[SF – ช้างศึกไทย] + [Part 3…END] Second Kiss...เผื่อรักไว้ เก็บใจให้นาย – Mika x Tristan

อร๊ายยยยยย สวัสดีค่ะรีดด ><!  มาต่อแล้วนะเออ  แหม่...ขาดช่วงไปนิสหนึ่ง  5555 ไรท์โดนใช้หนักเลยค่ะสองสามวันนี้  จิแอบดอดมาก็ไม่ได้ ฮ่อลลล  และตอนนี้กำลังส่งของขอโทษให้รีดๆ ที่สั่งจองรุ่นพี่เฟี้ยวไปก่อนด้วย  ไรท์ก็เลยขาดช่วงสุดท้ายใน Part นี้ไปค่ะ

อร๊าย! และกลับมาที่เรื่องนี้ค่ะ....มีรีดบอกไรท์ว่าชื่อ ทริสตอง ภาษาอังกฤษมันคือ Tristan ไรท์ก็อุทาน Shit! เลยค่ะ!! //โอ้ ขออภัยค่ะ 55//  แบบว่าลืมดูเลยนะเออ ไม่ได้สังเกตไปซะสนิทเลย =u=  แบบว่าโปสเตอร์ก็ทำไปแล้ว ปล่อยไปแล้วด้วย  ฮาาา  พลาดครั้งใหญ่เลยล่ะค่ะ  ไรท์ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะค่าา  M_ _M  งอบบบ  งั้นมิกวนรีดแล้วละกันเนอะ  ไปเลยค้าาา >//<

p.s. ทริสตองน่าหยิก >< !!!

---------------------------------------------------------------------------------------------

“หยุดไม่ได้หรอกทริสตอง....พี่ขอโทษนะ..อาา”

.

.

**************************************************************************

.

.

“อ้าา!  อื้ออ  อะ ฮ่ะ...ฮือ ฮึก อ่าา อา..า” ทริสตองหนีบขาเข้าหาตัวของมิก้าอย่างแรง  กอดตอบอย่างหาที่พึ่งและไร้เรี่ยวแรง  เมื่อรุ่นพี่ไม่ฟังเค้า เจ้าตัวก็สุดรู้แล้วว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี

ความใหญ่โตที่พาเอาการขยับอย่างฝืดเคืองต่อสู้กับความอุ่นร้อนที่ตอดรัดอย่างไม่เชื่อฟังนั้น  และมันทำให้มิก้าแทบจะปลดปล่อยเอาเดี๋ยวนั้นเลย  จากนั้นการขยับเข้าออกก็ราบลื่นขึ้น  ร่างสูงกอดกายของเด็กหนุ่มที่ตื่นกลัวเอาไว้แน่นและขยับสะโพกอย่างไม่อดทนอะไรทั้งสิ้น

ทริสตองทำให้เค้าเป็นบ้า......

“อ้าา  ทริสตอง...อ่าา” มิก้าหยุดตัวเองไม่ได้แล้ว  ความร้อนที่แผดเผาอกเค้าทำให้ยากที่จะห้ามใจ  และเด็กหนุ่มที่ครางกระเส่าอยู่ข้างหูเค้าซึ่งมีช่องทางที่ตอดรัดและเล็กแน่นก็ทำให้ความรู้ถูกผิดนั้นอยู่ห่างไกลออกไปทุกที

มิก้าขยับกายจนทริสตองตัวคลอนควบคุมตัวเองไม่ได้  มือเล็กพยายามเกาะเกี่ยวและจิกแผ่นหลังขอรุ่นพี่เอาไว้ แข่งกับอีกคนที่ขยันบดขยี้เจ้าตัวหนักมากเหลือเกิน

“อื้ออ พี่มิก้าา...า  อ๊ะ ฮ่ะ...อ๊าา” เด็กหนุ่มไม่สงบปากสงบคำอีกต่อไป เมื่อมีแกนกายขนาดไม่ใช่เล่นจ่อขยับอยู่ในกายของตนอยู่เช่นนี้   และเมื่อได้ยินชื่อของตัวเองดังนั้น ร่างสูงเจ้าของห้องสุดหรูก็ฉีกทุกความอดทนทิ้งไปซะ แล้วกดกายเข้าไปแรงอีก  ลึกอีกด้วยความต้องการ

“อ๊ะ อ๊า! อื้ออ อ่าา  พะ พี่มิก้า...ฮืออ  อืออ ผม..อ๊ะ อ้าาๆๆ  อ๊า”

“ทริส..อ่าา...ทริสตอง...อาา”

“อืออ พี่มิก...มิก้า”

ชายหนุ่มสองคนกอดเกี่ยว กระหวัดกายกัน และแนบชิดมากกว่าสิ่งใดที่ทั้งสองเคยประสบมา  ความร้อนรุ่มในทุกอณูของร่างกายต่างเริ่มกลืนกินพวกเค้าและกกกอดกันเพื่อเสียดสี  เพิ่มความร้อนจนแทบไหม้นั้นให้สูงขึ้น และพุ่งทะลักออกมาในที่สุด  ซึ่งใกล้แล้วกับหนุ่มนักฟุตบอลทีมชาติทั้งสองที่เหงื่อกาฬเกาะอยู่เต็มกาย

กล้ามเนื้อหน้าท้องที่แข็งแกร่งของร่างสูงบดเบียด ถูไถกับแกนกายสั่นระริกนั้นของอีกฝ่ายหนึ่ง  อีกทั้งยังพร้อมด้วยความเสียวซ่านที่ทำให้มีความรู้สึกแตกต่างในตอนแรกไปโดยสิ้นเชิง ทำให้เด็กหนุ่มชิงไปถึงฝั่งก่อนรุ่นพี่เพียงชั่ววินาที

“อ๊าา พี่มิก้าา..อ๊ะๆๆ อ้าา!” เสียงร้องหวีดหวิวดังขึ้น  พร้อมกับร่างกายซึ่งเล็กกว่าของมิก้านั้นแอ่นเชิดขึ้นอย่างสุดตัวในอ้อมกอดของเค้า  ทริสตองเกร็งไปทุกส่วนและตัวสั่นอย่างห้ามไม่ได้  และการเกร็งนั้นก็ส่งผลโดยตรงกับแรงตอดรัดที่ด้านหลังของร่างเล็ก  เป็นเหตุให้ร่างสูงที่ดึงกายเข้าออกอยู่นั้นตามไปติดๆ ในที่สุด

“อ้าา!” มิก้ากอดรุ่นน้องแน่นจนแทบกลัวว่าเด็กหนุ่มจะหายใจไม่ออก  ร่างสูงกดสะโพกเข้าไปเต็มแรงและกระตุกกายเสียสองสามครั้งก่อนการหลั่งอันมากมายจะเกิดขึ้น  ทริสตองเกร็งตัวอีกครั้ง และอาจผวาสั่นมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ

การดำเนินกิจกรรมสิ้นสุดลง มิก้าจึงล้มตัวลงนอนข้างๆ เด็กหนุ่มที่เค้าปล่อยตัวปล่อยใจให้ แต่เค้ายังคงคาแกนกายของตัวเองไว้  ก่อนทั้งคู่จะเริ่มจูบอย่างอ่อนแรงกันอีกครั้ง  และกลับมามีแรงโหมกายกันอีกรอบ  โดยในครั้งนี้จู่ๆ เด็กหนุ่มที่น้ำตาไหลอย่างน่าสงสารนั้นกลับลุกขึ้นมาแล้วนั่งทับบนแกนกายที่กลับมาขยายใหม่ของเค้าอีกครั้ง

มิก้าไม่แน่ใจ  เค้าควรปล่อยให้น้องทำอย่างนี้หรือเปล่า  แต่ท่าทางที่ไม่ประสีประสาอยากจะลองนั้นก็น่าสนใจมิใช่น้อยเลย  ทริสตองตัวแดงซ่านไปหมดจับแกนกายของเค้าให้ตั้งตรงก่อนจะจ่อมันไปที่ช่องทางซึ่งน่าจะได้รับการเยี่ยมชมพอแล้วในวันนี้  เด็กหนุ่มกลับนั่งทับมันลงไป  ปล่อยให้ตัวเองกลืนกินร่างกายอันแข็งแรงของรุ่นพี่อย่างยากลำบาก

“อ๊ะ อ้าา  อืม...ฮึกก!” เด็กหนุ่มหลับตาแน่น ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างค่ำยันตัวเองไว้บนร่างกายของรุ่นพี่  ทริสตองขย่ำกล้ามเนื้อหน้าท้องของมิก้า  ร่างสูงให้ความช่วยเหลือด้วยการผ่อนคลายที่ส่วนหน้าของร่างเล็กผู้กล้าหาญ  แต่กระนั้นก็อาจไม่พอ

กระทั่งร่างเล็กซึ่งหัวไหล่สั่นและสั่นไปทั้งตัวนั่งอยู่บนตัวของพี่ชายได้สำเร็จ  น้ำตาสายเล็กๆ อีกระรอกไหลออกมาจากห่างตาของเด็กหนุ่มโดยไม่รู้ตัว  เค้าหน้าแดง ริมฝีปากบวมเจ่อจากการถูกระดมจูบ

“อ่าา  ทริสตอง” มิก้าคราง รู้สึกทึ่งที่เด็กคนนี้อดทนจนทำสำเร็จ  เพราะขนาดของเค้าเทียบกันไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว  ร่างสูงจับไปที่ก้นขาวเนียนอย่างบอกปัดว่าเค้าจะเป็นคนทำเอง  แต่เด็กหนุ่มก็เริ่มโยกตัวแล้ว  สองมือที่สั่นระริกยังคงเกาะหน้าท้องของรุ่นพี่เอาไว้มั่น  สะโพกที่ร่างสูงจับอยู่แอ่นขึ้นและร่อนลงใหม่พร้อมเสียงหลุดหลงของทริสตอง

โอ้ พระเจ้าช่วย.....มิก้าอุทานในใจกับความใจเด็ดและความรู้สึกดีที่วนกลับมาอีกครั้ง

ทริสตองดึงสะโพกขึ้นลงได้ไม่นาน  ร่างสูงก็รู้แล้วว่าเจ้าตัวเริ่มหมดแรง จากที่เหลือน้อยอยู่แล้ว หากปล่อยไว้อาจจะล้มพับคาอกเค้าไปเลยก็ได้  ดังนั้น ชายหนุ่มที่กำยำแข็งแรงกว่าจึงดึงลำแขนอันอ่อนแรงนั้นให้ล้มลงมาบนอกเค้าอย่างนุ่มนวล  มิก้ากอดทริสตองไว้

“เก่งมากทริสตอง” ชายหนุ่มชม  ก่อนจะเริ่มขยับด้วยตัวเอง  และสร้างเสียงอื้ออึงไปทั่วห้องจนยากเกินที่จะแยกออกว่าเสียงไหนเป็นเสียงของใครกันแน่  ตัวของเด็กหนุ่มซึ่งทาบทับอยู่ด้านบนสั่นสะเทือนอีกครั้ง  เวลาผ่านไปไม่นานนักกับการบดเบียดครั้งที่สอง  จนในที่สุดช่องทางของร่างเล็กก็เต็มไปด้วยน้ำรักของร่างสูงซึ่งกอดกายแนบชิดอยู่ไม่ห่างไปไหนและเป็นเช่นนั้นตลอดคืน  ความอ่อนแรงกินเวลาหลับนอนของทั้งสองคนไปจนถึงครึ่งค่อนวันของอีกวันหนึ่ง

.

.

‘เหตุผลมันไม่อยู่กับเรา ตั้งแต่ผมเลือกที่จะจูบเค้าเป็นครั้งที่สองแล้ว....’

.

.

ทริสตองมีข้อความฝากไว้มากมายเท่าไรแล้วก็ไม่อาจรู้ได้  เครื่องมือสื่อสารที่ถูกตั้งระบบสั่นนั้นไร้ความหมายไปโดยสิ้นเชิงกับชายหนุ่มสองคนที่หลับคาอกกันตั้งแต่เมื่อคืนนี้  คอนโดสูงเสียดฟ้าเปิดรับแสงตะวันที่ร้อนแรงจากช่วงเวลาที่เดินผ่านมาค่อนข้างมากแล้วของวัน  และเนื่องด้วยเป็นอีกมุมหนึ่งที่จัดได้ว่าสูงของเมืองจึงทำให้มีกระจกซึ่งทำให้มองเห็นเมืองที่ทอดตัวอยู่ด้านล่าง  และอีกทั้งยังไม่มีการสั่งปิดกั้นของผ้าม่าน  กระจกใสสะอาดจึงรับแสงตะวันยามเที่ยงค่อนบ่ายอ่อนๆ นั้นเข้ามาอย่างเต็มที่

ชายหนุ่มร่างสูงกำยำเป็นคนแรกที่ระริกแพขนตา ตอบรับอย่างทนไม่ไหวกับการรบกวนของแสงแดด  เปลือกตาหนักอึ้งที่กระพริบถี่ขึ้นกลับคืนความกระปรี้กระเปร้าให้เจ้าของอีกครั้ง  มิก้าลืมตาขึ้นมาเห็นฉากวิวอันวุ่นวายด้านนอก  คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่พร้อมที่จะตื่น  แต่วิสัยของเค้าไม่ใช่คนเกียจคร้าน จึงผงกศีรษะขึ้นเล็กน้อยและพบว่าหัวไหล่ของเค้าหนักอึ้ง

ชายหนุ่มเจ้าของทุกสิ่งอย่างในสถานที่พักอาศัยแห่งนี้หันไปเห็นศีรษะนุ่มหอมที่ซุกอยู่บนอกของตัวเอง  คนอิงแอบยังหลับอยู่และตื่นตามการได้สติของเค้าอย่างประจวบเหมาะพอดี  ทำเอามิก้าทำตาโตหาบทพูดกับทริสตองที่ยังคงสีหน้าอ่อนล้าไม่ได้ไปเลย  ตัวของเค้าสองคนประกบเข้าหากันจนแทบจะกลายเป็นปาท่องโก๋ได้อยู่แล้ว  เป็นร่างสูงที่เป็นฝ่ายขยับตัวเพื่อหาระยะห่างในการพูดคุยก่อนแล้วจึงเป็นร่างเล็กที่เพิ่งได้สติ ทำท่าจะยันตัวลุกขึ้นนั่งบ้างแต่กลับชะงักค้างไปราวกับโดนเชือกที่มองไม่เห็นรัดไว้กับเตียง

“อึ  อึก” ทริสตองใช้ข้อศอกพยุงกายตัวเองไว้ในตอนที่รู้สึกว่าหลับตากลืนความเจ็บแปลบลงไป  มิก้าซึ่งอยู่ข้างๆ ก็รีบเกี่ยวแขนเข้าไปช่วยประคองทันที........เป็นเค้าเองที่เมื่อคืนนี้ทำเรื่องผิดพลาดลงไป และทำให้เด็กคนนี้ไม่สามารถปฏิเสธเค้าได้อย่างไร้ข้อกังขา

“ทริสตอง” ชายหนุ่มดีกรีฮอตเป็นถึงนายแบบที่ควบคู่อาชีพนักบอลไปด้วยกระซิบชื่อรุ่นน้องเสียงแผ่วเบา เพราะไม่อยากกระโตกกระตากไป  จะพาลให้เด็กหนุ่มคนนี้เสียขวัญไปเสียเปล่าๆ

แต่ทริสตองไม่แม้แต่จะมองหน้าเค้าด้วยซ้ำ  มิก้าหน้าเสียไปเลย

ทริสตองรู้สึกแปลกไปแล้วหรือ  มิก้าไม่โทษอะไรทั้งสิ้นแม้จะเป็นในตอนที่รุ่นน้องลุกขึ้นแล้วนั่งบนตัวเค้า  ร่างสูงเพียงยกความผิดทั้งหมดมาเทใส่ตัวเองคนเดียวเท่านั้น  เพราะเค้าเองที่ต้องเป็นคนรับผิดชอบ....เป็นเค้าเองมิใช่หรือที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน  หากจะถูกตอบรับก็คงไม่แปลกอะไร  แต่เรื่องทั้งหมดก็คงจะไม่เกิดขึ้นถ้าชายหนุ่มไม่จูบเด็กหนุ่มรุ่นน้องที่สังคมเปราะบางอยู่แล้ว

เค้ากำลังถูกเกลียดทั้งๆ ที่ได้ร่วมงานกันเพียงแค่ไม่กี่ครั้งอย่างนั้นเลยเชียวหรือ  นั่นไม่ใช่สิ่งที่มิก้าหวังเอาไว้เลย  เค้าเป็นคนดี  สุภาพ และห่วงใยคนอื่นเสมอ  การทำให้คนอื่นเบือนหน้าหนีแบบนี้ไม่เคยอยู่ในความคาดหมายของเค้าเลยแม้แต่น้อย

มิก้าควรจะต้องพูดคำว่าอะไรดี?  ขอโทษงั้นเหรอ  มันฟังดูเป็นคำง่ายๆ ที่นิยมใช้กันในยามที่เกิดเรื่องทำนองนี้เสมอเลยเชียวนะ.........เค้าคงดูไม่จริงใจที่จะพูดคำนั้นในสายตาของทริสตองเป็นแน่

“ทริส...”

“ผมต้องกลับแล้ว” เด็กหนุ่มเอียงตัวออกจากอ้อมแขนที่ตระคองกอดของรุ่นพี่  แต่อีกฝ่ายหนึ่งกลับไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น  มิก้าเป็นคนที่ค่อนข้างชัดเจนและคงจะไม่ยอมปล่อยให้เด็กคนนี้กลับไปโดยที่ไม่ได้อธิบายอะไรก่อนเป็นแน่  แขนแกร่งดันตัวเด็กที่อยากหลีกหนีสถานการณ์ในตอนนี้ให้เข้ามาอีก

“ฟังพี่นะ  พี่รู้ว่ามันร้ายแรงแต่พี่ไม่อยากให้....”

“ผมรู้  ผมจะไม่บอกแฟนพี่หรอก  จะไม่บอกใครทั้งนั้น” มิก้ารู้สึกว่าไหล่ที่เค้ากอดรัดอยู่นั้นออกแรงสั่น  แต่สิ่งที่เค้าไม่เข้าใจยิ่งกว่าคือคำพูดของเด็กหนุ่ม

“อะไรนะ?”

เด็กหนุ่มที่ปั้นสีหน้าแสดงอารมณ์ไม่เป็นหันมาประจันหน้ากับเค้าแต่โดยดี  เสียงที่น้อยคนนักจะได้ยินบ่อยๆ เอ่ยขึ้นมาอย่างห้วนๆ “มันก็....” แต่ประโยคกลับหยุดอยู่แค่นั้น  ก่อนดวงตากลมจะเสมองต่ำลง  กลอกไปมาอย่างใช้ความคิดหาคำพูด

มิก้าเลิกคิ้ว  นี่จะบอกว่าทริสตองกังวลเรื่องเค้าจะหักหลังแฟนสาวขนาดนั้นเลยหรือ

“พี่เลิกกับเธอแล้ว  ตอนนี้พี่ไม่มีใครทั้งนั้น” ร่างสูงพูด  เผื่อไว้ว่าร่างเล็กจะพูดถึงเรื่องนี้  และเป็นเช่นนั้นจริง เมื่อการมองกลับมาเป็นคำยืนยันในข้อนั้นได้เป็นอย่างดี

“มันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกลับ เพียงเพราะกลัวว่าจะมีใครเข้ามาเห็นหรอกนะ  พี่ไม่ใช่คนแบบนั้นที่จะไล่คนอื่นออกไปเพราะความผิดของตัวเอง” มิก้าว่าเสียงออกจะไม่พอใจนิดๆ ที่เค้ากลายเป็นคนไม่ดีที่แสนมักง่ายในสายตาของทริสตอง

“แต่พี่...” ทริสตองหลุบตาลงต่ำอีก  พยายามสกัดกลั้นแรงสะอื่นของตัวเองไว้  สิ่งเหล่านั้นทำให้รุ่นพี่ร่างสูงซึ่งกอดเจ้าตัวเพื่อคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนั้นยิ่งไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่

“แต่อะไร?” มิก้ารู้สึกว่าเสียงห้วนเกินไป  เพราะอยากรู้มาก

ทริสตองไม่สบตาด้วย  หลบซ่อนดวงตาที่เอ่อคลอด้วยน้ำตาอย่างมิดชิด แต่ไม่แนบเนียนพอ

“บอกพี่ได้ไหม?” มิก้าจึงเปลี่ยนเสียงเสียใหม่อย่างที่ควรจะเป็น  เค้าเห็นใจทริสตองเสมอ  เริ่มเข้าใจแล้วว่าเด็กคนนี้ไม่ได้เฉยชา  แต่เป็นเพราะเข้าสังคมไม่เก่งต่างหาก  คนถูกถามกัดริมฝีปากก่อนจะเอ่ยขึ้นมาเสียงเบากว่าทุกครั้ง

“เพราะพี่ไม่ชอบ...” แล้วก็เงียบไป

“ไม่ชอบงั้นเหรอ?”

“คงไม่ดีที่ผม....อึก...ทำแบบนี้” ทริสตองกอดตัวเองลงกับที่นอน  ราวกับว่าจะทำให้เจ้าตัวหายไปจากตรงนั้นได้  และมิก้าก็เพิ่งจะประมวลเหตุการณ์ขึ้นมาได้  ใช่  เมื่อคืนทริสตองเองก็ไม่ได้ขัดขืนเค้า จูบตอบเค้าเสียด้วยซ้ำ  หรือว่า.....

“ทริสตอง...” มิก้าเม้มริมฝีปาก  มุมปากนั้นคล้ายจะยกขึ้น  ร่างสูงหยุดชะงักไปอย่างชั่งใจที่จะพูด  แต่แล้วก็กล่าวออกไปให้หายข้องใจ “...ชอบพี่เหรอ?” มิก้ายิ้มออกมาในที่สุด หลังจากที่เห็นว่าทริสตองซุกหน้ากับแขนของตัวเอง  หูของเจ้าตัวแดงด้วย

“มะ ไม่ใช่ซะหน่อย”

“ไม่ใช่แล้วอายทำไมล่ะ”

“ผมเปล่า” ในใจร่างเล็กอยากจะมุดดินหนี หายไปเดี๋ยวนั้นเสียจริงๆ แต่ตอนนี้เค้าอยู่บนห้องคอนโดสุดหรูสูงเสียดฟ้าใจกลางกรุงเทพ  และแถมยังถูกกักบริเวณด้วยอ้อมแขนของคนที่เจ้าตัวไม่อยากจะคุยด้วยอีก

“แต่ทริสตองหูแดงนะ” ร่างสูงยังไม่หยุดยิ้ม  เด็กหนุ่มจับหูตัวเอง  กุมมันไว้นึกขายหน้าที่หูเจ้ากรรมนี่ดันไม่รักดี

“ฮึก..อึก” เด็กหนุ่มหน้าจุ่มที่นอน จับใบหูตัวเองไว้อย่างนั้นแล้วไม่เงยหน้าขึ้นมาอีกเลย

ทางฝั่งรุ่นพี่ เมื่อได้เห็นดังนั้นก็แอบใจเสียนิดๆ ต่างจากเมื่อกี้ที่ยังคงเค้าของความสนุกอยู่แท้ๆ  มิก้าช้อนคางของเด็กหนุ่มขึ้นมาแล้วถามเสียงเป็นห่วงปนความไม่เข้าใจ

“ร้องไห้ทำไมล่ะครับ?” และประเด็นที่ว่าอาจทำให้อีกคนหนึ่งรู้สึกเจ็บมากๆ ก็เข้ามามีอิทธิพลในใจของเค้าอีกครั้ง และมันมีน้ำหนักมากขึ้น  มิก้ามองหาคำตอบจากใบหน้าที่เปื้อนเขรอะเต็มไปด้วยน้ำรสชาติเค็มประแล่มของรุ่นน้อง

ทริสตองร้องไห้อีก  เก็บอาการของตัวเองเอาไว้ไม่มิดจริงๆ  ยิ่งถูกจ้องมองพร้อมทั้งถูกถามตรงๆ แบบนี้แล้วด้วยนั้นการตั้งสติสำหรับเด็กหนุ่มก็ไม่ต้องเอ่ยถึงกันเลย  จนกระทั่งร่างสูงเป็นฝ่ายเช็ดน้ำตานั้นให้เองด้วยนิ้วเรียวยาว  และรอยยิ้มเอ็นดูที่ปรากฏไม่ดูสถานการณ์ก็ถูกส่งไปให้กำลังใจร่างเล็กถึงที่

มิก้าแค่รู้สึกว่ามันตลกดี  เพราะเด็กคนนี้ทำตัวน่ารักมากเกินไปจริงๆ  เค้าเพียงแค่ถามดีๆ เท่านั้น  แต่ที่เอาแต่ร้องไห้ใส่เค้าแบบนี้มันหมายความว่ายังไงกัน  แล้วที่พอถามว่า “ชอบพี่เหรอ?” แต่กลับร้องไห้ใส่ไม่ยอมพูดจานี่มันคืออะไรกัน  จะบอกว่าอยากปฏิเสธทั้งๆ ที่มันเอนเอียงไปหาความเป็นจริง แล้วทำไม่ได้ดั่งใจเลยร้องไห้ออกมาอย่างนั้นน่ะหรือ?  อะไรจะทำตัวเข้าใจยากป่านนั้น......ร่างสูงเฝ้ายิ้มใส่อยู่อย่างนั้นจนร่างเล็กที่หมดแรงจะสะอื้นแล้วยอมแถลงไขเอ่ยปากในที่สุด

“ผมเคยดูพี่ลงแข่งนัดหนึ่งที่สโมสร...คะ แค่อยากคุยกับพี่” ทริสตองก้มหน้าก้มตาอีกครั้ง

“แล้วทำไมไม่มาคุยล่ะ?” มิก้าถามอย่างจงใจจะแกล้ง เพราะเค้านั้นก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว  ว่าเด็กที่เข้าสังคมอย่างสนิทสนมไม่เป็นเช่นนี้น่ะคงจะไม่กล้าเข้ามาทักเค้าเป็นแน่  ทริสตองช้อนดวงตาที่ยังไม่หายฉ่ำน้ำตาขึ้นมามองมิก้า  ก่อนร่างสูงจะหลุดขำในลำคอ

“โอเค  พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้คุยกับทริสตองอย่างที่พี่ควรจะทำ  พี่แค่กลัวว่าเราจะรำคาญน่ะ  ไม่เคยเห็นคุยกับใครนานๆ เลยนี่นา”

“ผมแค่ไม่รู้จะพูดอะไรก็เท่านั้นเอง  ผม...พูดไม่เก่งเหมือนเจ”

“เจมาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ?” มิก้าขมวดคิ้ว

“ก็...ใครๆ ก็ชอบเจ...” เสียงหวานเบาลงเรื่อยๆ  เจ้าตัวคงจะกลัวว่าเค้าอาจชอบชนาธิปอย่างที่ใครๆ ต่างก็พากันเอ็นดูเป็นแน่  มิก้ายิ้มแก้มปริอีก แล้วขยี้หัวของรุ่นน้องเบาๆ

“ไม่หรอกน่าา  จ่ออย่างนั้นทั้งวันพี่คงปวดหูแย่เลย  อย่างเจ้าเจน่ะให้อยู่ด้วยพี่คงไม่เอา  แค่ชั่วโมงเดียวก็เมื่อยหูแล้ว” มิก้าพูดไปกลั้วหัวเราะไป  ทริสตองเริ่มมีสีหน้าที่ดีขึ้นแล้ว  และร่างสูงก็ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับช่วยประคองอีกคนหนึ่งด้วยในเวลาต่อมา

รุ่นพี่ร่างสูงทีมชาติเดียวกันดึงรั้งผ้าห่มมาคลุมตักไว้ให้ร่างเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา

“พี่เล่นบอลเก่งมากๆ แล้วก็แข็งแรงมากด้วย” ทริสตองค่อยๆ กล่าว 

“พี่จะถือว่ามันเป็นคำชม” มิก้ายังคงไม่หยุดทำตัวร่าเริง เพราะเค้ารู้สึกอยากค้นหาทริสตองเหลือเกิน และเค้าเพลิดเพลินไม่น้อยที่ได้รับฟังความในใจของเด็กหนุ่มออกมาทีละนิด

“ผมอยากเล่นได้อย่างพี่บ้างในสักวันหนึ่ง  แต่มันก็คงจะเทียบกับฝีมือจริงๆ ของพี่ไม่ได้เลย”

.......ทริสตองเล่นตำแหน่งกองหลัง เช่นเดียวกับมิก้า.......

มิก้าบอกปัดคำชมนั้นของทริสตอง  บอกว่าฝีมือของเค้าสองคนก็คงจะไม่ต่างกัน  เมื่อคืนในสนามทริสตองทำได้ดีมากและทุ่มเทอย่างสุดกำลังอย่างที่ร่างสูงนั้นก็สังเกตเห็น  ทั้งสองพูดคุยกับเรื่องที่ต่างคนต่างไม่รู้ว่าตัวเองในความรู้สึกของอีกฝ่ายนั้นเป็นเช่นไร

“แล้วทริสตองชอบพี่ตอนไหนล่ะ?” แต่แล้วร่างสูงที่อยู่ๆ ก็รู้สึกสนุกจนหยุดไม่อยู่  ก็เอ่ยถามในเรื่องที่เด็กหนุ่มเบี่ยงประเด็นขึ้นมาเสียดื้อๆ

ทริสตองก้มหน้าหันหนีไปอีก  และขย่ำผ้าห่มบนตักแน่น  รอยแดงเป็นจ้ำๆ บนไหล่และหน้าอกของเจ้าตัวทำให้ดูมีเสน่ห์ 

เด็กหนุ่มไม่อยากพูดอีกแล้ว  เป็นใครดูก็ต้องเดาได้...........

มิก้ายิ้มและอยากแกล้งอีก “ถ้าพี่ยังไม่เลิกกับแฟน ทริสตองจะดีใจรึเปล่า?” ทริสตองห่อไหล่  ก่อนจะช้อนสายตามองรุ่นพี่แวบหนึ่งแล้วหนีหายไป ร่ำๆ อยากจะชกใส่อกของอีกคนให้ได้เสียด้วยซ้ำ  แต่ร่างสูงก็ยังคงอมยิ้มอย่างรอคอย

“มะ มัน...ไม่เกี่ยวกับผมนี่” เด็กหนุ่มว่าเสียงเบา “แฟนของพี่ ไม่ใช่แฟนของผม...”

“แล้วชอบพี่ตอนไหนล่ะ นานแล้วรึยัง?” ชายหนุ่มยังคงทำตัวน่ารำคาญ แต่ก็ทำใจโกรธไม่ได้อยู่ดี จนเด็กหนุ่มเริ่มสูดหายใจเข้าและเพิ่มลมแก้ม

“นานแล้ว  ปีที่แล้วได้ล่ะมั้ง  พี่จะอยากรู้ไปทำไมกัน!” ทริสตองระเบิดเสียงเล็กน้อยในตอนท้าย  และทำสีหน้าข้องใจกับความเจ้าปัญหาของรุ่นพี่  แต่มันก็ดูน่ารักเกินกว่าจะเหมารวมว่าเจ้าตัวกำลังไม่ชอบใจอยู่  มิก้ายิ้มจนหัวเราะออกมาทีหนึ่งในที่สุด  เค้าแค่อยากรู้ก็เท่านั้น

“เปล่า  พี่ก็แค่อยากรู้น่ะว่าความรู้สึกมันจะมากมายขนาดไหน  เพราะแค่คืนเดียวพี่ก็รู้สึกดีจะแย่อยู่แล้ว” มิก้ายิ้มละมุนในขณะที่พูด  และเค้าส่งสายตาที่ให้ความหมายที่ว่าไม่ได้กล่าวเป็นเรื่องเล่นแต่อย่างใด  และนั่นทำให้เด็กหนุ่มเผลอกัดริมฝีปากของตนเอง  ใบหน้าหวานก้มต่ำลงอย่างต้องการหลีกหนีสีระเรื่อของตนเอง

มิก้ายิ้มอย่างเหม่อลอย  นึกสงสัยอย่างจริงจังออกมาเป็นคำพูด “ทำไมทริสตองถึงไม่ชอบพูดน้า  คุยกับทริสตองก็สนุกดีออก  พี่ชอบนะ”

“ไม่เห็นน่าสนุกเลย  พี่ต่างหากที่หาเรื่องคุยเก่ง  ไม่ใช่ผมสักหน่อย....ผมพูดได้ไม่ถึงครึ่งของพี่หรอก” เด็กหนุ่มกล่าว  เห็นเป็นจริงเช่นนั้น  ที่ว่าเจ้าตัวนั้นตีฝีปากกับคนอื่นเกินหนึ่งนาทีไม่เป็นหรอก  แต่มิก้ากลับใช้นิ้วเชิดค้างที่เกือบจะชิดจนติดอกเปลือยเปล่าน่าลูบไล้นั้นขึ้นมา  แล้วไล้ไปตามสันกรามโค้งสวย

“ไม่ใช่เรื่องนั้น  พี่หมายถึงพี่ชอบทริสตองนะ” มิก้าพูดและไม่ได้ใส่สีตีไข่ลงไปให้เด็กหนุ่มได้เขินอายเล่นๆ  ซึ่งเป็นเช่นนี้มานานแล้วหลังจากที่เค้าเฝ้าหาคำตอบถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ของรุ่นน้องอยู่เรื่อยมา  จนมาแน่ใจอยู่เดี๋ยวนี้นี่เองว่าสิ่งเหล่านั้นคืออะไร

ทริสตองมีสีหน้าเลิกลัก  แม้จะอยู่บนนิ้วเรียวยาวของรุ่นพี่ก็ตาม  ซึ่งบัดนี้ใบหูน่ารักคู่นั้นกำลังทวีความร้อนจนถึงขีดสุด

“พี่เอาแต่มองทริสตองตอนไหนไม่รู้  แต่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจริงๆ จะเป็นแบบนี้” เค้าหัวเราะกับตัวเอง กับความหัวช้าที่เกิดขึ้นมาเป็นเวลานาน

“แต่ตอนนั้นพี่ก็มีแฟนอยู่นะ” เด็กหนุ่มขึ้นมา  เสียงฟังดูไร้เดียงสาเพราะต้องการจะชี้แจงถึงสาวเซ็กซี่คนนั้น  แต่มิก้าทำหน้าไม่แคร์

“แล้วไงอ่ะ?” เสียงของเค้าก็ไม่แคร์ด้วย  เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นค่อนข้างดังเหมือนร้านขายของที่ไม่ยอมคืนเงินลูกค้า “ตอนนี้เปลี่ยนแฟนแล้ว” สีหน้าเค้าดูไม่รู้ไม่ชี้ และไม่รู้สึกอะไรเลยกับการเปลี่ยนคนคบหาดูใจ  เป็นเพราะมิก้ารู้สึกถูกใจเด็กแสนซื่อคนนี้เอามากๆ หลังจากที่ได้ลองคุย และลองแกล้งอีกฝ่าย

แต่พอได้ประโยคสุดท้ายเมื่อครู่นี้ของรุ่นพี่  ทริสตองก็ทำหน้าหงอยเคล้าตกตะลึงไปเลย......หรือว่ารุ่นพี่คนนี้จะเลิกกับผู้หญิงเซ็กซี่คนนั้นจริง แต่เปลี่ยนผู้หญิงคนใหม่ไปแล้ว

งั้นทริสตองก็เป็นแค่คนที่ค้างคืนด้วยเท่านั้นสินะ.......พลันเด็กหนุ่มก็กลับมาทำหน้าหงอยเต็มรูปแบบอีกครั้ง  ก่อนจะแววเสียงขบขันของพี่ชายร่างสูงตรงหน้าเข้า

“เอ้า  แฟนพี่ทำหน้าหงอยซะแล้วแฮ่ะ  เป็นอะไรไปล่ะครับ?” มิก้าทำเสียงทีเล่นที่จริง  เค้าลอบมองใบหน้าที่ก้มต่ำลงของรุ่นน้อง  และก็เห็นแก้มแดงๆ นั้นอีกครั้งหนึ่ง

“ผมยังไม่บอกเลยว่าจะเป็นแฟนพี่” ทริสตองหันมองไปทางอื่นอย่างแง่งอน  แต่แท้จริงแล้วกำลังปิดบังสีหน้าที่ไร้คำอธิบายของตนเอง

“อ้าว  เด็กงอนแล้ว” มิก้าแลงเป็นสำเนียงใต้บ้านเกิด คิดอยากแก้ลงทริสตองอีกครั้งและเหนือสิ่งอื่นใดเค้าก็ได้เห็นรอยยิ้มหลุดขำของเด็กหนุ่มตรงหน้าออกมาเป็นครั้งแรกหลังจากที่ทำหน้านิ่งมาตลอด

เสียงเอะอะดังขึ้นบนเตียงสวีทภายในห้องของคอนโดหรูใจกลางกรุงเทพมหานคร  และที่นั้นก็ไม่เคยปราศจากเสียงหัวเราะของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเลย

มันเป็นเรื่องดีที่ทริสตองยอมพูดกับเค้าโดยไม่เงียบใส่อีก  และมิก้าก็ต้องยอมรับว่าเค้ารู้สึกดีไม่น้อยเลยที่ได้ทำความรู้จักอย่างลึกซึ้งกับเด็กคนนี้  คนที่คิดว่าเข้าถึงยาก แต่แท้จริงแล้วใครจะไปรู้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้แอบชอบเค้าอยู่  และใช่ เค้าเองก็เริ่มรู้สึกเช่นนั้นแล้วเหมือนกัน

มิก้ารู้สึกคิดไม่ผิดเลยที่เลือกจูบทริสตองเป็นครั้งที่สอง เมื่อคืนนี้

.

.

FIN.

-------------------------------------------------------------------------------------

บ้าไปแล้ววววว  จะหวานกันไปไหนคะ ><  อร๊ายยย!! คือมิก้าค่ะ มีความรับผิดชอบดีมากค่ะ 55555  ทริสตองมีคนดูแลแล้วนะจ๊ะ 5555 //โดนบอลอัด//  น่ารักอ่าา  ไรท์ชอบมากๆ เลยค่ะ  แบบว่ามีอะไรกันก่อนจีบ 55555 ฮ่อลลลล  ข้ามขั้นเลยเรา  ฮาาา 

และ โอ้--- ทระ ทริสตองที่หนูออนท็อปนั่นเพราะว่าหนูชอบพี่เค้ามานานแล้วใช่ไหมลูก?  แอบชอบได้น่ารักมากเลยลูก! 5555  โอยยยยย  เลือดหมดค่ะเลือดโหมดดด  ไม่ได้หมดเพราะอะไรนะคะ  หมดเพราะทริสตองใจเด็ดนี่แหละค่ะ......ช่วงนั้นอารมณ์พาไป บรรยากาศชวนเพลี้ยงพล้ำเนอะๆๆๆ  คิกๆ ><

เป็นอย่างไรกันบ้างคะรีดขาา  ก็จบกันไปแล้วนะคะ  บอกตามตรงค่ะไรท์แลงใต้ไม่เป็นค่ะ =..=  เลยยังเกาหัวตัวเองอยู่ยิกๆ เลยค่ะ //แค่ประโยคเดียวเนี่ยนะ//  งี้ต้อง call ถามมิก้า 55555 โดนเค้าฆ่ากลับมาสิยะ 5555  ปล่อยไรท์ไปค่ะ ไรท์ไปแล้ว -*-

เรื่องนี้ไรท์มโนเองล้วนๆ เลยค่ะ  จริงไม่จริงเราปล่อยมันไปเนอะ //อ้าว//  คติพจน์ของไรท์ค่ะ  หน้าที่มั่วและจิ้น

ขอบคุณสำหรับความกรุณาอ่านฟิคของไรท์นะคะ M_ _M  เรื่องหน้าที่เราเจอกันจะเป็นของคู่ไหนอีกก็รอติดตามชมกันด้วยนะค้าาา   รักรีดทุกท่านมากๆ เลยค่ะ ^^  อุ๊ นั่นไงววเสียงแม่มาอีกและ...ไรท์ไปก่อนนะคะ  สวัสดีค่ะ //กลิ้งไปหาแม่//

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund