เริ่มด้วยภาพตัด-ต่อ
แบบว่าสื่อจริง อะไรจริงค่ะ [ทำไมไม่มากกว่านี้
-..-* : Ray - Aund]
นี่เป็นฉากที่สองคนอยู่ด้วยกันค่ะ........สงสัยจะคุยเรื่องคิวกับผู้กำกับอยู่
แฮร์รี่
------ ทรงผมหนูติ๊ดฉึ้งมากเลยค่ะ ^6^ [เพราะเป็น CEO ของบริษัทนี่เนอะ]
แต่ว่าพอมาหลังๆ
แล้ว ที่หนูแฮร์รี่เริ่มเป็นโกง(?) ทรงผมเค้าก็เปลี่ยนไป เป็นยุ่งๆ
ดูน่ารักมากเลยค่าาาา ^3^
ตัวต่างกันอย่างเห็นได้ชัดเลยค่ะ น่ารักอ่าาา – เคะน้อยๆ และ เมะที่แสนหื่น -..-(?)
อูว่ห์หหหหหหห.........คุณออสบอร์น
----- *0* ภาพบนปากน่าจูบเป้นที่สุด (จะให้ปีเตอร์กัดให้บวมเล้ย!!)
โอโห
ดูห้องของพ่อปาร์คเกอร์สิคะ รกได้ใจ
น่ารักจัง
---- อูว๋....ดูกล้ามปีเตอร์ดิ แน่นมากอ่ะ
ฮาาาาาา มาเจอกันอีกแล้ว กับเรื่องเวิ่นเว่อแบบฉุดไม่อยู่ของข้าพเจ้าาา อิอี๊วววววว >//<!! บ้ามากค่ะ.........ไปดูหนังกับเพื่อน (ที่ไม่ใช่สาววาย เธอออกจะแอนตี้ซะด้วยซ้ำ.....เธอหัวโบราณต้องเข้าใจค่ะ -_-*)+(แอบเมาเพื่อนในบล็อกของตัวเอง 5555......ชั่วได้ใจ) แบบว่าเราก็คิดแล้วนะค่ะ ว่ามาเที่ยวกับเพื่อนรักคนนี้จะไม่คิดถึงเรื่องวายๆ ที่เธอไม่ชอบเด็ดขาด แต่ที่ไหนด้ายยยย พอเห็นฉากที่ปีเตอร์กะแฮร์รี่อยู่ด้วยกันแล้วก็อดไม่ได้ค่าาา >0<!!!
โอ้ คุณพระ! อะไรจะฟินขนาดนี้ มันชวนจิ้นจริงๆ เลยเชียว – อิฉากที่แฮร์รี่ร้องขอให้ปีเตอร์ช่วยคุยกับสไปเดอร์แมนให้ช่วยบริจาคเลือดให้ที (ให้ปีเตอร์คุยกะตัวเองหรือ....เฮ้ย!! แต่แฮร์รี่ไม่รู้นี่)+(แต่ตอนจบพอรู้ แล้วก็ยิ่งแค้นหนัก)+(แกนี่สปอลย์ขั้นเทพจริงๆ!! -_-^)
นั่งอยู่ข้างๆ เพื่อนก็จิ้นไปด้วยค่ะ แอบกรี๊ดในใจอยู่คนเดียวววว เพื่อนก็นั่งนิ่งเชียว(เราแอบเอาถังป๊อปคอร์นเค้ามากอดเรียบร้อย 55) แต่ก็รู้สึกผิดนะสนใจสองคนในจอมากกว่าเพื่อนชั่วขณะ 55555 เกาะมันอดไม่ด้ายยยยยยนี๊นา เลือดสาววายมันแรงมว๊ากกกกกก >..< 5555
สำหรับท่านที่ดูแล้ว ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ถ้ามันไม่แป๊ะเหมือนในหนัง ในฉากที่แฮร์รี่ขอร้องปีเตอร์ (ฮิ๊ววววว >0<) เพราะเราไปดูแค่รอบเดียวค่ะ อยากไปดูอีกรอบเพื่อเก็บข้อมูลแต่ก็ไม่ได้ไป ไม่มีใครไปเป็นเพื่อนอ่า T..T ถ้าได้ไปอีกกะเอาดินสอกะกรดาษไปจดเลยนะเนี่ย 5555 บ้าไปแล้ววว
เอาล่ะ ไปอ่านกันเล้ยยยย >0<
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“นายต้องช่วยฉันนะปีเตอร์.....”
“......ฉันกำลังจะตาย”
“นายต้องช่วยฉันนะ ได้โปรด........”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------
“ได้สิ ฉันจะช่วยนาย”
แฮร์รี่..........
............ฉันจะช่วยนายเองเพื่อนรัก
----------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“อะ อื้อ! ปีเตอร์......!”
ร่างสูงดันกายเข้าไปในช่องทางแฉะเยิ้มนั้นอย่างไม่ฟังเสียงเร่าร้องของคนข้างใต้เลยแม้แต่น้อย
“อ้าา.....ปีเตอร์.....ขอร้อง ขอ.....อื้อ....! อย่านะ! อย่า หยุดเถอะ......โอ๊ย!”
แต่มันไม่เข้าไปแฮะ แม้จะพยายามดันเข้าไปแล้ว........แต่มันก็ไม่เข้า
“ฮะ.......ปีเตอร์ นี่ฉันเอง.....นายคงจะไม่ทำหรอกใช่ไหม...........”
ทำไปแล้ว เค้าทำไปแล้วต่างหากล่ะ..............
“ขอร้องล่ะปีเตอร์ อย่าดันเข้ามา อย่า....ใส่เข้ามานะ ฉันเพื่อน.....นาย”
นิ้วเรียวของร่างด้านบนทาบทับลงบนริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบาราวกับขนนก “ชู่ว์” เค้ากระซิบ
“ฉันกำลังช่วยนายอยู่ไงแฮร์รี่......” ปีเตอร์ดึงสายโทรศัพท์ที่พันข้อมือแฮร์รี่อยู่ ดึงมันขึ้นสูงแล้วมวนมัน เกาะไว้กับขาโต๊ะอยู่ข้างๆ อีกทีหนึ่ง แล้วร่างสูงกว่าก็ยกขาของแฮร์รี่ขึ้นพาดบ่า พร้อมกับจับขาอีกข้างหนึ่งถ่างออกให้กว้างที่สุด ปีเตอร์ออกแรงบีบที่โคนขาขาวๆ ของแฮร์รี่จนมันบุ๋มลึกลงไป
“อ๊ะ! อะๆๆๆ ปี....อื้อ มันเจ็บนะ!” แฮร์รี่พยายามดิ้น แต่ก็ไม่อาจหลุดพ้นไปได้ เนื่องจากสายโทรศัพท์ที่รัดข้อมือเค้าอย่างแน่นหนาและคนที่กำลังกระทำเค้าอยู่ตอนนี้................
เพื่อนรักของเค้าเอง
“นายจะเจ็บแค่แป๊บเดียว ฉันสัญญา......อาา”
“อ๊าาา!......” แฮร์รี่เหยียดหลังขึ้นสุดตัว เพราะปีเตอร์ได้ทำการชำแรกกายอันใหญ่โตเข้าไปแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ส่วนหัวของแกนกายขนาดใหญ่มุดเข้าไปในช่องทางที่กำลังฉีกขาดอย่างไม่ปราณีปราสัย
มันเข้าไปได้บ้างแล้ว............
“ฉันเจ็บ......พีท”
ฉันหยุดไม่ได้แฮร์รี่ โทษที......ฉันต้องทำต่อ
ปีเตอร์จับขาของอีกคนไว้แน่น แล้วดันกายเข้าไปต่ออย่างยากลำบาก “อา..าา...า”
“พีทท....ฮะ ฮึก.......อ้าา..”
เข้าไปแล้ว......สุดแล้ว “อ่า” ร่างสูงหอบหายใจอยู่ครู่หนึ่งหลังจากทำการดันแกนกายเข้าไปได้สำเร็จ กลิ่นเหล้าและกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปหมด ในขณะที่ร่างบางเอียนจนแทบสลบแต่ร่างสูงกลับชอบมัน ราวกับว่ามันเป็นสิ่งกระตุ้นดีเยี่ยมให้กับเค้า ปีเตอร์สูดหายใจ แล้วก้มลงกระซิบข้างหูแฮร์รี่อย่างแหบพร่าว่า “ทีนี้ นายอยากดื่มอะไรอีกไหมแฮร์รี่.....”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------
++++++++++ 30 นาทีก่อนหน้านี้ +++++++++++++
แฮร์รี่นั่งก้มหน้ากุมขมับอยู่ที่เก้าอี้ตัวนั้น หลังจากที่ร่างสูงของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ขอตัวกลับ
ใช่ ถ้าเค้าเลือกที่จะกลับจริงๆ น่ะนะ.........
............ภาพเกว็นแฟนสาวของเค้าวกกลับเข้ามาในหัว เป็นอย่างนี้มาหลายวันแล้วหลังจากที่เค้าโดนเกว็นบอกเลิกเพราะหน้าที่ๆ เค้าต้องทำ.......การเป็นสไปเดอร์แมน........ที่จริงแล้ว ปีเตอร์ก็เห็นควรเช่นนั้น....ใช่ เค้ารักเกว็น แต่เธอจะต้องเป็นอันตรายแน่........เหมือนอย่างที่พ่อของเธอเคยบอกไว้ ต้องมาพัวพันกับเรื่องแย่ๆ กับศัตรูที่เค้าสร้างไว้มากมาย.............
งั้นเป็นอย่างเธอว่าเกว็น.......เราจะเลิกกัน อยู่ห่างกัน เพื่อความปลอดภัยของเธอ เพื่อตัวตนฉัน..........
และฉันหวังว่าสักวันภาพของเธอก็จะค่อยๆ หายไปเอง......น่าจะเป็นไปได้สักวัน
เพราะงั้นเค้าปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ จึงหยุดคิดถึงเกว็น แล้วหันมาสนใจเพื่อนรักตรงหน้า.........คนสำคัญที่รองมาจากเกว็น ซึ่งเค้าจะไม่ขอคิดถึงเธออีก!
“นาย....เปลี่ยนใจแล้วหรือ” แฮร์รี่เงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของคนที่ขอตัวกลับเมื่อกี้ เดินย้อนกลับมาทางเค้า ปีเตอร์เดินเลยเพื่อนตัวบางไปและเค้าได้คว้าขวดเหล้าอย่างดีซึ่งแฮร์รี่เองก็เพิ่งกระดกมันเมื่อกี้ ติดมือไปด้วย ปีเตอร์ชูมันขึ้นอย่างพินิจ
ปากขวดใหญ่ไปแฮะ.......
“ออ....ใช่ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว” ร่างสูงกำลังเลือกขวดใบเปล่าอยู่ที่เคาเตอร์เครื่องดื่ม
“อืมมม นายไม่ดื่มเบียร์หรือเพื่อน...” ปีเตอร์ถาม หลังจากครางเสียงสูงในลำคอ
“ไม่ ฉันดื่มเหล้า” เพื่อนที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตอบกลับมาแบบหมดอาลัยตายอยาก เมื่อนึกถึงสาเหตุที่ทำให้เค้าต้องดื่มเหล้า
“แล้วไวน์ล่ะ....นายดื่มไวน์ไหม มีขวดไวน์รึเปล่า” เสียงปีเตอร์ฟังดูราบเรียบ
“อ๋อ....อืม มีสิ ที่ตู้ข้างๆ ขานายอ่ะ.....ทำไมเหรอ นายจะช่วยให้ฉันไปสบายขึ้น แบบตายเร็วๆ ใช่ไหมล่ะ.......หึๆๆ” เพื่อนผู้กำลังหมดกำลังใจพูดหยอกพลางหัวเราะเสียงกลั้วอยู่ในลำคอ
“เปล่า......ฉันจะช่วยนายเอง ในแบบของฉัน.....” ร่างสูงกระซิบกับตัวเองแล้วก้มลงหยิบขวดไวน์นั้นออกมา เค้าจัดการกรอกเหล้าราคาแพงลิ้วลงไปในขวดไวน์ปากค่อนข้างกว้างกว่าขวดไวน์ปกติ เสร็จแล้วเค้าหยุดมือ แล้วเดินกลับมาหาเพื่อนที่นั่งเหม่ออยู่คนเดียว ปีเตอร์กระซิบ
“แฮร์รี่”
“อะ หะ.....อะไร อุ๊บ!” แฮร์รี่ตื่นตกใจเมื่ออยู่ๆ ปีเตอร์จับเค้าเหวี่ยงไปที่โซฟาชุดอย่างแรง ปีเตอร์เอื้อมไปฉวยเอาสายโทรศัพท์ที่อยู่เหนือหัวร่างบางมามัดข้อมือเล็กๆ นั้นไว้
“พีท! เฮ้ นี่มันเรื่องอะไรกัน.........อ๊ะ นายทำอะไรน่ะ!” แฮร์รี่ตื่นตกใจอีกครั้งเมื่อถูกปีเตอร์ปิดตาด้วยผ้าเช็ดหน้าของเค้าเอง “รอเดี๋ยว....” ปีเตอร์กระซิบแบบชิดติดหูแฮร์รี่ ร่างบางสั่นสะท้านเมื่อเพื่อนตัวสูงขบกัดที่หูของเค้า
.......นี่ใช่ปีเตอร์เหรอ ไม่เหมือนปีเตอร์ที่เค้ารู้จักเลยสักนิด........
หลังจากนั้นแฮร์รี่ก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างไม่ชัดเจนนัก อาจเป็นเพราะเค้ากำลังตกใจและตื่นกลัว หลังจากเพื่อนร่างสูงผละไปแล้ว เค้าก็กลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก
นายจะจับฉันไปเรียกค่าไถ่ยังงั้นเหรอปีเตอร์ เห็นทีคงราคาตก เพราะไม่มีใครสนใจจะแลชั้นแล้วล่ะ แม้แต่พ่อ หรือแม้แต่นาย................ฉันนึกว่าเราเป็นเพื่อนกัน
ปีเตอร์ถอดเสื้อผ้าออกแล้วเก็บชุดสไปเดอร์แมนของเค้าลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว จนตอนนี้ไม่เหลืออะไรติดตัวเค้าแล้ว ร่างสูงหันมาสนใจกับร่างที่นอนกระวนกระวายอยู่บนโซฟาแทน เค้ากระชากคอเสื้ออีกคนขึ้นมาแล้วฉีกมันทิ้งไปซะ!
แควกกกก!!
“อ๊ะ! ปีเตอร์นายทำบ้าอะไรน่ะ!” ร่างบางผู้สับสนดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ซึ่งคนตัวสูงกว่าก็กำลังพยายามดึงเศษเสื้อออกไปจากเนื้อตัวของคนที่ดิ้นหนีสุดชีวิต เสร็จแล้วเค้าก็ผลักร่างน้อยลงกับโซฟา ก่อนจะเริ่มปลดกางเกงตัวน้อยไปให้พ้นหูพ้นตา
“ไม่ๆๆๆๆ ปีเตอร์ ขอร้อง นายจะทำอะไร.....ได้โปรด......อย่า” แฮร์รี่อ้อนวอนเสียงดังลั่น แต่มันก็ไม่ได้เข้าไปกระทบโสตประสาทของร่างสูงโปร่งเลยสักนิด ปีเตอร์จับร่างเปลือยเปล่าเล็กๆ นั้นคว่ำลงบนโซฟา กดหน้าอีกคนไว้กับเบาะนุ่ม ทั้งเศษเสื้อของคนตัวเล็กก็กองอยู่บริเวณนั้น ท่ามกลางเสียงตะโกนและอ้อนวอนต่างๆ นาๆ ที่ไม่เป็นผลเลยสำหรับร่างสูง
ปีเตอร์มองร่างสีน้ำนมตรงหน้า .........ใช่ สีน้ำนม ผิวของแฮร์รี่ให้ความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ........น้ำนมชั้นเลิศ ปีเตอร์ก้มลงดูดเลียก้อนกลมกลึงน่ารัก พร้อมกับคลึงมันด้วยมือทั้งสองข้างอย่างเอาใจ
“อะ ฮ้าาา ไม่.....ปีเตอร์ อย่า.....” ปีเตอร์ไม่ฟัง เค้ากลับใช้นิ้วแหวกกลีบก้นทั้งสองนั้นออกแล้วหยดน้ำลายของตัวเองลงไปและใช้นิ้วแหย่ไปทั่ว สร้างความเสียงซ่านให้กับแฮร์รี่อย่างมากล้น จนร่างบางกว่าต้องเผลอจิกนิ้วเท้าของตัวเองอย่างไม่รู้เดียงสา
“นายรู้สึกใช่ไหมแฮร์รี่ ไม่เอาน่าอย่าเกร็ง........ปล่อยตัวตามสบาย” ปีเตอร์มองปฏิกิริยาน่ารักนั้นอย่างเอ็นดูกับความไม่ประสาของเพื่อนซี้ แล้วสอดลิ้นเข้าไปทักทายกับช่องทางบริสุทธิ์ต่อ มันขมิบตอดไม่ให้ลิ้นของเค้าเข้าไปได้ ปีเตอร์ดุดันอยู่ตรงนั้นหลายรอบจนช่องทางบริสุทธิ์ของแฮร์รี่ช้ำเยิ้มไปด้วยน้ำลายของเค้า
ปีเตอร์สังเกตเห็นบริเวณชื่นแฉะตรงผ้าปิดตาของแฮร์รี่ มันมีน้ำซึมออกมาที่บริเวณดวงตา ปีเตอร์จึงหยุดมือที่กำลังสอดส่ายอยู่ทางด้านล้าง แล้วเดินไปหยิบขวดไวน์ที่ตั้งรออยู่ตรงเคาเตอร์ด้านหลัง
เค้าพร้อมแล้ว........ปีเตอร์คิดในใจขณะเดินกลับมา แล้วยกขาแฮร์รี่ขึ้นพาดขอบโซฟาข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างหนึ่งก็โยนให้ห้อยลงจากโซฟา
“อ้าาา! อย่า.....ได้โปรด!!” ร่างบางตัวสั่นและร่ำรอง ขณะกำลังรู้สึกว่าช่องทางของตัวเองกำลังขมิบตอดให้กับปีเตอร์ และแน่นอนร่างสูงจ้องมันอย่างไม่วางตา ราวกับว่าเค้ากับสิ่งนั้นกำลังเล่นเกมจ้องตากันอยู่ ปีเตอร์ใช้เข่าตัวเองดันต้นขาทั้งสองข้างของแฮร์รี่ให้ถ่างออกจากกันอีก คราวนี้ปีเตอร์เห็นน้ำไหลย้อนออกมาจากตรงนั้นด้วย
และร่างสูงก็ไม่รีรอ ยัดปากขวดเข้าไปในช่องทางไร้ประสบการณ์ของแฮร์รี่ทันที ร่างบางสะดุ้งพร้อมกับกระตุกขึ้นอย่างแรง เหล้าเย็นๆ กำลังไหลเข้ามาในตัวเค้า
“นายชอบไหมแฮร์รี่.......ฉันวางมันไว้กับเครื่องทำความเย็น ก่อนจะเอามาให้นายดื่ม.....เพื่อนายคนเดียวเลยนะ” ปีเตอร์พูดเสียงเจ้าเล่ห์ และลูบต้นขาอ่อนสีน้ำนมอย่างเอาใจ แฮร์รี่ส่ายหน้ารัวๆ กับเบาะโซฟา เหล้าเย็นๆ ที่ไหลเข้ามาทำให้เค้ารู้สึกแย่ อะไรๆ ก็ไม่เคยไปซะหมด........มันเป็นความรู้สึกที่เค้าไม่เข้าใจ และมันกำลังทำให้เค้ากลัว
“ฮึก....อึก” ร่างบางกว่าข่มเสียงของตัวเองไว้ด้วยการขบริมฝีปาก แต่ท้ายที่สุดมันก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ เค้าจึงตัดสินใจกัดเบาะหนานุ่มตรงหน้าไว้เพื่อเก็บเสียงและระบายอารมณ์แทน
ปีเตอร์ยังคงล็อคขาเรียวไว้ และคอยกระดกก้นขวดให้ลาดเอียงอยู่ตลอดเวลา เค้าเอื้อมไปแก้ผ้าปิดตาของคนตัวสั่นออก ภาพที่ปีเตอร์เห็นทำให้เค้าแทบคลั่ง ดวงตาฉ่ำเยิ้มที่เต็มไปด้วยน้ำตา เปรอะเปื้อนไปทั่วใบหน้าอ่อนเยาว์นั้น จมูกโด่งรั้นอันเป็นเอกลักษณ์ที่ขึ้นสีแดงพีชระเรื่อ เป็นสีเช่นเดียวกับริมฝีปากฉ่ำที่เจ่อขึ้น เผยให้เห็นฟันสีขาวที่กำลังขบกัดเบาะหนานุ่มอยู่อย่างทรมาน
ร่างสูงลูบไปที่กลุ่มผมสีทองลื่นมือราวกับเส้นไหมนั้นอย่างอ่อนโยน “นายชอบรึเปล่า”
แฮร์รี่ส่ายหน้ารัว เค้าไม่อยากเจอแบบนี้อีกแล้ว
ปีเตอร์พูดเสียงเรียบ แต่มันทำให้อีกคนแทบสะอึก “แล้วนายยังอยากดื่มเหล้าอยู่อีกไหม......” ร่างสูงยิ้ม ในขณะที่อีกคนเบิกตาโตอย่างหวาดกลัว นั่นทำให้ร่างที่สูงกว่ายิ้มอย่างได้ชัย “......หืม นายอยากดื่มมันอีกไหม” มือใหญ่สะกิดที่ก้นขวด แล้วกระดกมันสูงขึ้นกว่าเดิม
ความเย็นเยียบแทรกซึมเข้ากับทุกสัมผัสของแฮร์รี่ “อื้ออ!”
“โว้ว....จุ๊ๆๆ อย่ากัดสิ ปล่อยเสียงนายออกมา แบบนั้นดีกว่านะ เชื่อฉันสิ” ปีเตอร์ก้มลงจูบขมับของแฮร์รี่ที่เพิ่งละล่ำละลักตอบ
“ไม่....ฉันจะไม่ดื่มมันอีกแล้ว ....ไม่เอาแล้ว....ไม่เอา” ห่างตาเริ่มมีน้ำใสๆ ไหลออกมาอีกแล้ว
“ตลอดไป?”
“ตลอ....ตลอดไป!” แฮร์รี่ซบหน้าลงกับเบาะอย่างอ่อนแรงและเจ็บปวด
“งั้นสิ เด็กดี......” ปีเตอร์หันไปดูขวดไวน์ที่เสียบอยู่ตรงช่องทางของแฮร์รี่.......หมดพอดี........
“เอาล่ะ”
ป๊อก!
“อึ....อ้า..าา!” เหล้าสีอัมพันบางส่วนไหลย้อนออกมาจากรูที่บวมช่ำ มันกลายเป็นสีชมพูเข้มแล้ว ปีเตอร์โยนขวดทิ้งลงพื้นไป แล้วจับแฮร์รี่ผู้สั่นเทาพลิกกลับมาเผชิญหน้ากับเค้า ร่างบางทำหน้าเจ็บปวดอย่างหนักเมื่อโดนพลิกตัวอย่างกะทันหัน อย่างน้อยเค้าก็โล่งใจที่เอาไอ้ขวดบ้าๆ นั่นออกจาตัวเค้าไปได้สักที.......จะมีอะไรบ้ากว่านี้ซะอีกละ
“เอาล่ะ ต่อไปจะเป็นส่วนสำคัญแล้วนะ”
----------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
.
.
.
.
TBC.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
เราได้บอกไปตั้งแต่แรกรึเปล่า ว่าเรท NC >///<!!!! อ๊ากกกกกกก
ไปกระดกกันต่อ Prat 2 ค่ะ
3 ความคิดเห็น:
อ๊ากกกกกกกกกกก..# เลือดพุ่ง =;;=
ปีเตอร์หืนได้ใจมากมาย แฮรี่น้อยน่าฉงฉานนน ><
หาคู่นี้อ่านยากมากกกกเลยค่ะ
ในที่สุดก็เจอซักที!
ขอบคุณที่แต่งมานะคะ ^___________^
ไรท์เตอร์ลามก -///-... (ไรท์เตอร์: รีดเดอร์ก็ไม่ได้ต่างกันหรอกค่ะ -..-) อืม...ยอมรับว่าพึ่งไว้ดูจริงๆ ก็วันนี้ (เลทมากกว่าจะได้ดู)นั่งดูไปบิดไป จิกเบาะ กัดปาก กรี้ดดดดด มัน....อะ
ขอนุญาติเรียกแฮร์รี่ว่า "ตัวเล็ก" นะคะ เพราะคุณเธอตัวเล็ก บอบบาง น่าถนุถนอมเหลือเกิน ยิ่งเดินกับพีทนี่ตัวน้อยเดียว
อย่างแรกเลยคือ เรานึกว่าเราอ่านตอนผิด นึกว่าตัวเองอ่านตอนที่ 2 ก่อน เลื่อนกลับขึ้นไปดู "อ่าว...ก็ถูกแล้วนี่" จากเหตุการณ์นี่เราย้ำอีกที่ว่า "บางทีไรท์เตอร์ก็เร็วไป" -//-
เรื่องนี้จริงๆ แล้วมันฟิค SM ใช่มั้ย? พีทรุนแรง... ครั้งแรกก็ให้มันนุ่มนวลกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้...(แต่ก็ชอบนะ <<< ลึกๆ เราเป็นประเภทชอบเห็นเคะเจ็บปวด เสียน้ำตา คุกเข่าอ้อนวอน บลาๆๆๆๆ นะคะ *ㅂ* <<< เยอะไปๆ)
ยอมรับว่าตัวเล็กผิวสีน้ำนมจริง... นมรสสตอเบอรี่ด้วยนะ แบบ...มันน่ามั้ยล่ะ น่ารักซะขนาดนั้น *w*
ขอบคุณมากนะคะ เราไปอ่านตอนต่อไปก่อนนะคะ คึคึคึ
แสดงความคิดเห็น