[SF - Kingsman] + [Part 1] Just One Night – Harry x Eggsy

ง่าวววววววววววววว >3<  Fandom คู่ใหม่อ่า Fandom คู่ใหม่ค่ะ >,.<  แบบว่าชอบหนังเรื่องนี้มากเลยค่ะ  เอ็กซี่วิ่งตามลุง  เอ็กซี่มาหาลุง  และเอ็กซี่เป็นของลุง  อร้ายยยยยยย !! >{}< //เป็นเอามาก -..- //  เงิบ อันที่จริงไรท์เขียนเรื่องนี้เสร็จได้สักพักแล้วค่ะ แต่ว่าติดนู่นติดติดนี่ และอ่านทวนเรื่องนี้แก้ไขอะไรอีกเล็กน้อยค่ะ  เลยค่อนข้างล่าช้า  แต่ที่ช้าสุดคือหาฤกษ์นี่ล่ะค่ะ //ได้ข่าวว่าแกอยากจะลงเมื่อไรก็ลงไม่ใช่เหรอ//

อ๊ากกกกก  ในหนังนี่ลุงแฮร์รี่ก็เอาใจไรท์ไปตั้งแต่เค้าล็อคประตูหลังจาก “กริยาส่อสกุล” แล้วค่ะ  อร้ายยยยยย  ไรท์อึ้งอ่ะ  เอ็กซี่ก็อึ้งด้วย อิๆ >< เอ็กซี่นี่เด็กน้อยมาก  ชอบตอนเค้าขโมยรถแล้วทำหน้าลิงโลดเหมือนเจอเสือดาวโผล่ออกมาจากหมวกนักมายากล ฮาาาาา  หน้าซุกซนได้อีกค่ะ ><

แต่ตัวจริงของเอ็กซี่  คือ Taron   Egerton มันน่าตบมากเลยค่ะ  ตอนไปโปรโมทหนัง Kingsman กะลุงโคลิน (แฮร์รี่)  แล้วเสนอหน้า(ตัว)เข้าหาลุงมากเลยค่ะ >< 5555 แบบว่า โหยยย ทารอนนนนน.....ระวังโดนพี่สาวไรท์จับตบนะคะ 5555 พี่แคร์ใจเย็นค่ะ //ล็อคตัวจากด้านหลัง//  555 มีนอกเรื่อง  บ้าได้อีก -_-^ //แต่พี่แคร์พูดจริงนะเออ ถ้าทารอนมาเมืองไทยเมื่อไร พี่แคร์จะไปตบ โทษฐานอ่อยลุงมากเกินไป 555//

//สักพักโดนร่มเสียบ// อุก อั๊ก!  รู้สึกเหมือนโดนเกลียดเข้าให้แล้ว  ไปอ่านกันเลยดีกว่าค่ะ  ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันไหมนะเออ ^^

**คำเตือน นี่อาจเป็นการสปอยล์อย่างรุนแรงแต่ไม่มากเท่าไร  หากท่านใดประสงค์อยากจะรอดูแผ่นที่ออกมาวางขายตามเซเว่น แล้วไม่อยากให้เสียอรรถรส เราขอแนะนำให้ปิดซะ  แต่หากท่านใดอยากลิ้มรสความเป็น Kingsman ฉบับ YAOI ก็ขอให้ท่านได้เสพสูทกันจนอิ่มหนำสำราญไปเลยค่ะ**

-----------------------------------------------------------------------------------------------

“เอ็กซี่  ร็อกซี่...เธอสองคนทำดีมาก”

“หนึ่งในพวกเธอจะได้เป็น Kingman.......แต่ก่อนอื่นพวกเธอมีเวลา 24 ชั่วโมง.....”

.

.

******************************************************************

.

.

“ผมทำดีใช่ม้า?” เอ็กซี่อ้าเสื้อที่เค้าซุกมือไว้ข้างในออกอย่างภูมิใจ ในขณะที่กำลังเดินตามชายใส่ชุดสูทที่ทำให้ชีวิตเค้าเปลี่ยนไป

แต่ชายคนที่ถูกถามด้วยเสียงแจ่มใสกลายๆ ดีใจของเด็กหนุ่มไม่ว่ากระไรเพียงแค่เดินต่อไปเรื่อยๆ ตามทางที่เค้าคุ้นเคยเพียงเท่านั้น  อันที่จริงคำตอบของคำถามนั้นเค้าเลือกที่จะเก็บไว้ในใจ.......ตลอดเวลาที่ผ่านมาในชีวิตของเค้า ทำให้รู้ว่าการพูดน้อยก็ไม่ได้สร้างความเสียหายอะไรนัก

เอ็กซี่มองตามหลังคนที่ตนเองเพิ่งถามไป  แล้วก็ต้องยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยอย่างรอคอยคำตอบ และเค้าก็พบว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลกหากแฮร์รี่เลือกที่จะไม่ตอบหนึ่งในคำถามมากมายของเค้า  แต่เอ็กซี่ก็ยังคงพยายามสาวเท้าให้เร็วเท่าคนที่เดินนำเค้าไป  จนในที่สุดเด็กหนุ่มก็ดีดตัวออกจากจุดยืนเก่าแล้วไปยืนเทียบข้างกับคนนำทาง

“แล้ว.....เราจะใช้เวลา 24 ชั่วโมงนี้ของผมที่ไหนล่ะ?” เด็กหนุ่มที่แต่งตัวบ่งบอกถึงวัยของตัวเองอย่างเห็นได้ชัดหยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อมาถึงทางที่เค้าเริ่มจะจำได้  และเป็นครั้งแรกที่แฮร์รี่ตอบคำถามของเค้าตั้งแต่เค้าเริ่มพูดไม่หยุด

“บ้านของฉัน”

“เยี่ยมไปเลย!......เอาดิ  อย่างน้อยก็ดีกว่าบ้านของผมเป็นไหนๆ อยู่แล้ว” เอ็กซี่ยิ้มแย้มก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งรุดหน้าไปที่ประตูหน้าบ้านก่อนอย่างตื่นเต้นไม่ต่างอะไรไปจากเด็กๆ เลย

หลังจากที่เจ้าของบ้านไขกุญแจเปิดให้แขกสุดใจร้อนเข้าไปแล้ว  เอ็กซี่ก็มองสำรวจไปทั่วตัวบ้านดั่งเช่นครั้งแรกที่เค้าเข้ามา ใบหน้าของเด็กหนุ่มดูมองหาความสนุกอยู่ตลอดเวลา  แต่พอสบตาเข้ากับกรอบแว่นเลื่อมแสงของแฮร์รี่แล้วเค้าก็ถึงกับต้องซ่อนแววตาสนุกสนานนั้นลง  ดวงตากลมโตหลุบต่ำพร้อมทั้งกุมมือไว้ด้านหน้าอย่างสงบเนื้อสงบตัว  แล้วห่อตัวน้อยๆ

................แม้จะซุกซนเพียงใดแต่เอ็กซี่ก็ให้เกียตริแฮร์รี่ตลอดเสมอ.............

“บ้านฉันไม่ใช่สวนสนุกเอ็กซี่ เลิกมองหาที่เกาะแกะได้แล้ว” และดูท่าชายที่อายุมากกว่าก็ไม่ได้ตำหนิเด็กหนุ่มแต่อย่างใด  ติดจะเอ็นดูเสียด้วยซ้ำ...........แฮร์รี่ชอบที่จะสอนเอ็กซี่เสมอ

“เธอดูแตกต่างจากพ่อของเธอในส่วนนี้นะ” แฮร์รี่ว่า  แต่เอ็กซี่หน้าบูด

“ก็แหงอยู่แล้ว  ผมไม่ใช่พ่อนี่” ว่าพลางยักไหล่แล้วทำหน้าเซ็งๆ ผิดจากตอนแรก “เค้าคงจะเคยมาที่นี่เหมือนผมใช่ไหมฮะ” เอ็กซี่ไหวไหล่อีก  แต่แฮร์รี่ที่ถอดเสื้อนอกออกหันกลับมามองเค้า  เห็นดวงตากลมโตที่กลับมาฉายแววสุใสอีกครั้งอย่างที่เคยเป็น

“ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าลีเคยมาที่นี่” แฮร์รี่ถอดเสื้อนอกออก  แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เค้าดูเหมือน CEO บริษัทน้อยลงเลย  และเอ็กซี่เลิกคิ้วใส่เค้าหลังจากที่แฮร์รี่เอ่ยจบ

“พ่อของเธอก็มาถึงจุดนี้.....จุดเดียวกับเธอ” เค้าพูดก่อนที่จะเดินไปอีกฝั่งหนึ่งเปิดขวดวิสกี้แล้วรินใส่แก้วเพียงน้อยนิดตามสูตร  หันกลับมาแล้วเห็นเอ็กซี่มองเค้า  แฮร์รี่ส่ายหน้า “ไม่  เธอดื่มไม่ได้......เธอยังเด็กไปเอ็กซี่  ไม่ควรดื่ม” ชายร่างสูงที่ยังคงแข็งแรงอย่างเหลือเชื่อพูดเสียงเด็ดขาด แต่ทว่าน้ำเสียงแฝงไปด้วยความเป็นห่วง ก่อนชายร่างสูงจะหันกลับไปปิดขวดวิสกี้ที่เปิดคาเอาไว้

เด็กหนุ่มที่หน้าตาดูสดใสน้อยลงขยับไปนั่งเก้าอี้ด้านข้างอย่างเงียบเชียบ  เอ็กซี่ทิ้งน้ำหนังลงไปบนพื้นเบาะที่นุ่มๆ นั้น  นั่งมองแผ่นหลังภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวเนื้อดีของเจ้าของบ้านที่กำลังคิดบางสิ่งในใจ

................จะว่าฟุ้งซ่านก็ได้  แต่แค่ตอนนี้แฮร์รี่กำลังหวั่นถึงเด็กคนนี้ว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยเดิมเหมือนพ่อของเค้ารึเปล่าก็เท่านั้น  เอ็กซี่เด็กเกินไป  อายุน้อยกว่าพ่อของเจ้าตัวในตอนที่สอบสัมภาษณ์เป็น Kingsman ซะอีก  และการตายอย่างปัจจุบันทันด่วนของลีก็ด้วย  ความผิดพลาดของแฮร์รี่ทำให้ลีจากไปและเอ็กซี่ก็ต้องกำพร้าพ่อ 

แฮร์รี่ไม่รู้ว่าเอ็กซี่โกรธหรือเปล่าในเรื่องนี้และไม่อยากให้เอ็กซี่เป็นเหมือนพ่อของเค้า  แต่เหนือสิ่งอื่นใดแฮร์รี่เอาแต่พูดถึงลีโดยที่ไม่รู้ตัวเลย เพียงเพราะต้องการเตือนใจตัวเองว่าต้องดูแลเอ็กซี่ให้ดีที่สุดเท่าที่เค้าจะทำได้ และอย่าให้มีจุดจบเหมือนคนที่จากไปในการทดสอบสุดท้ายที่ผ่านมาได้

แฮร์รี่ปิดฝาขวดเหล้าอยู่นานแล้วไม่ยอมหันกลับมาพูดกับเด็กหนุ่มสักที  เอ็กซี่ที่นั่งทำหน้ายู่และหมดความซุกซนไปแล้วในที่สุด ก็ยืดตัวตรงพร้อมกับอ้าปากเหมือนกำลังจะพูดบางอย่าง

“ก่อนหมด 24 ชั่วโมงของเธอ  ฉันจะสอนอะไรให้อีกเล็กๆ น้อยๆ ” แต่แล้วเสียงของคนที่ดูจะสงบเงียบที่สุดก็เอ่ยขึ้นมาซะก่อน  แฮร์รี่ค่อยๆ หันมา

“อะไรล่ะ?” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้น  พลันดวงตาของเอ็กซี่ก็ฉายแววเปล่งประกายขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเค้ากำลังจะเจอเรื่องน่าตื่นเต้น.............ใช่  ไม่ว่าจะเป็นอะไรแล้วสำหรับเค้า แฮร์รี่จะทำให้มันน่าตื่นเต้นขึ้นมาได้เสมอ

“ยังก่อน  รอพรุ่งนี้” แฮร์รี่ว่าพลางชี้นิ้วในมือข้างที่ถือแก้วใส่เค้า  เอ็กซี่ลดเปลือกตา  ความสนุกถูกกระชากกลับไปโดยปริยาย

 เค้าแอบคิดในใจ........โด่

“แล้ววันนี้ผลงานผมเป็นยังไงบ้างในความคิดของคุณ  ผมทำดีไหม?” จู่ๆ เด็กหนุ่มก็หวนนึกขึ้นได้ว่าแฮร์รี่ยังไม่ได้ตอบคำถามที่เค้าอยากรู้มากที่สุดเลย  เอ็กซี่ถามออกไปพลางสองมือก็จับขอบเก้าอี้ตรงหว่างขา  ยืดอกขึ้นอย่างเชิดชูและยิ้มแป้น

แต่แฮร์รี่กลับชะงักเหมือนโดนดึงไว้  ก่อนจะตอบกลับไปเรียบๆ ราวกับมีอะไรบ้างอย่าสะกิดใจเค้า “พ่อของเธอจะต้องภูมิใจ  อย่างที่ฉันเคยภูมิใจในตัวเค้า”

“แต่นี่ผมนะ!” หลังจากกลัดกลืนมาได้สักพัก  เอ็กซี่ก็โพล่งขึ้น “ผมเหลือเป็นหนึ่งในสองคนสุดท้ายนะ  อย่างน้อยคุณก็น่าจะเลิกพูดถึงพ่อสักที.....” เอ็กซี่กัดริมฝีปากแล้วรู้สึกว่าตัวเองแสดงสีหน้าไม่ดีออกไป

“.....แต่ใช่ว่าผมจะไม่รักพ่อนะ” เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงอ่อนลง  เอ็กซี่ทิ้งตัวลงกับเก้าอี้แล้วหน้าเค้าก็เริ่มเบ้  น้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตาที่เคยฉายแววซุกซนนั้น แต่ทว่าบัดนี้กลับหมองเศร้าอย่างน่าใจหาย  คนที่โดนโพล่งใส่ชะงักเงียบไม่ได้ห้ามปรามการกระทำนั้นของเอ็กซี่แต่อย่างใด

“แต่พอวันนั้น  วันที่คุณพาผมไปเลี้ยงเบียร์แล้วก็อัดไอ้เจ้าพวกนั้นซะน่วม คุณทำผมอึ้งไปเลยรู้ตัวไหม?  ผมทึ่งมากที่ได้เห็นคุณทำแบบนั้นและหลังจากนั้นคุณก็ให้ชีวิตใหม่กับผม” เอ็กซี่กำหมัดแน่น เพราะกำลังควบคุมตัวเองอยู่.......เค้าดูไม่เคยพูดอะไรแบบนี้มาก่อนจึงไม่รู้ว่าควรต้องทำอย่างไรแน่  แต่แฮร์รี่ก็ยังคงยืนฟังเค้าและมองเค้าผ่านแว่นด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก  เอ็กซี่พูดต่อไป

“ผมไม่รู้ว่าเชื่อมั่นในตัวคุณตั้งแต่เมื่อไรหลังจากที่มันไม่เคยมีให้ใครมานานแล้ว  แต่ว่าแฮร์รี่คุณเป็นคนเดียวที่อดทนกับผม  ทุ่มเทกับผม แม้ผมจะงี่เง่ามากแค่ไหน  ขนาดแม่ยังเคยไล่ให้ผมออกจากบ้านไปในตอนที่ผมไร้เหตุผลสุดๆ ใส่เธอเสียด้วยซ้ำ  ผมรักแม่กับน้องมากคุณก็รู้ใช่ไหม แต่...บางทีผมก็ทำตัวเหมือนจะสติแตกแล้วก็น่ารำคาญ ถึงแม้จะเป็นแม่ก็ยังเคยทนไม่ไหวเลย แต่คุณกลับ.....เอ่อ ” เด็กหนุ่มยกหลังมือขึ้นมาปาดน้ำตาแล้วยิ่งซุกคอเข้ากับแจ็คเก็ตลายเด่นตาของตัวเอง

แต่แฮร์รี่เป็นผู้ใหญ่มากพอ “ฉันก็ทำเหมือนๆ กับพี่เลี้ยงคนอื่นๆ ที่พาเด็กของตัวเองเข้ามาก็เท่านั้น  ฉันไม่ได้ดูแลอะไรเธอเป็นพิเศษ” ชายที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้องพูดแล้วจิบวิสกี้ต่อ  แฮร์รี่พยายามไม่เดือดไม่ร้อนเรื่องที่เอ็กซี่ร้องไห้

“แต่เบอร์ลินบอกผมว่าคุณเดินมาดูผมผ่านกระจกสองด้านที่ห้องนอนนั่นทุกคืน  และมองดูการฝึกซ้อมของผมในทุกๆ ครั้งที่เราออกไป....ผ่านโน๊ตบุ๊คของคุณเอง  และบางครั้งคุณก็จะแอบมาดูด้วยตัวเองถ้าทำได้ในขณะที่ Kingsman คนอื่นๆ ไม่เคยมาดูดำดูดีเด็กๆ ของพวกเค้าเลยสักนิด  แต่คุณกลับถามเบอร์ลินทุกอย่างเกี่ยวกับพัฒนาการของผม  ถามเบอร์ลินว่าผมเป็นอย่างไรบ้าง  โดนชาร์ลีแกล้งไปกี่ครั้งแล้ว......เบอร์ลินบอกผมทุกอย่างเกี่ยวกับคุณ  ทุกคำถามที่คุณถามเค้าเกี่ยวกับตัวผม”

เอ็กซี่ช้อนดวงตาฉ่ำน้ำและแดงก่ำของตัวเองขึ้นมาร่ายยาวใส่แฮร์รี่  เค้าไม่ชอบที่โดนโกหกใส่  แต่เค้าก็เป็นเด็กดีเสมอเวลาอยู่ต่อหน้าแฮร์รี่

เหมือนโดนสาดน้ำแก้วน้อยๆ ใส่หน้า  ชายที่สวมแหวนที่นิ้วก้อยวางวิสกี้ลงกับโต๊ะด้านหลังและไม่พูดต่อเป็นเชิงยอมรับข้อกล่าวหาของเอ็กซี่...............ก็เรื่องมันแดงขนาดนี้แล้วยังจะต้องแก้ตัวไปทำไมกัน แฮร์รี่ไม่ใช่เอ็กซี่ที่ยังอยู่ในวัยตีตัวไปได้น้ำขุ่นๆ

และเอ็กซี่ก็คงยังไม่โตพอที่จะเข้าใจความห่วงใยซึ่งอยู่ภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยนั้นของแฮร์รี่..........เอ็กซี่ไม่รู้ว่าเค้าถูกห่วงใยมากเพียงใด

อย่าตายเหมือนพ่อของเธอนะเอ็กซี่...........นั่นคือสิ่งที่ก้องอยู่ในใจของชายผู้ซึ่งมีฝีมือฉกาจฉกรรจ์ที่สุดคนหนึ่งของ Kingsman  และตัดสินใจดูรับผิดชอบชีวิตของเด็กหนุ่มตั้งแต่ยื่นข้อเสนอสุดแสนอันตรายนั้นให้แก่เจ้าตัว

เด็กหนุ่มที่นั่งแปะอยู่บนเก้าอี้ไม้บุเบาะหรูหรา  จู่ๆ ก็ก้มหน้าลงมองพื้นแล้วพูดงึมงำแต่ทว่ากลับชัดเจนยิ่งเมื่อลอยมาเข้าหูอีกคนหนึ่ง “.....ผมคิดว่าไม่มีใครสนใจจะรักผมแล้ว.....”

คราวนี้น้ำตาเอ่อล้นจนท่วมจอแล้ว  เอ็กซี่ชันขากับเก้าอี้ขึ้นมาแล้วกอดเข่า ซุกใบหน้าเปื้อนน้ำตาในอ้อมแขนของตนเอง

...........เค้าสู้อดทนผ่ามาถึงนี่และไม่อยากให้แฮร์รี่เห็นว่าเค้าอ่อนแอ  ที่ทำทั้งหมดนี่ก็เพื่อให้แฮร์รี่ดีใจและภูมิใจในตัวเค้า...........

แต่น้ำตาเป็นสิ่งเดียวที่เอ็กซี่ห้ามไว้ไม่ได้  เค้ากอดตัวเองแล้วสั่นอีกเมื่อมีทีท่าว่าจะไม่ยอมหยุดง่ายๆ  เอ็กซี่เงยหน้าขึ้นมา  กลั้นหายใจแล้วเอ่ยสั้นๆ แต่ไม่มองหน้าแฮร์รี่ “อย่างน้อย....อึก....ผมก็ทำเพื่อคุณ   เพื่อแม่กับเดย์ซี่ด้วย  ถ้าหากอยากให้ผมรู้สึกดีขึ้นก็ขอเพียงแค่อย่าพูดถึงพ่อก็พอ.....ฮึก...”

เอ็กซี่ซุกหน้ากลับลงไปในอ้อมแขนอีกครั้ง  แฮร์รี่ที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งก็เร่งเดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มของเค้าอย่างรวดเร็ว แล้ววางมือลงลูบหัวของเอ็กซี่อย่างแผ่วเบา ทั้งรู้สึกเสียใจและสงสารที่เด็กหนุ่มถูกมองข้ามความรู้สึกไป...........ชายที่เป็นมือดีที่สุดของ Kingsman ยอมรับเลยว่าตั้งแต่เด็กคนนี้เข้ามาอยู่ในความดูแลของเค้าแล้วทำให้ชีวิตที่มีแต่ความเสี่ยงและเคร่งเครียดนี้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาไม่น้อยเลย

............เด็กคนนี้เปรียบเสมือนแสงแรกของวันใหม่ที่แฮร์รี่จำเป็นต้องมี............

“เอ็กซี่ฉัน....” ชายที่ต้องการจะเข้ามาปลอบโยนจู่ๆ ก็ถูกระงับประโยคด้วยการลุกขึ้นอย่างไม่บอกไม่กล่าวของเด็กหนุ่ม  จู่ๆ เอ็กซี่ก็ลุกขึ้นมาถอยห่างจากมือที่พยายามเอื้อมมาจับของคนที่เค้าต้องการจะให้ภูมิใจในความสำเร็จของเค้ามากที่สุด

“ผะ ผมลืมเจบีไว้ที่นู่น  ผมลืมไปว่าต้องรับมันมาด้วย.......เอ่อ  ผมขอ....ขอตัวกลับไปรับมันก่อนล่ะกันนะครับ” เด็กหนุ่มก้มหน้าก้มตาไม่รับรู้สีหน้าเสียใจเป็นห่วงของอีกคน  ก่อนจะเดินก้มหน้าก้มตาออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว  ทิ้งไว้เพียงเจ้าของเคหะที่กดด่าตัวเองในใจว่าน่าจะยอมเปิดปากพูดกับเด็กคนนี้ให้มากขึ้นกว่าเดิมอีกหน่อย

..............แต่เอ็กซี่ไปแล้ว  และไม่รู้ว่าเมื่อไรจะกลับ...........

และร่างจ่อยของเด็กหนุ่มใส่หมวกฮิบฮอบก็ไม่ได้ไปไหนไกลเลย  ทันทีที่ออกมาพ้นธรณีประตูเอ็กซี่ก็เดินหักหลบออกมาด้านข้าง  นั่งลงบนเข่าตัวเอง  กดผ่ามือเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นแล้วปล่อยโฮออกมาในที่สุด.........เพราะนานแล้วที่ไม่มีใครสามารถทำให้หัวใจอันขาดหายของเด็กหนุ่มอบอุ่นขึ้นมาได้  กระทั่งมันกลายเป็นเปราะบางไปในที่สุด  และพอแฮร์รี่เข้ามาดูแลเค้า ก็ทำให้รู้ว่าความโดดเดี่ยวของเค้าไม่ได้มีเค้าเพียงคนเดียวที่เข้าใจมันอีกต่อไป..........แฮร์รี่ที่เข้าใจทุกสิ่งที่เค้าแบกรับอยู่  และพร้อมที่จะให้คำปรึกษาเค้าเสมอ  

และเอ็กซี่ต้องการจะทำให้อีกคนภูมิใจในตัวเค้า  แต่นั่นกลับกลายทำให้เค้าเป็นเหมือนเด็กงี่เง่าไม่รู้จักโต..............วิ่งตามคนอื่นเหรอ  เอ็กซี่ไม่เคยคิดจะทำเลยสักครั้ง  แต่แฮร์รี่เป็นคนเดียวที่เด็กหนุ่มศรัทธาและไว้ใจที่สุด  เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลกเลยที่หัวใจอันแสนเปราะบางของเค้าจะกระทบกระเทือนได้ง่ายถึงเพียงนี้

เมื่อร้องไห้จนหมดน้ำตาที่จะไหลออกมาแล้ว  เด็กหนุ่มก็ลุกขึ้น  ออกก้าวเดินไปในที่สุด  เอ็กซี่ไปรับเจบีที่สถาบัน เห็นมันนอนหงอยอยู่ตัวเดียว  เอ็กซี่ยิ้มอย่างรู้สึกผิดแล้วอุ้มมันขึ้นมา

“ฉันขอโทษนะไอ้หนูที่ทิ้งแกไว้ตัวเดียว.....ไม่เอาน่า  งั้นขอโทษที่เอาปืนจอหัวแกด้วยก็แล้วกัน”  เอ็กซี่พูดติดตลกหลังจากที่ขอโทษแล้วเจบีไม่ยอมญาติดีด้วย  เค้าต่อสายจูงก่อนจะพามันขึ้นรถประจำทางกลับไปหาแฮร์รี่ที่รออยู่ที่บ้าน  โชคดีที่วันนี้คนไม่ค่อยเยอะเสียเท่าไรจึงมีที่นั่งมากพอให้เค้าได้เลือก  เอ็กซี่นั่งอยู่ริมหน้าต่างในแถวหลังสุด มีเจบีนอนหมอบอยู่บนตัก  เจ้าหมาพันธ์ปั๊กนอนมองตาที่บวมช้ำของเจ้าของด้วยสายตาเหงาหงอย  เอ็กซี่ที่ท้าวแขนกับขอบหน้าต่างเห็นดังนั้นจึงยิ้มสมเพสกับตัวเอง

“อะไร  ไม่ใช่เรื่องของแกน่า” ว่าเสร็จก็เป่าลมใส่หน้าคู่หูอย่างนึกอยากจะแกล้ง  จนกระทั่งถึงป้ายที่เค้าจะต้องลงเอ็กซี่ปลดสายของเจบีออก เพราะเดินจากป้ายไปไม่ถึงไมล์ก็เป็นบ้านของแฮร์รี่แล้ว เค้าต้องการให้เจ้าหมาผ่อนคลายบ้าง  สองมือขาวๆ ซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตเพื่อหนีอุณหภูมิที่ลดต่ำลงเมื่อย่ำค่ำ  เจบีวิ่งเหยาะๆ นำหน้าไป  มันรู้ว่าจุดหมายปลายทางอยู่ที่ไหน

“โว่....ใจเย็นหน่อยไอ้หนู  แกจะรีบไป.....เอ่อ คุณยายเป็นอะไรรึเปล่าฮะ?”  ริมฝีปากอิ่มที่เผยอน้อยๆ กำลังว่าปรามหมาน้อยที่วิ่งหลุนๆ นำหน้าเค้าไป  แต่แล้วภาพด้านข้างของเค้าก็สะกิดสายตาเด็กหนุ่มไม่น้อยเลย  มีคุณยายท่านหนึ่งกำลังพยายามคลำหาอะไรบางอย่างอยู่

เอ็กซี่เดินเข้าไปช่วยและถามด้วยความเป็นห่วง  พลันเมื่อไปถึงข้อมือเหี่ยวย่นก็คว้าขึ้นมาจับเข้าที่แขนแข็งแรงที่ยื่นเข้าไปหวังจะช่วยเหลืออย่างหาที่พึ่ง  คุณยายคนนั้นใส่แว่นที่เอียงกระเทเล่

“โอ้  พ่อหนุ่ม....มือถือของยายหาย  พอจะช่วยยายหาหน่อยได้ไหมจ๊ะ” ยายคนนั้นพูดเสียงอ่อนวอนและดูเหน็ดเหนื่อย  เอ็กซี่พยักหน้าช้าๆ........อ๋อ  ที่แท้ก็ความหามือถือของตัวเองอยู่นี่เอง ว่าแต่ยายก็ไฮเปอร์เหมือนกันนะเนี่ย

เด็กหนุ่มคิดยิ้มๆ ก่อนจะเดินออกห่างไปสามสี่ก้าวแล้วเดินกลับมาพร้อมกับของหายอย่างรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ “ทำของหายในที่มืดแบบนี้ไม่ดีนะครับคุณยาย  ผมว่าเค้าน่าจะติดไฟริมถนนเพิ่มอีกสักหน่อย” เอ็กซี่วางพลางยื่นของที่หญิงแก่ตามหาคืนไปให้  แต่เค้าก็สังเกตเห็นบางอย่างเคลื่อนไหวที่หน้าจอ

.............สัญลักษณ์บริษัทของวาเลนไทน์...........

มันวิ่งปรากฏไปมาบนหน้าจอมือถือของคุณยายราวกับสัญญาณบอกเปิดปิดเครื่องมือสื่อสาร  แต่ก่อนที่เอ็กซี่จะทันรู้ตัวว่ามันคืออะไรก็ไม่ทันเสียแล้ว   เด็กหนุ่มรู้สึกหูอื้อและโลกหมุนกลับ แต่เค้าก็ไวพอที่จะปาโทรศัพท์ลงพื้นแล้วกระทืบเสียเพราะรู้สึกได้ถึงสิ่งที่ดังหึ่งๆ ออกมาจากโทรศัพท์

วาเลนไทน์เป็นคนที่ Kingsman กำลังจับตาดูอยู่  ถ้าหากเป็นอะไรที่มาจากวาเลนไทน์นั้นก็ต้องระวังตัวหมดทั้งสิ้น

“คุณยาย....” เอ็กซี่โดนคุณยายพาดกระเป๋าใส่หน้าอย่างแรงหลังจากพยายามเอ่ยถาม  จนไม่แน่ใจว่านี่คือแรงของหญิงชราอายุปูนนี้จริงหรือ............สัญญาณมรณะของวาเลนไทน์เพิ่มพลังแห่งการล้างผลาน  เอ็กซี่ทำหน้ามึนงง  เค้าไม่รู้เรื่องนี้  แต่สัญชาตญาณบอกเค้าว่านี่ไม่ใช่หญิงแก่คนนั้นและเธอเปลี่ยนไปเพราะวาเลนไทน์

คุณยายยังคงไม่หยุดกระหน่ำทำร้ายเค้า  เด็กหนุ่มที่เริ่มรู้สึกแปลกๆ กับตัวเองก็ต่อยกลับเข้าไปที่หน้าของหญิงแก่เต็มๆ และเค้าก็รู้สึกประหลาดใจมากขึ้นไปอีก เมื่อพบว่าตัวเองไม่รู้ว่าสามารถต่อยคนสลบได้ในมัดเดียวไปตั้งแต่เมื่อไร

................แต่นี่มันคนแก่! ................

และเอ็กซี่อยากที่จะกระทำการรุนแรงอีก  เค้าอยากมีเรื่องและรู้สึกพลุ่งพล่านในร่างกายแปลกๆ เด็กหนุ่มผู้มีจิตใจซื่อตรงตัดสินใจวิ่งกลับไปหาแฮร์รี่ที่รอการกลับมาของเค้าอยู่ที่บ้าน.........บางทีแฮร์รี่อาจจะรู้ว่าเค้าเป็นอะไร  เจบีที่นั่งรอเอ็กซี่อยู่ไม่ห่างก็ห่อตะบึงตามไปด้วย

เค้าอยากต่อย  อยากต่อยอีก......จะเตะหน้าฟาดโต๊ะใส่ใครก็ได้ขอแค่ให้ความร้อนและอารมณ์พลุ่งพล่านนี้หายไป........แต่แล้วเด็กหนุ่มก็ต้องรู้สึกมึนงงและไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองนั้นรู้สึก  นี่เค้ากำลังจะวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากแฮร์รี่นะ  จะไปต่อยใส่แฮร์รี่ได้อย่างไรล่ะ  เอ็กซี่พยายามต่อสู้กับความอยากแปลกประหลาดของตัวเอง  และเมื่อไปถึงเค้าล้มพับคาประตูทันทีที่เปิดเข้าไป  แฮร์รี่ที่นั่งรออยู่อย่างใจเย็นตกใจมากที่เห็นแบบนั้นแล้วรีบเข้ามาดูเอ็กซี่ที่มีเหงื่อเกาะอยู่ตามขมับอย่างเป็นห่วง

...........ไม่  เค้าจะไม่ทำร้ายแฮร์รี่.........

“เอ็กซี่เป็นอะไรไหม” แต่ไวกว่าสมองที่เริ่มเบลอของเค้า  เด็กหนุ่มพาดท่อนแขนลงบนต้นคอของชายที่ทรุดตัวลงมาดูอย่างรวดเร็ว  แฮร์รี่ยกแขนขึ้นมาป้องการโจมตีของเอ็กซี่ไว้  ชายที่รอการกลับมาของเด็กหนุ่มรู้สึกแปลกใจไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเจ้าตัวเลย  แฮร์รี่ไม่อยากจะเชื่อว่าการที่เค้ามองข้ามความรู้สึกของเอ็กซี่ไปจะทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกแย่และโกรธเค้าถึงเพียงนี้...........แต่เอ็กซี่ไม่ได้ตั้งใจ

เด็กหนุ่มที่เริ่มเสียการควบคุมพยายามต่อสู้กับตัวเอง และผลักคนที่เข้ามาช่วยเค้าให้ออกไป “แฮร์รี่  อึก....อย่าเข้ามาใกล้ผม!” เอ็กซี่ว่าแล้วเกาะประตูพยุงตัวเองไว้........เค้ารู้สึกแย่ที่ทำร้ายแฮร์รี่  เค้าไม่อยากทำร้ายแฮร์รี่เลย

“เธอหมายความว่าไง?” แฮร์รี่ว่าเสียงดัง  ในขณะที่เอ็กซี่พุ่งเข้ามาหาเค้าและประตูก็ปิดลง

“ผมบอกว่า....อ้า..” เด็กหนุ่มบังคับตัวเองให้เบี่ยงไปทางด้านข้างเพื่อไม่ให้โดนแฮร์รี่ “.....ให้ถอยไป!” คราวนี้เอ็กซี่ยกมือขึ้นหมายจะทุบไปที่คนด้านข้าง แต่แฮร์รี่ก็ใช้มือรับไว้แล้วเหวี่ยงมันออก  เอ็กซี่กระเด็นและเค้ารู้สึกขอบคุณแฮร์รี่ที่ไม่ยอมให้เค้าทำร้าย

“เธอเป็นอะไรไป” แฮร์รี่พูด  ในสายตามีแววเป็นห่วงและเตรียมตั้งท่า

เอ็กซี่อึกอักพยายามเป็นตัวของตัวเองอีกครั้งหนึ่งแต่เค้าก็วิ่งใส่แฮร์รี่ไม่หยุด “ผมไม่รู้  ผมเก็บมือถือให้คุณยายคนหนึ่งแล้วมันก็.....แฮร์รี่!” เสียงที่ฟังดูหวาดกลัวดังขึ้นเพื่อเตือนให้อีกคนหนึ่งหลบออกไป  แฮร์รี่ถอยและจำกัดการเคลื่อนไหวของเอ็กซี่ไปพลางๆ

“ยายคนนั้นทำอะไรเธอ!”

“ปละ เปล่า  เธอไม่ได้ทำ.....แต่มือถือของเธอมีสัญลักษณ์บริษัทของวาเลนไทน์วิ่งอยู่  ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่  ผมไม่รู้” เอ็กซี่ร้องเสียงสั่นอย่างหวาดกลัว  เมื่ออยู่ต่อหน้าแฮร์รี่แล้ว  ในสภาพการณ์เช่นนี้เค้าไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร และเริ่มวิตกกังวลกับตัวเอง

“วาเลนไทน์หรือ?” แฮร์รี่เอ่ยทวนคำ

“ช่าย....โอ้ เฮ้ ระวัง.....คือ  แล้วที่นี้ผมก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนอยากจะฆ่าคนขึ้นมาซะอย่างนั้นน่ะ  ผมไม่อยากทำร้ายคุณนะแฮร์รี่  ไม่อยากทำร้ายใครทั้งนั้น  ได้โปรดเถอะช่วยผมที!” เอ็กซี่ส่งเสียงอ้อนวอนแต่การกระทำเค้ากลับสวนทางและเป็นไปอย่างบ้าคลั่ง

“งั้นสัญญาณโทรศัพท์ในซิมเค้าก็ทำอะไรบ้างอย่างกับเธอ” แฮร์รี่กล่าวในขณะที่พยายามไม่ทำให้เอ็กซี่เจ็บตัว.........แต่ว่าเจ้าหนูจอมยุ่งตอนนี้กลายเป็นพวกซาดิสแอนด์มาโซคิสไปซะแล้ว

แต่กระนั้นเด็กหนุ่มก็ถือว่าต่อต้านสัญญาณนั่นได้ดีในระดับหนึ่งเลยทีเดียวเพราะเค้ายังคงสามารถมีสติสื่อสารกับแฮร์รี่ได้  แต่ทว่าเรื่องความประพฤติเค้าตอนนี้คงต้องให้แฮร์รี่ช่วยจัดการ

“โอ้  แฮร์รี่ให้ตายเถอะ  ผมจะถล่มบ้านคุณพังอยู่แล้วนะ.......จะทำอะไรกับผมก็ได้  ได้โปรดเถอะ!  ไม่ต้องกลัวผมร้องเจ็บหรอกน่า!” เอ็กซี่เว้าวอนและโวยวายในตอนท้าย  ถ้าทำได้เค้าอยากจะต่อยตัวเองเสียให้สลบไปเลยเสียจริงๆ  ดังนั้นจึงมีแต่เพียงแฮร์รี่คนเดียวแล้วที่ช่วยเค้าได้

“งั้นก็อย่าว่ากันนะ” คนที่เก่งกว่าเด็กหนุ่มในทุกๆ ด้านพูดพลางส่ายหน้าช้าๆ แล้วช็อตไฟฟ้าที่แหวนใส่เด็กหนุ่มเข้าอย่างจัง  เอ็กซี่ตัวงอและทรุดลงไป  แฮร์รี่จึงก้มตัวลงแล้วดันเด็กหนุ่มขึ้นบ่า ก่อนจะแบกคนที่ซึ่งเริ่มอ่อนแรงขึ้นไปบนชั้นสอง............

.

.

*************************************************************************

.

.

-- ที่ฐานลับของวาเลนไทน์ –

ชายผิวสีแต่งตัวฮิพฮอพไม่ซ้ำวันที่กำลังพาดขากับขอบโต๊ะไฮเทคที่สามารถสั่งการได้แม้แต่ปลายนิ้วสัมผัส  วาเลนไทน์กำลังเงี่ยหูฟังคำอธิบายเกี่ยวภาพซึ่งปรากฏอยู่บนจอภาพขนาดใหญ่มหึมาที่แสดงภาพของกลุ่มคนที่ทะเลาะวิวาทกันอย่างเอาเป็นเอาตาย  มีหญิงสาวที่ทำหน้าเรียบเฉยไม่ยินดียินร้ายยืนอยู่ไม่ห่างจากเค้า  นิ้วมือทั้งสิบของเธอสัมผัสอยู่บนแผงควบคุมบนโต๊ะ  อธิบายาภาพบนจอ  และรอคำสั่งต่อไปของวาเลนไทน์

เธอดูไม่ยินดียินร้ายอะไรเลยที่เห็นคนบริสุทธิ์พวกนั้นบ้าคลั่งและทำร้ายกันเอง  เพราะเธอด้านชา เนื่องจากช่ำชองมากในการฆ่า......เธอคืออีกอาวุธหนึ่งของวาเลนไทน์

“อ่า ใช่เลย  มันสวยงามมากเลยใช่ไหม” วาเลนไทน์ยิ้ม และพูดไปด้วย แม้เค้าจะไม่เห็นเองก็เถอะ  วาเลนไทน์หันหลังให้จอ ก่อนจะยืดตัวตรงแล้วถอนหายใจอย่างผ่อนคลาย

“เอาล่ะเกรซี่.....เราทดสอบพอแล้ว  เก็บความเซอร์ไพรส์ชุดใหญ่เอาไว้ให้โลกดูพร้อมกันดีกว่า  โอ๊ะ คงจะไม่สินะ  เพราะพอถึงตอนนั้นคงจะไม่มีใครว่างดูอยู่หรอกว่าไหม ฮ่าๆๆๆ” วาเลนไทน์หัวเราะรวน  เค้าเป็นคนขวัญอ่อนกลัวเลือดแต่หัวรุนแรงเลยไม่สามรถดูภาพคนฆ่ากันได้ แต่ก็มีอารมณ์บ้ามากพอที่จะคิดฆ่าคนเกือบทั้งโลก

เกรซี่ตวัดสายตามองวาเลนไทน์เล็กน้อย ก่อนจะหลุบตาลงแล้วจรดนิ้ว ระงับการปล่อยสัญญาณของวาเลนไทน์อินดัสทรี ในบริเวณที่พวกเค้าเลือกจะทดลอง

และคนที่โดนสัญญาณเหล่านั้นครอบงำคงจะคืนสู่สภาวะปรกติในไม่ช้า............

.

.

****************************************************************************

แต่มันกลับช้าเกินไปสำหรับเอ็กซี่  เด็กหนุ่มยังคงมีทีท่าว่าจะต่อต้านแฮร์รี่อีก  ก่อนชายที่แบกเค้าขึ้นมาจะผลักประตูห้องๆ หนึ่งเปิดผ่างออกแล้วโยนเอ็กซี่ลงบนเตียงอย่างแรง

ตุ้บ!!

“อ๊าา!” เด็กหนุ่มร้องออกมา เมื่อตัวเค้ากระแทกกับเตียงขนาดกลางที่อยู่เกือบกลางของ.......

เอ็กซี่เบิกตากว้าง

นี่ห้องของแฮร์รี่!

.

.

.

TBC.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ดูเหมือนว่าไรท์เขียนเรื่องอะไรก็สปอยล์ตลอดเลยค่ะ -_-“  -^-  อร้ายยยยย พาเอ็กซี่มาห้องทำไมคะลวงงงงงงงงง >{}< ลุงคิดอะไรอยู่คะ!?  ฮืออออ //ทำเสียงหื่น -..- //  รีดๆ พอจะรู้กันแล้วชิมิเคอะว่า SF เรื่องนี้เรทอัลไลลล 55555

ส่วนใครที่เคยดูแล้วก็จะเข้าใจค่ะ ว่าสัญญาจากซิมแจกฟรีของวาเลนไทน์นั้นเป็นอย่างไร  มันทำให้คนคลั่ง  อิตาวาเลนไทน์เนี่ยความคิดชั่วร้ายสิ้นดีเลยค่ะ  เป็นคนชั่วแต่ดันกลัวเลือดเห็นใครตายแบบเลือดกระจายต่อหน้าไม่ได้  ไรท์กลุ้มเลยค่ะ......เข้าใจสร้างตัวร้ายจริงๆ เลย  ผับผ่าสิ -_-“

เฮื่ออออออ Part หน้าจิเป็นอย่างไร  ติดตามชมนะคะ ><  รักรีดทุกท่านมากเลยนะเออ

แปะเฟสไว้ >>แฟนฟิค ฮอลลีวู้ด<< เข้ามากรี๊ดกราดเรื่องคู่นั้นคู่นี้ในบล็อกกะไรท์ได้เลยค่ะ  

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund