[Fic – RonalSi] + [Part 25] เรื่องวุ่นวายของนายตัวดี! – Ronaldo x Messi

 อร๊ายยยยยยยยยยย กราบสวัสดีค่ะรีดที่รักทุกท่านนน T^T //กอดแรงงงงงงง//  คิดถึงมากๆ เลยค่ะ  กี่วันแล้วนะที่ยังไม่ได้ลง  ฮืออออออ ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ  ระบมมาก อ่าาาา

พอเถอะ Ray – Aund  เลิกโวยวายสักที  ก็เดินทางมาถึง Part 25 แล้วนะคะ ><  อร๊ายยยยย เรื่องนี้จะจบแล้วค่ะ  การเดินทางและร่วมผจญภัยของเฮียกับเหมียวกำลังจะจบลงแล้วค่ะ TWT  //ผจญภัยจริงๆ ค่ะ 555//

อ่านต่อจาก Part 24 ได้เลยนะคะ  ท่านใดที่อ่านไปแล้วไรท์แนะนำให้อ่าน Part 24 อีกรอบค่ะจะได้อารมณ์อย่างต่อเนื่องค่ะ //ต้องโทษไรท์ที่มาลงช้ามาก 555 เอาหัวโขกโต๊ะ//  Part นี้เป็นของเฮียโด้ค่ะ ^^ เฮียเค้าสาธยายในส่วนของเค้าค่ะ รีดจิได้ไม่งงกันนะคะ >,.<   เฮียเก่งเว่อร์--------- อร๊ายยยยยยยยยยย! ทำเพื่อเหมียวล้วนๆ เลยนะเออ! >///<

เอาล่ะค่ะ ที่นี้ก็เชิญไปอ่านกันได้เลยค่าาาาา

------------------------------------------------------------------------------------------------

ผมได้ยินเสียงพวกมันคุยกันหลังจากที่ผมแกล้งสลบ  ดูเหมือนจะมีบางคนเข้ามา.......บางคนที่สำคัญมากๆ มากพอที่จะทำให้พวกมันเลิกส่งเสียงจ้อกแจ้กจอแจน่ารำคาญหูนั่นไปได้

แต่ผมฟัง......นอนฟังว่าพวกมันมีกันกี่คน

สิบเอ็ดคน ที่ผมนับได้

............สามคนห่างออกไปทางซ้ายมือ  สองคนกำลังเดินมาหาผมจากที่มันยืนเถียงกับเพื่อนอีกสองคนที่อยู่ด้านหน้าไม่สำเร็จ  มันเดินมาอ้อยอิ่ง ดูไม่ชอบงานเก็บกวาดคนเจ็บที่เป็นภาระอย่างผมเสียเท่าไร  และอีกสองคนที่คุมตัวลีโอ......ถัดไปเป็นไอ้ชั่วจาโรกับหัวหน้าของมัน!

ไม่น่าผิด  ผมไม่เคยนับพลาด.......ผมไม่ได้ยินเสียงพวกมันเก็บปืนและขว้างออกไปจากผม  มันห่างออกไปไม่มากนักหากผมลุกขึ้นก็สามารถเอื้อมไปถึงและพอจะหยิบมันขึ้นมาได้

แต่แล้วพวกมันก็หยุดเดิน  ผมก็ชะงักทั้งๆ ที่ก็นิ่งอยู่แล้ว  ตอนที่มันนิ่งดูจะมีสมาธิมากกว่าตอนที่พวกมันเดินผมเลยไม่กล้าที่จะทำอะไรต่อ  เพราะต้องรอโอกาสและจังหวะที่ดี

สองคนที่เดินมาหาผมขยับฝีเท้าและเดินมาหาผมต่อ แต่ผมก็ยังรอที่จะลุกขึ้น..........

ผมยอมรับ  ไม่ได้หมดสติตั้งแต่แรกหรอก โกหกทั้งเพ....แต่ผมแค่รู้ว่าตัวเองกำลังจะหมดแรงเลยต้องชิงคว้าโอกาสนี้ไว้  ให้พวกมันตายใจว่าผมหมดกำลังแล้วจริงๆ  เพราะผมจะเก็บกำลังเฮือกสุดท้ายที่คิดว่าน่าจะยังมีเหลืออยู่เอาไว้ใช้ในแผนสำรอง...........

ผมทนได้.....ใช่ บางครั้งก็มีคนบอกว่าผมอดทนได้มากกว่าคนปรกติ  แต่ถ้าขืนปล่อยให้คนถึกสี่คนซ้อมผมมากเกินไปกว่านี้ ผมอาจเสียแผนได้

ผมเจ็บเสียดที่ซี่โครงและรู้สึกระบมไปหมด  แต่ช่างเถอะ....ไม่เป็นไร ผมทนได้  ผมได้ยินเสียงลีโอ  ร้องไห้และบอกว่าอยากอยู่กับผม  ให้ตายเถอะ ผมดีใจแทบคลั่ง  แต่ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าผมแสดงอาการออกไปตอนนี้ไม่ได้  ไม่ได้เด็ดขาด  ตอนนี้ลีโอคงคิดว่าผมตายแล้ว หรืออาจใกล้ตาย  แต่ผมก็อยากที่จะเห็นใบหน้าผิดหวังของเค้าในเรื่องนี้เอามากๆ ไม่รู้ว่าเค้าจะทำหน้ายังไงและจะวิ่งเข้ามากอดผมไหมนะในตอนที่รู้ว่าผมยังไม่ตาย

สองคนนั้นที่ต้องมาลากผมไปเดินเข้ามาใกล้ขึ้นอีกแล้ว  แต่ยังก่อน......ผมต้องรอก่อน

ผมว่าตัวเองคงต้องผิดคำสัญญาที่ให้ไว้นิดหน่อย  เพราะดูจากรูปการแล้วเป็นไปไม่ได้เลยที่สามคนซึ่งอยู่ด้านข้างผมจะไม่ยิงผมเมื่อผมหันไปยิงจาโรหลังจากที่จัดการกับชายสองคนที่กำลังเดินเข้ามาลากตัวผมไป  พอผมหันมาจะจัดการกับพวกมัน........ตอนนั้นผมคงได้โดนยิงตายก่อนพอดี

เพราะผมถอดที่เก็บเสียงของรัสเซียออกแล้วในตอนที่ลีโอช่วยห้ามเลือดให้ผม  ถ้าผมลั่นไกออกไป......แค่ครั้งเดียว  พวกมันจะต้องได้ยินแหงอยู่แล้วไม่ต้องพนันก็รู้เลย   ผมคิดว่าจะไม่ต้องใช้ปืนอีกแล้วเชียว

............แต่ผมคิดผิด  ลีโอมีค่าเกินมากกว่าพวกมันจะปล่อยไปได้ง่ายๆ และผมต้องรับมือให้ได้ไม่ว่าจะยังไง

ผมก็ต้องทำให้ได้

เสียงบู๊ตหนักๆ ย่ำดังใกล้เข้ามาอีก

ใกล้เข้ามาแล้ว  แต่ยังก่อน  ยังต้องรอ........

ผมสูดหายใจเงียบๆ และบางเบาอย่างที่สุด  ไม่พยายามให้พวกมันสังเกตเห็น  และเพื่อเตรียมพร้อม  หากพวกมันยังไม่ขาดสมาธิแต่ถ้าสองคนข้างหน้ามาถึงตัวแล้ว  ผมก็ต้องเริ่มเลย 

และโชคก็มักจะเป็นของผมเสมอ............

“ตำรวจ! ตำรวจแห่กันมาแล้ว.....อย่าชักช้า! รีบหนีเร็วไอ้พวกโง่.....”

ไอ้เวรนั่นแหกปากเสียงดัง  ถ้าผมเป็นลูกน้องมันก็ต้องหัน แต่ถึงจะเป็นใครๆ ก็ต้องหันและเสียสมาธิกันทั้งนั้น  และในตอนนั้นเองผมก็ลุกขึ้นแล้วเอื้อมไปคว้าปืนจนสุดตัว

มันเกิดขึ้นเร็วมากดั่งเช่นทุกที  ไม่มีใครเห็นผมนอกจากเจ้าสองคนที่ทำหน้าอึ่งกิมกิอยู่ข้างหน้าผม และกระทั่งผมลุกขึ้นในท่าคุกเข่า ตั้งปืนให้ขนานกับพื้นแล้วลั่นไก........เก็บสองคนที่อยู่ตรงหน้า  อีกสามคนที่เยื้องไปทางซ้าย  อีกสองตรงหน้าที่ห่างออกไปอีกซึ่งกำลังยกปืนขึ้นมายิงผมแต่ไม่ทัน.........

ผมเจ็บไหลขวา เลือดกำลังหยุดไหล  แม้มันจะไม่ได้หมายความว่าจะไม่ไหลออกมาอีกแล้วก็เถอะ  แต่มือซ้ายผมก็ยังใช้การได้ดี  เพราะเมื่อยิงออกไปแล้วพวกมันตายสนิท  ไม่ลุกขึ้นมาอีกเลย...........

ผมกลั้นใจลุกขึ้นจนเต็มความสูง  ยกปืนขึ้นตั้งฉากอีก ยิงสวนออกไปหาสองคนที่เพิ่งปล่อยลีโอลงพื้น  คนพวกนี้ยืดยาดเทอะทะ  และพบจุดจบเดียวกัน.......สองคนนั้นตายทั้งๆ ที่ยังไม่ได้วิ่งออกมาห่างจากลีโอเลยด้วยซ้ำ  ผมมองลีโอด้วยสายตาที่แปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย.........จากสุขุมบาดลึกเป็นวูบไหว

เค้าช่างตัวเล็กและบอบบางสุดๆ ไปเลยเมื่อแวดล้อมไปด้วยเจ้าพวกนั้น  เค้านั่งแบะลงกับพื้นมองไปข้างๆ และผมเห็นเค้าเหมือนเพิ่งหยุดร้องไห้เพราะสถานการณ์ที่ผมได้สร้างขึ้น  ลีโอมองชายสองคนที่ผมยิงร่วงลงไปกับพื้น สีหน้าเค้าก็แน่นอนต้องประหลาดใจอยู่แล้ว  แต่ผมเห็นริมฝีปากที่เผยอขึ้นน้อยๆ และดวงตากลมโตที่ขึ้นเป็นสีชมพูระเรื่อ.....ระเรื่อไปทั้งใบหน้า  น้ำตาเค้าคลอหน่วย  และใช่เลย......เค้ายังไม่เห็นผม

            แค่กำลังตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ผมโฟกัสสายตาไปที่ลีโอเพียงแค่แป๊บเดียวเท่านั้น ก่อนจะมองเลยเค้าไปอีกเป็นไอ้สารเลวที่ผมอยากจะฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ

จาโร.......

ผมเหวี่ยงกระสุนไปเต็มข้อนิ้ว  และทะลุเข้าไปที่อกข้างซ้ายของมันอย่างตรงเผง.......ผมจ้องหมอนั่นตาเป็นมันอย่างคุกคามและต้องการปองร้าย  และผมทำสำเร็จ.......จาโรมองหน้าผมกลับมาเหมือนไม่อยากจะเชื่อและโกรธจัดที่ผมลอบกัดมันกับพวกพ้องได้  ก่อนจะล้มลงกระแทกหน้าลงกับพื้นอย่างแรง  ตายอยู่ตรงนั้น...........

ผมอาจดูไม่ต่างไปจากพวกมันที่คุกคามเราในตอนนี้  แต่ที่ผมทำไปก็เพราะต้องการจะปกป้องคนที่ผมรัก  ที่ทำไปทั้งหมดนี่ก็เพื่อลีโอ............แม้เค้าจะไม่รู้และอาจคิดว่าผมทำเพื่อเอาตัวรอด  แต่ผมก็ไม่คิดอยากจะบอกเค้าไปหรอกว่าผมเริ่มคิดถึงแต่เรื่องของเค้ามากขึ้นทุกนาที  และมันก็แก้ไม่หายเลยตั้งแต่ที่ผมได้เจอเค้าในคืนนี้..............

............เป็นคืนสุดแสนสำคัญที่ผมจะไม่มีวันลืม............

จาโรตายแล้ว  ไม่กระดิก  ลีโอตกใจมากกว่าเดิมแล้วหันมาหาคนยิง  พอเจอผมเท่านั้นแหละเค้าก็ทำหน้าตกใจยิ่งกว่าเดิมก่อนผมจะเห็นเค้ายิ้มแบบที่เรียกว่าน่าจะเป็นการร้องไห้มากกว่า

แต่ก็ใช่ว่าผมจะทำหน้าที่จำเป็นเสร็จแล้ว.............

คนสุดท้ายที่ยืนจังก้าทำอะไรไม่ถูกอยู่ห่างออกไปไม่มากนัก  ใช่ ผมใช่คำว่า ‘ทำอะไรไม่ถูก’ น่ะถูกแล้ว.......หัวหน้าของซ่องโจรวิ่งมาข้างหน้าคิดจะหยิบปืนจากลูกน้องที่ไม่มีวันตื่นขึ้นมาสู้กับผมบ้าง  แต่ผมก็ยังไม่ได้ลดปืนของตัวเองลง  และส่งสายตาเตือนไปว่า “ขยับอีกนิดเดียวแกตาย”

และผมไม่ได้ล้อเล่น

เจ้าอ้วนตัวโตท่าทางเหมือนคนจิตไม่ดีนั่นหยุดมือ  ยกค้างไว้แล้วถอยห่างออกจากปืนอย่างรู้หน้าที่เมื่อตกเป็นเบี้ยล่าง.........และมันก็คิดอะไรโง่ๆ

ชายที่อ้างฐานะว่าตัวเองเป็นหัวหน้าของผู้ติดตามที่ไม่รู้เลยว่านายของตัวเองกำลังจะแย่แบบสาหัสคนนี้กำลังจะชะตาขาด  ทำไมน่ะเหรอ?

ลีโอนั่งอยู่ตรงนั้นห่างจากเจ้าหมอนั่นเพียงแค่นิดเดียว........เจ้าอ้วนนั่นอยู่ใกล้กว่าผมมาก  และมันมองเค้าด้วยสายตาที่ผมเองก็อ่านแล้วรู้เลยว่ามันคิดจะทำอะไร

ด้วยความที่เป็นหัวหน้าให้ลูกน้องคอยถืออาวุธหนักๆ ให้  พอเบ้ตายกันหมดก็ไร้แขนขาสินะ  แต่คนเป็นมาเฟียยังไงก็หัวใจมาเฟีย...........

ชายร่างสูงใหญ่ที่อยู่ข้างหลังลีโอและหมดหนทางนั้น  กำลังเล่นเกมส์วัดใจกับผมว่าผมจะยิงมันอย่างที่ขู่ไว้จริงหรือไม่  ด้วยการวิ่งเข้าไปคิดจะชาร์ตตัวลีโอไว้เป็นเครื่องต่อรองกับผม

.............แต่ก็เท่านั้นล่ะ  แม้ตัวจะมาเฟียหรือหัวใจจะมาเฟียแค่ไหนก็ต้องแพ้ลูกตะกั่วกันทั้งนั้น  เพราะผมพูดจริง

ข้อนิ้วของผมขยับใช้งานอีกครั้ง  ผมลั่นไกแต่ไม่มีลูกกระสุนออกไป

แกร๊ก

เจ้าอ้วนสะดุ้งเมื่อเสียงแกร๊กดังขึ้น  เพราะคิดว่ามันจะมีกระสุนออกมาจริงๆ แต่ปืนของผมดันเป็นหมันซะก่อนนี่สิ!  บ้าเอ้ย!

ผมมองกระบอกปืนสายตาเรียบเฉยแต่เซ็งสุดๆ แล้วย้อนกลับขึ้นไปมองคนที่ยกมือค้างแต่ยิ้มแฮ่ๆ ใส่ผม

“แฮ่ๆ ปืนแกกระสุนหมด” มันแสยะยิ้มราวกับจะซ้ำเติมผม

เออ  อันนั้นฉันรู้แล้วเว้ย.........ผมลดเปลือกตาลงครึ่ง ทำเหมือนเจ้านั้นพูดเรื่องปัญญาอ่อน  แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ลดปืนลง  คนที่บอกผมในเรื่องที่ไม่ควรบอกก็พุ่งเข้าไปหาลีโอทันทีที่พูดจบ  ผมเลยขว้างปืนออกไปสุดแรงเกิดเท่าที่แขนซึ่งออกกำลังบริหารทุกวันของผมจะทำได้

และก็ตรงเป้าอย่างที่ผมไม่เคยพลาด.........ปืนปั่นตัวกลางอากาศไปโดนกลางหัวของเจ้านั้นเต็มๆ  และคงจะแรงอยู่พอดู เพราะทันทีที่โดนเข้าไป ร่างสูงใหญ่แต่เทอะทะนั้นก็หัวโยกจากแรงส่งของผมแล้วล้มลงไปทันที ท่าเหมือนคนลื่นเปลือกกล้วยล้มยังไงยังงั้นเลย........ฮ่ะ อย่าพูดย้ำนะ ผมไม่อยากขำออกมาอีก  ให้ตายบ้าชะมัด

ใครๆ ก็รู้  ว่าหลังจากกระสุนหมดไปแล้วปืนก็ยังมีประโยชน์อยู่  ไอ้ตรงที่เสียงดังปึกพอไปโดนหัวคนอื่นนี่แหละ  ผมยังไม่ได้บอกเลยใช่ไหมว่าผมใช้ปืนเป็นได้อย่างเกิดประโยชน์สูงสุดเลยล่ะ.................

และในที่สุด  ผมก็ทำหน้าที่ของตัวเองสำเร็จสักที...........พวกนั้นตายกันหมดแล้วและลีโอก็ปลอดภัย  ไม่มีใครมาอีกแล้ว พวกนั้นกำลังจะเตรียมเผ่นออกจากที่นี่กัน  ผมถอนหายใจและโล่งอกอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ ทุกอย่างโอเคแล้ว  ผมไม่ได้ยินเสียงวิ่งย่ำของรองเท้าบู๊ต อีกแล้ว  ได้ยินแค่เสียงลม.........สายลมที่พัดขึ้นมาจากทะเลที่ผมเคยบอกลีโอไว้............

ให้ตาย  ยังกะในหนังที่ผมเคยดูยังไงยังงั้นเลย พอเรื่องจบลงทุกอย่างออกมาดีแล้ว  ก็เพิ่งจะมารู้สึกเจ็บเอาตอนนี้นี่แหละ...........เก็บหัวหน้าซ่องได้  ผมก็สูดกลิ่นอายเค็มๆ เข้าไปแล้วก็รู้สึกเจ็บที่ซี่โครงทันที  ผมกุมมันไว้แล้วเจ็บแปลบไปทั้งตัว  ผมทรุดลง  ไม่ไหวแล้ว..........เฮือกสุดท้ายที่ผมเก็บไว้ได้หมดลงแล้ว  ผมกำลังรอให้ลีโอวิ่งมากอดผมด้วยความดีใจ

แต่ให้ตายสิ  ลีโอรู้สึกตัวช้าชะมัดเลย

ผมก็อยากให้เวลาเค้านะ  แต่พอรู้ตัวอีกทีผมก็นอนราบลงกับพื้นไปซะแล้ว  และเห็นภาพลีโอวิ่งเข้ามาหาผม..........ลมแรงพัดมาอีกระรอกหนึ่ง ทำให้ต้นไม้ด้านหลังของเค้าใบไหวไปมาราวกับจะมีพายุก่อนผมจะไม่รับรู้อะไรอีกเลย

แต่ผมยังได้ยินนะ.......ลีโอกำลังเรียกชื่อผม  ชื่อของผม  ซ้ำแล้วซ้ำอีก............

-----------------------------------

----------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------------------------

“คริส! คริส....เฮ้ คริส! เดี๋ยวก่อนสิ คริส ฟื้นขึ้นมาอยู่กับผมก่อน....”

.

.

.

TBC.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

อร๊ายย! เฮียขา! >{}<  เอาใจไรท์ไปเลยค่ะ  อ๊ากกกก เก็บเฮือกสุดท้ายเอาไว้ช่วยเหมียว แล้วไม่เก็บเอาไว้จูบเหมียวอีกรอบหรือคะ? 5555555

ปั๊กกก! //โดนโบก//

เชียร์ให้จูบกันอีกค่ะ >////<  จูบเลยๆๆๆๆๆๆๆ  //เชียร์//  แต่เดี๋ยว! แล้วเฮียจะเป็นอะไรมากไหมค่ะนั่น o..O  (ได้ข่าวว่าล้มลงหน้าคว่ำพื้นไปแล้ว)  ฟื้นก่อนสิคะเฮีย....ฟื้น! //จ้วงคอเสื้อแล้วตบหน้าเฮีย//  ฟื้นขึ้นมาปลอบเหมียวและจูบเหมียวก่อนสิคะ  ตอนจบแบบแฮปี้เอ็นดิ้ง  เคะเมะเค้าจะต้องจูบกันสิคะ อร๊ายยยยยยยยย! เฮียอย่าเป็นอะไรไปนะคะ  ไม่ได้นะคะ  ไม่ด้ายยยยยยย >[]<!! ฟื้นขึ้นมาก่อนนนนน  เหมียวกลัวตัวสั่น  น่าสงสารนะคะ ><  ต้องการให้เฮียปลอบ //กลัวเฮียตายนั่นแหละค่ะ//

ฟื้นนนนนนนนนนนนนนน!! >{}<

สักพักแววเสียง  ผั๊วะ!  เฮียลุกขึ้นมาตบหัวไรท์ทิ่ม โทษฐานเสียงดังน่ารำคาญ 55555

อ่อ และอีกข่าวหนึ่งสำหรับรีดๆ สาวก RonalSi  รวมเล่ม บุ๊ค แฮนเมค รุ่นพี่เฟี้ยวกับแก็งน้องเฮี้ยวสุดซ่า – Ronaldo x Messi ที่ไรท์ประกาศขายนั้น  ตอนนี้หมดแล้วนะคะ และปิดรับเรียบร้อยแล้วค่ะ  ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามและอุดหนุนนะคะ  ช่วงนี้ไปกลับม. ต้องออกตังค์เองค่ะ แม่ไปสนใจเลย  ได้เงินรีดๆ ส่งค่ารถและค่าข้าวนี่แหละค่ะ T^T 

เงินหมด ไรท์วางแผนไว้ว่าจะไปนอนเป็นลมอยู่หน้าบ้านเฮียแล้วขอตังค์เค้าค่ะ 555555  อย่างน้อยเหมียวอยู่ด้วยเหมียวต้องสงสาร 5555  //แผนชั่ว//  ฉันว่าตังค์ค่าตั๋วแก จ่ายค่าเทอมได้หลายงวดเลยนะ -_-“  บ้าจีงงงงงงงงง

และสามารถเข้ามาร่วมพูดคุยกับไรท์ได้นะคะที่เฟสของไรท์ >>แฟนฟิค ฮอลลีวู้ด<< จิ้มเลยค่ะ  แล้วเค้าไปคอมเม้นท์หรือพูดคุยกับไรท์ได้เลยนะคะ  ไม่ต้องกลัวไรท์รำคาญค่ะ  ไรท์กลัวไปมีใครคุยด้วยค่ะ 55555555  บ้าน้ำลายฝอยกระจายยยยยย 

Part หน้าจะเป็นอย่างไรต่อ บทของเฮียในคืนอันสุดแสนจะยาวนานนี้จะจบแล้วหรือไม่  ติดตามได้ใน Part หน้าค่ะ^^   และขอบคุณทุกท่านสำหรับการติดตามและการสนับสนุนค่ะ  ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกที่สุดโลยยยยยยยยยยยยยยย -3- //จุ๊บบบบ//

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund