[Fic – God Of Egypt] + [Part 1] Eternally...ชั่วนิจนิรันดร์ – Horus x Bek

1...2...3

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!! สัวสดีค่ะรีดๆ ที่รักทุกท่านขาาา >{}<  //เปิดตัวเว่อร์ไปไหม?//  ฮ่อลลลลล  บอกไม่ถูกเลยค่ะว่ารู้สึกดีแค่ไหนที่ได้เข้ามาเพิ่มบทความในบล็อกอีกครั้ง  ใจจริงอยากจะพิมพ์ ย. มันซักพันตัวเลยค่ะ 5555 //เว่อร์จริงๆ -*-// แล้วเพิ่มเติมด้วยเสียงกรีดร้อง

แต่ก่อนอื่นเลยต้องขอโทษด้วยนะคะที่นานเหลือเกิน TUT  ซิกๆๆ  อันนี้ยอมรับผิดเลยค่ะ เพราะไรท์แอบอู้กลางคัน....ก็มันเขียนไม่ออกง่ะ  เลยหลบไปดูการ์ตูนค่ะ 55555  //โดนรีดโบก//  และกลับมาเขียน ซึ่งในที่สุดก็เสร็จค่ะ!!  อร๊ายยยยยย  //ทำมือหงิก//  ไรท์ว่าช่วงแรกของเรื่องดูเข้าใจยากไปนิดหนึ่งค่ะ (เอ๊า?!) 555  เป็นเพราะว่าเพิ่งดูหนังจบไปหมาดๆ อารมณ์มันเลยพุ่งปรี๊ดเลยค่ะ ภาษามันเลยฟังดูเข้าใจยากไปนิดๆ  คือจะให้ลบหรือแก้มันก็เสียดายค่ะเพราะฟีลมาดีมาก  แต่พอถึงช่วงที่รีดเข้าใจกันง่ายแล้วนั่นแหละค่ะคือตอนที่ไรท์หลบไปดูการ์ตูนแล้วกลับมาเขียนต่อ  (รีดบอก ฉันอ่านเข้าใจอยู่ตอนท้ายนะ) 55555

อันที่จริงก่อนไรท์จะมากรีดร้องใน Part นี้  ไรท์ไปกรีดร้องครั้งแรกหลังจากดูหนังเรื่องนี้จบค่ะ  คืออะไรจะ  โอ้ว!.....อย่าว่าจบเรื่องเลยค่ะ แค่เห็นแผ่นหลังฮอรัสไรท์ก็ร้อง อะเฮื้ออ พ่อคุณ!! แล้วค่ะ  แล้วพอตอนที่ฮอรัสเบคเค้าสปาร์คกันฉากแรกก็กรี๊ดแล้วค่ะ //เป็นเอามาก//  โอ๊ยยย คู่นี้ดีงามค่ะ คือยกให้เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดกาลเลยเรื่องนี้

โดยส่วนตัวแล้วชอบมากเลยค่ะ นิกโคไล (ฮอรัส) ทำระทวน  ไหนจะยังความน่ารักเกินกว่าจะเป็นพระเอกของน้องเบรนตันอีก (เบค)  และ....โอ้ เจอร์ราด์จ  บัลเลอร์ (เซต) นี่ตัวดีเลยค่ะ  โอยย ลุงเจิด  เจิดมากเลยค่ะ  เจิดจรัสมากกก *0*  (เป็นแฟน)  ถถถถถถถ  ลุงเจิดนี่ขยี้หัวใจมากเลยค่ะถึงจะเล่นเป็นตัวร้ายก็ให้ใจค่ะ  (แต่หน้าแกเหมาะกับบทชั่วจริงๆ) //โดนลุงเจิดเอามีดเสียบชายโครง//

เอื๊อกก!  เป็นหนังที่ดีมากเลยค่ะ  อลังการตระการตา  อาหารเหลือรับประทาน  เห็นเค้าบอกว่า God of Egypt เตรียมการสร้างกว่า 5 ปีเลยทีเดียว  ย้ำ! ว่าแค่เตรียมการนะคะ  ไรท์เลยเตรียมการลงฟิคนานบ้าง 5555555  //มันใช่เรื่องไหม....ผั๊วะ! โดนตบ//  โดยส่วนตัวประทับใจมากเลยค่ะ หนังสไตล์อียิปต์แท้อย่างนี้หาดูยากมากและทุกคนก็ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ  ไรท์นึกว่าจะเก่าย้อนยุคไปไกลมากซะอีก  แต่หลายๆ อย่างก็มีของปัจจุบันประยุกต์เข้าไปผสมผสานด้วยเหมือนกัน  หนังเรื่องนี้ยอดเยี่ยมมากจริงๆ ค่ะ

ไรท์ให้ใจเลยทั้งเนื้อเรื่องของหนังและคู่วายของหนัง (?)  เอ้ยๆๆ  ผิดค่ะ 5555  เมาท์ยาวมากเกินไปแล้วนะ -*-   5555 ขอโทษค่ะ คงเพราะหายไปนานเลยฝอยน้ำลายแตกฟองเลย  หวังว่าจะถูกใจรีดๆ ไม่มากก็น้อยนะคะ 

และด้วยประการทั้งหลายที่มิควรพลาด  ขอเชิญเดินทางเข้าสู่ผืนทรายแห่งดินแดนไอยคุปต์ได้ ณ บัดนี้ค่ะ [- -]

--------------------------------------------------------------------------------------------------

มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไรกัน?  ความหวั่นไหวนี้  ความวูบไหวแล่นทั่วไปทั้งกายเพียงแค่คิดถึงเค้าคนนั้น  ไม่ มันไม่น่าเกิดขึ้นเลย เค้ามีซาญ่า ส่วนคนที่เค้าเผลอคำนึงหาตั้งแต่ยังไม่ทันรู้ตัวก็มีเทพีฮาธอร์คอยกุมหัวใจอยู่แล้ว

เรื่องใหญ่ล่ะสิเบค......

นางรู้ไหม?  ซาญ่า...โอ้ นางคงอาจรู้ไปแล้ว  กี่ครั้งกันแล้วล่ะที่นางเอ่ยเตือนทุกครั้งที่เด็กหนุ่มคิดถึงเค้า  กี่ครั้งกันแล้วที่ซาญ่าหยอกเย้าเบคเกี่ยวกับเรื่องการออกไปของฮอรัส

แต่ความรู้สึกยินร้ายกลับไม่ได้มีปรากฏให้เห็นบนใบหน้าของนาง  กลับเป็นรอยยิ้มยามเย้าหยอกเพราะตนฝ่ายได้เปรียบกว่า  เมื่อซาญ่ายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เค้าแล้วถามว่าคิดถึงใครอยู่อย่างนั้นหรือ?

อา ข้าแต่เทพรา ให้ตายเถอะ  ทำให้ข้าแปลกใจเพราะความไม่เสียใจของซาญ่ายังไม่พอ แล้วยังจะทำให้นางเป็นคนคอยกวนอารมณ์ของข้าอีก!......เบคกล่ำกลืนความอยากจะที่จะทำหน้าเบ้ออกไป  ไม่เสี่ยงทำให้ซาญ่าเห็นอีกเพราะพักช่วงหลังมานี้ดูนางจะสนุกบ่อยมากไปเหลือเกิน

เบครู้ว่ามันเป็นเรื่องแย่  เป็นสิ่งไม่ดีที่คิดเช่นนั้นกับคนที่เป็นทั้งสหายทั้งผู้ปกครองอียิปต์ และเหนือสิ่งอื่นใดเค้าคนนั้นเป็นถึงเทพแห่งท้องนภาอันไพรศาล......ใช่  มันฟังดูเป็นการกระทำที่โง่มาก  แต่พอตั้งสติได้ว่าต้องถอยหนีจากความเป็นจริงนี้เบคก็ทำอะไรไม่ได้ไปเสียแล้ว 

และความรู้สึกนั้นก็เล่นตลก  มันผลักดันให้เด็กหนุ่มเกิดอารมณ์ขุ่นมัวจนกลายเป็นความโกรธเคือง  การคิดถึงทุกวันโดยไร้จุดหมาย มันเปล่าประโยชน์เสมอเมื่อฮอรัสไม่กลับมา......เป็นแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไรกัน

เบคหลงรักฮอรัสไปตั้งแต่เมื่อไรกัน

ถ้าคนที่ทำให้เบคต้องมีท่าทีเปลี่ยนไปกลับมาเร็วๆ ได้ก็คงจะดีไม่น้อย  เด็กหนุ่มอยากรู้เสียจริง พอถึงวันที่ฮอรัสกลับมาแล้ว เค้าจะพูดกับอีกฝ่ายยังไง  พวกเค้าทั้งสองจะพูดคุยกันเช่นไร จะเหมือนเดิมไหม? หลังจากที่ฮอรัสบินออกไปตามหาฮาธอร์เป็นเวลานานแสนนาน

.

.

------------------------------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------

----------------------------

.

.

“ดูเจ้าก่อนเถอะ  พูดเหมือนใครไปเสียแล้ว”

“ใครกัน ท่านหมายถึงใคร?”

“คนอื่นไง  หรือเจ้ากลายเป็นคนไม่กล้าพูดความจริงไปตั้งแต่เมื่อไรกันล่ะ” เทพร่างสูงก้มตัวลงมา และกดเสียงต่ำลง  เบคหน้าชา  กลัวสุดหัวใจเมื่อฮอรัสต้องการรู้ความลับที่เจ้าตัวตั้งใจจะเก็บไว้ให้ไกลห่าง

“จะกล้าหรือไม่ มันก็ไม่ใช่ธุระของท่านหรอก เรื่องของข้ามันสำคัญขนาดนั้นเลยรึยังไง  ปล่อยข้า!...”

“ใช่สิเบค มันสำคัญ” เสียงทุ้มกระด้างขึ้นเพราะโทนเสียงที่ดังขึ้น ก่อนเด็กหนุ่มจะชะงักไปในทันทีแล้วบิดแขนตัวเองออกอย่างไร้ผลแต่ก็ยังอยากลองที่จะทำมัน

“ปละ ปล่อยข้าเถอะ  อย่าเพิ่งมาเสียเวลากับข้าตอนนี้...”

“ช่างหัวงานเลี้ยงนั่นเถอะ! ข้าไม่ใช่คนที่อยากได้มัน  ในตอนนี้ข้าอยากรู้ความจริงจากปากของเจ้ามากกว่างานฉลองงี่เง่านั่นที่พวกเค้าจัดให้ข้า!” เทพแห่งท้องฟ้าที่เพิ่งกลับมาจากการจากจรอียิปต์ไปนับปีไม่สนใจคำบ่ายเบี่ยงไหนอีก  และจะไม่ยอมให้เด็กหนุ่มตรงหน้านี้หายไปไหนอีกคราอย่างแน่นอน “ท่าทางเอาใจยากของเจ้าทำข้าหงุดหงิดยิ่งกว่าความจู้จี้ของอโนซิสเสียอีก”

“โอ้ งั้นเหรอ!” เบคขึ้นเสียงบ้าง “งั้นข้าคงจะน่ารำคาญมากเลยสินะ” เด็กหนุ่มถลึงตาใส่เทพที่อยู่สูงกว่าอย่างไม่เกรงกลัว “ข้าจะบอกอะไรให้นะ ท่านน่ะมันเป็นเทพเอาแต่ใจแถมยังชอบทำอะไรสิ้นคิดอีกต่างหาก ไม่แปลกใจเลยทำไมธอทถึง...อ๊ะ!”

คนปากดีถูกกำราบด้วยการถูกดึงให้เข้าปะทะกับอกแกร่ง  ฮอรัสไม่ยอมเลิกราแต่กระนั้นก็ใช่ว่าต้องยอมฟังสหายคนนี้โวยวายใส่เช่นเด็กที่ไม่ได้ดั่งใจ  แต่ครั้งเมื่อก้มลงไปสบการสายตาที่ให้ความรู้สึกตัดพ้อนั้น ฮอรัสกลับได้สารใหม่

......นานแค่ไหนแล้วล่ะที่ท่านบินออกไป.......

สีหน้าของเด็กหนุ่มผมหยักเป็นลอนสีน้ำตาลประกายทองดั่งโลหิตแห่งเทพเจ้าบ่งบอกว่าต้องการพูดเช่นนั้นออกไปหากไม่ติดที่ว่าแก้มโดนบีบเสียจนพูดไม่ออก  คิ้วเข้มดุจเส้นผมของเทพีฮาธอร์ขมวดมุ้นเข้าหากันราวกับจะตัดพ้อ  ฮอรัสไม่ได้ว่ากระไรแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีอ่อนลงเลย  กษัตริย์องค์ปัจจุบันแห่งอียิปต์ฝั่งนิ้วลงบนแก้มอ่อนนุ่มของมนุษย์ตัวน้อย ถึงแม้จะไม่ได้ออกแรงบีบจนเบคแก้มชามากกว่าเดิมก็ตาม

รอให้ข้าพูดคำใดกันล่ะมนุษย์?......สายตาเชียบคมประดุจเหยี่ยวจ้องมองลงไป  นึกไม่เข้าใจอยู่หลายครั้งว่าความดื้อดึง  เอาแต่ใจจนดูน่ารำคาญนี้เป็นพื้นเพนิสัยเดิมของมนุษย์ทุกคนหรือเป็นเพียงแค่เด็กคนนี้คนเดียวหรืออย่างไร

ฮอรัสว่าเบคเข้าใจยาก....

เช่นเดียวกับที่โอรสแห่งโอซิริสก็คิดว่าความรู้สึกของตนเข้าใจยาก  หากแต่เมื่อได้พูดคุยกับฮาธอร์และต่อด้วยคำแนะนำแกมถากถ่างของธอทอีกเล็กน้อย จ้าวแห่งนภาจึงได้เข้าใจ ว่าบางอย่างกำลังเกิดขึ้นและเปลี่ยนแปลงไป  เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย

เพียงแต่ว่ามันเกิดขึ้นโดยที่เค้ายังไม่ทันได้รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

ฮอรัสกำลังเตรียมคำพูด  รู้สึกหนักใจและคิดว่ามันยากยิ่งกว่าวันสถาปนาของตนเองอยู่หลายเท่าตัวนัก  แต่ทว่าหลังจากที่กลับมาจากการโบยบินออกไปจากมหานครแห่งชีวิตเป็นเวลานานอยู่พอควร เทพผู้ปลดปล่อยก็เจอเข้ากับสีหน้าบูดบึ้งของเบค  ราวกับเค้าไปปลิดชีพบิดาของอีกคนหนึ่งด้วยมือตัวเองเสียอย่างนั้น

.

.

***********************************************************************************

.

.

เมื่อราตรีก่อน...

“เบค ทำไมเจ้าถึงยืนอยู่ตรงนั้น” เสียงกดต่ำและเนิบช้าดังมาจากด้านหลังของชายหนุ่มที่เหม่อมองออกไปยังทิวทัศน์ด้านนอกในยามที่เทพราลากดวงอาทิตย์พ้นขอบโลกไปแล้ว “ทำไมถึงไม่มานอนตรงนี้กับข้าล่ะ?” ซาญ่าว่า นางลูบฝ่ามือบอบบางไปตามผ้าลินินเนื้อดีที่ได้รับการทออย่างแสนวิเศษจากนางกำนันในวิหารวังแห่งเทพผู้เป็นหนึ่งเดียว

เบคหันมาหาคู่สนทนา แต่ก็สายเกินไป ซาญ่าลุกพร้อมทั้งเดินมาหาเค้าก่อนเสียแล้ว  นางจับมือที่ไม่ได้กรำงานหนักมาหลายปี “เจ้ามีเรื่องอะไรหนักใจอย่างนั้นหรือ?” หญิงสาวคนเดียวในห้องเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

คนถูกถามหลบสายตาครั้นจะส่ายหน้าหนีเสียด้วยซ้ำ “ไม่มีอะไร” คำพูดของชายหนุ่มที่มีเส้นผมเป็นสีที่แสนหายากหลุดรอดออกมาจากปากของเค้ายากมากขึ้นทุกที  เบคดึงมือออกมาแล้วนวดต้นคอ “ข้าคิดว่าบางทีเทพอาจจะเหมาะแล้วกับการเป็นกษัตริย์” ชายหนุ่มหันคออย่างปวดเมื่อยประกอบไปด้วย แต่ทว่าซาญ่านางกลับหัวเราะแล้วยิ้มให้เบคราวกับว่าเค้ากำลังใช้คำโป้ปดฝืดๆ กับนางอยู่

“เจ้าเอาอีกแล้ว” ใช่  เบคกำลังโกหกอยู่จริงๆ นั่นแหละ

“อะไร?” คนโดนเยาะใส่เลิกคิ้วขึ้นสูง  ดวงตากลมโตและคิ้วคู่เข้มนั้นทำให้ทั้งเค้าและนางดูเหมือนพี่น้องกัน  ซาญ่าเอียงไหล่ นางเดินไปรอบตัวเค้าแล้วหัวเราะคิกคักราวกับสาวน้อยวัยแรกแย้ม

“ก็พูดถึงเค้าอย่างไรล่ะ?”

“ใคร?” ผมเผ้าของคนพูดดูยุ่งเหยิงแต่ก็น่ามองในขณะเดียวกัน

“ฮอรัส...” นางยิ้ม แล้วเบือนหน้าขึ้นฟ้าอย่างหน่ายใจกับคนที่ไม่รู้ตัวเอง “นั่นอย่างไรล่ะ  เจ้าเอาแต่เปรยถึงเค้าจะเรียกก็ไม่เรียกเสียที”

เบคชักสีหน้าเล็กน้อยแล้วยักคิ้วปฏิเสธประโยคของนาง แต่ชื่อฮรัสทำเอาเค้าร้อนไปทั่วร่าง

“ข้ารู้  ข้าเข้าใจเจ้า หากงานของผู้รักษาการจะทำร้ายจนเจ้าปวดหัว แต่ว่าเบค...” ซาญ่าในชุดผ้าแพรยักคิ้วข้างเดียวกันนั้นให้คนตรงหน้าแต่คนละความหมายด้วยรอยยิ้มของเด็กสาว “เจ้าเอ่ยถึงเค้าราวกับจะกดด่าอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน  หากไม่รู้ไม่เห็นมาก่อนข้าอาจนึกว่าเจ้าเป็นคู่รักกัน”

“ซาญ่า!” เบคขานชื่อแล้วชะงักปาก เพิ่งรู้ตัวว่าพูดเสียงดังเกินไป  ชายหนุ่มกัดริมฝีปากแน่นนึกอยากย้อนเวลากลับไปเพียงเสี้ยววินาทีให้ตัวเองแสดงท่าทีออกไปให้น้อยกว่านี้หน่อย “ข้าไม่ใช่สาวน้อย ขอร้องเถอะ...แล้วข้าจะคิดถึงเค้าเช่นนั้นทำไมในเมื่อข้ามีเจ้า” เค้าว่ายื่นมือไปจะแตะแก้มซาญ่าแต่นางจับให้หยุดไว้เสียก่อน

“อาจใช่...ข้าจะพูดคำนี้  แต่เบคเจ้าคิดดูสิ ข้าไม่ได้มีเจตนาจะว่าเจ้าแต่ดูเหมือนเจ้าต้องการคนเตือน” ซาญ่าดึงให้ชายหนุ่มที่เคยขโมยชุดให้นางในวันสถาปนาครั้งแรกของฮอรัสแต่มันพังไม่เป็นท่ามานั่งที่เก้าอี้นุ่มสบายใกล้ทิวทัศน์ของเมือง “ไม่รู้หรือ? เจ้าคล้ายเด็กที่กำลังโยเยไม่ได้ดั่งใจเมื่อมีคนบอกให้รอแต่เค้าไม่โผล่มา  เชื่อเสียเถอะ ข้าดูอยู่ หลายวันผ่านไปหลังฮอรัสไปตามเทพีฮาธอร์ เจ้ามีความผิดหวังปะปนอยู่ในความลิงโลดนั้นข้ารู้ดี” ซาญ่านั่งอยู่บนโต๊ะวางเหยือกและแก้วน้ำ  อยู่สูงกว่าเบค นางเอื้อมมือลงมาลูบผมหยักเป็นลอนของคนที่มีสีหน้าถูกบีบคั้นอย่างหลงใหล แต่ในความหมายที่แตกต่างไปจากคนรัก

เบคอยากปฏิเสธนางแต่ซาญ่ามองเค้าจนปรุโปร่ง  เค้ามีความลับกับนางไม่ได้อีกแล้วหลังจากที่เจอกันเพียงปีเดียว ก่อนนางจะพูดต่อไป “นับราตรีไม่ได้หลังเค้าจากไป ข้าเห็นเจ้าอยู่คนเดียว  หงอยเหงาและเคืองโกรธ  สีหน้ายามไม่พอใจของเจ้าหาได้ยากเบคแต่ข้าก็รู้จักดี”

“อะไรเป็นสิ่งที่เจ้ากำลังคิดอยู่งั้นหรือ?” จู่ๆ ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เมอร์นี่ก็โพล่งขึ้นมาขัดหญิงที่อยู่กับเค้ามาหลายปี  นึกไม่ชอบใจที่โดนมองอย่างทะลุปรุโปร่งแต่ทำอะไรไม่ได้

“แล้วเจ้าคิดว่าไงล่ะ?” ซาญ่าไม่เป็นดั่งคาด นางบุ้ยปากแล้วยักไหล่ให้เบคที่ขมวดคิ้ว “เจ้าคิดถึงเค้า แล้วมีอะไรมากกว่านั้นไหมเบค?”  คำถามนี้ทำให้ชายหนุ่มได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นอย่างหนักหน่วง  แต่เค้าไม่ได้ตอบออกไปยังคงตีสีหน้าไม่เข้าใจใส่นาง

“เช่นนั้น ข้าคงจะสงสารเจ้า” หญิงสาวร่างเพรียวหย่อนกายลงบนพื้นแล้วเดินไปที่เตียง ทิ้งให้คนที่โดนคาดคั้นแต่ปากแข็งยิ่งกว่าหินของสฟิงซ์นั้นนั่งจับเจ่าอยู่คนเดียวกับเสียงหัวใจของตัวเองต่อไป 

.

.

.

TBC.

---------------------------------------------------------------------------------------

พอตรวจทานเสร็จไรท์ก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองตัดฉากไปมาได้กวนบาทามากเลยค่ะ  คือ...ยังไม่ทันรู้เรื่องฉากนี้ก็ตัดไปฉากอื่นซะแล้ว 5555  //มันสมควรโดน//  อาา ค่ะ  เดี๋ยวเรื่องก็จะดูเข้าใจขึ้นเองค่ะ  (ลงช้าแล้วยังมีหน้ามาพูด -=-)

ซาญ่าเธอมาดีเหรอเรื่องเนี่ย -..- .......ก็อย่างที่รีดๆ รู้กันดีนะคะว่าไรท์ชงกับผู้หญิงในหนังค่ะ จะยกเว้นแม่พระเอกแค่คนเดียวค่ะ 55555  ซึ่งพอเบคพูดถึงซาญ่าเรื่อยๆ ก็ทำเอาไรท์ชิชะใส่นางนิดๆ ค่ะ (คืออันที่จริงไม่นิดหรอกค่ะ -*- แฮ่ๆๆ)  55555  หมดรักเบคได้อย่างไร  เธอรู้สินะว่าเค้าไม่รักเธอแล้ว  //โดนตบ//  ไรท์ดูน่าร้ายมาก 55555

โอเคค่ะ แซมเบินแรกสำหรับ God of egypt  ของไรท์  หวังว่ารีดๆ คงจะชอบมันบ้างนะคะ ><  โอยยยย  อันที่จริงพล็อตพลุ่งเต็มหัวตอนดูได้ครึ่งเรื่องค่ะ  ตอนนี้ลืมหมดแล้ว  5555 (แล้วพูดเพื่อ) พล็อตเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรท์อยากเขียนมากที่สุดค่ะ  ขอบคุณรีดๆ ทุกท่านที่รออ่านและหลงเข้ามาอ่านนะคะ M><M  หากปล่อยให้ใครรอนานก็ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงด้วยค่ะ

รักรีดมากมายยิ่งกว่าเดิมค่ะ  แปะเฟสของไรท์  >>แฟนฟิค ฮอลลีวู้ด<<

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund