[SF – Thai Fight] + [Part 1] Sorry, I love You My Brother...รักนะพี่ชายห์ - Antoine x Leo Pinto

Fiction เรื่องนี้เป็นเพียงความฟินที่ไรท์ฟุ้งขึ้น....มิได้มีความเป็นจริงใดๆ ทั้งสิ้นนะคะ -_-

ไรท์แต่งรูปมาฝากค่ะ [ซึ่งไรท์ว่ามันรกไป -..-] ภาพนี้เป็นของน้องลีโอค่ะ ^^อายุเพียง 21 ปีเท่านั้นเอง [แต่หน้าเด็กมาก....น่าร็อกกก]

ทีนี้....ฝั่งซ้ายเป็นพี่(อองตวน) + ฝั่งขวาเป็นน้องค่ะ(ลีโอ)

เค้าต่างกันอ่ะ....สังเกตุอย่างเห็นได้ชัดเลยชิมิคะ  พี่นี่หล่อเข้ม....เซ็กซี่  แต่น้องนี่น่ารัก กับน่ารัก แล้วก็น่ารักอย่างเดียวเลยค่ะ >< !! น่ารักเวอร์ --!

.......เหมือนแต่ทว่าแตกต่าง......

*v*

ไรท์ชอบเด็กที่นั่งในรถเข็นคนนั้นน่ะค่ะ *v* หนูทำอะไรนะ....เอาใหม่อีกที

v

v

จ๊ะเอ๋!

โอ๊ยยยย เป็นลมเพราะความน่ารัก  แค่เห็นหน้าลีโอไรท์ก็จิ้นในหัวไปต่างๆ นาๆ จนเลือดพุ่งแล้วค่ะ(?)......เป็นเคะที่สมควรถูกกระทำ…….แล้วดูคนพี่ค่ะ

v

v

โอ๊ยยย คนอะไรเกิดมาหล่อ....หล่อมากหล่อมายยย  หัวใจไรท์นี่เต้นระรัวจนจะกระจุยคาอกอยู่แล้วค่ะ >///<

            ค่ะ  เอาเป็นว่าสองพี่น้องปินโต้นี่ก็ทำไรท์ฟินมากมายเลยทีเดียวค่ะ >//<  ดูหน้าทั้งสองแล้วก็นึกถึงโมเม้นที่น่ารักๆ สไตล์พี่น้องที่แปรเปลี่ยนไปเป็นความรักที่มากมายยิ่งกว่า......อร๊ายยย!! อิฉันฉุดไม่อยู่แล้วเจ้าค่าาา  >< !

            แบบว่าบอกตามตรงเลยค่ะ ว่าไรท์กลัวว่าแฟนคลับหรือเจ้าตัวเค้าจะเข้ามาเจอบล็อกนี้  บทความนี้......ไรท์ก็ Chip - //เซ็นเซอร์// เลยค่ะ  จะเป็นอย่างไรหนอ  อืมมม แต่ถ้าโชคดีเค้าก็คงจะไม่เจอกันหรอกเนอะ...อองตวนกะลีโออ่ะนะคะ ^3^” //ปลอบใจตัวเอง//  แบบว่าเค้าอายยยย >//<  คนแรกป่ะที่ลงเนี่ย  คือไรท์ทัดทานต่อความ need ของตัวเองไม่ได้ค่ะ  เลยต้องทำ......ความต้องการบงการอยู่เบื้องหลังนะคะ  ไม่ใช่ไรท์!!......//ว่าเข้าไปนั่น -_- //

            แออออ  นอกเรื่องมานานและ  เรื่องนี้ขอฝากไว้ในอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะคะ  ไรท์เชื่อว่าพอรีดทุกท่านอ่านจนจบเรื่องแล้ว  รีดจะรักพี่น้องปินโตสองคนนี้อย่างแน่นอนค่ะ ^^  เชื่อไปอ่านกันเลยค่าาาา

            ----------------------------------------------------------------------------------------

            แสงไฟจากหลอดไฟแสงจันทร์ถูกประดับอยู่ตามร้านอาหารและร้านค้าต่างๆ ในละแวกนี้ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวริมทะเลที่สำคัญของจังหวัด........ที่ซึ่งมีทะเลสวยที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทย  ร้านอาหารตกแต่งสวยงามเหมาะกับสถานที่  แต่กลับมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งทึ่งหัวตัวเองอยู่ในร้านเล็กๆ ร้านหนึ่ง  สายตาของเค้าจ้องมองไปยังชายหนุ่มร่างสูงรูปร่างกำยำหล่อเหลาคนหนึ่งที่นั่งอยู่ที่ร้านฝั่งตรงข้าม

            อ๊ากก จะออกมาทำอะไรตอนนี้ฟะเนี่ยยย  ถ้าพ่อรู้ล่ะก็มีหวังหัวขาดแน่เลย!.........เด็กหนุ่มเชื้อสายฝรั่งเศสแท้แต่หัวใจไทยแลนด์(เพราะมาอยู่นี่ได้สิบปีกว่าแล้ว) นั่งมองพี่ชายของตัวเองอยู่เงียบๆ แต่ในใจเค้ากลับกระวนกระวายไปทั่วถึงผลที่กำลังจะตามมา

            ก็พี่ชายเค้าดันออกมานัดกินข้าวกับแฟนที่กำลังจะบอกเลิกกับเจ้าตัว เอาตอนที่กำลังอยู่ในช่วงเก็บตัวพอดีน่ะสิ......อ๋อ ลืมบอกไป ว่าบ้านเค้าเปิดค่ายมวย และเค้าสองคนพี่น้องก็กำลังจะได้ขึ้นชกในอีกไม่กี่วันนี้แล้วด้วย  ดังนั้นพ่อก็เลยบอกให้เก็บตัว  แต่ท่านพี่ผู้เชื่อมั่นในรักก็ดันขัดคำสั่งของพ่อมาเสียนี่.......อันที่จริงลีโอไม่จำเป็นต้องสนใจก็ได้นะ แต่ว่าเด็กหนุ่มรักพี่ชายของเค้าเกินกว่าจะไม่ใส่ใจ

            ดังนั้นพออองตวนบอกว่าจะออกมากินข้าวกับแฟน  ลีโอจึงต้องแอบย่องตามมาแม้จะออกปากและฉุดรั้งพี่ชายไว้สุดแรงเกิดแล้วก็ตาม.......ลีโอบอกว่าถ้าทำแบบนี้พ่อจะบ่น  พี่อองตวนก็ไม่ฟัง   ลีโอบอกแล้วว่าพี่หวายกำลังจะทำตัวห่างเหินกับพี่อองตวน  พี่อองตวนก็ไม่เชื่อ.......

เอาเป็นว่าน้องชายคนนี้บอกอะไรไป พี่ชายของเค้าก็ไม่เคยเชื่อเลยสักอย่าง  ถึงแม้เค้าจะเป็นพี่ชายที่แสนดีมากเพียงใด  แต่ว่าแฟนคนนี้ดูท่าจะทำให้พี่เค้าหลงจนหัวปักหัวปำได้อย่างไม่มีข้อสงสัยเลยทีเดียว

เรื่องทั้งหลายเอาเป็นว่าช่างมันไว้ก่อน  เพราะตอนนี้ดูท่าแฟนสาวของพี่อองตวนคงจะผิดนัดเสียแล้วล่ะ  เพราะเท่าที่ลีโอได้ยินมาเค้านัดกันไว้หกโมงเย็นนี่นา.....แต่นี่มันสามทุ่มแล้วนะ  ทำไมพี่หวายถึงยังไม่มาอีก  เด็กหนุ่มเริ่มกระวนกระวายหนักขึ้นเมื่อเห็นพี่ชายของเค้าเลื่อนจอสมาร์ทโฟนไปมาแล้วก็นั่งรออย่างใจจดใจจ่ออยู่กับเก้าอี้  และก็ไม่มาเหมือนเดิมสินะ...........

ถึงจะโดนบ่นว่าจะแอบตามมาทำไมก็เถอะ  แต่ลีโอจะไม่นั่งอยู่เฉยๆ แล้ว......นั่นเป็นความคิดสุดท้ายก่อนที่ลีโอจะตัดสินใจเดินเข้าไปในร้านอาหารร้านประจำของเค้ากับพี่ชาย  แล้วทำเป็นไม่สนใจสายตาที่ตั้งข้อสงสัยของพี่ชาย

..........เพราะเด็กหนุ่มไม่อยากเห็นพี่ชายต้องเสียใจอีกแล้ว  และเป็นเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาที่เค้าเข้ามาปลอบใจอองตวนหลังจากที่ผิดหวังมาจากการผิดนัดของแฟนสาว...........

เด็กหนุ่มยกยิ้มหวานขึ้นจนหน้าบาน

“พี่อองตวน....พี่อองตวนเป็นอะไรอ่า หน้าหงอยเชียว   ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวลีโอจะกินข้าวเป็นเพื่อนพี่อองตวนเอง ^^ ไม่ต้องห่วงๆ ” เด็กหนุ่มว่าแล้วก็เลื่อนเก้าอี้ออกมาเล็กน้อย ก่อนเข้าไปแทรกตัวนั่งลงอย่างรวดเร็ว  ลีโอพยายามทำหน้าตาและเสียงให้สดใสเข้าไว้ เผื่อมันจะทำให้พี่ชายของเค้าพลอยยิ้มตามขึ้นมาได้บ้าง

            แต่ปรากฏว่าผิดคาด  ความพยายามของเค้าไม่เป็นผลเอาเสียเลยเมื่ออองตวนยังคงมีสีหน้าบูดบึ้งอยู่เหมือนเดิม หนำซ้ำพี่ชายร่างสูงยังถอนหายใจหนักราวกับจะบอกน้องชายของตนเองว่า “เลิกเล่นได้แล้วน่าลีโอ พี่ไม่สนุกด้วย” อีกด้วย   ร่างสูงกระแทกหลังกับพนักพิงบุนวมอย่างแรงพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง

            พี่อองตวนกำลังอารมณ์ไม่ดีอีกแล้ว เอาอีกแล้วลีโอไม่ชอบเลย............เด็กหนุ่มที่กำลังกำส้อมอยู่ในมือแอบลอบมองหน้าพี่ชายอย่างเป็นห่วง  ทั้งๆ ที่อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะขึ้นชกอยู่แล้ว พ่อเลยสั่งให้เก็บตัวอยู่แต่ในค่าย  แต่พี่อองตวนก็ยังอุตส่าห์แอบหนีออกมาเพื่อนัดพี่หวายกินข้าว.........แล้วสุดท้ายเป็นไงล่ะ? โดนเค้าเบี้ยวนัดซะงั้นน่ะ......ฮึ สมน้ำหน้า!

            ชายหนุ่มผู้อ่อนวัยกว่าคิดซ้ำเติมพี่ชายตัวเองในใจ  แต่ท้ายที่สุดแล้วก็อดสงสารร่างสูงที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่ได้ ก็เพราะว่าต้องขัดคำสั่งของพ่อเพื่อมากินข้าวกับแฟน ถ้ากลับไปแล้วโดนด่าแต่ได้กินข้าวกับแฟนก็ว่าไปอย่าง........แต่นี่ แฟนไม่มา ทั้งกลับไปยังต้องโดนด่าอีก  ไม่ได้อะไรกลับมาเลยแถมยังไม่คุ้มเสียอีกต่างหาก..........

          โธ่....ถึกน่าสงสาร…..ลีโอคิดไปพลางยื้นปากล่างออกมา เหมือนเห็นใจพี่ชายอย่างสุดซึ้ง  แต่ไอ้การกระทำนี้แหละที่ทำให้อองตวนเหลือบมาเห็นน้องตัวเองนั่งจ้องทำปากห้อยอยู่ก็พาลคิดไปว่า ตัวเองกำลังถูกน้องมองว่าสมเพช จึงชักสีหน้าไม่พอใจใส่ลีโอแล้วตบโต๊ะเบาๆ แค่เพียงจนจานช้อนที่อยู่บนโต๊ะกระเด้งขึ้นมาส่งเสียงดัง เท่านั้นเอง

ลีโอสะดุ้งปนตกใจ

อองตวนพูดเสียงห้วน “งั้นก็กินไปคนเดียวเหอะ!” ว่าแล้วพ่อก็ลุกขึ้นเดินดุ่มๆ ออกไปนอกร้านทันที ทิ้งให้อีกคนนั่งอึ่งกิมกิอยู่กับที่

“อะ อ้าวเฮ้ยย  เดี๋ยวดิ! รอด้วย! จะรีบไปไหนน่ะ   เออ! พ่อ...พ่อ! พ่ออยู่บ้านพี่อองตวน! อย่าเพิ่งปายยย.....เดี๊ยววววว” เด็กหนุ่มลุกขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นเหมือนการสะดุดขาโต๊ะที่ทุลักทุเล แล้วรีบวิ่งออกไปหน้าร้านตามพี่ชายของตนไป

“อ้าวว น้องลีโอจะรีบไปไหนจ๊ะ  แล้วพี่อองตวนล่ะจะไปไหนล่ะนั่น  เค้าไม่กินแล้วเหรอ.....เงินก็จ่ายไว้เรียบร้อยแล้วนะ” พี่สาวเจ้าของร้านที่กำลังเช็ดทำความสะอาดโต๊ะอยู่หน้าร้านถามขึ้นเมื่อเพิ่งเห็นรถไฟหัวกระสุนขบวนย่อมๆ พุ่งออกจากร้านไป

“เอาะ อ๋อ!......เอ่อ เอ่อ พ่อโทรมาตามน่ะฮะ เลยต้องรีบไป.....ไปก่อนล่ะกันนะฮะพี่ปุ้ยเดี๋ยวครั้งหน้าผมจะมากินให้คุ้มเลยล่ะกันนะฮะ ^^*” ไม่มีเวลาพูดนาน ลีโอเลยเอ่ยแบบรีบๆ ทั้งที่ยังไม่ได้ลดฝีเท้าลงเลยสักนิดเดียว   ลูกชายคนเล็กของตระกลูปินโตวิ่งออกจากร้านไปอย่างรีบร้อนทามกลางความงงงวยของเจ๊เจ้าของร้าน

ลีโอลดความเร็วลงแล้วเปลี่ยนมาเป็นวิ่งซอยเท้าเหยาะๆ แทน เพราะคิดว่าคงจะทันอีกคนหนึ่งที่เอาแต่เดินดุ่มๆ แล้ว  แต่ที่ไหนได้! มันกลับไม่ได้อยู่ในความคาดการณ์ของเค้าเลย  แต่อยู่ในความคาดการณ์ของพี่เค้าแทนว่าต้องถูกน้องวิ่งตามมาแน่ๆ   ร่างสูงเลยชิ่งวิ่งนำหน้าด้วยความเร็วแสงไปก่อนแล้ว

โอ๊ยยย ดันรู้ทันอีก! จะฉลาดไปไหนเนี่ยยยย  รู้งี้ปล่อยให้โดนพ่อด่าไปซะก็ดีหรอก ไม่ต้องตามไปแล้ว......แต่เอ๊ะ แล้วเราจะวิ่งตามเค้าต่อทำไมว่ะเนี่ย!!  เด็กหนุ่มคิดคำถามบ๊องๆ กับตัวเอง  ก่อนจะพุ่งออกไปด้วยความเร็วที่ยังไม่ถึงกับแสง เพราะเค้าน่ะวิ่งช้ากว่าอองตวนอยู่มาก (เป็นบางที โดยเฉพาะเวลารีบๆ) และเด็กหนุ่มก็เข้าใจในระหว่างทางวิ่งมาราธอนนั้นเองว่า เพราะแค่รู้สึกเป็นห่วงพี่ชายเท่านั้นที่ทำให้เค้ายังคงวิ่งต่อมาได้ ถึงแม้ตอนนี้พี่อองตวนจะถึงบ้านแล้วก็เถอะ

.............เพราะเป็นห่วงคำเดียวเท่านั้น..........

เดี๋ยวโดนพ่อด่าาาา  ลีโอคิดร่ำๆ อยากจะตะโกนลั่นออกมาซะให้ได้  แต่ท้ายที่สุดแล้วเมื่อเค้าวิ่งหกคูณร้อยเมตรไปถึงบ้านก็เห็นพ่อกำลังบ่นพี่ชายของตัวเองอยู่อย่างที่คาดไว้จริงๆ

..............และดูท่าพ่อจะหัวเสียมากๆ เลย..................

ลีโอชะลอความเร็วลงอย่างรวดเร็ว  เมื่อมองเห็นพี่ชายของตัวเองกำลังกุมมือทั้งสองไว้อย่างสำรวมตามนิสัยของคนไม่โต้เถียงและยอมรับผิด  คนน้องก็ตอดเกาะขอบรั้วไปเรื่อยๆ เห็นพ่อทั้งท้าวเอวด่า  ชี้นิ้วบ่นจนเกือบทิ้มตาอองตวนอยู่แล้ว  แต่พี่ชายของเค้าก็ไม่ได้มีสีหน้าสะทกสะท้านหรือเหยเกแต่อย่างไรยังคงเงียบขรึม  จนใบหน้าคนสันนั้นดูไร้ชีวิตชีวาเมื่อก้มลงต่ำเล็กน้อยอยู่เป็นเวลานาน

โหย โดนพ่อด่ายับขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย....ก็บอกแล้วว่าอย่าเพิ่งมา พี่อองตวนไม่ฟังลีโอบ้างเลย......เด็กหนุ่มยังคงยืนเกาะรั้วหน้าค่ายหรือบ้านของเค้าอยู่นิ่ง จนผ่านไปนานแล้วเท่าไรไม่รู้ที่พ่อบ่นพี่อองตวน

“วิคเตอร์”

“จะ จ๊ากก! คะ ครับ...ครับพ่ออ!” เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือกตัวแข็งโด่เมื่อผู้เป็นพ่อเพิ่งหันมาสังเกตเห็นเค้าแล้วเรียกด้วยชื่อจริงของเค้าเอง(ลีโอเคยสงสัยอยู่บ่อยครั้งว่าทำไมเค้าต้องมีสองชื่ออยู่คนเดียวด้วย พี่อองตวนไม่ยักกะมี) ลีโอยกมือขึ้นตะเบ๊ะหางคิ้วอย่างลืมตัว เมื่อเค้าชอบทำมันใส่พี่ชายของตัวเองบ่อยๆ จนเคยชิน   พอเวลาตกใจเลยติดกลับมาเป็นนิสัยแปลกๆ

“ไปไหนมา” พ่อเค้าพูดเสียงห้วนๆ แต่น้อยกว่าที่พูดกับอองตวน

พี่ชายร่างสูงหันไปมองตามสายตาของพ่อ เด็กหนุ่มจึงต้องจำใจเดินเข้ามาใกล้ๆ ทั้งสองอย่างเสียไม่ได้

“อะ เอ่อ....พ่อครับ พี่อองตวนเค้าไม่ผิดหรอกนะครับพ่ออย่าไปว่าเค้าเลย  พี่อองตวนแค่...แค่คิดถึงพี่หวายมากเท่านั้นเองก็เลยออกไป  ลีโอก็ไปนะ.....อะ เออ  คือไป..ไปเป็นเพื่อนพี่อองตวนน่ะฮะ รับรองได้เลยว่าพี่อองตวนไม่ได้หนีเที่ยวลีโอรับรองได้ พี่อองตวนแค่ไปร้านพี่ปุ้ยเท่านั้นเอง.......ถ้าพ่อจะว่าก็ว่าลีโอด้วยเถอะ เพราะลีโอก็ออกไปเหมือนกัน  อย่าว่าพี่อองตวนคนเดียวเลย....”

 เด็กหนุ่มหน้าหงอลงอย่างทันทีเมื่อเอ่ยขึ้นเสียงอ่อยๆ มือทั้งสองก็ไพ่เกี่ยวกันไว้ข้างหลัง และบางครั้งลีโอเคยคิด......ทั้งๆ ที่ไหล่เค้ากับอองตวนก็เหมือนๆ กันแท้ๆ แต่ทำไมพอเค้าทำแบบนี้ถึงดูเหมือนเด็กผู้หญิงซะอย่างนั้นนะ

พอได้ฟังดังนั้น คนเป็นพ่อก็ถึงกับไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเมื่อเห็นท่าทางและสีหน้าหงอยๆ ที่น่าสงสารของลูกชายคนเล็ก

...........ก็รู้อยู่หรอกนะ ว่ารักพี่ชายมาก แต่ก็ไม่ถึงกับต้องกอดคอกกันลงเหวแบบนี้ก็ได้  ปล่อยบ้างอะไรบ้าง ก็โตๆ กันแล้วไม่ใช่ว่าจะมีกันแค่สองคนเหมือนตอนเด็กๆ ................

เมื่อไม่รู้จะพูดอย่างไรดีกับสองศรีพี่น้องที่รักกันกลมเกลียวยิ่งกว่าเกลียวน็อตนี้  ทั้งยังบ่นระบายความโมโหกับคนพี่ไปแล้วด้วย  คนเป็นพ่อจึงถอนหายใจอย่างหน่ายๆ แล้วโบกมือไล่ลูกชายของตน

“ช่างเถอะๆ ไปกันได้แล้ว  ทีหน้าทีหลังก็อย่าทำอีกล่ะ กฎระเบียบมีไว้ก็เพื่อเราทั้งนั้น การชกไฟน์นี้สำคัญมากนักอย่าลืมสิ”

“คร้าบบบพ่อ ขอโทษคร้าบบบ” ลีโอยกมือไหว้พ่อแล้วก้มหน้าเกือบติดพื้น จนพ่ออยากจะเปลี่ยนใจมาประเคนมะเงกงามๆ ให้ลูกชายสักทีหนึ่ง

“เดี๋ยวเถอะเอ็ง”

“ไปแล้วครับไปแล้ว” เด็กหนุ่มยิ้มทะเล้น ก่อนจะรีบเดินออกไป และไม่ลืมที่จะออกแรงกระชากแขนพี่ชายร่างสูงใหญ่ให้ไปด้วยกัน

เมื่อมาถึงที่ลับตาคนแล้วแขนของลีโอก็โดนสะบัดออกอย่างแรง พร้อมด้วยท่าทีไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดของอองตวนเมื่อร่างที่เล็กกว่าหันกลับมามอง

“ทำไมต้องพูดอย่างนั้นด้วย” อองตวนพูดเสียงห้วนๆ กับลีโอมามากกว่าหนึ่งครั้งแล้วในวันนี้

“ก็.....ก็ถ้าไม่งั้นพี่อองตวนก็ผิดคนเดียวน่ะสิ” แต่ท้ายที่สุดแล้วเสียงลักษณะนี้ของพี่ชายก็ทำให้เค้าสู้ไม่ได้จนเสียงต้องอ่อยลงทุกทีไป

“ทำไม? พี่ผิดคนเดียวแล้วยังไงล่ะ.....ลีโอไม่ได้ไปกับพี่สักหน่อย แล้วจะทำให้ตัวเองโดนพ่อบ่นทำไม” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแน่น  อองตวนรู้สึกเหมือนเค้าไม่มีคุณสมบัติของความเป็นพี่ที่ดีเลย  ทำไมจะต้องให้น้องมาปกป้องหรือออกปากรับแทน ทั้งๆ ที่ลีโอก็ไม่ได้ผิดด้วยซ้ำ  หรือเค้ามันดูเหมือนไอ้โง่มากขึ้นทุกวันจนต้องให้น้องชายมาคอยบอกว่านั่นผิดนี่ถูก

“พี่ไม่ชอบเลยนะที่ลีโอทำแบบนี้” พอเจอประโยคนี้เข้าไป น้องชายก็ทำหน้าเสียทันที

“ก็ลีโอเป็นห่วงพี่อองตวนนี่! ลีโอก็รู้ ว่าถ้าแอบตามไปพี่อองตวนจะไม่ชอบ  แต่ที่ลีโอพูดไปก็เพราะไม่อยากให้พี่อองตวนรู้สึกแย่คนเดียวนะ ทั้งๆ ที่วันนี้พี่หวายก็ไม่ได้มากินข้าวกับพี่อองตวนแท้ๆ แถมกลับมายังโดนพ่อบ่นอีก ลีโอก็เลย......”

“ลีโอ!” ประโยคของเด็กหนุ่มถูกตัดด้วยเสียงตวาดดังลั่นของผู้เป็นพี่  เพราะสำหรับอองตวน การตอกย้ำความพยายามอันล้มเหลวของเค้าในวันนี้เป็นสิ่งเดียวที่ลีโอคิดผิดเป็นอย่างมาก

น้องชายที่โดนตวาด นิ่งเงียบหลังจากสะดุ้งเฮือกใหญ่ .......ลีโอก็เลยไม่อยากให้พี่อองตวนรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว ลีโออยากอยู่ข้างๆ พี่อองตวน  ลีโอรักพี่อองตวนนะ ไม่อยากให้พี่อองตวนต้องเศร้า

เมื่อคิดถึงประโยคท่อนหลังที่โดนตัดออกไปและยังไม่ได้บอก เด็กหนุ่มร่างเล็กกว่าก็มีน้ำตารื้นคลอขึ้นมาเต็มหน่วย แต่ก็ก้มหน้าหลบได้ทัน  ก่อนลีโอจะรู้ตัวว่าไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้อีกแล้ว ร่างเล็กจึงหมุนตัวหนีแล้ววิ่งออกไปจากพี่ชายของเค้าทันที

............ถึงแม้จะสนิทหรือใกล้ชิดกันมากขนาดไหน แต่ลีโอก็อาย....อายเกินไปที่จะแสดงให้พี่ชายของเค้าเห็นว่าเค้าร้องไห้เพราะเป็นห่วงพี่ มันทำให้เค้าดูเหมือนยังไม่โต และอองตวนก็คงจะไม่ยอมเชื่อในสิ่งที่เด็กขี้แยคนนี้พูดเป็นแน่...........

“ลีโอ.....ลีโอ!” อองตวนที่โดนน้องชายหันหลังแล้ววิ่งใส่ก็ รู้สึกมึนไม่น้อยที่อยู่ๆ ก็ไม่ได้ฟังประโยคแจ้วๆ ตอกกลับมาเหมือนทุกที  ร่างสูงตะโกนไล่หลังน้องชายไป แต่ก็ไม่เป็นผล เค้าจึงออกวิ่งตามไปอย่างไม่ต้องหยุดคิดเลย

บ้าจริง ใครเค้าบอกให้แกพูดกับน้องแบบนั้นห๊ะ!!......วิ่งไปด้วยก็รู้สึกอยากตบปากตัวเองเสียให้ได้

เมื่อวิ่งตามมาถึงหน้าห้องนอนของน้องชายคนดี อองตวนก็ชะงักครู่หนึ่งเมื่อง้างมือจะเคาะประตู

.............นี่เค้ากำลังทำผิดอะไรอยู่งั้นเหรอ?...........

ก็เหมือนอย่างที่โน้ส  อุดมเคยว่าเอาไว้.....ผู้ชายแมร่ง - ควายผือก.....โง่จนไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรไว้  ถ้าไม่รู้ความผิดก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไง  ร่างสูงของผู้เป็นพี่จึงคิดทึกทักเอาเองว่าที่เป็นแบบนี้อาจจะเป็นเพราะความคิดเด็กๆ ของลีโอ และความเอาแต่ใจไม่ยอมโตของอีกคนก็เป็นได้

..................ก็น้องชายโดนเค้าโอ๋และตามใจมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่นา...............

ก็คงคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ ถึงยังไงก็จะถูกตามง้ออยู่แล้ว ล่ะมั้ง............

แต่ว่าถ้าไม่พูดอะไรเลยวันพรุ่งนี้ก็จะมองหน้ากันไม่ติดเป็นแน่  ร่างสูงที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูคิดเช่นนั้น  แต่ทว่าร่างน้อยที่โถมตัวลงบนเตียงแล้วกดหน้าลงไปบนหมอนหนานุ่มใบใหญ่กลับคิดต่างออกไปอย่างเสียใจ

พี่อองตวนไม่เคยพูดแบนนี้มาก่อนเลย......ทำไมต้องเสียงดังใส่ลีโอด้วยล่ะ  ลีโอไม่ผิดซะหน่อย ลีโอแค่ไม่อยากให้พี่อองตวนรู้สึกไม่ดีเท่านั้นเองนะ............น้องชายตัวน้อยน้ำตาร่วงลงหมอนอย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อกลับกลายเป็นเค้าซะเองที่รู้สึกแย่

ไม่ว่าความหวังดีใดๆ ก็ไม่สามารถไปถึงการรับรู้อองตวนได้เลย  มันไม่เหมือนกับ.......

อึก ลีโอไม่ใช่พี่หวายนี่ พี่อองตวนเลยไม่สนใจ

..........ใช่ มันไม่เหมือนกันหรอก...........

ก็เพราะว่าพี่อองตวนรักพี่หวายนี่นา  ไม่ใช่น้องชายของตัวเองอย่างลีโอ..........

อยู่ๆ เด็กหนุ่มก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกขึ้นมาอย่างประหลาด มันแล่นริ้วมาราวกับกระแสไฟฟ้าที่ทำเอาเค้ารู้สึกชาไปทั้งร่าง  ใบหน้าที่กดทับอยู่บนหมอนก็เริ่มแดงก่ำมากขึ้นอย่างน่าสงสาร

.............กับเด็กหนุ่มที่ไม่มีใครเลยสักคนบนโลกนี้เข้าใจเค้า

ก็แหงอยู่แล้ว ลีโอไม่เคยบอกใครหนิว่า ‘เค้าแอบชอบพี่ชายตัวเอง’ ..............

 .

.

.

.

TBC.

------------------------------------------------------------------------------

อร๊ายยยย  พี่อองตวนใจร้ายจังเลยอ่าา  ทำไมทำกับลีโออย่างเง้ --- ! T^T  แบบว่าคนนอกมีดีอะไร ทำไมไม่สนคนในใกล้ชิดอย่างลีโออออ //บ้าเอง//

ตอนนี้เป็นแซมเปิ้ลตอนแรกค่ะ  Part 2 Hott!! (รึเปล่า?) อันนี้ต้องคอยติดตามกันนะคะ 

หากท่านใดที่เป็นแฟนคลับของสองคนนี้ แล้วดันพะเอิญจิ้มเข้ามาในบทความนี้ก็ เม้นท์พิจารณาบอกความในใจของฟิคเรื่องนี้กับไรท์หน่อยนะคะ  รีดคิดยังไง......ไรท์จะได้วางตัวถูก(?) //ปรากฏเค้าด่าแก!!//  โอ้  ปราณีข้าพเจ้าเถอะ! //คุกเข่าข้อร้อง//  ข้าพเจ้าทำไปเพราะความฟิน M><M!!!

ฮุ๊ยยยย รูปคู่ ><!!  ขาวๆๆๆๆ (หื่นอีกแล้ว -.,-) ตัวเล็กกก กะ ตัวใหญ่.....ชอบบบ

อ๊ากกกก ฟิน!

//ตายคากองเลือดตัวเอง  เพราะจินตนาการที่ลิ้งโลด//

เม้นท์ๆ ให้กำลังใจไรท์  ให้ชื่นใจกกันหน่อยนะคะ  แล้วพบกันใหม่ค่ะ  รักรีดทุกท่านมากนะเออ......จ๊วบบบ //ส่งจูบ//

อ่อ! ลืมไป! แปะเฟสค่ะ.....>>แฟนฟิคฮอลลีวู้ด<<  ไปจิ้มเป็นเพื่อนกะไรท์ได้เลยค่าาา ^3^

**ปล. อองตวนกับลีโอคุณกำลังจะดังมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัวเพราะเรื่องนี้  เพราะว่าสาววายเยอะมากกกก  สักวันหนึ่งสาววายจะครองโลกกก.......จำคำไรท์ ไว้นะคะ  จำคำไรท์ไว้!! //ส่งเสียงทิ้งท้าย ขณะโดนลากคอออกไปเหมือนคนบ้า//

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray – Aund