดนทำร้ายของเบคตอดรัดความใหญ่โตผิดขนาดของเทพด้านบนเอาไว้อย่างบ้าคลั่งพอๆ กับการซอยเข้าออกจนถี่ยิบของร่างสูง  ร่างกายร้อนระอุขึ้นอย่างฉุดไม่อยู่เมื่อฮอรัสกดย้ำลงไปที่จุดซึ่งอ่อนไหวที่สุด ช่องทางคับแคบนั้นก็บีบรัดความใหญ่โตตั้งแต่หัวจรดปลาย

“อ่าา”

“อ๊า!”  เด็กหนุ่มแอ่นกายและสะโพกขึ้นจากพื้นผ้าไหมสุดตัว  แกนกายปวดหนึบกระตุกเกร็งก่อนจนปลดปล่อยน้ำรักออกมากระจายเต็มกลางอากาศ “อะ อ่าา อาา อึก ฮะ” แม้จะปลดปล่อยไปแล้วแต่สายธารอุ่นร้อนที่ฉีดพ่นเข้ามาในร่างที่เกือบจะสิ้นสตินั้นก็ทำให้เด็กหนุ่มต้องบิดเร้าพร้อมส่งเสียงร้องอย่างตกใจออกมาอีกระรอกหนึ่ง

ร่างสูงหมดเรี่ยวแรงไปเยอะ  ยอมรับว่าเหนื่อยยิ่งกว่าตอนที่สู้ชี้ชะตากับอาของตนเองเสียอีก  แผ่นอกกำยำมีเหงื่อกาฬเกาะพราวกระเพื่อมขึ้นลงเพื่อกอบโกยอากาศหายใจไว้ให้ตัวเองมีแรง  เค้ายังคงท้าวแขนอยู่เช่นเดิม ค้ำยันตัวเองไว้ระหว่างรวบรวมเรี่ยวแรงขึ้นมาใหม่  และทันทีที่ความดำมืดในจิตใจจางหายไปเมื่อฮอรัสขยับตัวเค้าไม่ทันตั้งตัวเลยว่าเสียงของเหลวชื่นแฉะนั้นคืออะไร

“อืออ...อึก” เด็กหนุ่มร่างเล็กน้อยทิ้งแขนขาอยู่บนฟูกนอนแสนมีค่าครางอื้ออึงอย่างเจ็บปวดถึงแม้จะไม่ได้สติแล้วก็ตาม  เบคไม่ได้ร้องไห้หรือลุกขึ้นมาด่าท่อเค้าต่อแต่อย่างใด  แต่ภาพที่กษัตริย์แห่งอียิปต์เห็นทำให้แทบต้องใช้มือปิดปากของตัวเองไว้อย่างรู้สึกผิด  นั่นคือภาพของสหายตัวน้อยนอนจมอยู่บนกองผ้าไหมยับย่น เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยกัด  ดูดเม้ม  น้ำรักสีขาวขุ่นของเจ้าตัวและความชื่นของการสร้างรอยรัก

ฮอรัสกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก  เค้ารู้สึกตัวเบาสบายแต่ทว่าช่องทางของเบคกลับบวบช้ำมีน้ำสีขาวข้นผสมประกายทองระยิบราวกับฝุ่นผงของทองคำไหลย้อนออกมาจากตรงนั้นพร้อมกับโลหิตของมนุษย์  เบคไม่ได้สตินอนอยู่ตรงนั้น  อยู่ที่เบื้องหน้าของฮอรัสราวกับเข้านิทราไปเสียเฉยๆ  เรือนผมสีน้ำตาลประกายทองลู่ติดใบหน้าหวานยามหลับตาพริ้มเพราะเม็ดเหงื่อ  ริมฝีปากสีสดเผยอขึ้นน้อยๆ เพื่อรับอากาศเมื่อยามหลับนอน  แต่ทว่าสภาพของร่างเล็กในตอนนี้กลับทำให้นึกถึงภาพเด็กหนุ่มที่ถูกทารุณ  ทิ้งขว้างอย่างไม่มีความเห็นใจใดๆ ทั้งสิ้น......ฮอรัสทำรุนแรงลงไปถึงเช่นนั้นเชียวหรือ

น้ำรักของเทพไหลออกมาเรื่อยๆ ผสมกับสีสดๆ นั้นแล้วยิ่งทำให้ต้นขาของร่างเล็กดูสกปรก  ร่างสูงเจ้าของห้องแสนกว้างใหญ่นี้จึงหยิบผ้าฝ้ายของคนไร้การตอบรับขึ้นมาเช็คคราบต่างๆ นั้นเสีย  เค้าอุ้มเบคไปวางไว้กลางแท่นบรรทม  หนุนหมอนขนนกแสนนุ่มสบายที่ถูกจัดไว้ด้วยมือของกษัตริย์หนุ่มเอง

ฮอรัสเกลี่ยเส้นผมอ่อนนุ่มออกไปให้พ้นใบหน้ายามหลับใหลของเบค “ข้าขอโทษเบค  ข้าผิดเอง” เทพร่างสูงกระซิบ  หากเค้าไม่ขาดสติปล่อยให้ความต้องการในตัวของสหายตัวน้อยเข้ามาครอบงำ  การล่วงเกินที่แสนโหดร้ายนี้คงไม่เกิดขึ้น......แค่การลิ้มลองรสจูบเพียงครั้งเดียวเท่านั้นก็ทำให้เทพร่างสูงรั้งตัวเองเอาไว้ไม่ได้ 

แต่ยังไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้นฮอรัสก็แว่วได้ยินเสียงขอเข้าเฝ้าของนางกำนันดังมาจากนอกม่านสีฟ้าที่ใช้กั้นธรณีประตูสูงจรดเพดาน

ร่างสูงใส่ผ้าพันรอบเอวเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินออกไปพบนางกำนันด้วยตัวเอง  คนรับใช้ที่ถูกให้มาส่งสารก็ตื่นตกใจเล็กน้อยที่ราชาแห่งอียิปต์ออกมาปรากฏกายด้วยพระองค์เอง  พวกนางตอบเลิกลั่กออกไปว่างานเลี้ยงพร้อมแล้ว  ทุกคนกำลังรอพระองค์อยู่และอโนซิสฝากให้มากวดขันเผื่อพระองค์ทำตัวเอื้อยเฉื่อยอีกด้วย

“ฝากบอกอโนซิสด้วยว่าอย่างเพิ่งมายุ่งกับข้าจนกว่าจะหมดแสงสุดท้ายของวันพรุ่งนี้และขอโทษแขกทุกคนของข้า......งานวันนี้เห็นทีคงปราศจากข้าเสียแล้ว” เจ้าภาพงานที่ได้รับการจัดความรื่นเริงเพื่อรับขวัญโดยไม่ได้รับการไถ่ถามตอบกลับไปเสียงราบเรียบและใจเย็นยิ่ง

นางกำนันสี่คนมองใบหน้านิ่งเฉยแต่อารีนั้นอย่างเลิกลั่กมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัวและลืมความประหม่าไปสิ้นเร่งถามกษัตริย์ฮอรัสโดยไวว่าเป็นเพราะเหตุใดกัน  ทุกคนคิดว่าพระองค์จะไม่พลาดงานนี้และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะเสด็จไป  ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรมากนักเพียงแค่บอกว่ารู้สึกเพลียจากการเดินทางอันยาวซึ่งสิ่งที่เค้าต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือการพักผ่อนเพียงเท่านั้น  ฮอรัสพูดจบแล้วยิ้มน้อยๆ อย่างน่าหลงใหล  นางกำนันเหล่านั้นจึงไม่กล้าแม้แต่จะต่อปากอะไรอีก  แต่ก่อนไปร่างสูงสั่งให้พวกนางนำน้ำสะอาดและผ้าเนื้อดีที่สุดที่ใช้สำหรับปรนนิบัติเหล่าเทพมาด้วยอีกจำนวนหนึ่ง

พวกนางรับคำแล้วจากไปทำตามรับสั่งอย่างรวดเร็ว  โอรสแห่งโอซิริสจึงเดินกลับเข้ามาในห้อง  ฮอรัสมองเห็นเงาน้อยๆ นอนสูดลมหายใจสม่ำเสมออยู่หลังม่านระย้าสีอคอวต์มาลีนนั้น  เป็นเวลาค่ำพอดี อากาศก็เริ่มเย็นลงอย่างเชียบพลันดั่งเช่นปรกติของทะเลทราย  ในห้องและข้างแทนบรรทมมีเพียงแสงเทียนที่นางกำนันจุดไว้ให้ตั้งแต่เริ่มย่ำเย็นเป็นแสงสว่างเท่านั้นแต่ทว่ามันกลับไม่พอ 

ในเวลานี้หากสิ่งที่สั่งนางกำนันไปยังไม่มาคงทำอะไรไม่ได้  ร่างสูงใหญ่ตามแบบของเทพจึงเดินออกไปยังด้านทิศตะวันตกเพื่อเปิดม่านยาวสีฟ้าอันเป็นสีประจำตัวของจ้าวแห่งนภา ให้เปิดออกเพื่อปล่อยให้แสงจันทร์สาดส่องเข้ามา

วันนี้เทพคอนชูคงอารมณ์ดี  เพราะแสงจันทร์นั้นนวลใสราวกับแสงสีขาวของตอนกลางวัน มันสาดต้องเข้ามาในห้องทั้งพื้นหินอ่อนสีขาวสะอาด  เสาโอเบลิกค์ที่สลักด้วยอักษรภาพสีทอง  เผยให้เห็นความสวยงามของไม้ประดับสีสดภายในห้อง   และเบคที่นอนอยู่ตรงนั้น......แสงจันทร์ไล่เลียผิวกายและดวงหน้าอ่อนเยาว์ที่ดูเหนื่อยล้าของเด็กหนุ่ม  ฮอรัสรู้สึกผิดเหลือเกินที่ทำให้สหายรักต้องเป็นเช่นนี้  การบอกความในใจของร่างสูงควรเป็นไปด้วยความรักไม่ใช่ความเกรี้ยวกราดอย่างไม่พอใจแบบนี้

บางทีฮอรัสอาจยังไม่ดีพอที่จะบอกให้เบครู้  และจะอย่างไรเสียในตอนนี้อีกฝ่ายหนึ่งก็คงจะหวาดกลัวเค้าไปแล้ว......

นางกำนันนำทุกสิ่งที่ฮอรัสต้องการมาให้ในเวลาต่อมา แต่พวกนางไม่ได้รับอนุญาตให้เดินพ้นเขตธรณีเข้ามาทุกครั้งฮอรัสจะเป็นคนออกไปรับหน้าเหล่าสาวใช้เอง  ร่างสูงคิดว่าเบคคงจะไม่ต้องการให้ผู้อื่นเห็นตนในสภาพแบบนั้นเป็นแน่  เทพแห่งท้องนภาจึงทำความสะอาดร่างกายของสหายด้วยตัวเอง  และบางทีมันอาจดีกว่าหากเบคตื่นขึ้นมาแล้วเจอเค้า เพราะอย่างน้อยฮอรัสก็กล้าพอที่จะยอมรับว่าตัวเองทำอะไรลงไป

.

.

.

TBC.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

อ๊อกกก  ฮอรัสสาย S!  ส่วนเบคสาย M!  เฮ้ยย = SM!!

เบค  หนูหลงรักมันหรือลูก  งั้นหนูยอมให้เค้าขืนใจใช่ไหมลูก??  //โดนเชือกรัดคอ....ถ้าสมยอมคงไม่ทุรนทุรายขนาดนั้นหรอกเฟ้ยยย!!....เบคไม่ได้กล่าวไว้//   อ๊อกๆๆๆ แค่กๆๆ แค่ก..โอเคค่ะ เก็ตแล้ว  มะ ไม่ได้สมยอมแต่อารมณ์ชั่ววูบสินะ  //เอามือป้องเชือก// 

โอ๊ยยยย  แต่ยังไงก็น่าสงสารและเห็นใจเป็นที่สุดเลยค่ะ  น้องเบคคคค  เบคกี้ของไรท์ T^T  //กอดก่อนโดนตบหัว// คือ...ฮอรัสคงจะต้องการในตัวเบคมาก สงสัยคงจะมาถึงจุดสิ้นสุดจริงๆ แล้วล่ะค่ะเซ็กซ์ครั้งนี้เลยกระจุยกระจายมาก //แกเซ็นเซอร์ไม่ทันแล้วล่ะ -*-//  ฮ่อลลลลลล  โอ้ เบคกี้.....!!  ทำใจดีๆ เอาไว้นะคะ  ฮอรัสสสสส  ทำไมท่านทำแบบนี้!  จะฟ้องเทพีไอซิส! (เสด็จแม่)  ต้องโดนแม่บ่นแน่ๆ เลย  ไรท์คาดว่าเทพีไอซิสจะต้องเห็นใจเบคค่ะ!  (เป็นแม่ย่าที่ดีไง  เห็นใจลูกสะใภ้...เอ๊ะ รึว่าลูกเขย  อืม เป็นผู้ชายนี่นะ  ต้องเรียกลูกเขยล่ะน่ะ ถึงจะเป็นเคะก็เถอะ ต้องเรียกให้ถูก  โฮ๊ะๆๆๆๆ) 

เทพฮอรัสจะต้องโดนบ่นแน่ๆ เลย อิ๋ๆๆๆๆๆ >{}<  //ทำเสียงหมั่นไส้ปนสมน้ำหน้า//  ทำไมทำกับเบคน้อยยังงี้ T^T  โอ่วววววว  แต่ก็จะรับผิดชอบล่ะเนอะ  อันนี้อาจจะได้ลดโทษนะคะ....ให้นิดหนึ่ง  5555555  //โดนหอกเสียบ แล้วบอกว่าอย่ามายุ่ง!//  ฮ่อลลล  พอเบคตื่นแล้วจะเป็นยังไง ต้องติดตามใน Part ต่อไปเลยค่ะ >///<

เม้นท์กันหน่อยนะคะ  รักรีดทูกกกคนเลยค่ะ  จุ๊บๆๆ >3<  เฟสของไรท์ >>แฟนฟิคฮอลลีวู้ด<<

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund

โอ๊ะๆๆๆ รีดคะ แล้วที่ไรท์แถอ่ะ............//พูดแล้วแหกตา ก่อนจะหันหลังสลายตัว// 555555