สวัสดีค่าาา >< รีดๆ ที่รักยิ่งสุดหัวใจของไรท์ขาา ช่วงนี้ไรท์หายไปแบบเงียบๆ เนอะ 55555 เหมือนหลายครั้งที่ผ่านมา ต้องขออภัยอย่างสูงด้วยนะคะ ที่หายไป ตอนนี้ไรท์กำลังโดนรุมทำร้ายด้วยมิดเทอมและโปรเจคใหญ่ทำตายคนเดียวอยู่ค่ะ
(งานกลุ่ม -*-) และจะขอเรียนรีดๆ ว่าช่วงสุดสัปหาด์นี้อาจไม่ว่างมาลงนะคะ อาจจะได้เป็นอาทิตย์หน้า....อาจ แค่อาจนะเออ //รีดบอกว่า...อาจของแกเอาแน่เอานอนไม่ได้หรอก
-*-// ฮาาา อยากจะปิดเทอมแล้วอ่าค่ะ!! อ๊ากๆๆๆๆๆๆ //ลงไปดิ้น// ประท้วงกะใครไม่ได้มางอแงกะรีดค่ะ 555555 ทำยังกะเค้าจะเห็นใจแกยังงั้นแหละ ชิ! 55555 มาพร่ำคนเดียว
โอเคค่ะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่าเนอะ
^^ วันนี้มาต่อ NC ค่าาา 5555555
คือไม่น่าให้อภัยอ่ะค่ะ
แกบังอาจทิ้ง NC ให้ค้างไว้ได้ยังไงหาาา?? ฮึกก
จาเร็ด...อดทนไว้นะคะ นอกจากพ่อหนุ่มคนนี้จะเป็นคนเก่งในเรื่องอย่างว่าแล้ว เค้ายังกวนประสาทอีกด้วยค่ะ โอยยยยย
คนสวยนางฟ้าส่งมาเกิดของไรท์จะรับมือไหวไหมเนี่ยย ถ้ายังมีสติแล้วหลุดมาได้ไรท์ว่าจาเร็ดกัดหูเค้าขาดแน่เลยค่ะ
5555555 //คนนนะ!//
โอ้วววววว จะเป็น NC กึ่งดิบของสโตรกเกอร์ที่เอาแต่ได้หรือว่าจะมีมุมเห็นใจจาเร็ดหรือไม่ ต้องไปติดตามกันค่าาา >////<
มีลวนลามตัวเองนิดๆ ด้วยค่ะ 55555
ไว้ผมได้....//ไม่มีคำพูด// ปลายผมของคุณช่าง....สวยงามจริงๆ ฮ่อลลลล -..-
โอย คลอลิน...โอยย นี่ไงคะ เหตุผลว่าทำไมไรท์ไม่ให้เมะนิรนามเป็นคลอลิน นี่มันในชีวิตจริงอ่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่อง อเล็คซายเดอร์มหาราช ไรท์จะไม่เอาเค้าเข้าค่ะ TUT....เดี๋ยวนี้ปล่อยตัวใหญ่เลยนะ ฮึ จาเร็ดก็เด็กน้อยยย เด็กน้อยยยยค่ะ (ดูดอมยิ้ม) ชอบหน้าเค้ามากเลยค่ะ 5555555 อ่าาาาา
------------------------------------------------------------------------------------------------
“ผมกะแล้วว่าคุณต้องชอบมัน ผมหมายถึง...”
เค้าชูมือที่เต็มไปด้วยน้ำหวานจากจาเร็ด “มือของผมน่ะ”
“ไปตายซะ” จาเร็ดสวน
แต่ก็ดูเหนื่อยมากราวกับว่าเจ้าตัวยังเป็นหนุ่มบริสุทธิ์ผู้ถูกช่วงชิงการปลดปล่อยครั้งแรกจากผู้ชายด้วยกัน เสียงหอบยังคงดังบ่งชัดว่าร่างบางหมดแรงไปเยอะไม่ใช่น้อยเลย
คำผรุสวาทเมื่อกี้จึงดูไม่น่ากลัวนัก ร่างสูงหยัดกายขึ้นตรงมองคนปากร้ายที่พยายามเก็บอาการเหนื่อยล้าของตนแต่ก็ทำได้ไม่ดีพอ แขนเพรียวทั้งสองข้างที่เค้ามัดให้เองกับมือนั้นสั่นเทา
ถ้าหากได้ปลดออกมาจากการห้อยอยู่กลางอากาศนั้นก็คงจะดีไม่น้อยเลย การมัดโยงกับหัวเตียงนั้นดูเหมือนจะทำให้จาเร็ดเมื่อย
“เฮ้” ร่างสูงเรียกเบาๆ วางหลังมือลงที่ข้างแก้มใสชื่นเหงื่อ คนถูกเรียกหันมาและรู้สึกถึงสัมผัสของนิ้วเรียว ดวงตาหวานที่ใครๆ ก็ต่างหลงใหลบัดนี้ฉายแววขุ่นเคืองใจ
นึกอยากจะสะบัดหน้าหนีแล้วทำฮึดฮัดใส่แต่เจ้าตัวก็ประวิงแล้วว่าตัวเองเพลียแรงเกินไปที่จะทำแบบนั้นได้ ครานี้จึงมีเพียงแค่ของร่างสูงทำนั้นที่จะได้ทำอะไรก็ตามอย่างที่ใจนึก
ชายหนุ่มขยับตัวชันเข่าขึ้น โน้มตัวลงมาหาร่างบางเล็กน้อย
“อย่ามายุ่งกับฉัน” จาเร็ดกระซิบเสียงแผ่วรอดไรฟัน น้ำตารื้นที่คลอขึ้นมาขับให้ใบหน้าหวานนั้นดูน่าเห็นใจถึงแม้เจ้าตัวจะไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนน่าสงสาร แต่หากใครมาเห็นตอนนี้ก็เป็นอันต้องใจอ่อนกัน
ร่างบางจ้องตาเขม็งผ่านม่านน้ำตาเพราะความเจ็บใจ
ให้ความรู้สึกไม่รับญาติอย่างยิ่งแต่คงจะไม่มีใครคิดเช่นนั้นเป็นแน่ เพราะถึงแม้จะปั้นหน้าจงเกลียดจงชังใส่แต่หากดวงตาหวาน ริมฝีปากน่าจุมพิต และใบหน้างดงามไร้ที่ตินั้นก็ชวนให้นึกอยากขืนใจเป็นที่สุด ร่างสูงใจเต้นกระตุก หลายครั้งที่เค้าวาดจินตนาการไว้ว่าใบหน้าทรมานจนเจ็บปวดน่าเห็นใจของจาเร็ดนั้นจะเป็นเช่นไรกัน และความกลัดกลุ้ม ไม่พอใจ
จนตรอกรวมทั้งหวาดประหวั่นก็กำลังฉาบอยู่บนใบหน้าของคนอันเป็นที่รักตรงหน้าของเค้าแล้วในตอนนี้
ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว รู้สึกลำคอแห้งผากเกิดขึ้นมาได้อย่างไรก็ไม่รู้......จะว่าเห็นใจไหม
ก็อยากอยู่หรอก แต่ว่าจาเร็ดที่นอนหอบหายใจอย่างรวยรินอยู่ตรงหน้าเค้านั้นก็ปลุกสัญชาติญาณอันดิบเถื่อนของเค้าขึ้นมาและกัดกินจนร่างสูงรู้สึกดำมืด
ร่างสูงนิรนามที่บุกเข้าบ้าน วางแผนเพื่อให้ได้เข้าใกล้จาเร็ดมาทั้งชีวิตกำลังก้มลงสูดดมกลิ่นกายซึ่งติดผิวขาวกระจ่างนั้นอย่างหื่นกระหาย เค้าใช้จมูกโด่งคมไล่ดอมดมไปทั่ว เสียงหายใจดังขึ้นฟึดฟัดฟังดูหยาบโลน แกนกายของเค้าตั้งชัน ประสาทสัมผัสเปิดรับทุกอณูและเฟ้นฟ้อนนิ้วมือไปตามสัดส่วนที่เค้าเคยสัมผัสครั้งแล้วครั้งเล่า
ร่างบางดิ้น ขยับตัวและขัดขืนเสียงดัง อ้าปากตะโกนคำด่าทอรุนแรงที่สุดในชีวิตเท่าที่เคยเอ่ยมา และกัดลิ้นร่างสูงเมื่อรุกจูบอีกรอบ แต่ทว่าทำได้เพียงในมโนภาพจากความคิดเพียงนั้น.......จาเร็ดคิด อยากทำอย่างนั้นสุดใจจะขาดดิ้น แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เจ้าของร่างกายที่สั่นเทานั้นยังทำไม่ได้แม้แต่ด่าทอ มีเพียงแค่เสียงหวานเท่านั้นที่หลุดรอดออกมาตอกย้ำว่าเจ้าตัวกลายเป็นผู้แพ้ของอีกคนหนึ่งไปเสียแล้ว
คนตัวเล็กกว่าน้ำตาไหล เนื่องจากการกระพริบตาที่บ่อยและแรงเกินไปของตนเอง เค้าดิ้นแล้วแต่ไม่ได้ดิ้นเพราะการขัดขืน......
“อาา...ฮะ ไม่เอา...อ้าา อย่า อย่า...” เจ้าของห้องกำลังดิ้นเร้าอยู่ในอ้อมกอดของคนแปลกหน้าเนื่องจากความเสียวกระสันที่ตามติดมาพร้อมกับรอยจูบของอีกคนหนึ่ง แม้แต่ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่าโดนปะทะก็ทำให้ร่างบางต้องกระตุกอย่างตื่นตัว กระทั่งต่อมาเสียงหอบใจอันหนักหน่วงของทั้งสองก็เริ่มสอดประสานกันจนกลายเป็นทำนองเดียวกัน
ร่างสูงสะกิดของเล่นที่ถูกเคลือบด้วยเจลสีใสจนช่ำเยิ้มเปรอะผ้าปูที่นอนนั้นแล้วดึงมันออกมาทีละนิดอย่างใจไม่ค่อยจะเย็นนัก
“อึก อ้า อย่า...อย่าทำ...ฮึก อย่าทำแบบนั้น”
ร่างบางร้องประท้วง คิดไปว่าคนแปลกหน้านี้กำลังนึกสนุกแกล้งตนอยู่ แต่ด้วยเหตุที่ต้องทำอย่างไม่ค่อยอ่อนโยนนักเป็นเพราะร่างสูงในตอนนี้ตื่นตัวจนเต็มที่แล้วและไม่สามารถผ่อนปรนได้อีก จะว่าเค้าเป็นคนแปลกประหลาดก็ช่างเถอะ
จะถูกจาเร็ดเกลียดนั่นเค้าก็คาดเอาไว้อยู่แล้ว แต่ได้เห็นคนที่ติดตามมานานและใฝ่ฝันมานานเป็นแบบนี้ต่อหน้า...ใครล่ะจะอดใจไว้ ถ้าจะให้เค้าหยุดล่ะก็ฆ่าให้ตายซะตรงนี้เลยดีกว่า
“อา หยุด” เสียงกระตุกเชือกดังขึ้นเป็นระยะ
มันเป็นอยู่เช่นนั้นจนเซ็กซ์ทอยหลุดออกมา ร่างบางจึงถึงกับหงอยไปเลยเพราะรู้สึกกลวงโบ๋ในร่างกาย
ร่างบางผู้มีใบหน้างดงามผิดธรรมชาติของชายหนุ่ม งอตัวแล้วก้มหน้างุดพลางหอบหายใจอย่างลำบากลำบน จะบอกร่างสูงที่กำลังสนุกอยู่นี้ไม่ได้เลยว่าเจ้าตัวรู้สึกแปลกพิกลไปแค่ไหน มันค่อนข้างเจ็บปวดและให้ความรู้สึกดี......
ร่างสูงปลดเชือกที่รัดรอบต้นขาและหน้าแข้งขาวออกด้วยการกระตุกเพียงครั้งเดียว และไม่ปล่อยโอกาสให้อีกฝ่ายหนึ่งได้ผลประโยชน์เลย
คนปลุกปล้ำก็แทรกตัวเข้าระหว่างกลางแล้วใช้ต้นแขนแกร่งรวบต้นขาเรียวคู่นั้นไว้ทันทีอย่างผู้ช่ำชอง
มันอาจดูเหมือนการขืนใจของผู้มีความต้องการหื่นกระหายและผู้เสียหายที่ต่อสู้อย่างไม่ยินยอมพร้อมใจ แต่ทว่าร่างของนักร้องชื่อดังกลับไร้การขัดขืน
เชื่องช้าเสียจนประหนึ่งเป็นการสมยอมไปเสียอย่างนั้น หัวสมองของจาเร็ดขาวโพลน มันไร้การตอบสนองมาตั้งแต่เจ้าตัวได้ปลดปล่อยไปด้วยมือของอีกคนหนึ่งแล้ว มันทั้งน่าแปลกและน่าเจ็บใจไปในเวลาเดียวกัน ร่างบางไม่ควรมีอารมณ์ร่วมกับคนที่เพิ่งเจอกันเป็นครั้งแรกโดยที่ความสัมพันธ์ไม่ราบรื่นอย่างนี้
จาเร็ดเองก็เคยมีประสบการณ์มาก่อนแต่ไม่คิดว่าตนเองจะกลายเป็นฝ่ายถูกกอดเสียเอง
มันบ้าชัดๆ
บ้าบอ...และพาให้ใจเต้นระรัว
และร่างบางก็ไม่รู้เลยว่าการได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดของคนอื่นถึงแม้จะกลายมาเป็นผู้ที่ขืนใจเค้า
มันก็แสนจะทำให้ใจสั่นไหวได้ไม่ยากเลย
“จาเร็ด อา” ร่างสูงกระซิบข้างหูเป็นชื่อร่างบางเป็นครั้งแรก
ก่อนคนที่ชะงักนิ่งไปจะรู้สึกถึงปลายชื่นแฉะบางอย่างกำลังดูดดุนอยู่ที่ช่องทางที่กำลังหดตัวของเค้า
“อย่า...อย่านะ ไม่เอา!” จาเร็ดเงยหน้าพูดระรัวใส่ชายหนุ่มที่ปั้นสีหน้าบิดเบี้ยวใส่
“อย่าเพิ่งทำ!” และร่างบางก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ทว่าก็ไม่ทันการเสียแล้ว ช่องทางอ่อนนุ่มที่ได้รับการคลายตัวถูกเบียดแหย่ด้วยแท่งเนื้อที่ร้อนระอุเช่นคนใกล้ถึงจุดสูงสุดอยู่แล้วรอมร่อ
“อ้า อะ อ่า...” ร่างบางเริดหน้าขึ้น สัมผัสของสิ่งแข็งขืนนั้นไม่ได้ทำให้รู้สึกแขยงแต่พลันทันใดนั้นมันก็ทำให้รู้สึกชาวาบไปทั่วร่างก่อนจะทำเอาทุกอณูตั้งชันไปหมดด้วยเหมือนกัน ร่างสูงดันเข้าไปอีกจาเร็ดก็ร้องสวนขึ้นเสียงดัง
“อ๊าา! โอ๊ย...อย่า อย่าเพิ่ง ฉันเจ็บ...อ๊ะ อ้าา
อย่าเข้ามา...ฮึกก” เสียงร้องถูกกดต่ำให้หวานบาดเข้าถึงโสตประสาทขึ้นในทันใด
เพราะเหตุใดก็ไม่ทราบได้แต่สีหน้าคับข้องใจนั้นก็เปลี่ยนชั่วขณะราวกับผู้อ่อนวอนขอความเห็นใจแต่กลับไม่ได้รับความเมตตา
แรงขย่มเกิดขึ้นเป็นจังหวะจากการโถมตัวค่อยๆ
กดกายเข้าไปทีละนิด
ทีละเซ็นสำหรับความต้องการที่ตั้งตารอคอยของชายหนุ่ม เค้าจับต้นขาจาเร็ดไว้แล้วแยกออกเพื่อให้ตัวเองแทรกกายเข้าไปได้ใกล้ชิดขึ้น เสียงลมหายใจหอบถี่ดังขึ้นปะปนกับเสียงครวญครางที่ชักจะหวานหูขึ้นทุกทีของร่างบาง
สิ่งเหล่านี้ปลุกปั่นให้ร่างสูงขาดสติ
ฟางเส้นสุดท้ายของเค้าถูกร่างเปลือยเปล่าของอีกคนตัดขาดไปตั้งแต่แรกแล้ว
“อึก...ได้โปรดเถอะ อย่า
ฉัน...อ่า...เจ็บ อ๊าา เจ็บชะมัดเลย ฮึก...ฮือ...อืออ” ร่างสูงแหย่นิ้วโป้งของเค้าเข้าไปในปากของร่างบางก่อนนิ้วชี้ของเค้าจะสัมผัสได้ถึงความเปียกชื่นอย่างมากมายจากหางตาสวยที่ปิดแน่นอยู่เป็นระยะ......ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้
จาเร็ด เลโต้ คนนี้ร้องไห้ได้
แต่เค้าก็ทำไปแล้ว ทำสำเร็จซะด้วยถึงแม้จะไม่ได้คาดหวังมันแต่แรกก็ตาม แต่ภาพในจินตนาการของเค้านั้นถูกทุกอย่างเกี่ยวกับจาเร็ด......
กลิ่นหอมอ่อนๆ จากซอกคอขาวดึงดูดให้จมูกโด่งคมนั้นกลับเข้าไปดอมดมอีกครั้ง และครั้งนี้เค้าลากไล้คลอเคลียสันจมูกไปตามผิวเนียนนุ่มดูสุขภาพดีนั้นพร้อมทั้งหยัดสะโพกขึ้นสุดตัว
“อา...”
“อ้าาา!” จาเร็ดเด้งสะโพกตามเพื่อหนีการแทรกตัวนั้นแต่ทว่ากลับไร้ประโยชน์ ชายหนุ่มได้เข้าไปอยู่ในนั้นเรียยร้อยแล้วถึงจะยอมหรือไม่ยอม แต่เสียงลั่นเปรี๊ยะก็เป็นข้อยืนยันได้ดีว่ามันเกิดขึ้นแล้ว
“ผมจะไม่บอกว่าคุณเป็นของผมรู้ไหม” เสียงทุ้มระรื่นบัดนี้แหบพร่าขึ้นทุกขณะ
“เพราะผมจะไม่บังคับคุณ...อ่า...แต่ต่อไปนี้ขอให้คุณรู้ไว้อย่าง” เค้าก้มลงกระซิบด้วยความรู้สึกถูกบีบอัดด้วยความสุข
“...ว่าผมเคยทำแบบนี้กับคุณแล้ว” ร่างสูงขยับสะโพก แรงสะเทือนทำให้ทั้งคู่รู้สึกถึงการลั่นเปรี๊ยะอีกครั้ง
“อา..อ๊าา!” ร่างบางแอ่นเอวขึ้นเพื่อหลีกหนี
“ผมรู้มันเจ็บ อ่า แต่คุณก็รู้ใช่ไหมว่ามันจะเป็นอย่างนั้น...อา ให้ตายเถอะ
คุณทำผมทนไม่ไหว ขอโทษทีเถอะนะถ้าผมทำคุณเจ็บมากกว่านี้...อาา”
“อะ อ๊าา!!” ร่างบางสั่นสะท้านและขาเรียวหนีบเกี่ยวเอวอีกฝ่ายหนึ่งแน่น แขนที่ถูกมัดก็เกร็งเสียจนหมดแรง เสียงฉีกขาดสะเทือนกายดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเสียงร้องครางจะกระชั้นชิดราวกับเสียงหายใจที่หอบถี่
ร่างสูงเข้าไปได้ไม่สุดนักแต่เค้าก็ไม่รอแล้ว
คน ตัวสูงกว่ากระชับสะโพกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเอียงกายออกมาแล้วสวนเข้าไปใหม่อย่างยากลำบาก
“อ้าา! อื้อ…!” คนโดนมัดและถูกสอดใส่สะดุ้งสุดตัว
โพรงปากเล็กที่ช่ำน้ำลายเพราะมีนิ้วล่วงคว้านอยู่ข้างในนั้นอ้าเผยอออกราวกับคนจมน้ำต้องการอากาศหายใจ เจ้าของนิ้วก้มเลียรอยสักแถวน้อยๆ บนอกละมุนสีขาวคล้ายน้ำนมนั้น มือหนึ่งของเค้าก็จับขาข้างหนึ่งของเจ้าของรอยสักให้ถ่างออกเพื่อการเคลื่อนไหวที่คล่องตัวมากขึ้นอีกด้วย
จาเร็ดดูทรมาน ร่างบางถูกโยกตัวตามการสอดกายของอีกคนหนึ่ง ขอบตาที่ล้อมรอบอัญมณีสีฟ้าสวยงามออกสีแดงก่ำเพราะน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
เจ้าตัวไม่แน่ใจนักว่าตนเองร้องไห้หรือไม่แต่น้ำใสๆ ที่ให้ความรู้สึกเปียกชื้นนั้นไม่หยุดอาบลงที่ข้างห่างตาของเจ้าตัวเลย จาเร็ดละล้ำละลักทั้งหายใจและกลืนน้ำลายในขณะเดียวกันเพราะความยากลำบากจากสิ่งที่สอดตรวจตราอยู่ภายในปาก
“อาา คุณ...อ่า อย่ารัดสิ แน่นมากไปหน่อยนะ ผมไม่อยากทำให้คุณเจ็บ”
มีเสียงโต้กลับมาแต่ไม่เป็นคำ
แต่คนที่พูดได้ชัดเจนกว่าก็แปลความหมายได้ประมาณว่า “แกนั่นแหละทำฉันเจ็บ!” เค้าไม่สนใจ สอดนิ้วชี้ลงไปสมทับกับหัวแม่มือที่กำลังเล่นสนุกอยู่ในปากของจาเร็ดด้วยความคึกคะนอง พลันเสียงเฉอะแฉะก็ดังขึ้นสักทีหลังจากที่ร่างสูงพยายามขยับกายเข้าออกอยู่ครู่หนึ่ง
“อ่าา ใกล้แล้ว...อา ใกล้แล้วล่ะ” คนกดทับคำรามรอดไรฟันเสียงกระซิบ
ซึ่งจะเป็นของเหลวที่ใช้หล่อลื่นอยู่ก่อนหน้าหรือผลเสียจากการลั่นเปรี๊ยะของร่างบางก็ไม่ทราบได้ เค้าคิดว่าไม่ควรแถลงไขให้อีกฝ่ายหนึ่งรู้จะดีกว่า ร่างบางหอบหายใจหนักก่อนจะแลบลิ้นปลายแหลมน้อยๆ
นั้นออกมาแตะเกี่ยวโคนนิ้วชี้ของร่างสูง นั่นจึงทำให้เจ้าตัวพอจะหายใจได้สะดวกขึ้น ในเวลานี้เพียงแค่จมูกโด่งรั้นนั้นก็ไม่สามารถหาออกซิเจนมาให้พอความต้องการของร่างบางได้อีกแล้ว
ร่างสูงวาดยิ้มถึงแม้กำลังต่อสู้อยู่กับความฝืดเคืองและคับแน่นของช่องทางอันไม่เคยผ่านมือของใครมาก่อนอยู่ก็ตาม ลิ้นน้อยๆ นั้นช่างดูเหมือนว่าเค้ากำลังได้รับความร่วมมือจากคนที่ดิ้นเร่าๆ
ไม่ยอมความอยู่อย่างไรอย่างนั้นเลย
......เอาเลยสิ เลียมันเลย
แล้วร้องออกมาว่าคุณต้องการผมมากแค่ไหน
ใช้ขาของคุณเกี่ยวผมไว้สิ ขยับตัวรับกับผมแล้วกอดผมไว้ถ้าคุณต้องการ จิกแผ่นหลังผมให้มีร่องรอยของคุณเอาไว้เลย ผมกำลังรออยู่......
เสียงหอบหายใจและทุ้มต่ำของร่างสูงดังขึ้นอยู่ข้างใบหูขาวที่บัดนี้ถูกเคลือบไปด้วยสีชมพูสดเรียบร้อยแล้ว จาเร็ดไม่เข้าใจ เจ้าตัวอยากบอกว่าไม่เล่นด้วย อยากแสดงท่าทางว่าขยะแขยง แต่ไหนเลยเมื่อได้ยินเสียงหยาบโลนเช่นนี้แล้วกลับมีอารมณ์ร่วมขึ้นเสียได้ แกนกายที่เพิ่งทรยศตัวเองกลับมาก่อการทรยศซ้ำอีกครั้งหนึ่ง มันเต้นตุ้บๆ อย่างลืมตัวและพาลขยายขึ้นเสียจนอีกฝ่ายหนึ่งรับรู้ได้
ร่างบางขอพรพระเจ้าให้ได้เป็นอิสระอีกครั้ง และก็ได้เช่นนั้นตามขอ
เมื่อเจ้าตัวรู้สึกถึงความลื่นไหลที่เริ่มทำให้คลายเจ็บทางด้านล่างนั้นแล้วอีกคนก็กระตุกปมเชือกที่ข้อมือออก จาเร็ดจึงใช้โอกาสนี้เพื่อรับพรจากพระเจ้า......
แต่มันไม่ขยับ มันกลับไม่ขยับเลยแม้แต่กระดิกนิ้ว มือของร่างบางถูกมัดจนชาและเปลี้ยแรงไปแล้วในที่สุด และโดนพระเจ้าหักหลังอย่างไม่น่าให้อภัย
“อ้า พอสักทีเถอะ
ฉะ ไม่...อาา”
ร่างสูงใช้นิ้วที่ยังเปื้อนน้ำลายอยู่บีบยอดอกของร่างบางตัดเสียงประท้วงนั้นไปได้อย่างรวดเร็ว เค้าใช้อีกมือหนึ่งลูบไปที่รอยแดงเพราะถูกเชือกปาดนั้นก่อนจะกดมันไว้บนหมอนใบนุ่มฟู และใช้หมอนอีกใบหนึ่งสอดเข้าใต้สะโพกบางที่สั่นระริกไม่หยุดหลังจากที่เค้าเริ่มใช้นิ้วแหย่เข้าไปในตอนที่คนด้านล่างยังไม่ได้สติ
“อ๊าา...อ่าา ฮึก ฮา...อ่า อ้าา อึก เดี๋ยว...”
จาเร็ดตัวอ่อนปวกเปียกไปแล้วในตอนที่ตระหนักว่าทุกอย่างสายเกินไป ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ามีชั้นเชิงอย่างน่าหวาดประหวั่น
เค้าปลุกปั่นจนร่างบางไม่รู้สึกถึงความอ่อนแรงที่กัดกินจนทำให้ขยับตัวไม่ได้เลย
ในตอนนี้ ร่างที่ผอมบางเกินกว่าจะดูเหมือนผู้ชายทั่วๆ
ไปจึงทำได้เพียงแค่นอนหมดแรงทอดกายให้คนที่คร่อมอยู่ด้านบนแทรกตัวเข้ามาในร่างของเจ้าตัวแล้วขยับเข้าออกเท่านั้น จาเร็ดถูกตรึงข้อมือไว้แต่ได้รับการบีบจับอย่างอ่อนโยน มือหนึ่งของเค้าก็กำผ้าห่มแน่น สะโพกให้ความรู้สึกเบา มันลอยขึ้นจากพื้นเตียงเพราะสะโพกที่เชื่อมต่อกับแกนกายใหญ่ไม่ใช่เพราะหมอน แรงเขย่าทำให้ต้องหนีบขาไว้กับเอวของอีกคนหนึ่งอย่างเสียไม่ได้ แต่มันก็ยังคงขยับ...ขยับอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดพอๆ
กับแกนกายที่ไสเข้ามาหาตัวเค้า
“อ่าา ให้ตายเถอะ...โอ้พระเจ้า...อ้า ไม่...อยะ อย่า” ก้นกลมพอดีมือสะดุ้งขึ้นและนิ้วทุกนิ้วก็จิกเข้าหากัน
“ตรงนี้เหรอ?...อ่า ใช่สิ
คุณรัดผมแน่ชะมัดเลย”
“อ้าา เลิกพูดคำว่ารัดสักทีเถอะไอ้บ้า ฉันจะตายอยู่แล้ว...อือ อาา”
มีเพียงจาเร็ดเท่านั้นที่ร้องครวญครางราวกับเด็กอายุน้อยไม่มีความอดทน ส่วนร่างสูงนั้นก็กำลังกดย้ำไปที่จุดบีบรัดของร่างบางอยู่อย่างชมชอบ
“เอาออกไปนะ...อ๊ะ อ๊า...บ้าเอ้ย”
“เฮ้ แต่คุณก็ไม่ยอมปล่อยผมซะทีเดียวนะ...อาา”
ร่างสูงยังมิวายวางท่าเช่นคนที่เหนือกว่าพร้อมทั้งยังกดน้ำหนักลงไปมากกว่าเดิมเพื่อเป็นการลงโทษ แต่ก็เป็นอย่างที่เค้าว่าจริง เพราะร่างบางที่ร้องกระเซ้าตัวสั่นกระตุกอยู่ใต้ตัวของเค้านั้นไม่ได้ทำกิริยาอะไรที่แสดงออกมาว่าต่อต้านเลยยกเว้นเสียแต่ปากบางๆ
ที่ปล่อยคำพูดไม่พอใจออกมาเป็นบางครั้งเท่านั้น
นอกนั้นก็จะมีแต่ทำตัวเย้ายวนเค้ามากขึ้นเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นการเอื้อมมือขึ้นไปหยิกผ้าปูที่นอนข้างหัวไหล่อย่างทรมานในตอนที่ตัวก็บิดเร้าไม่อยู่สุขไปด้วย เสียงหวานๆ ที่ทำเอาความอดทนขาดผึง ร่างสูงก็คงไม่ผิดกระมังหากจะพลั้งมือทำรุนแรงด้วยความอยากครอบครองลงไป
ร่างบางแอ่นตัวขึ้นสูงพร้อมกับกดด่าคนด้านบนแต่ก็มีเพียงแค่ถ้อยคำไม่เป็นคำที่กลายเป็นเสียงหวานหูเท่านั้น
เมื่อร่างสูงได้ความไหลลื่นในการเคลื่อนกายมาไว้ในครอบครองตามที่ต้องการแล้วก็ไม่รีรอให้อีกคนหนึ่งได้แผลงฤทธิ์หรือต่อปากใส่เค้าใดๆ
เลยทั้งสิ้น ชายหนุ่มร่างสูงโยกกายตามความต้องการที่เต้นตุ้บๆ
จนแทบระเบิดของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า
และการเร่งจังหวะนั้นก็ทำเอาคนล่างต้องเอื้อมมือมาจิกเล็บสั้นเข้าไปบ่าแกร่งเพื่อห้ามปรามอยู่ซะหลายครั้ง
......ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ......
แรงบีบจากร่างบางบอกเป็นนัยว่าอย่างนั้น ถึงแม้ปากจะบ่นว่าไม่เอาแต่ช่องทางเล็กแคบนั้นก็ไม่สามารถหยุดตอดรัดแกนกายใหญ่อันป่าเถื่อนนั้นได้เลย
เนื่องจากมันไม่ยอมฟังเค้าเลยเอาแต่ขมิบเต้นตุ้บๆ เพราะการไสกายของอีกคนหนึ่ง ก่อนจาเร็ดจะพบว่าตัวเองไม่สามารถแกะมือออกมาจากบ่าแกร่งเต็มไม้เต็มมือนั่นได้เลย
เพราะมันทำให้รู้สึกปลอดภัยอย่างประหลาดเนื่องจากในคราแรกความเจ็บปวดทำให้ทุกอย่างดูเลวร้ายไปหมดแต่แล้วพอถูกอีกคนหนึ่งจับมือให้มาว่างไว้บนบ่าพร้อมทั้งกระซิบบอกว่า
“ไม่ต้องกลัวผมเจ็บ” อีกนั้นก็ทำให้ร่างบางรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาได้อย่างรวดเร็วทันตาเห็น ไม่ถูกวิสัยนักที่คนอุกอาจมีประสงค์ร้ายแบบนี้จะนึกเป็นห่วงเจ้าบ้านที่ถูกงัดเข้ามาปล้นอะไรต่อมิอะไรออกไป นั่นจึงทำให้จาเร็ดนึกไม่พอใจตัวเองเป็นอย่างมาก
ก็ไอ้หมอนี่มันไม่ใช่โจรธรรมดาหนิ......จาเร็ดคิดในใจและไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำให้อีกคนหนึ่งโถมกายเข้าใส่หนักขึ้นมากกว่าเดิม เพราะใบหน้างดงามยิ่งกว่าผู้หญิงหลายคนที่หงิกงอไปเพราะความตัดพ้อ ไม่พอใจและความเจ็บปวดนั้น ไหนจะยังลำตัวบางๆ ที่โอกแอ่นขึ้นอยู่ตลอดเวลานั่นอีกล่ะ มันจึงทำให้ร่างสูงนึกถึงเด็กหนุ่มพี่เพิ่งย่างเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์และกำลังโตเป็นผู้ใหญ่ แต่ถึงจะอย่างไรก็คงไม่มีเด็กหนุ่มคนไหนมาแทนที่จาเร็ดผู้แสนบอบบางของเค้าได้เป็นแน่
บางสิ่งบอกร่างสูงว่ายังมีสิ่งที่รอคอยอยู่ในส่วนที่ลึกลงไปอีก......ผนังอ่อนนุ่ม อุ่นร้อนที่บีบแน่นอยู่ตลอดเวลาข้างในนั้นอาจต้อนรับเค้าอย่างบ้าคลั่งก็เป็นได้ ใครจะไปรู้
ดังนั้นร่างสูงจึงกระแทกกายเข้าไปสุดโคนจนหน้าท้องติดกับก้นนุ่มนิ่มนั้นจนแนบชิด มันบดเบียดกัน หากแต่เนินเนื้อพอดีมือนั้นก็ไม่ยอมให้ร่างสูงได้ประชันชิดมากไปกว่านี้อีกแล้ว มือแกร่งยกขึ้นมาบีบคลึงมันไปมาอย่างเพลินมือ ความนุ่มนิ่มนั้นให้ความรู้สึกที่ดีมากอย่างเหลือเชื่อแต่ก็ไม่ยอดเยี่ยมเท่ากับแรงตอดรัดที่กระชับแน่นราวกับจะปิดสนิทตลอดกาลของจาเร็ดนั้นได้
“อึ...อ๊าาา!” จาเร็ดแอ่นสะโพกขึ้นสุดตัว รู้สึกจุก
ไม่คิดว่าอีกฝ่ายหนึ่งจะเข้าไปได้ลึกถึงเพียงนี้ แกนกายที่นอนแช่อยู่ภายในทำให้ร่างบางหมดแรงเพราะแม้แต่แรงตอดรัดยังเอาชนะสิ่งนั้นไม่ได้ ร่างบางน้ำตาไหลแผละ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงๆ เสียด้วยซ้ำ ก่อนร่างสูงจะเริ่มขยับออกมาแล้วลากผ่านผนังอ่อนนุ่มนั้นเข้าไปอย่างเชื่องช้า
“อ้าา...อาา ฮึก...ฮึก...อ้าา”
“อ่าา” ชายหนุ่มด้านบนหยุดกายไปชั่วครู่เพราะขยับลำบากก่อนจะก้มลงสอดมือเข้ากอดแผ่นหลังบางเอาไว้
และไม่รู้ว่าเค้ารับรู้หรือไม่......ว่าในตอนนี้แกนกายของคนด้านใต้ก็กำลังเต้นจนปวดหนึบอยู่เช่นกัน
พร้อมทั้งสั่นระริกไปมาเป็นการประท้วงอยากปลดปล่อยอยู่แล้วเต็มที่
“ฮา...ฮา...อ่าา” คนที่ถูกกดทับหอบหายใจหนักหน่วง
งอแขนอยู่ข้างลำตัวของอีกคนที่แม้แต่สีข้างนั้นก็ยังมีสันกล้ามเนื้อนูนออกมาบ่งบอกถึงการออกกำลังกายที่สม่ำเสมอ ภายในช่องทางนั้นกำลังร้อนระอุอย่างไม่อาจฝืนทนได้แล้ว จาเร็ดกางนิ้วเกี่ยวกับอีกคนหนึ่งเบาๆ แต่ร่างสูงกลับกระชับอ้อมกอดรอบแผ่นหลังบางนั้นเสียจนร่างบางตัวเขยื้อน
“กอดผมสิ” เค้ากระซิบบอกแนะแนวทาง เสียงแหบพร่ามากเกินกว่าตอนไหนๆ ซึ่งในบัดนี้ใบหน้าที่คอยเคลือบรอยยิ้มน่าโมโหว่าหยอกทีเล่นทีจริงนั้นไม่ได้มีอยู่แล้ว มีเพียงใบหน้าเถียงไม่ออกว่าหล่อเหลาที่กำลังขมวดยู่เพราะแรงอารมณ์ภายในอก แต่ทว่าเสียงกระซิบนั้นกลับเบาบาง ชัดเจนอย่างนุ่มนวลเสียจนจาเร็ดยอมทำตามโดยไม่อิดออด ร่างบางตวัดแขนขึ้นพาดไขว้อยู่บนแผ่นหลังกำยำของอีกคนหนึ่งอย่างไร้คำถาม
เพราะหากต่อต้านต่อไปเจ้าตัวก็รู้ว่าอีกคนหนึ่งจะไม่ฟังเหมือนอย่างตอนแรก ในตอนนี้ความสั่นสะท้านนั้นพาให้หัวขาวโพลนจนไม่ได้ยินเสียงร้องครวญของตัวเองอีกต่อไปแล้ว
“อย่างงี้สิ เด็กดีของผม...อาา” เค้ากระแทกกายคนที่กดกอดอยู่ครั้งหนึ่งอย่างหนักหน่วงแต่ยังคงเบาแรงอยู่ในทีด้วยเช่นกัน
จาเร็ดตัวโยกขึ้นไปด้านบน “อ๊าา”
ก่อนจะผวากอดแน่นกว่าเดิมแล้วร่างสูงก็รู้สึกถึงใบหน้าหวานที่กดลงบนบ่าแกร่งของเค้า เสียงครางหงิงกระเซ้าจึงดังคลอเคลียอยู่ข้างใบหู เป็นชนวนจุดไฟของความอยากให้พุ่งปะทุออกมาจนหมดสิ้น
ร่างสูงขย่มกายซะจนหมอนที่อยู่ใต้สะโพกของร่างบางไม่มีโอกาสได้ฟูฟ่องขึ้นมาเลย เค้าไสกายถี่รัวจนกลายเป็นกระแทกเน้นย้ำสะเปะสะปะไปเรื่อยตามอารมณ์ใคร่ของตัวเอง และผลพวงก็ไปตกอยู่กับร่างเล็กบางที่รองรับด้วยเช่นกัน จาเร็ดร้องเสียงเล็กเสียงน้อยอีก มันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงกระแทกที่ทิ่มแทงจุดกระสันภายในกายขาวเนียนนั้น ร่างบางสั่นระริกรู้สึกร้อนจนแทบหลอมละลาย เสียงทุ้มต่ำที่ค่อยเร่งตามจังหวะด้านบนก็คลอเคลียอยู่ข้างหูไม่ไปไหน
พร้อมทั้งอ้อมกอดแข็งแรงที่ไม่โอบแน่จนหายใจไม่ออกแต่ทว่ากลับตระคองกอดเพื่อกันไม่ให้อีกคนหนึ่งไถลไปข้างหน้าเพียงแค่นั้น ร่างบางรู้สึกได้ ถึงความหละหลวมพอดีให้หายใจได้สะดวกนั้นจึงรู้สึกเสียวกระตุกขึ้นมาจนเผลอแอ่นกายไปเบียดกับอีกคนหนึ่งอย่างดูเร้าร้อน
ร่างสูงเลื่อนหน้ามาจูบดูดดื่ม
และได้รบการตอบรับ คนทั้งคู่จึงลากไล้และลิ้มรสไปอย่างบ้าคลั่งพอๆ
กัน ลิ้นของพวกเค้าเกี่ยวกระหวัดราวกับไม้เลื้อยแข็งขืนที่ไม่ยอมโอนอ่อนให้ต่อกันเช่นเดียวกับช่องทางอ่อนนุ่มที่เปิดรับการสอดกายของลำใหญ่โตนั้นแต่ก็บีรัดแน่นไปด้วย......ไม่มีใครยอมใครเลย พวกเค้ารู้สึกดี แม้แต่คนที่น่าเห็นใจมากที่สุดยังไม่ปฏิเสธถึงการตอบรับของตัวเองราวกับไม่สนใจว่ากำลังโดนชายอีกคนขืนใจอยู่เลย......ไม่
ตอนนี้ร่างกายที่มีเสน่ห์นี้กำลังท้าทายให้ร่างกายสูงใหญ่ปลดปล่อยเข้ามาเสียทีอย่างเชื้อเชิญต่างหาก
ร่างสูงแทบคำรามเสียงดัง เค้ากดเสียงต่ำและไม่ปฏิเสธข้อเสนอของร่างกายอันน่าพิศวงของคนตรงหน้า เข่าแกร่งตั้งฉากล้ำหน้าเข้ามาก่อนสะโพกหนาจะกระแทกเข้าไปจนสุดแล้วกระตุกกายพ่นสายธารแห่งรักให้ทะลักเข้าไปในตัวของอีกคนหนึ่งอย่างคึกคะนอง
“อึก!...อ๊าา” ร่างบางมีสะดุ้งกระเถิดเอวหนี แต่ไร้ประโยชน์เมื่อถูกกอดไว้ คนด้านล่างได้แต่รับการฉีดพ่นของอีกคนหนึ่งเข้ามาเพียงเท่านั้น ก่อนความร้อนวาบในท้องน้อยจะพาให้แกนกายที่ปวดหนึบอยู่แล้วปลดปล่อยตามออกมาอย่ารวดเร็ว มันทะยานกระจายเปรอะเต็มตัวของทั้งคู่และจาเร็ดก็หมดแรง
ร่างบางเด้งขึ้นสุดตัวเท่าที่อ้อมกอดแกร่งนั้นจะเอื้ออำนวยได้
ก่อนจะหมดแรงทิ้งตัวลงและได้รับการเกี่ยวรับจากอีกคนหนึ่งไว้ได้ทันอย่างพอดิบพอดี ลำตัวขนาดต่างกันทั้งสองจึงได้ขยับขึ้นลงเบียดเสียดกันอย่างไร้ช่องว่างใดๆ
ขว้างกัน ในตอนที่สติการรับรู้ของร่างบางเริ่มที่จะหลุดลอย......
“คุณ...เฮ้ นี่ คุณ” ร่างสูงที่มัวแต่หายใจเอาเรี่ยวแรงหันมาเขย่าเอวบางนั้นเบาๆ
เพื่อเรียกสติอีกคนหนึ่งแต่ทว่าก็ไม่ทันเสียแล้ว
เรี่ยวแรงหายไปพร้อมกับการทำงานมาราธอนติดกันหลายวันและยิ่งกิจกรรมที่ไม่คาดคิดในคืนนี้อีกจึงทำให้เจ้าของบ้านหมดสติไปในที่สุด
ร่างสูงขยับกาย
แล้วเกลี่ยหลังมืออย่างอ้อยอิ่งไปตามโครงหน้าสวย “จาเร็ด...” เค้ากระซิบด้วยน้ำเสียงอ่านใจไม่ออก แต่ทว่าหากคนถูกเรียกลืมตาขึ้นมามองสายตาคมที่สบลงมานั้นจะพบเข้ากับความโอนอ่อนที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อนจากผู้ชายคนนี้เลย
************************************************************************
.
.
.
TBC.
-----------------------------------------------------------------------------------------
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!! >{}<
โอ้ววว
ฉากนี้จะว่าจาเร็ดถูกทำร้ายก็ทำร้าย จะว่าเซ็กซี่ก็เซ็กซี่ค่ะ 55555 แหม่ พ่อคุณเอ้ยยยยย......//เว้นคำ คิดในใจแปบ//
55555 งือออ เรื่องบนเตียงผ่านไปแล้ว แล้วต่อไปเรื่องจะเป็นอย่างไรต้องติดตามใน Part สุดท้ายค่ะ
>< //อืมม น่าจะ Part สุดท้ายแล้วล่ะเนอะ
555//
ฝากไว้ในอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะค้าาา
>///< และไรท์ก็ขอลาตายตรงนี่เลยค่ะ....เอ้ย ไม่ใช่!! 55555 ถ้าว่างแล้วจะรีบมาลง Part สุดท้ายเลยค่ะ ><
ขอบคุณสำหรับการอ่านและหลงเข้ามา(?)ค่าา รักรีดทุกท่านมากมายนะค้าา >3<
ด้วยรักและแรงหื่น
Ray - Aund
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น