มาแล้วค่ะรีดๆ ขาาา >0< ฮาาาา รู้ตัวหายไปนาน 5555 //หัวเราะแห้ง// ขอโทษนะคะที่หายไปนาน ตอนนี้งานหนักมากจริงๆ ค่ะ คิดจะมาก็มาไม่บอกไม่กล่าวเลยค่ะ เฮ้อออ ยังไม่จบมิดเทอมเลยค่ะ อ๊ากกกกกกก
//เอาหัวทุบโต๊ะ//
และวันนี้ก็ถึงเวลาอันสมควรที่ไรท์จะลงฟิคของจาเณ้ดคนสวยของเราได้แล้วเสียค่ะ
>///< //ลุกขึ้นมาเอาพลาสเตอร์แปะหัว//
อร๊ายยยยยยยย!! ผะ ผะ ผู้ชายคนนั้นเค้า....!! อร๊ายยยยย จาเร็ด
จาเร็ดฟื้นสิคะฟื้น!! //อันที่จริงถึงฟื้นมาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ทุกอย่างมันก็จะเป็นไปตามแผนของเค้าคนนั้นเลยล่ะนะ// ฮ๊ากกกกกกก
เรื่องมันชักจะ....ไรท์ไม่สามารถพูดต่อไปได้ค่ะ เพราะ Nc ไม่มีคำอธิบายใดๆ ค่ะ 55555
งั้นเอาเป็นว่าไปอ่านกันเลยเนอะ ไปกันเลยค้าาา >////< อย่าเอาใจจาเร็ดกันด้วยนะคะ
ผมทรงนี้ของเค้าเป็นอีกหนึ่งในทรงโปรดที่ไรท์ชอบค่ะ 555555 เข้ากับจาเร็ดมากเลยค่ะ
งืออ ช่วงนี้ไม่ได้นอน ตาแดงเลยค่ะ 5555 ชอบเค้าแต่งตัวออกไปข้างนอกจังค่ะ 55555
ออกไปห่างๆ นะคานเย่! >< อย่าแตะจาเร็ดเยอะ ไปยุ่งกะคิมนู่นนน
-------------------------------------------------------------------------------------
มันดูดีมากเมื่ออยู่ในก้นของจาเร็ด แล้วทีนี้ผมก็แค่รอให้เค้าฟื้น
.
.
.
ความรู้สึกมึนตื้อคล้ายวิงเวียนแล่นเข้ามาทำร้าย มันเจ็บปวดแต่ก็เบาบางมากพอที่จะข่มความรู้สึกนั้นไว้ แต่ไม่เพียงเท่านั้นร่างที่จำได้ว่านอนพักอยู่บนเตียงของตัวเองในบ้านที่เป็นของเค้าและมีน้องหมาน่ารักๆ
เพียงห้าตัวเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อน กลับรู้สึกเจ็บปวดที่ข้างล่างด้วยราวกับว่ามีบางสิ่งแทรกตัวเข้ามาและเนื้อของเค้าก็ฉีกขาดไป......บ้าสิ
จะเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไงกัน ก็เค้าอยู่คนเดียวนี่นา
“อึ อือ” เสียงอุทานเมื่อตื่นเล็ดรอดออกมาจากริมฝีปากคู่บางสีชมพูระเรื่อ จาเร็ดขยับตัวและพบว่าตัวเองไม่ได้ขยับแขนขาบนผ้าปูที่นอนอีกต่อไปแล้วอีกทั้งยังรู้สึกเจ็บขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกอีกด้วย
“อ่าา” เจ้าตัวนิ่วหน้าเพราะความเจ็บแปลบที่แล่นเข้ามาทำร้ายโสตประสาท ร่าบางพยายามขยับแขนขาแต่ลุกขึ้นไม่ได้ “อะไรกัน...”
และแล้วเสียงหวานงัวเงียนั้นก็หยุดไปเมื่อพบคนที่นั่งอยู่ข้างตัวเค้า
“เฮ้ นายเป็นใครน่ะ...โอ๊ย!”
“โอ้
อย่าเพิ่งขยับสินั่นมันจะทำให้คุณเจ็บมากนะ” เสียงทุ้มนุ่มของอีกคนหนึ่งว่าอย่างอ่อนโยน
แต่ทว่าจาเร็ดกลับรู้สึกแปลกพิกล กระทั่งเจ้าตัวมองเห็นสภาพตัวเองในตอนนั้นจึงร้องโวยวายออกมา ร่างบางตะโกนด่าทอ ตั้งคำถาม และดีดดิ้นหวังสะบัดตัวให้หลุดพ้นจากเชือกที่ส่งเสียงอี๊ดอ๊าดแต่ไม่ทำให้รู้สึกเจ็บอย่างไม่น่าเชื่อนั้น
“โว้วๆๆ คุณอยากให้ข้างบ้านโทรแจ้งตำรวจเหรอ?”
“มาจับแกไง!” ร่างบางขู่ฟ่อ
“แล้วเห็นคุณน่ะเหรอ หึๆ ผมคิดว่าคุณคงไม่อยากให้เป็นแบบนั้นแน่ จริงไหม?”
“ให้ตายเถอะ แกต้องการอะไร?!” ร่างบางตวาด
กำลังคิดในใจว่าคนที่ไม่รู้จักตรงหน้านี้อยากจะแบล็คเมย์เค้าหรือเปล่า “ปล่อยฉัน!” เค้าสะบัดขาอีก ก่อนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ดูดดุนอยู่ข้างในตัวเองและความชุ่มแฉะที่มีบางอย่างไหลย้อนออกมาจากด้านหลังของเค้า
“ผมไม่ได้ต้องการอะไร” เสียงนั้นกล่าวเรียบๆ
ราวกับว่าจาเร็ดไม่ได้ถูกมัดและแก้ผ้าอยู่
“แล้วแก...”
“และเฮ้...” ชายหนุ่มร่างสูงปริศนาที่เปิดหน้าตาอย่างไม่เกรงกลัวอะไรนั้นเอ่ยขัดขึ้นด้วยโทนเสียงเดิม
“คุณ...ช่วยใช้คำสุภาพกับผมดีๆ หน่อยได้ไหม
ผมรู้ว่าคุณจะฉลาดพอ” เค้ายกยิ้มและกอดอก
ดูเหมือนกำลังรับลมอยู่ที่บ้านพักต่างอากาศของตัวเอง
ร่างบางทำหน้าผงะ เส้นเลือดบนหัวเต้นตุ้บๆ เพราะความไม่พอใจ ขบคิดในเวลาอันรวดเร็วถึงแนวโน้มที่คนตรงหน้านี้จะทำอะไรต่อไปกับตัวเองบ้างก่อนจะกัดฟันกรอด
“แล้วนายทำแบบนี้ทำไมมิทราบยังงั้นเหรอ?” จาเร็ดกระแทกเสียงแล้วด่าร่างสูงที่ก้มลงมาคร่อมเจ้าตัว
“เดี๋ยวคุณก็รู้ ผมจะบอกคุณ” ชายหนุ่มหมายถึงการกระทำทางร่างกายที่เค้ากำลังจะมอบให้ ร่างของผู้ชายที่เพรียวบางซึ่งกำลังดิ้นเร่าให้หลุดพ้นจากพันธาการอย่างแผงแววของความขลาดกลัวนั้นช่างปลุกเร้าอารมณ์เค้ายิ่งนัก เป็นเพราะจาเร็ดด้วยกระมังที่ทำให้เค้ารู้สึกอยากได้จนหน้ามืดตามัวขนาดนี้ ร่างสูงทาบฝ่ามือลงไปที่ข้างแก้มสั่นๆ
ของจาเร็ด นิ้วโป้งของเค้าแตะอยู่บนริมฝีปากที่สั่นไม่แพ้หน้าของอีกฝ่าย ดวงตากลมโตสีฟ้ากระจ่างสวยเบิกกว้างจ้องใบหน้าที่เคลื่อนเข้ามาใกล้อย่างหวาดวิตก
ร่างสูงเกลี่ยนิ้วไปตามเรียวปากสีน่าประทับใจนั้นช้าๆ
ราวกับตกอยู่ในภวังค์ ก่อนเค้าจะโน้มหน้าลงไปจูบกับเจ้าของริมฝีปากคู่นั้นอย่างอดใจไม่ไหว ความอดทนถูกฉีกกระชากออกในตอนที่ชายหนุ่มได้สัมผัสกลีบปากและได้ลุกล้ำเข้าไปในโพรงปากชื่นแฉะแต่ให้ความรู้สึกดีนั้นเอง เค้าจาบจ้วง
ดูดดึง และควานลิ้นไปทั่วราวกับคนขาดสติแต่ทว่ากลับทำให้คนที่พอมีประสบการณ์อยู่บ้างไม่สามารถปฏิเสธหรือทำการขัดขืนใดๆ
ได้เลย
......เค้าเก่ง เก่งมาก
เก่งเสียจนจาเร็ดปฏิเสธไม่ได้เลย......
ชายปริศนาจูบหนัก
มีหลายครั้งที่เค้าบีบแก้มให้อีกคนหนึ่งยอมอ้าปากให้กว้างขึ้นจากความไม่ยินยอมพร้อมใจและก็มีอยู่หลายครั้งเช่นกันที่จาเร็ดเผลอจูบตอบไปด้วย
ให้มันได้อย่างนี้สิ! หมอนี่มันจะเก่งไปไหนนะ......ร่างบางสบถในใจเพราะความหนักหน่วงแต่ทว่าอ่อนโยนอย่างน่าประหลาดใจของอีกคนหนึ่ง เจ้าตัวอยากที่จะสะบัดหน้าหนีแล้วถ่มน้ำลายใส่คนที่บุกเข้าบ้านแล้วมัดเค้าไว้บนเตียงด้วยสภาพน่าอายเช่นนี้เสียจริง แต่กลับไม่รังเกียจลิ้นอุ่นร้อนที่เข้ามาเล่นสนุกอย่างแผลงพิเรนทร์ในปากเลย
ไอ้บ้านี่มันเป็นใครกัน!
ร่างสูงผละจูบออกมา มีเสียงดังเกิดขึ้นก่อนปากของจาเร็ดจะบวมเจ่อ การกระทำที่จาบจ้วงและปุบปับนี้ทำให้ร่างบางด้านล่างเก็บอากาศหายใจไม่ทันจึงทำให้เจ้าตัวหน้าชาเห่อและนอกจากน้ำลายที่ไหลเปรอะไปทั่วแล้วยังมีน้ำตาคลอล้นออกมาจากหางตาคู่สวยนั้นอีกด้วย ชายนิรนามยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าให้ช้าๆ เลื่อนนิ้วไปเกลี่ยใบหน้าของอีกฝ่ายหนึ่งอีกครั้งแล้วก้มลงละเลียดเช็ดน้ำใสๆ
ที่เค้าทำหกออกมาจนสะอาดสะอ้าน
“ปล่อยฉัน!” จาเร็ดดิ้นอีกครั้ง หน้าแดงจากการถูกปล้นจูบและรู้ดีอยู่แก่ใจว่าตัวเองก็ตอบรับ ชายที่อยู่บนร่างบางๆ นั้นหัวเราะในลำคอแล้วทำหน้าระรื่นเหมือนตัวเองไม่ได้ทำเรื่องผิดอยู่
“ผมไม่อยากให้มันจบเร็วนักหรอกนะ แค่จูบเสร็จครั้งเดียวคุณก็จะถอนตัวแล้วเหรอ?”
“ไม่...โอ้ ให้ตายเถอะ! ใครเชิญให้นายจูบฉันแต่แรกกัน”
ร่างด้านใต้ตวาดใส่
“ไม่มีหรอก” เค้ายิ้มอีก
“แต่คุณก็จูบเก่งใช้ได้เลยนะเมื่อกี้นี้น่ะ”
จาเร็ดดิ้นอีก สะบัดหน้าออกจากนิ้วเรียวยาวที่เกลี่ยแก้มของเจ้าตัวเล่นราวกับเด็กๆ
“ผมคอยอยู่ข้างหลังคุณมาตลอดเลยรู้ไหม เฝ้ามองคุณโดนที่คุณไม่รู้ตัวเลย ผมอยู่ข้างหลังคุณมาตลอดและตอนนี้ก็...” ร่างสูงลูบไปที่เซ็กซ์ทอยของเค้า ร่างบางที่สะดุ้งเฮือกจนตัวสั่นก็ดิ้นอีก
ใบหน้าของเจ้าตัวเมื่อรู้แน่ชัดแล้วว่าอะไรอยู่ด้านหลังก็พลันพรั่นพรึงขึ้นมา จาเร็ดหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัดเค้าส่ายหน้าไปมาและพยายามปลอบใจตัวเองด้วยคำโกหกในความนึกคิด
“อย่านะ...เฮ้ นี่ ฉันเป็นผู้ชาย” เค้าบอกช้าๆ
แต่เป็นเพราะความกลัวไม่ใช่ความสุขุม
คนตรงหน้าแสยะมุมปากขึ้นเล็กน้อยแล้วแทรกนิ้วเข้าไป มันเข้าไปไม่ได้เพราะแค่มีของปลอมนั่นก็คับแน่นจะแย่อยู่แล้ว
ร่างสูงยังไม่ได้เอานิ้วออกมาแต่ก็ไม่ได้ดึงดันไปต่อด้วยเช่นกัน แต่ร่างบางกลับดิ้นขลุกขลัก นึกอยากจะขยับร่างกายแต่ก็ทำไม่ได้จึงได้เพียงแค่ตะโกนด่าทอสาปแช่งอีกคนหนึ่งไปพลางๆ
เท่านั้น
จาเร็ดทำเป็นปากเก่ง แต่ร่างสูงก็รู้ว่าคนสวยของเค้าก็ทำได้เพียงแค่พูดเท่านั้นถึงแม้จะไม่ได้ถูกผูกมัดอยู่จาเร็ดก็สู้เค้าไม่ได้อยู่fuเพราะด้วยขนาดตัวที่ต่างกว่ากันมาก
หากจะใช้กำลังปลุกปล้ำยังไงเค้าก็เป็นฝ่ายชนะอยู่ดี แต่เฮ้......นั่นมันจะไปสนุกอะไรล่ะ ไม่เห็นจะสนุกเลยสักนิด ร่างสูงไม่อยากทำให้คนพิเศษของตัวเองต้องเจ็บ ให้มีตำหนิบนร่างกายแม้แต่นิดเดียวเค้าก็ไม่เห็นด้วยดังนั้นมัดเอาไว้แบบนี้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว
......เค้าจะได้เลียผิวขาวๆ และเนียนสวยนั้นได้อย่างถนัด......
คนด้านใต้เอาแต่ร้องประท้วงพร้อมทั้งด่าทอด้วยความไม่พอใจแต่ร่างสูงกลับมองว่ามันน่ารัก เค้าชอบเสียงของจาเร็ดจึงปล่อยให้อีกคนหนึ่งทำแบบนั้นต่อไปส่วนตัวเค้าก็ย้ายมาคุกเข่าอยู่ตรงสะโพกของร่างบางที่ถูกอ้าออกกว้างจนเห็นปลายเซ็กซ์ทอยซึ่งโผล่ออกมา
ร่างสูงถอดเสื้อในตอนที่จาเร็ดตะโกนถามเค้าว่าถอดทำไม!
และในตอนนั้นเองที่กล้ามเนื้อเป็นมัดอย่างสวยงามซึ่งถูกซ่อนรูปไว้ภายใต้เสื้อยืดสีดำเข้มได้ถูกเปิดเผยสู่สายตาของร่างบาง เจ้าตัวจึงเงียบเสียงลงได้เสียทีเพราะความคาดไม่ถึง ไม่นึกเลยว่าจะตัวใหญ่ขนาดนี้หากต้องสู้กัน
บางทีร่างบางอาจไม่สามารถเอาชนะได้
ซึ่งนั่นมันก็เป็นเรื่องจริง
ร่างสูงไม่ได้ฟังคำพูดของคนด้านใต้เลยสักนิด
ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งจะเงียบเสียงลงแล้วแต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไรเพื่อเอ่ยชมที่ให้ความร่วมมือเป็นเด็กดี ชายหนุ่มคร่อมแขนอยู่เหนือร่างที่เริ่มจะกลับมาสั่นกลัวอย่างประวิงหัวใจ
ก่อนคนที่วาดยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่ตลอดเวลานั้นจะก้มลงใช้ลิ้นของตัวเองตักตวงความกระจ่างและอ่อนนุ่มของคนอื่นดั่งใจคิด ชายร่างสูงสำรวจไปทั่วและไม่ลืมที่จะทิ้งร่องรอยของความเป็นเจ้าของเอาไว้ด้วย
ร่างบางที่เอาแต่ร้องและพ่นคำไม่พอใจตั้งแต่แรกก็เริ่มเสียงอ่อนลงและเกิดความไม่เข้าใจขึ้นกับตัวเองอย่างยิ่งยวด ไฉนเลยเมื่อเค้าตะโกนปาวๆ ว่าตัวเองเป็นผู้ชายแถมจะบอกว่าชอบผู้หญิงอยู่นัยๆ
จะต้องตัวสั่นไหวกับผู้ชายอีกคนหนึ่งที่เป็นเพียงแค่โจรโรคจิตบัดซบคนนี้ด้วย ลิ้นร้อนนั้นตวัดเลียไปทั่วราวกับสัตว์เลี้ยงไม่มีเจ้าของ มันลากผ่านแอ่งชีพจรของร่างบาง ร่างบางก็สั่นพร่าราวกับสาวน้อยแรกแย้มที่โดนปลุกเร้า
มันช่างง่ายเหลือเกิน ง่ายดายเกินไปหากจะบอกว่าคนที่ดิ้นเร้าอยู่นั้นคือชายที่เคยคบหญิงสาวสวยมาแล้วนับไม่ถ้วน ร่างสูงผู้กระทำลูบไล้ไปตามเนินและลาดผิวอย่างหลงใหลพร้อมทั้งยังคิดอีกว่าร่างบางของเค้าไม่ประสาเอาเสียเลย
เมื่อรับรู้ถึงความสั่นไหวและเสียงครางน้อยๆ ที่เล็ดรอดออกมาจากปากของจาเร็ดนั้น
แพขนตาหนาที่เรียงตัวสวยบดขยี้ปิดลงกับเปลือกตาอยู่เกือบตลอดเวลา มันไหวระริกอยู่บ่อยครั้งเมื่อคนด้านบนลากลิ้นไปทั่วอย่างถือวิสาสะราวกับว่าเป็นเจ้าของร่างกายนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรซึ่งมันไม่ใช่เลยแม้แต่น้อย และร่างบางมักจะหายใจสะดุดทุกครั้งที่ได้ยินเสียงสร้างรอยจูบของร่างสูง
......ช่างถือวิสาสะและน่ารังเกียจ......
นั่นสิ จาเร็ดควรเกลียด ควรรู้สึกแย่มากกว่านี้ แต่ความรู้สึกแปลกออกไปนี้มันคืออะไรกัน? ความรู้สึกวาบหวามจนรู้สึกเจ็บในอกและทำให้รู้สึกจั๊กจี้ไปหมด ความร้อนที่พาให้รู้สึกร้อนไปด้วย ความเปียกชื่นและเสียงจูบที่ทำให้ไม่อาจต่อต้านได้ และความรู้สึกดีเสียจนสมองขาวโพลน สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเหตุให้หัวใจของร่างบางกระตุกรัวราวกับโดนเครื่องจั้มพ์หลายต่อหลายครั้งติดต่อกัน
ร่างสูงได้โลมเลียละเลียดคนตรงหน้าสมใจของเค้าแล้ว มือใหญ่สอดเข้าไปสัมผัสเส้นผมไร้การจัดแต่งที่ให้ความรู้สึกนุ่มลื่นก่อนจะจับให้จาเร็ดเอียงคอแล้วพรมจูบซอกคอขาวนั้นอย่างหื่นกระหาย การกระทำของร่างสูงดูบ้าคลั่งแต่ร่างบางกลับเงียบเสียงด่าทอลงไปโดยที่ตัวเองก็ไม่ได้รู้ตัวเลยเช่นกัน เสียงเสียดสีของเนื้อหนัง การพรมจูบที่ทำให้เกิดเสียงเฉอะแฉะ เสียงลมหายใจที่หอบดังขึ้นอย่างเร้าร้อนทรมาน และรวมทั้งเสียงถอดกางเกงของร่างสูงดังปนรวมกันคล้ายกับสถานการณ์ในห้องนั้นจะไม่มีวันสงบลงเลย เมื่อพายุแห่งความต้องการซัดโถมเข้ามาอย่างหนักหน่วงและคนก็อ้าแขนรับมันไว้อย่างเต็มแรงด้วยตัณหาของเค้าที่มีทั้งหมด
ข้อมือสวยของจาเร็ดขึ้นรอยแดงแล้วจากการดิ้นเมื่อก่อนหน้านี้
รวมทั้งการปล่อยให้ล่วงเวลาหยอกล่อที่นานเกินไปของร่างสูง นั่นจึงทำให้ทั้งสองคนไม่ได้สนใจเชือกเนื้อละเอียดที่กำลังบาดผิวของร่างบางอย่างช้าๆ
เลยแม้แต่น้อย ซึ่งจะอย่างไรก็ตามความสนใจของพวกเค้ากำลังอยู่ที่รอยจูบสุดท้ายของร่างสูงที่ทิ้งมันไว้ในโพรงปากหวาน เสียงดังขึ้นจากการแลกลิ้นซึ่งเกิดจากการชักนำของร่างสูงนั้นช่างพาให้รู้สึกจะขาดใจเสียจริง เค้าลากลิ้น หยอกล้อไปทั่วทำราวกับว่าจาเร็ดเป็นเพียงแค่เด็กน้อย
ร่างบางนึกฉุนขาดอย่างเสียไม่ได้
อยากจะกัดลิ้นที่ทำเป็นได้ใจของอีกคนหนึ่งแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้อยู่ดี......มันเป็นเพราะอะไรกัน? ความงุนงง
ตื่นตระหนกหรือตื่นตกใจเหรอ?
นั่นอาจจะใช่ ชายหนุ่มเจ้าของบ้านที่ถูกย่ำยีอย่างไม่ได้รับความปราณีคิดเช่นนั้น
คนด้านบนถอนปากออกมา คนด้านล่างก็อ้าปากโกยอากาศตัวแอ่นเสียจนเหมือนคนเพิ่งขึ้นมาจากน้ำ
“ฮา...ฮา” ร่างบางมองคนที่คร่อมค้ำตัวเองด้วยสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะส่งเสียงและกระตุกข้อมือซึ่งถูกมัดของตัวเองอย่างประทัดประท้วง
“ปล่อยฉันไปป!” เค้าหลับตาตะโกนสุดเสียง จะขอบคุณมากเหลือเกินหากมีใครสักคนเข้ามาช่วยเค้าไว้ แต่อีกคนหนึ่งกลับเพียงแค่ยิ้มแบบเดิมแล้วยื่นข้อเสนอน่ายั่วใจไปให้
“คุณลองว่าง่ายก่อนสิแล้วผมอาจจะลองคิดใหม่เรื่องปล่อยคุณ”
จาเร็ดแว่วได้ยินเสียงหัวเราะ
“ไปตายซะ!” เค้าบอก “แกสนุกมากเลยรึไงห๊า!”
คำถามแกมประชัดประชันนั้นทำเอาคนที่ยืดตัวตรงตาลุกวาว
“ใช่ ผมกำลังสนุกเลย” เค้าบอก
และไม่บอกก็รู้ว่าเรื่องสนุกนั้นของร่างสูงคืออะไร จาเร็ดเกร็งตัวแน่นและพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการอันแสนหยาบคายนี้ไปให้ได้ แต่ทว่าก็ไร้ประโยชน์เพราะร่างบางถูกมัดไว้อย่างแน่นหนา
มีเสียงเล็กๆ หลุดออกมาจากลำคอขาวสวยในตอนที่เจ้าตัวดิ้นขลุกๆ อย่างเอาเป็นเอาตายแต่ก็เป็นได้เพียงแค่การทำตัวน่ารักๆ
ให้อีกฝ่ายหนึ่งได้เอ็นดูเท่านั้น
“ไม่ต้องเอะอะไป เดี๋ยวคุณจะได้ร้องแน่” ผู้ที่มีอิสระอยู่เต็มอ้อมแขนว่าก่อนจาเร็ดจะหน้าซีดเผือด แล้วชายหนุ่มร่างสูงก็นวดนิ้วหัวแม่มือไปบนยอดอกซึ่งถูกอมจนช้ำแล้วของร่างบางอย่างบรรจง
“อ้าา!”
“สีชมพู?” เค้าแกล้งอุทานเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นก่อนจะเลื่อนมือลงไปในส่วนที่อยู่ต่ำกว่าใต้สะดือของร่างบางผู้เริ่มมีน้ำตารื้น
“ตรงนี้ก็ด้วย...สีชมพูน่ารักเชียว ฮ่ะ
ดูสิ มันสั่นอยู่ในมือผมด้วยล่ะ” ร่างสูงก้มลงกระซิบแนบหูขาวผ่องที่เปลี่ยนไปเป็นสีแดงระเรื่อของจาเร็ด
จาเร็ดหลับตาปี๋ นึกไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้นก่อนจะตะโกนออกไป
“หยะ หยุดสักทีเถอะน่า! เลิกพูดบ้าๆ ได้แล้ว...ละ แล้วก็เอามือแกออกไปด้วย อย่ามาแตะของฉัน...อา
อึก อื้ออ” แต่ในทันใดนั้นเองร่างบางก็สะดุ้งเฮือก ขบกัดริมฝีปากตัวเองแทบไม่ทัน
“หา อะไรนะ? ผมฟังไม่ค่อยถนัดเลย” ร่างสูงเงี่ยหูหลังจากที่ขยับมือที่กอบกุมมอบความอุ่นให้แก่จาเร็ดอยู่ด้านล่าง และในตอนนี้เค้าก็ยังคงทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แกนกายที่สั่นระริกเพราะถูกเร้าด้วยความกลัวขยายขึ้นและร้อนขึ้นมา
“ฮึก อา...อึก” คนถูกกลั่นแกล้งหันหน้าไปซบกันหมอนใบฟู ร่างสูงจึงก้มลงจูบแอ่งชีพจรเพื่อแต่งแต้มงานศิลปะด้วยลิ้นของเค้าอีกครั้ง ชายหนุ่มไล่ริมฝีปากไปทั่วลำคอสวยเรื่อยไปยังบ่าที่เชื่อมอยู่กับหัวไหล่มน เสียงจูบดังขึ้นพอๆ กับเสียงกักเก็บอย่างทรมานของคนด้านล่าง......ร่างบางเคยทนไหว เคยไม่รู้สึกเมื่อตัวเองไม่อยากรู้สึก
แต่ทว่าทำไมเมื่อบอกว่ารังเกียจปากและมือคู่นี้แล้วร่างกายของเจ้าตัวถึงไม่ยอมฟัง มันกระส่ำเร้าและเต้นตุ้บๆ ด้วยความอยากตอบสนองอีกคนหนึ่งราวกับว่าเต็มใจที่จะมีเซ็กซ์ด้วย
ไม่! นี่ต้องมีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้นแน่ๆ
ไม่เพราะประสบการณ์ของหมอนี่
ร่างบางก็คงต้องโดนวางยาอย่างแน่นอน......จาเร็ดตัวสั่นและเริ่มหายใจไม่เต็มปอด
“อ้าปากสิ ร้องออกมา
ถึงเวลาที่คุณต้องร้องแล้วอย่าทรมานตัวองไปเลย”
“หุบปากไปเลย! แกนั่นแหละที่...อ้า!
อ่าา อือ อ๊ะ” ร่างบางตัวสั่นกระตุก
“ผมบอกแล้ว” ร่างสูงทำหน้าพอใจเหมือนผู้ใหญ่ที่ได้รับความพึงใจจากเด็กหัวรั้น
และมือของเค้าก็ขยับเร็วขึ้นพร้อมกับออกแรงบีบแรงขึ้น “เห็นไหม...ดูคุณจะชอบมันนะ”
กล้ามแขนของท่อนแขนเล็กๆ นั้นหดเกร็งจึงขึ้นรูป
ดึงรั้งเชือกที่มัดตัวเองไว้จนมันขึงเป็นเส้นตึง
ใบหน้าสวยที่ถูกล้อมกรอบด้วยเส้นผมสีสลวยนั้นก็พยายามหันไปทางอื่นอย่างไม่ยอมรับร่างสูงที่กำลังปลุกปั่นเค้า และนั่นยิ่งทำให้คนที่มองดูอยู่วาดยิ้มขึ้นสูงเสียจนกลายเป็นแสยะ....เค้าชอบเสมอเมื่อจาเร็ดของเค้าทำตัวดื้อดึง ดังนั้นร่างสูงจึงก้มลงขบกัดยอดอกสีสวยนั้นอย่างตั้งหน้าตั้งตา
และใช้อีกมือหนึ่งเข้าไปทำธุระใกล้ๆ กับมือที่ติดภารกิจอยู่
“อื้อ อาา...อือ ไม่...อย่า อย่า...อ่าา..า ฮา อย่า ไม่เอา...อ๊าา!” เสียงหวานไม่ได้ถูกปิดกั้นอีกต่อไปแล้วเมื่อหัวสมองขาวโพลนด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุดและสั่งให้ร่างบางหวีดร้องอย่างสุดเสียง สายธารสีขาวพุ่งทะยานออกมาละเลงเต็มกำมือของชายหนุ่มร่างสูง เค้าก้มมองมันอย่างพอใจก่อนจะหันไปพูดกับคนที่ซบใบหน้าลงกับหมอนอย่างเหนื่อยหอบ
“ผมกะแล้วว่าคุณต้องชอบมัน ผมหมายถึง...”
เค้าชูมือที่เต็มไปด้วยน้ำหวานจากจาเร็ด “มือของผมน่ะ”
“ไปตายซะ”
.
.
.
TBC.
--------------------------------------------------------------------------------
พระเจ้าช่วย.....โชคดีนะจาเร็ด ไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากคำนี้เลยค่ะ -.,- ไรท์พยายามใส่ความเป็นเค้าลงไปให้มากที่สุด (แหงล่ะ
เป็นใครเจอแบบนี้จะพูดดีและทำตัวเรียบร้อยอยู่ได้ยังไง...ถึงจะเป็นงั้นจาเร็ดก็ไม่ใช่คนที่เรียบร้อยอยู่แล้วด้วยนะเออ...เฮ้อ
-^-)
แหม่
พ่อคุณช่างเด็ดเดี่ยวและแน่วแน่เหลือเกินค่ะ //ซับเลือด// คือไม่หวั่นใครหรืออะไรเลย อืม
ขนาดหมาของจาเร็ดก็ยังเป็นพวกของเค้าอ่ะเนอะ
อืมๆๆๆ จริงด้วยสิเนอะ //คิดเองเออเอง// 555555 หวังว่ารีดๆ คงจะชอบ Part นี้และเรื่องนี้นะคะ แค่สักนิดหนึ่งไรท์ก็ดีใจแล้วค่ะ ><
วันนี้เมาท์น้อยแฮ่ะ สงสัยพลังงานเหือดค่ะ โหมงานจนโทรมเลยค่ะตอนนี้ 5555 ส่องกระจกแล้วแอบด่าตัวเองที่ทำให้ตกใจ 555555
//สรุปว่านอกจากเป็นซอมบี้แล้วไรท์ยังเป็นบ้าอีก// ขอบคุณที่แวะและหลง (?) เข้ามาอ่านนะค้าาา รักรีดทุกๆ ท่านมากเลยค่ะ >///<
ด้วยรักและแรงหื่น
Ray - Aund
