[Fic – RonalSi] + [Part 30…END] เรื่องวุ่นวายของนายตัวดี! – Ronaldo x Messi

ฮร๊ายยยยยยยยยยยยยยย ง่อวววววววววววว  Part สุดท้ายมาแล้วค่ะ ><  มาแล้วค่ะ  ถึงจะมาช้า แต่มาชัวร์ค่ะ ฮี่ๆๆๆ  มาถึงบทสรุปและตอนจบของเรื่องกันแล้วค่ะ  บอกตามตรงค่ะ ไรท์ประทับใจมากๆ เลยค่ะ  ที่เขียนเรื่องนี้และมีรีดๆ ค่อยให้กำลังใจและติดตาม........ขอบคุณรีดสักพันครั้งก็ยังไม่พอ

หวังว่าทุกท่านคงจะพอใจไม่มากก็น้อยสำหรับฟิคเรื่องนี้นะคะ ><  และขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังจากทุกๆ ท่านค่ะ  ไม่ว่าจะเป็นคอมเม้นท์ในบล็อกก็ดี  คอมเม้นท์ในเฟสบุ๊ค หรือแชทก็ดีค่ะ  ไม่เพียงแค่กล่าวถึงเนื้อเรื่องเท่านั้น  รีดบางท่านยังให้กำลังใจในยามที่ไรท์ท้อแท้อีกด้วยค่ะ ><  ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ  ไรท์จะไม่ลืมเลยล่ะค่ะ ^^

และตอนนี้เฮียกับเหมียวรอรีดๆ กันอยู่ค่ะ  อ่านไปเรื่อยๆ ใจร่มๆ นะคะ ฮิๆๆๆ  ไปอ่านกันเลยค่าาาา  ส่วนไรท์ขอตัวไปร้องไห้ก่อนค่ะ TUT  ฮอลลลลล  จบแล้วอ่าาา  //ฟูมฟาย หาทิชชู่ไม่ทัน//

---------------------------------------------------------------------------

 

“โอ้ ลีโอ....มันชัดเจนด้วยความหมายของมันเอง”

.

.

********************************************************************

.

.

ร่างเล็กจูบตอบแต่โดยดี.......ก็นี่นั่นแหละคือสิ่งที่เจ้าตัวไม่กล้าแอบอ้างว่าร่างสูงนั้นคิดเห็นเป็นเช่นเดียวกับเค้า........และร่างสูงก็เลือกทำอย่างที่ตัวเองคิด  โรนัลโด้ดันท้ายทอยของเมสซี่ให้เข้ามาอีก แล้วลดมือทั้งสองลงไปจับที่เอวซึ่งเล็กกว่า ในขณะที่ร่างเล็กเองก็สัมผัสท้ายทอยของร่างสูงอย่างที่เค้าเคยจำได้

และนี่ไม่ใช่การจุมพิต แต่มันคือจูบแห่งความเสน่หา......ไม่รู้จบ

ทั้งสองเบียดตัวเข้าหากัน ด้วยการชักนำของร่างสูง  โรนัลโด้ดูดดึงริมฝีปากเมสซี่เบาๆ  ก่อนที่เจ้าของริมฝีปากบางจะเปิดปากออกน้อยๆ เพื่อยอมให้ลิ้นของร่างสูงได้ล่วงล่ำเข้ามาได้  และไม่รอช้าลิ้นร้อนของโรนัลโด้ก็ตรงเข้าไปกวาดต้อน  สำรวจและลากลึกถึงในโพรงปากของอีกคนหนึ่งทันที

เค้าใช้ลิ้นลากไล้ผ่านทุกส่วน  ไล่ต้อนและเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเจ้าของโพรงปากอ่อนนุ่มหอมหวานอย่างไม่ยอมความ  ซึ่งลิ้นเล็กพยายามหลีกหนีแต่ก็ต้องจนมุมทุกครั้งไป เมื่อลิ้นร้อนอันช้ำชองของร่างสูงตวัดเข้ามาเกี่ยวรูดกับลิ้นเล็กของคนถูกสำรวจ  ทั้งคู่โรมรันกันไปมา.....ราวกับว่า พวกเค้าควรทำสิ่งนี้มาตั้งนานแล้ว

...........จูบอย่างลึกล้ำและเสน่หา  ไม่ใช่เพียงแค่การสัมผัสริมฝีปากของกันและกันดังเช่นที่ผ่านๆ มา...........

โรนัลโด้ใช้ลิ้นซอกซอนลึกเข้าไปอีก  เค้าแทบจะกลืนกินริมฝีปากของอีกคนหนึ่งเข้าไปเลยด้วยซ้ำ  ร่างเล็กเป็นฝ่ายถูกปลุกปั่น เพราะร่างสูงนั้นจัดเจนมากในเรื่องนี้  ดังนั้นเมสซี่จึงทำได้เพียงแค่รับการชักนำของอีกคนหนึ่งไว้  ร่างสูงหันหน้าปรับองศาบ่อยขึ้น  และนอกจากการจูบที่ร้อนแรงแล้ว โรนัลโด้ยังบดขยี้อีกคนหนึ่งด้วยอ้อมกอดของเค้าอีกต่างหาก  ร่างสูงแกร่งดันปากตัวเองเข้าไปอีกราวกับการลิ้มรสนี้ ช่างหอมหวานอย่างไม่รู้หาย..........

ทั้งสองคนจูบกัน  ไร้ช่องว่างใดๆ ขวางกัน..........เบื้องหน้าพวกเค้าคือ ภาพเมืองอันสวยงามซึ่งกว้างไกลภายใต้รูปปั้นที่อยู่สูงขึ้นไป  ซึ่งเบื้องหลังนั้นคือทะเลสีครามอันไร้ขอบเขตทอดตัวโอบล้อมชายฝั่งไว้  และด้วยท้องฟ้าที่งดงามยิ่งกว่าถูกฉาบไปด้วยสีชมพูปลั่งตัดขอบสีส้มแห่งดวงอาทิตย์

ร่างสูงไม่เคยเจอจูบที่แสนหวานขนาดนี้มาก่อน  แม้ว่าร่างเล็กจะดูหมดแรงสู้กับเค้าแล้วก็ตาม แต่เค้าก็ยังคงระดมจูบและลากไล้ต่อไปอย่างไม่ยอมหยุด  โรนัลโด้ไม่เคยเจอคนที่อ่อนเดียงสาอย่างนี้มาก่อนเลย  ทุกครั้งที่เค้าสัมผัสโดนตัวของเมสซี่อีกฝ่ายหนึ่งจะตัวสั่นและดวงตาไหวระริกด้วยความประหม่า  เป็นท่าทีไม่ประสาที่ดูอ่อนต่อโลกแต่ทว่าก็น่าหลงใหลในตัวตนของร่างเล็กยิ่งนัก

โรนัลโด้ป้อนจูบต่อไป เป็นเหตุให้มีน้ำใสๆ ไหลออกมาจากมุมปากของร่างเล็ก  และเค้าดูดกลืนเอาน้ำหวานนั้นเข้าไปจนหมดสิ้น  โรนัลโด้เลื่อนมือขึ้นมาสอดไปที่กลุ่มผมนุ่มมือของเมสซี่ในขณะที่ร่างเล็กเองก็เริ่มหมดลมหายใจแล้ว  คนโดนจูบจึงขยำเสื้อนอกของร่างสูงแล้วกระตุกเบาๆ

โรนัลโด้จึงต้องผละจูบออกมาอย่างนึกเสียดาย  เค้าอ้อยอิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยอมออกไปแต่โดยดี........น้ำใสๆ ยืดออกมาจากปากของทั้งสองฝ่าย

พวกเค้าปากบวมเจ่อ และหอบหายใจอยู่บนอกของกันและกัน  โรนัลโด้โน้มหน้าผากลงมาทับกับหน้าผากของคนที่หายใจไม่ทัน  เค้าหอบนิดๆ ก่อนจะเผยรอยยิ้มขณะพูดออกไป

“ทีนี้....คุณอยากให้ผมพูดต่ออีกไหม”

เมสซี่หน้าแดงและหมดแรงแล้ว  เค้าพิงตัวในอ้อมกอดของร่างสูงแล้วซบหน้าลงบนอกของอีกคน  ไม่ตอบโรนัลโด้เพราะหน้าชาเห่อ

“ถ้าผมพูด คุณจะเหนื่อยกว่านี้อีก”

โรนัลโด้เอ่ยแค่นั้น ก่อนจะจับร่างเล็กจูบอีกรอบ และอีกรอบ  ในขณะที่ท้องฟ้าสว่างกระจ่างเป็นสีขาวบริสุทธิ์........

วันนี้พวกเค้าจะลงเขาไปด้วยกัน และพูดถึงเรื่องราวของกันและกันจนหลายๆ คนจะต้องแปลกใจไปเลยล่ะ.............

กับช่วงเวลาเพียงแค่คืนเดียวของพวกเค้า

..............ช่วงเวลาเพียงแค่คืนเดียว

อันแสนสำคัญ............

.

.

.

.

THE END.

.

.

.

.

ไรท์เคยบอกรีดว่า เรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความจริง ที่เกิดขึ้นนี่เพราะไรท์ฟินล้วนๆ ใช่ไหมค่ะ  งั้นเราไปหลุดโลกกันอีกหน่อยล่ะกันค่ะ.............

.

.

.

***********************************************************************

ขบวนรถขนนักโทษที่ตำรวจริโอขอยืมมาใช้เป็นการพิเศษวิ่งขลุกขลักไปมาบนทางถนนคอนกรีตที่ไม่ค่อยจะดีนัก ก่อนจะโค้งหักศอกขึ้นไปยังถนนใหญ่ซึ่งรถราเบาบางเป็นพิเศษ

ภายในรถหุ้มตะแกรงคันสีดำมะเมื่อมเต็มไปด้วยผู้ก่อการร้ายที่บุกโรงแรมหรูชื่อดังแห่งเมืองริโออย่างอุกอาจและไร้หัวคิด  ชายฉกรรจ์สิบกว่าคนถูกใส่กุญแจมือแน่นหนากองสุมรวมกันแน่นคันรถ  และทุกครั้งที่รถกระแทกกับทางที่ไม่ได้รับการพัฒนานั้น  เหล่าว่าที่นักโทษทั้งหลายก็หัวโขกกันไปมาราวกับตุ๊กตาเก่าๆ

ใช่  เพราะส่วนมากยังอยู่ในสภาพสลบสไลกันอยู่นั่นเอง..............

กรมตำรวจของริโอห่างไปไม่มากนัก  ใกล้ถึงแล้วเป็นเวลาเดียวกับที่หนึ่งในนักโทษบนรถฟื้นขึ้นมาพอดี  ชายคนนั้นทำตาสะลึมสะลือและสะบัดหัวไปมา ก่อนจะหันไปเจอเพื่อนที่มีสภาพไม่ต่างกันนัก จึงใช้เท้าที่ยังเป็นอิสระอยู่เตะเข้าไปที่หน้าขาของเพื่อนเต็มๆ

“โอ๊ย! อะไรของแกว่ะ!” ชายที่โดนเตะไปเสียเต็มรักเอ็ดอย่างหัวเสีย  แต่อีกคนหนึ่งหัวเสียยิ่งกว่า เค้าโวยวายใส่หน้าเพื่อนอย่างกินเลือดกินเนื้อ

“ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไป! ไม่เคยฟังกันบ้าง  แล้วเป็นไงเห็นไหม....เราลงไปนอนกองกับพื้นแถมตื่นขึ้นมายังเป็นอย่างงี้อีก เป็นเพราะแกคนเดียวแท้ๆ เลยเลโซ”

“อ้าว  ว่ากันอย่างงี้ได้ไงวะ  แกก็พุ่งตามหลังกันมาติดๆ ไม่ใช่เหรอซานโตส” คนที่อยู่ๆ ก็ถูกโบ้ยความผิดยืดตัวขึ้นเพราะเริ่มมีน้ำโห

“ก็ไอ้คนที่แกเห็นว่ามันไม่สำคัญนั่นไงที่ฉันบอกว่าอย่าประมาทน่ะ”

“ห๊ะ....อะไร  แกหมายถึงไอ้คนที่ชื่อ โรนัลโด้อะไรนั่นน่ะเหรอ?” ทีนี้คนโดนเตะเริ่มคลายอารมณ์หงุดหงิดลงแล้วเปลี่ยนมาเป็นอาการไม่เข้าใจแทน..........ไอ้เพื่อนคนนี้มันเกิดสมองกลับอะไรขึ้นมาอีก

ซานโตสทำหน้าเหมือนเจอทอง “ก็เออน่ะสิว่ะ! ข้าบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเข้าไปใกล้มัน...อย่าเข้าไปใกล้มัน  มันน่ะตัวอันตรายของแท้เลย” ซานโตสทำตาโตเหมือนเจอห่านทองคำ  เลโซยกปากหนาเตอะของตัวเองขึ้นมาแล้วขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

“แกพูดยังกะจะโยนความผิดให้ฉันคนเดียวงั้นแหละ.....แกรู้ล่วงหน้ารึไงว่าเราไม่ควรไปยุ่งกับมันน่ะ”

“โอ๊ย ไอ้ไง่!” ซานโตสคำราม  เลโซผงะเพราะเพื่อนจอมบื้อไม่เคยทำพฤติกรรมแบบนี้ใส่เค้ามาก่อนเลย  บนรถมีแค่เค้าสองคนที่ได้สติและตื้นอยู่  ส่วนผู้คุมก็นั่งอยู่บนตอนหน้าของรถซึ่งมีผนังโลหะหนาๆ กั้นอยู่จึงไม่ได้ยินเสียงที่พวกเค้าพูดกัน

ซานโตสกระชากคอเสื้อเลโซทั้งๆ ที่ยังใส่กุญแจมือ “แกจำไม่ได้รึไง  งานที่เราบุกไปกองกำกับการตำรวจเพื่อไปชิงเอกสารสำคัญทางการเงินไปให้กับพวกชีคน่ะ.....ตอนนั้นที่นั่นมันมีอะไรที่สำคัญกว่านั้น”

ซานโตสเปลี่ยนระดับเสียงมาเป็นกระซิบกระซาบผ่านไรฟัน  เลโซพยายามนึกตาม  แต่ก็จำได้แค่ว่าวันนั้นเค้าเอาแต่ไล่ต้อนตำรวจสาวๆ ที่ฟาดปืนใส่เค้า

“ทางการปาตาโกเนียหรือ...หรือประเทศบ้าอะไรสักอย่างก็ตามเหอะ ฉันไม่แน่ใจ......พวกนั้นมีเอกสารสำคัญทางรัฐบาลที่ต้องส่งไปกรมราชลับของ D.C.  มันจ่าหน้าว่าอย่างนั้น แต่ต้องหยุดเพื่อพักของที่ประเทศของเรา  มันเป็นซองเอกสารปึกหนึ่งที่ดูไม่สำคัญเลยถ้ามันไม่ว่างอยู่บนโต๊ะของผู้ว่าการตำรวจ.....” ซานโตสมองซ้ายขวาดูว่าคนอื่นๆ ตื่นมาหรือยัง

“......และดูเหมือนเพิ่งเอาออกมาจากเชฟเพื่อเตรียมการส่งต่อไปยังปลายทาง” เค้ากระซิบชัดถ้อยชัดคำ

“เซฟในห้องของผู้ว่าการงั้นเหรอ!?  มันต้องสำคัญไม่ใช่เล่นเลยนะนั่น” เลโซถึงแม้จะตามไม่ทัน  แต่เค้าก็ประเมินค่าได้ว่ามันสำคัญมากแค่ไหนเมื่ออยู่ในส่วนนั้นของกองกำกับการ......แต่ดูท่าตอนนี้เค้าคงจะเป็นคนหัวช้าแทนซานโตสไปเสียแล้ว  เลโซเอียงคอ

“แล้วมันเกี่ยวยังไงกันกะไอ้หมอนั่นว่ะ  ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี”

“ก็มันเป็นเอกสารของหมอนั่นไง!” ซานโตสพูดแล้วทำตาโตราวกับจะบอกว่าเลโซควรให้ความสำคัญกับคำเตือนของเค้าตั้งแต่แรกแล้ว  ชายบราซิลถูกใส่กุญแจมือดึงคอเสื้อเพื่อนแรงอีก  เหงื่อกาฬผุดมาตามขมับของเค้าในขณะที่พูดไล่รายละเอียด

 “คริสเตียนโน่   โรนัลโด้  สถานะปัจจุบัน : ลาออกจากงานรัฐบาล .....ใช่ ย้ำโว้ย  งานรัฐบาล!  ไอ้หมอนั่นมันทำงานลับให้รัฐบาลสหรัฐไง  เป็นซะยิ่งกว่า CIA ซะอีก  หน้าซองมันเขียนว่า ‘เอกสารต้นฉบับ ไม่มีการทำแทบดำ’ นั่นหมายความว่าประวัติของหมอนั่นที่ D.C. ต้องมีการทำแทบดำปกปิดรายละเอียดเกือบทั้งหมดในระหว่างการทำงานแน่ๆ เลย........แต่ตอนนี้หมอนั่นออกแล้ว  ฉันไม่รู้เว้ย! ว่ามันออกทำไม  แต่ดูแล้วมันคงจะหาตัวจับยาก  หัวข้อภารกิจมันของยาวเป็นหางว่าว”

ซานโตสพูดจนน้ำลายกระเฉาะ  กลืนลงไปอีกแล้วพูดต่อ “แกรู้ไหม ว่าไอ้หมอนี่แหละที่โค่นล้มรัฐบาลราส ดาสฮาน ปลดแอกคนที่อยู่ภายใต้การปกครอง จนพวกเราขาดรายได้ขายอาวุธไปตอนนั้นน่ะ”

“อะไร! จริงเหรอวะ.....แกแน่ใจได้ไง  มันเป็นนักฟุตบอลนะโว้ย” เลโซทำหน้าอึ้ง  แต่ก็ยังคงกังขาไม่เชื่อในคำให้การของเพื่อนที่เหงื่อแตกพลั่กๆ

“แน่สิโว้ยย! ก็มันมีรูปไอ้หมอนี่แนบอยู่ในเอกสารเยอะแยะเต็มไปหมด  มีรูปตอนมันเตะบอลด้วย  ดูเหมือนแม้ว่าจะออกมาแล้ว แต่รัฐบาลก็ยังตามดูอยู่เพราะไอ้หมอนี่น่ะมันเป็นตัวอันตราย  พวกรัฐบาลที่เป็นพันธมิตรกับสหรัฐก็ขอยืมตัวหมอนี่ไว่วานให้ไปทำงานลับๆ อยู่บ่อยๆ ......เรื่องของมันมีเยอะเกินจนข้าอ่านไม่ไหว แต่จำหน้ามันได้ขึ้นใจเลยล่ะ”

“แกมั่วแล้ว จำผิดคนรึเปล่า” เลโซพูด ต่อมาโดนตบหัว

“ผิดบ้าอะไร  ชุดทีมชาติโปรตุเกตุ กับ เรอัล  มาด์ดริก เบอร์เจ็ดนี่นะ! ถึงข้าจะไม่ได้เอามา แต่อ่านแค่แวบเดียวก็ขึ้นใจแล้วโว้ยย”

เสียงเอะอะของสองคนเพื่อนซี้ ทำให้โจรสังกัดเดียวกันที่อยู่ข้างๆ ตื่นขึ้นมาพอดี  คนเหล่านั้นตื่นได้สักพักหนึ่งแล้ว แต่ยังคงมึนหัวอยู่เพราะโดนตำรวจรมควัน  แต่แล้วชื่อชุดทีมชาติและหมายเลขก็ทำให้คนที่นั่งเงียบอยู่นานถึงกับโพลงขึ้นด้วยความไม่พอใจทันที

“ไอ้โปรตุเกตุเบอร์เจ็ด....ไอ้เจ็ทโด้นั่นน่ะเหรอ!”

ซานโตสกับเลโซตกใจ  แต่ก็เอ่ยกลับไปให้หายข้อข้องใจ

“ใช่....มอโตร่าแกมีอะไร”

แต่คนโดนตอบกระฟึดกระฟัด “เอาอีกแล้ว! อย่าเรียกชื่อแม่! ข้าบอกกี่ทีแล้วว่าอย่าเรียกชื่อแม่....ไอ้พวก*!@#$%^&**((((_*%$...” คนที่ยืมชื่อแม่มาใช้ก็ด่าทอคำหยาบคายพรั่งพรูออกมาจนคนข้างๆ ตกใจในการด่าอันสละสลวยของฝ่ายนั้น

“ไอ้หยาบคาย” ซานโตสถอยห่าง(ดูเหมือนนอกจากลำดับความเป็นลูกพี่ลูกน้องแล้ว ซ่องมาเฟียนี้ยังจัดจำแนกกันด้วยลักษณะของคำพูดอีกด้วย)  แต่คนที่โดนด่าแม่บ่อยๆ กลับไม่สนใจแล้ววกกลับมาพูดเรื่องเดิมต่อ

“แล้วทำไม ถ้ามันเก่งอย่างที่แกว่า โค่นล้มรัฐบาลได้จริง แล้วทำไมจะต้องวิ่งหนีพวกข้าไปกับเพื่อนของมันด้วยล่ะว่ะ”

“อ๋อ เพื่อนของมัน....เป้าหมายที่หัวหน้าให้เราไปจับใช่ไหม?” เลโซออกความคิดเห็น 

“ใช่ ใช่ๆๆ คนนั้นล่ะ.....นี่มอโตร่าแกหัดใช้หัวคิดบางสิ ถ้าคนมันอยากจะล้างมือ ปกปิดไม่ให้คนอื่นรู้ถึงภูมิหลังของตัวเองแล้วมันจะแสดงอาการบอกคนอื่นเค้าไปทำไมว่าเมื่อก่อนมันเคยทำอาชีพอะไรมาน่ะ ฉันขอถามหน่อยซิ......โอ๊ย!”

“บอกแล้วว่าอย่าเรียกแม่!”

ซานโตสหัวโยก  และพวกเค้าก็เริ่มทะเลาะกันบนรถขนผู้ต้องหาคดีอุกฉกรรจ์ที่สุดในรอบปีแห่งริโอ  รถเริ่มโคลงตัวแรงขึ้นเนื่องจากพวกที่ฟื้นขึ้นมา ร่วมตะลุมบอลกันด้วยทั้งคัน   และข้อมูลลับของคนที่เป็นความลับก็ไม่มีใครพูดถึงอีกเลย............. 

ไม่มีใครรู้นอกจากทางการของหน่วยงานลับสหรัฐและนานาชาติ  และมาเฟียต็อกต๋อยระดับล่างเจ็ดแปดคนซึ่งยื้อหยุดกระชากหน้าของกันและกันอยู่

เป็นไปได้ไหมที่เรื่องนั้นจะเป็นจริง  และคนๆ นั้นก็ยังคงเก็บเงียบเรื่องของตัวเองอยู่ เพียงเพราะเค้าอยากลืมสิ่งที่ตัวเองเคยเป็น    ลืม....ว่าตัวตนที่แท้จริงของตัวเองนั้นเคยเป็นใครหรืออะไรมาก่อน

แล้วคุณล่ะ  เชื่อหรือเปล่า

เชื่อไหม  ว่าชายที่ใส่ชุดกัปตันทีมชาติโปรุเกตุเบอร์เจ็ดที่เพิ่งจะเป็นคนใกล้ชิดกับกัปตันทีมอาร์เจนติน่าในชุดเบอร์สิบนั้น จะเป็นคนๆ เดียวกันกับที่ได้กล่าวไปเมื่อครู่นี้

...........คุณล่ะ เชื่อหรือเปล่า..........

.

.

.

[จบเห๊อะ!!]

--------------------------------------------------------------------------------------------

อร๊ายยยยยย! >{}<  จบแล้วค่ะจบแล้ววววววว //ว. ล้านตัว  จะพิมพ์ก็เกรงใจรีดค่ะ 555//  ไรท์ขอร้องไห้ก่อนนะคะ TWT  จบแล้วอ่าจบแล้วววว  นี่ไรท์ลงเรื่องนี้มากี่เดือนคะเนี่ย  มีกิจกรรมดีๆ และมีรีดดีๆ ที่น่ารักเพิ่มขึ้นมาอีกกี่คนกันนนน  ฟิคเรื่องนี้สร้างความทรงจำอันมีค่าให้กับไรท์จริงๆ เลยค่ะ

รีดบอก....อย่าเพิ่งดราม่าไรท์  อิช่วงสุดท้ายนี่มันอัลไลลลลลล!? ตอบม๊าาาา >[]<

555555555555  ไรท์เองก็ด่าตัวเองเหมือนกันค่ะ  นี่เอ็งคิดจะทำอะไรเนี่ย  คิดจะพิมพ์อะไรไปก็พิมพ์ได้อย่างนั้นหรือ?  อร๊ายยยยย  กรี๊ดดดดดดด! >{}<  เฮีย...ฮะ เฮีย....//หายใจไม่ทัน//  เฮียเป็นสายลับค่ะ!  หน่วยงานพิเศษของรัฐบาลสหรัฐและนานาชาติ! >{}<  โอ้  เฮียขาาา  สุดยอดค่ะ! ><

โม้เป็นคู้เป็นแควมากเลยค่ะ  5555  Ray – Aund บ้าไปแล้ววววว  เขียนไรเนี่ยยย เฮียเค้าเป็นนักฟุตบอลและนายแบบ(?)แท้ๆ อยู่ก็ดีแล้ว  แต่ว่าไรท์ได้ดูหนังเรื่องหนึ่งค่ะ และก็กลับมาเปิดดูรูปเฮียกะเหมียวในคอม  แล้วไรท์ก็พบว่าตัวเองไม่สามารถละสายตาไปจากเฮียที่ทำหน้าตาจริงจังมีเสน่ห์นั้นได้เลยค่ะ  เฮียแบบ......ไม่น่าเกิดมาเป็นแค่นักฟุตบอลนะคะ  น่าจะเป็นอย่างอื่นที่ร่างกายเฮียได้ใช้งานด้วย(แน่ล่ะ  เป็นแฟนเหมียวล่ะอย่างหนึ่ง ชัวร์ๆ 555555) ไรท์ก็เลยเขียนพล็อตลงกระดาษแบบมือสั่นๆ เลยค่ะ //ไม่กล้าพิมพ์ใส่โน็ตในคอมไว้ค่ะ  เพราะมันเยอะเหลือเกิน  เป็นการกดดันตัวเองทางอ้อมด้วย -*-//

กระดาษแผ่นนั้นยังอยู่เลยค่ะ  ไรท์ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการเขียน  สมองมันไบร์ทมากเลยค่ะตอนนั้น  บรรเจิดมากก  และบ้าบอมากเลยค่ะ  ลิงโลดเสียจนเฮียเราได้กลายเป็นเจ้าหนาที่สุดคาดคิดไปเลย 5555555  อันที่จริงเฮียเค้าเก่งเว่อร์แบบมีมาดนะคะ  แต่เค้าแอ๊บอยู่ค่ะ เลยไม่ค่อยจัดเต็มเท่าไร //โถ  นี่ขนาดแอ๊บ//   มักจะทำอะไรๆ ให้ดูเหมือนเรื่องบังเอิญมากกว่าค่ะ  พยายามปิดเหมียวเต็มที่  แต่ก็โถ อนิจจา  เหมียวน้อยๆ ไม่รู้อะไรเลยค่ะ TUT  ไม่ต้องลำบากปิดก็ได้นะคะเฮียย 555555  //เหมียวไม่รู้เหมียวมุ้งมิ้งค่ะ 555//

ฮาาาา  ก็จบไปแล้วค่ะสำหรับ Fic – Ronaldo x Messi ที่กินเวลาและมีเนื้อหายาวนานที่สุดเรื่องแรกของไรท์  และสร้างความประทับใจให้ไรท์อย่างยิ่งยวดมากมายจริงๆ ค่ะ  และรีดๆ ก็เช่นกันค่ะ  เรื่องทั้งหลายทั้งแหล่นี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย  ถ้าไม่มีรีดๆ ค่ะ  รีดทุกท่านคอยกระตุ้นเตือนให้ไรท์รู้ว่ายังคงมีคนรออ่านฟิคเรื่องนั้นเรื่องนี้อยู่ค่ะ  เพียงแค่การคอมเม้นท์ในเฟสบุ๊คเล็กๆ น้อยๆ ก็ทำให้ไรท์รับรู้ได้แล้วค่ะว่า  มีรีดๆ รออ่านกันอยู่ และนั่นเป็นแรงผลักดันที่สำคัญของไรท์ค่ะ  เข้าเฟสไป ทักไรท์ได้  เม้นท์ไรท์ได้นะคะ  ไรท์ไม่กัดค่ะ  อยากมากกกก 55555 รีดไม่ต้องเขินนะคะ ^^

รักรีดทุกท่านมากเลยค่ะ //โอบกอด//  เราจะรักเฮียกับเหมียวไปด้วยกัน  และฟินไปด้วยกันตลอดไปนะคะ >///<  //ชูนิ้วก้อย//  และสำหรับจะมีอะไรต่อไปจากนี้หรือไม่ ก็ต้องติดตามค่ะ  รีดอยากทราบกันต่อไหมคะ?  555555  คะยั้นคะยอค่ะ  ไรท์ชอบบบบบบบ 55555 //เป็นคนพิกลนัก// 

อุ๊ย  รุ่นพี่เฟี้ยวเล่ม 2 เค้ามีข่าวว่าจะเปิด Word ด้วยล่ะค่ะ  มีข่าวมานะคะ  มีข่าวมา 555555  เล่ม 1 ตอบรับดีมากเลยค่ะ  และเล่ม 2 ก็อยากจะออกมาให้รีดๆ ได้ติดตามความอลเวงที่อบอวลอยู่รอบๆ ความรักของเฮียกับเหมียวต่อไปค่ะ  ขอกำลังใจกันหน่อยนะคะ >///<  //ซึ่งๆ หน้าเลยค่ะ 555//

นี่เฟสไรท์ค่ะ  >>แฟนฟิค ฮอลลีวู้ด<<  จิ้มๆ เลยค่ะ เอาไว้ติดตามข่าวสารต่างๆ ของฟิคไรท์นะคะ  //ถึงแม้บางครั้งไรท์จะไร้สาระก็ตามค่ะ -*- 555 //

รักรีดทุกท่านมากๆ เลยนะคะ  ขอบคุณจากหัวใจที่ไรท์มีเลยล่ะค่ะ  //จูบ// แล้วพบกันในเรื่องหน้านะค้าาาาา ><  //โบกมือรัวๆ//  ขอบคุณทุกท่านมากๆ เลยค่ะ...สวัสดีค่ะ

--- RonalSi จะอยู่ในหัวใจของเราไปตลอดกาล ---

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund