[Fic - RonalSi] + [Part 1] The Sunset...ก่อนแสงสุดท้ายจะหมดไป - Ronaldo x Messi [Falling In Love Again 2]

อร๊ายยยยยยยยยยยยย! กลับสวัสดีรีดที่รักทุกท่านของไรท์ค่ะ M><M  อูยย ทูนหัวของไรท์.....รู้ตัวเลยค่ะ หายไปนานนน  ในซี่รีย์ Falling In Love นี้ก็เกือบปีเลยค่ะ ที่ห่างจากภาคแรกมา  ฮาาาา  แต่รีดหลายๆ ท่านรอภาคต่อกันมากๆ เลยค่ะ  มีหรือไรท์จะให้รีดรอเก้อ....55555 ไรท์กลับมาแล้วค่ะ  กลับมาพร้อม Falling In Love Again 2 ที่ทุกท่านรอคอยค่ะ! >< 

เรื่องนี้ไรท์นี่แอบจี๊ดเลยค่ะ (อันนี้น่ะหรือแอบ....แต่งไปโวยไปนี่น่ะหรือแกแอบ!) สงสารเหมียวน้อยๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย  ไม่รู้  บริสุทธิ์  ไม่มีความผิด  แล้วใยเฮียจึงทำยังเง้ ---- !  ทำกับเหมียวได้ไงคะ!! //อย่า...อย่าเพิ่งขึ้น//  แต่เฮียแกก็ยังไม่ยอมหยุดค่ะ  ยังคงเดินหน้ามหกรรมรังแกเหมียวต่อไป

ไรท์เชื่อค่ะว่าหลายท่านชิงชังและเกลียดขี้หน้าเฮียโด้ในเรื่องนี้ของเรามาก  แต่ว่าภาคนี้จะเพิ่มลิมิตความชังเฮียแกให้มากขึ้นยิ่งกว่าเดิมอีกค่ะ! //อ้าว? แล้วเกริ่นเพื่อ?//  555555  แต่ถึงเฮียแกจะร้าย แต่เฮียก็รักเหมียวค่ะ  ฮิ้วววววว >< อิๆ บ้าๆๆ //สักพักโดนบอลอัดหัว หมดสติ _ _//

และไรท์ขอบอกเลยค่ะ ชื่อเรื่องกะโหลกกะลามาก....และสารภาพเลยค่ะ ว่าไรท์คิดนานมาก เอาให้เข้ากับภาคแรก  ไม่ใช่อยู่ๆ คิดอะไรก็โด่มาแบบนั้น  แต่มันก็ตันค่ะ  ตันตึ๊บเลยค่ะ -*-  //งั้นก็ตายซะ!// เอื้ออ!! อย่า...อยะ อย่าเพิ่ง  อย่าเพิ่งฆ่าข้าพเจ้าเลยย! //ถ่างนิ้วร้องห้าม//  โอ๊ย พออ!!  //บอกตัวเอง// พอเถอะค่ะ  รู้สึกจะมากไปในแล้วเรื่องความรั่ว

ตอนแรกไรทืก็คิดว่าจะเป็นแค่ SF ล่ะค่ะ  แต่ว่าพอไปพอมาแล้วยาวมาก  เป็นหนึ่งร้อยหน้า Word ค่ะ  ไรท์เลยต้องเป็นสำเนาสกุลเนอะ(?)  แต่คาดว่ารีดบางท่านที่อยากอ่านยาวๆ น่าจะถูกใจนะคะ  ไม่ต้องรอนานจนเกินไป  เอาให้จุใจร้อยหน้าไปเลย 5555 

เรื่องนี้เป็น Fic แย้ววว  หวังว่ารีดๆ คงจะชอบกันนะค้าาาาา

และสำหรับท่านใดที่มาอ่านเจอ Part นี้ ในเรื่องนี้แล้วปุ๊บ  อ่านจบดูงงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกัน  ใยคนในนั้นถึงเป็นอย่างนี้ก็เข้าไปอ่านภาคแรกได้ที่นี่เลยค่าา กดเลย

[SF - RonalSi] The Storm...พายุโหมกระหน่ำ – Ronaldo x Messi [Falling In Love Again 1]

สั้นๆ 3 part เท่านั้นเองค่ะ (แต่ได้ใจความ หึๆ) อ่าน Part 1 เสร็จแล้วจิ้มปุ่มเมนูด้านข้างหรือตอนถัดไปด้นล่างเพื่ออ่าน Part ต่อไปเบาๆ นะคะ อิๆ >< อ่านแล้วท่านจะรู้ว่าใย เรื่องนี้ถึงได้เป็นแบบนี้ค่ะ 55555  โอเค บอกไรท์เลิกเมาท์แล้วเราไปอ่านกันเลยดีกว่าค่ะ  ไปกันโลยยยยยยย

---------------------------------------------------------------------------------------------

ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นมองสนามหญ้าที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตาด้วยความตื่นเต้น

ถ้าได้ไปเล่นฟุตบอลที่นั่นก็คงจะดี........ร่างเล็กคิดในใจกับตัวเอง  ในขณะที่ดวงตากลมใสราวกับลูกแก้วนั้นก็ยังคงจับจ้องภาพตรงหน้าอยู่อย่างไม่ละ  สถานที่ๆ ใครก็ตามซึ่งรักฟุตบอล จะต้องอยากไปที่นั่นเป็นแน่

และนั่นจะเป็นโอกาสอันดีที่คนเหล่านั้นจะได้แสดงฝีมือให้คนทั่วทั้งโลกได้เห็น  ได้ซ้อมและเล่นบอลในสนามดีๆ  มีโค้ชฝีมือเยี่ยมคอยฝึกสอนให้คำปรึกษา  มีสปอร์นเซอร์พร้อม  และสวัสดิการดีเยี่ยม

..........ถ้าถูกเสนอโอกาสให้มายืนอยู่ตรงจุดนั้นใครล่ะจะกล้าปฏิเสธได้..........

“แม่ว่าถ้าแมวมองจากสโมสรฟุตบอลที่อังกฤษเค้ามาหาเด็กมีพรสวรรค์ในเมืองของเรา ลูกคงจะมีสิทธิ์เป็นอันดับต้นๆ แน่เลยลีโอ” หญิงวัยกลางคนที่ตักอาหารเพิ่มให้ลูกชายที่นั่งจ้องจอทีวีอยู่ข้างๆ เอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง  เป็นเชิงว่าเห็นเป็นเช่นนั้นจริง  เมื่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอยังคงจ้องภาพในทีวีไม่เลิกเสียที

ใช่  ถ้าหากโดนหยิบยื่นโอกาสให้จริงๆ

เมสซี่ได้ยินดังนั้นก็เม้มริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะหลุบตาลงมาจากจอทีวี ที่กำลังแสดงโฆษณาพิเศษของสโมสรฟุตบอลเยาวชนชื่อดังในประเทศอังกฤษ ที่ได้ทำการหยิบยื่นโอกาสอันยิ่งใหญ่ซึ่งหายากที่สุดในรอบหลายๆ ปีให้แก่เด็กหนุ่มที่มีความสามารถและพรสวรรค์ชนิดที่หาตัวจับยาก  ซึ่งแน่นอนเด็กชายผู้โชคดีคนนั้นจะได้ไปเป็นนักเตะเยาวชนในสโมสรฟุตบอลอังกฤษแห่งนั้นด้วย

พระเจ้า  นั่นอังกฤษเชียวนะ ที่ๆ ประวัติศาสตร์ของฟุตบอลได้เริ่มขึ้น

..........ที่นั่นมันคือหนึ่งในความฝันของคนรักฟุตบอลเลยล่ะ..........

เมสซี่รักฟุตบอลและคำพูดให้กำลังของแม่ก็ฟังดูยอดเยี่ยมมากสำหรับเค้า  แต่ทว่ามันก็ยากเกินกว่าที่จะเป็นไปได้

“คงไม่หรอกครับแม่” เด็กหนุ่มบอก “ผมได้ยินเพื่อนๆ ที่โรงเรียนพูดกันว่าคนจากทางสโมสรอังกฤษไปมองหาเด็กในเมืองข้างๆ  ที่นั่นแต่คนเก่งๆ และโรงเรียนที่มีชื่อเสียงมากกว่าเราเยอะครับ  ผมว่าผมดูทีวีอย่างเดียวก็ดีอยู่แล้ว” เด็กหนุ่มที่ก้มหน้ามองตักตัวเอง เมื่อเอ่ยถึงข้อเท็จจริงนั่น เมสซี่บอกกล่าวกับมารดาที่ชะงักมือกุลีกุจอนั้นลง

“ที่นั่นมีการแข่งขันมากกว่าที่นี้เยอะเลย” เมสซี่ยักไหล่  แม่ของเค้าทำหน้าเห็นใจ

จนกระทั่งชายอายุมากที่สุดในโต๊ะอาหารวางแก้วน้ำลง  ฉกชิงลำดับการพูดของภรรยาไป แล้วเอ่ยถามลูกชายเพื่อเปลี่ยนเรื่องบ้าง

“เออ  แล้วโรงเรียนใหม่เราล่ะ   ไปเรียนมาตั้งสองอาทิตย์แล้วนี่ เป็นยังไงบ้างไม่เห็นเล่าให้พ่อกับแม่ฟังบ้างเลย” พ่อของเค้าพูด  แต่เมสซี่กลับเงียบไป

“นายคิดว่านาย...น่าจะพอช่วยได้ ยังงั้นเหรอ?”

ร่างเล็กไหล่กระตุก  เสียงในวันสุดท้าย ก่อนเค้าจะตัดสินใจย้ายโรงเรียนดังขึ้นมาในหัวอย่างไม่สามารถรู้ล่วงหน้าได้ 

โรงเรียนใหม่เป็นอย่างไรบ้าง?  โรงเรียนใหม่  โรงเรียนใหม่.......... 

โรงเรียนเก่า  โรงเรียนเก่า  โรงเรียนเก่า

“วันนี้นายจะยังกลับบ้านไม่ได้เมสซี่”

“อย่ามาแต่กับฉัน......นี่ฉันยังไม่ร่วมที่เนย์มาร์มาช่วยนายอีกนะ”

เมสซี่หายใจสะดุดในตอนที่ปั้นยิ้มเจื่อนๆ ออกมาแล้วหมุนตัวออกจากเก้าอี้

“กะ ก็ดีเหมือนเดิมฮะ  ผมอิ่มแล้ว  ขอตัวก่อนนะครับ.....ราตรีสวัสดิ์“ เมสซี่ลุกขึ้น และเลี่ยงหัวข้อสนทนาอย่างเสียไม่ได้เช่นทุกครั้ง  เสียงนั่นดังขึ้นในหูของเค้าอีกแล้ว.....เสียงของคนที่เค้าไม่ต้องการที่จะได้ยินมันอีก

แม่ของเค้าขยับเข้ามาใกล้อย่างเป็นห่วงความรู้สึกของลูกชายตัวเอง  เมื่อเธอเองก็รู้ว่าเมสซี่นั้นสนิทสนมกับเพื่อนที่โรงเรียนเก่ามากมายเพียงใด  เพราะฉะนั้นการเตรียมใจในเวลาอันรวดเร็วนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับการบอกลาจากการย้ายโรงเรียน  แต่ว่าเหตุผลที่อยู่ๆ เจ้าตัวก็ขอย้ายโรงเรียนนั้น คืออะไร เธอก็ยังไม่รู้เลยเช่นกัน

“โธ่  ลูกรัก....” เธอเอื้อมมือไปหมายจะกอดลูกชายที่วันๆ เอาแต่เก็บตัวมากขึ้นให้ได้รับไออุ่นจากแม่  แต่เด็กหนุ่มร่างเล็กที่กำลังลุกขึ้นก็เบี่ยงตัวหนีไปเสียอย่างนั้น  หญิงวัยกลางคนชะงัก 

เมสซี่เดินออกไป  เร่งฝีเท้าเมื่อพ้นออกมาจากห้องครัวแล้วขึ้นบันได้ไปที่ห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว  ก่อนจะขังตัวเองไว้ในนั้น  ไม่ยอมลงมาอีกตลอดทั้งคืน

หญิงวัยกลางคนทำหน้าตากังวลกับความเปลี่ยนแปลงของลูกชาย  ก่อนจะหันมาทำหน้าตำหนิใส่สามีที่ดันไปเอ่ยถึงเรื่องที่ไม่ควรเอ่ยอีกครั้งหนึ่ง

เธอไม่รู้ว่าทำไมเมสซี่จึงขอย้ายโรงเรียน  บางทีอาจเป็นเพราะทะเลาะหรือเข้ากันไม่ได้กับเพื่อนบางคน  แต่เธอก็ไม่เคยซักถามอะไรลูกชายให้มากความเลยสักครั้ง เมื่อเด็กหนุ่มมีท่าทางที่ต้องการความเป็นส่วนตัวมากมายขนาดนั้น  ลูกชายของเธอเปลี่ยนไป  กลายเป็นเก็บตัวมากขึ้น  ออกไปเล่นบอลกับเพื่อนน้อยลง  มักจะตัวสั่นทุกครั้งที่โดนแตะตัว  และพูดคุยน้อยลงด้วยอย่างหาเหตุผลมาประกอบไม่ได้  แต่สิ่งเดียวที่ยังคงเหมือนเดิมสำหรับเมสซี่ ก็คือฟุตบอล..........

เด็กหนุ่มรักฟุตบอล  กีฬานั้นคือสิ่งที่หล่อเลี้ยงหัวใจของเด็กหนุ่มให้ก้าวต่อไปได้  ถึงแม้ว่าเค้าจะต้องเจ็บจนบอบช้ำเพราะมันก็ตาม..........

“ฉันจะงดข้าวเย็นคุณ  ถ้าคุณพูดเรื่องนี้กับลูกอีก” หญิงที่อารมณ์บูดพูดกับสามีที่สะอึกไปชั่วขณะ

-----------------------------------------------------------------------------

-----------------------------

สูงขึ้นไปด้านบนของสามีภรรยาที่เริ่มทานมื้อเย็นกันอีกครั้ง โดยปราศจากลูกชายที่ทานน้อยจนน่าเป็นห่วงอีกครั้งหนึ่ง  ถัดขึ้นไปบนชั้นสองคือห้องนอนของร่างเล็กที่เพิ่งจะห่อตะบึงกลับขึ้นมา  เปิดประตูห้องแล้วปิดมันลงอย่างเงียบเชียบ  แต่ไม่เชื่องช้า

เมสซี่ทิ้งตัวลงบนที่นอนหนานุ่มและอบอุ่นของตัวเอง  ร่างเล็กนั่งอยู่บนนั้น ปีนขึ้นไปตรงมุมข้างหน้าต่าง  แล้วหดขากอดเข่าตัวเอง  ก่อนสายตากลมโตแสดงแววเศร้าหมองจะทอดมองไปเห็นบอลลูกใหม่ที่พ่อเพิ่งซื้อมาให้เพื่อทดแทนลูกเก่าที่หายไปของเค้า

ลูกบอลลูกนี้แทนลูกเก่าของเค้าไม่ได้หรอก  ไม่มันใช่ลูกเก่าที่นำโชคของเค้า  ไม่ใช่....ไม่เหมือนกันเลยสักนิดเดียว

เพื่อนใหม่ที่โรงเรียนใหม่ก็แทนเพื่อนๆ คนเก่าของเค้าไม่ได้เหมือนกัน  ถึงจะดูดีกว่า  ใหญ่กว่า  มีคนที่มีความสามารถมากกว่า  มีสนามฟุตบอลที่ใหญ่ไม่แพ้กัน..........ก็เทียบไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

แม้แต่น้อย..........

ไม่ใช่ว่าโรงเรียนแห่งใหม่ที่แม่เสนอให้จะไม่ดีหรอกนะ  เพียงแต่ว่าร่างเล็กไม่ได้อยากจากเพื่อนๆ ที่โรงเรียนเก่ามาเลย  ทุกคนรักเค้าและใจดีกับเค้ามากๆ เมสซี่ก็เช่นเดียวกันที่รักเพื่อนๆ ของเค้ามากมายยิ่งกว่าสิ่งใด  และทุกอย่างก็ดีมาก  การไปโรงเรียนในแต่ละวันของเค้านั้นทำให้ร่างเล็กมีความสุขมากเกินกว่าที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งพึงจะมีได้

ชมรมกีฬาที่นั่นก็ยอดเยี่ยม  รุ่นพี่ที่ชมรมทุกคนกระตือรือร้น ทำให้เค้ารู้สึกกระตือรือร้นตามไปด้วย ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่เด็กข้างสนามก็ตาม  รุ่นพี่ทุกคนยินดีสอนทุกอย่างให้เค้าด้วยความเต็มใจเสมอ พร้อมทั้งทำให้ความรู้สึกอบอุ่น  แต่นั่นคงจะไม่ใช่กับ..........

“ถ้านายเกลียดฉันนักล่ะก็เกลียดไปเลย......เพราะวันนี้นายจะได้เกลียดฉันมากกว่าทุกวันที่ผ่านมา” 

เสียงทุ้มต่ำที่ดังก้องเอ่ยคำอย่างไม่ใยดี  ใบหน้าคมสันที่ปราศจากรอยยิ้มแห่งความจริงใจ  ดวงตาคมประดุจเหยี่ยวที่จ้องมองมาอย่างเยือกเย็นป่านจะสาปแช่งทุกอย่างให้หายไป  คิ้วเรียวเข้มที่ขมวดมุ้นเข้าหากันอยู่ตลอดเวลาอย่างแสดงอารมณ์หงุดหงิด

...........ไม่มีท่าทางเพื่อบอกกล่าวอะไรล่วงหน้าเลย  ไม่มี..........

จนกระทั่งแขนกำยำนั้นฉุดดึงร่างของเมสซี่จนตัวปลิวให้ตามไป   ร่างเล็กพยายามขัดขืน  พร่ำถามว่าเหตุใดคนๆ นั้นจึงทำเช่นนี้กับตน  แต่ร่างกายแข็งแรงที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามนั้นก็ไม่ฟังคำวอนใดๆ ทั้งสิ้น อีกทั้งยังฉีกกระชากทุกอย่างออกไป ทั้งความไว้วางใจและความศรัทธาที่เคยมีให้อย่างหาที่เปรียบไม่ได้    หนำซ้ำยังทารุณทำร้ายทั้งจิตใจและร่างกายของเด็กหนุ่มจนบอบช้ำอีกด้วยต่างหาก

ชายคนนั้นไม่รู้หรอกว่ามันส่งผลย่ำแย่แค่ไหน  มันพาลทำให้ร่างเล็กหวาดระแวง สั่นผวาไปหมด  แม้แต่คนรอบข้างอย่างพ่อกับแม่ที่ให้กำเนิดเจ้าตัวมา

เมสซี่กัดริมฝีปากของตัวเองอย่างรู้สึกสั่นผวาไปทั้งหัวใจ  คืนนั้นนอกจากหลายสิ่งที่ถูกช่วงชิงไป ชายหนุ่มคนนั้นก็ยังฉีกกระชากเอาการใช้ชีวิตอย่างปรกติสุขของร่างเล็กไปด้วย..........โดยที่เค้าก็คงจะไม่ใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับร่างน้อยๆ ที่ตัวสั่นเทาเมื่อยามคิดถึงเรื่องราวในคืนนั้นเลยด้วยซ้ำ

โรนัลโด้......คริสเตียนโน่   โรนัลโด้

ชายผู้เป็นดั่งฮีโร่ของร่างเล็ก  ร่างสูงปราดเปรียวที่เป็นดั่งพญาอินทรีย์ในฝูงของหมู่นกทั้งหลาย  ทั้งว่องไวและแม่นยำ  และเคยเก่งกาจเพียงใดเมื่อยามที่ได้ลงสนามเมสซี่จำได้ดี  ครั้งแรกที่เห็นโรนัลโด้จากขอบสนามที่เต็มไปด้วยเสียงเด็กๆ ที่โหวกเหวกนั้น ยังเป็นคราวที่ร่างเล็กยังคงเป็นเพียงแค่เด็กประถมที่กำลังขึ้นมัธยมต้นอยู่เท่านั้นเอง  เจ้าตัวรู้สึกอัศจรรย์ใจอย่างไรก็ยังคงจำได้  ดวงตาที่ไม่เคยปิดกระพริบลงเลยเมื่อได้เห็นการเล่นฟุตบอลที่ยอดเยี่ยมจนผู้เล่นคนอื่นไม่สามารถจะเทียบชั้นหรือติดฝุ่นได้  ในนาทีนั้นไม่เลย....ไม่มีใครเลยที่จะเทียบเคียงกับโรนัลโด้ได้

ดังนั้น ร่างเล็กจึงเดินเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนที่โรนัลโด้เรียนอยู่  และตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าตัวเองจะต้องเป็นอย่างรุ่นพี่ร่างสูงคนนี้ให้ได้  โรนัลโด้เป็นต้นแบบที่ดีแก่เมสซี่เสมอมา จนกระทั่ง...........

“ก็ไหนนายบอกว่าจะบีบให้เจ้าเด็กนี้ออกจากชมรมไงล่ะ....ก็ต้องอัดสิ”

“ใช่....หรือนายเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาล่ะคุณโรนัลโด้”

ทำไม..........

ทำไม?

ทำไมกัน?!  ทำไมรุ่นพี่ร่างสูงที่ร่างเล็กเทิดทูนจะต้องทำแบบนั้นกับเจ้าตัวด้วย  เมสซี่ไม่เข้าใจ  ในหัวไม่สามารถเค้นหาเหตุผลที่จะอธิบายกับเหตุการณ์นั้นออกมาได้..........ทำไมล่ะ  โรนัลโด้เกลียดเมสซี่อย่างนั้นหรือ?  มีเหตุผลอะไรทำไมถึงต้องการแบบนั้น  แล้วทำไมต้องพาร่างเล็กไปที่บ้านของเพื่อนด้วย

แล้ว.....แล้วทำไมต้องทำแบบนั้นกัน!

“อึก ฮ่าา!  ไม่เอา  พอแล้ว....อ๊า!...ฮึก อื้อออ”

เมสซี่หลับตาปี๋แล้วกอดตัวเองเมื่อเสียงของเค้าดังก้องขึ้นมาอีกครั้งหลังจากนับไม่ถ้วนตลอดระยะเวลาสองสัปดาห์ที่ผ่านมา  ทำยังไงเสียงของโรนัลโด้  เสียงที่ร้องขออย่างอ้อนวอนแต่ก็ไร้ประโยชน์ของเจ้าตัวจะหายไปได้เสียที  เสียงนั้นมันกรีดแทงความรู้สึกของเมสซี่ตลอดเวลา..........ทั้งวันทั้งคืน

เกลียดกันมากขนาดนั้นเลยหรือ?  เพราะอะไรล่ะ..........เด็กหนุ่มพยายามหาสาเหตุว่าตัวเองเคยไปทำตัวกวนใจหรือรกหูรกตาอีกฝ่ายบ้างหรือไม่  แต่ก็เปล่าเลย  ไม่มีอะไรที่เป็นไปได้สักอย่าง  เมสซี่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรโรนัลโด้ถึงได้อยากให้เจ้าตัวออกจากชมรมแบบนั้น 

แต่สุดท้ายแล้วเค้าก็ได้มันสมใจ

และร่างเล็กคงจะไม่สามารถกลับไปเจอหน้าอีกฝ่ายได้อีกแล้ว  โรนัลโด้น่ากลัวเกินไปที่จะต่อกรด้วย.........

“ลีโอ!.....ลีโอมีรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่ามาหาแหนะลูก”

แต่ทันใดนั้นเสียงของแม่ก็ดังขึ้นมาจากห้องนั่งเล่น ฉุดกระชากร่างเล็กให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน  และหลังจากจบประโยคนั้น ก็ทำเอาร่างเล็กไม่กล้าขยับไปไหนเลย..........

รุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าอย่างนั้นหรือ?

ใครกัน?..........ร่างเล็กตั้งคำถามในใจอย่างนึกหวาดหวั่น ถึงแม้ว่าจะมีลางสังหรณ์หาคำตอบในหัวใจเอาไว้แล้วก็ตาม  แต่จะเป็นไปได้อย่างไร?  มีธุระอะไรทำไมถึงต้องมาที่นี่

เด็กหนุ่มกอดเข่าตัวสั่นเทาอยู่บนเตียง  และเสียงด้านล่างก็ดังเรียกร้องขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

“ลีโอ  พี่เค้ารออยู่นะลูกรัก  ลงมาเร็วเข้า”

แม่.....โอ้ไม่นะ

ร่างเล็กขย่ำผมตัวเอง  นึกอยากจะตะโกนกลับลงไปด้วยถอยคำที่เสียมารยาทอย่าง “ไม่!  ผมไม่อยากเจอเค้า  บอกให้เค้ากลับไปซะ!” เสียจริง  แต่เมสซี่ก็รู้ว่าแม่จะต้องไม่พอใจมากๆ ถ้าเค้าไม่แม้แต่จะลงไป  และถ้าหากมีพ่อกับแม่อยู่เค้าคนนั้นก็คงจะไม่กล้าทำอะไรเกินเลยอย่างที่คาดไม่ถึงหรอก 

ลงไปแค่แปบเดียวแล้วขอตัวกลับขึ้นมาก็ได้นี่.......เมสซี่คิดเรื่องที่ทำให้ตัวเองไม่โดนแม่ดุในใจ  จนร่างเล็กๆ ของเค้ายอมลงมาจากห้องของตัวเองแต่โดยดี  ขาขาวผิดจากเด็กหนุ่มทั่วๆ ไปก้าวลงบันไดมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ และพยายามทำให้มันออกตัวช้าที่สุด  หัวใจเด็กหนุ่มเต้นระรัวเหมือนเสียงกลอง

ก่อนที่เค้าจะเห็นแม่ซึ่งถือผ้าเช็ดโต๊ะอาหารมองมาทางเค้าอยู่อย่างรอคอย  และพ่อที่ดูช่องข่าวกีฬาอยู่ก็หันมามองเค้าอย่างนึกสงสัย  จึงเป็นเหตุให้ร่างเล็กที่ย่องด้วยปลายเท้าอยู่บนขั้นสุดท้ายของบันไดต้องสะดุ้งตัวน้อยๆ แล้วรู้สึกเหมือนตัวหดเล็กลง

แม่ทำสายตาตำหนิใส่เด็กหนุ่ม เพราะเธอรู้ว่าลูกชายกำลังทำนิสัยไม่น่ารักใส่แขกที่มารอพบ  และเลิกคิ้วให้ลูกชายเป็นเชิงว่า “เค้ารออยู่นั่น”

ร่างเล็กรู้และเข้าใจถึงสัญญาณนั้นทันที  ก่อนลำคอเล็กจะกลืนของเหลวดังเอื๊อกแล้วหันไปเผชิญหน้ากับผู้มาใหม่ที่ไม่อยากเจออย่างเสียไม่ได้  เมสซี่เกาะราวบันไดแน่น  ปลายเท้าน่าทะนุถนอมเกินเด็กผู้ชายยังคงยืนอยู่บนบันไดขั้นสุดท้าย  และร่างเล็กก็ดวงตาเบิกกว้าง

“ไงลีโอ  ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

.

.

.

TBC.

----------------------------------------------------------------------------------------------

อร๊ายยยยยยยยยยยย ใครมาหาเหมียวววววว ><  ใครๆๆ ใครกันน้าา! >[]<  ง่าาาา  แล้วจะเป็นอย่างไรต่อไปล่ะเนี่ยยยย  รอๆ ติดตามชมกันใน part หน้านะคะ 55555555 

ไรท์กลับมาแล้วค่ะ 555555 //สะใจตัวเองค่ะ//

แล้วส่วนท่านใดที่เพิ่งเข้ามาเจอะกัน ก็สามารถเข้าไปพูดคุยแลกเปลี่ยนกับไรท์ได้เลยนะคะ ที่เฟสบุ๊คของไรท์ >>แฟนฟิค ฮอลลีวู้ด<< ค่ะ  จิ้มโล้ดเลยค่าาา ^^ จะจิกรึทวงฟิคก็ได้ไรท์ไม่ว่าค่ะ 5555  และอย่าลืมมาให้กำลังใจเหมียวกันใน Part หน้าด้วยนะคะ  ให้กำลังใจไรท์น้อยๆ คนนี้ด้วยก็ได้นะคะถ้าใจบุญ ฮาาาา

หากเปิดมาเจอคอมเม้นท์เยอะๆ แล้วอยากจะคึกโยนงานทิ้งแล้วมาลงฟิคก่อนก็ได้นะคะ 5555 //ส่อมากมาย -*-//  ปรกติไรท์เป็นงั้นบ่อยเลยค่ะ  เพราะคนคอมเม้นท์เยอะแสดงว่ามีคนรออ่านมาก  เพราะงั้นไรท์ก็เลยเกรงใจค่ะ 5555555  ว่าเข้าไปนั่น

โอเคๆๆ  จ้างไรท์ให้เลิกฝอยทีค่ะ  รู้สึกจะไหลอีกแล้ว -*-  แล้วพบกัน Part หน้านะคะ ^^  รักรีดทุกท่านมากมายล้นใจเลยค่ะ ^3^

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund