[Fic - RonalSi] + [Part 8] The Sunset...แสงสุดท้ายก่อนหมดวัน - Ronaldo x Messi [Falling In Love Again 2]

อร๊ยยยยยยยยยย  มาแล้วค่ะรีดขาาา ><  พอรู้ว่าจะลง Part นี้แล้วไรท์ตื่นเต้นมากเลยค่ะ  อร๊ายยยยย  Part นี้จะเป็นเหตุผลแบบเนื้อๆ ของเฮียแล้วค่ะ  เป็นของจริงที่ไรท์จะไม่เอ่ยอะไรทั้งสิ้นค่ะ  รีดๆ จะต้องไปสาวความรู้สึกของเฮียด้วยตนเองค่ะ (?)  //ใช้คำว่า “สาว” ดูสยองไปไหม?// 

โอ้  รีดขาา //พัดมือใส่ตัวเองพับๆ// ไรท์อ่านทวนแล้วไม่รู้จะเอ่ยอะไรเลยค่ะ  อยากรู้จังรีดๆ จะว่าเช่นไรเมื่ออ่านทั้งหมดที่เฮียทำแล้ว.......ง่าาาา ต้องอ่านให้จบก่อนนะคะ จึงจะสรุปความได้  ในเรื่องนี้คาแรกเตอร์เฮียเข้าใจยากค่ะ  //ไรท์เองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจแก// + //ว่าไงนะ?//  เป็นเพราะว่าเฮียเค้าความลับเลอะเหลือเกินค่ะ  และการกระทำมันลึกเกินจะหยั่งถึง  แต่ว่า โอ้ พระเจ้าา  อ่าน Part นี้แล้วเจ็บปวดหัวใจจจ (ลามไป Part หน้าด้วย)

แต่ถามว่าเจ็บปวดเพราะอะไรต้องไปดูกันค่ะ  ถ้าเช่นนั้นก็อย่าเสียเวลาเลย  ไปอ่านกันเลยค่ะ  เลสซึโกววววววว!! >{}<

--------------------------------------------------------------------------------------------------

เค้ามาไกลแล้ว.........และไม่รู้ว่าตอนนี้คนที่เค้าเพิ่งจากมาจะเป็นเช่นไร 

.

.

***************************************************************************************

.

.

ลีโอตื่นหรือยัง?  หรือว่ากำลังร้องไห้เพราะเค้าอยู่กันแน่..........

โรนัลโด้แทบไม่อยากจะคิด  แต่ว่ามันก็เลี่ยงไม่ได้ในเมื่อนั่นคือความจริงที่เค้าทั้งคู่ต่างต้องเผชิญ  แต่ไม่เหมือนกันตรงที่ว่าเค้าเป็นเพียงแค่คนที่ต้องมองดูเด็กหนุ่มเสียใจเพียงเท่านั้น  ไม่ใช่เด็กหนุ่มที่แทบนอนกุมหน้าอกจนปวดร้าวเพราะความเสียใจอย่างเมสซี่  และดูเหมือนเรื่องระหว่างเค้าทั้งคู่ เด็กหนุ่มผู้นั้นดูจะเป็นคนที่แบกรับความรู้สึกเอาไว้หนักหนาเอาไว้มากที่สุด........

“พี่น่ะ หัวใจทำด้วยอะไรกันแน่...”

พอได้ยินคำนี้หัวใจเค้าถึงกับหยุดเต้น  จริงอยู่ที่การกระทำของเค้ามันเป็นที่ครหา  แต่จริงๆ แล้วใครจะไปรู้เล่า ว่าคนที่เจ็บที่สุดนั้นคือใคร  ใครต่อใครอาจบอกได้ว่าโรนัลโด้เต็มใจลงมือและไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น........บางคนบอกว่าจิตใจของเค้าด้านชาและหนาวเหน็บป่านน้ำแข็งก้อนสุดท้ายของฤดูหนาว

แต่ใครจะไปรู้จริงอีกนั่นแหละ  ว่าร่างสูงเก็บงำความรู้สึกอะไรเอาไว้ในใจ.....และมันมากมายนักหากจะเอาไปเทียบกับบุคคลธรรมดา

ไม่ได้หรอก  คนพวกนั้นตัดสินใจทำอะไรเด็ดขาดแบบเค้าไม่ได้ด้วยซ้ำ  ใช่ และนั่นคือสิ่งที่โรนัลโด้กำลังเผชิญ

อันที่จริงก็เกือบจะสักพักหนึ่งได้แล้วที่เค้ารู้ที่อยู่ของเมสซี่  และไม่คิดที่จะบุกไปหาเด็กหนุ่มเร็วขนาดนั้น  แต่ทว่าสถานการณ์มักชอบเล่นตลกกับเค้าเสมอ  ดังนั้นโรนัลโด้จึงได้ไปปรากฏตัวที่บ้านของเด็กหนุ่มด้วยแผนการอันแยบยลของตัวเค้าเอง........แน่นอนเด็กหนุ่มทำหน้าเหมือนเห็นผีไปเลย เมื่อเจอเค้า  และความทรงจำครั้งสุดท้ายเมื่อจากกันก็ไม่ใคร่จะดีเสียเท่าไรนักด้วย

สายตาคมไร้แสงและเหม่อลอยเป็นครั้งแรกตั้งแต่ขึ้นเครื่องมา  โรนัลโด้ตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตนเอง  จนกระทั่งผู้ดูแลที่ติดมากับเครื่องเดินผ่านมาและเอ่ยถามเรียกสติของร่างสูงเข้า

“คริสเตียนโน่เธอโอเครึเปล่า?”

โรนัลโด้กระพริบตาหนักๆ กับกระจกหน้าต่าง  ก่อนจะหันกลับมาตีสีหน้าไม่ยินดียินร้ายเช่นเดิมแล้วส่ายหน้าบอกปัดไปอีกเช่นเคย

“ไม่ครับ  ไม่มีอะไร  ผมโอเค” ร่างสูงย้ำหนัก  เพราะไม่ต้องการให้ใครมาจู้จี้กับเค้าอีก  ก่อนจะหันออกมาจากคนถามแล้วมองตรงไปยังด้านหน้า โดยที่คู่สนทนายังไม่ทันที่จะได้พยักหน้ารับเสียด้วยซ้ำ

ผู้ดูแลรับรู้แล้วเดินออกไป  ปล่อยให้ชายหนุ่มร่างสูงอยู่ตามลำพังอย่างที่ควรจะเป็น พลางนึกฉงนหาคำตอบอยู่ในใจอยู่ไม่น้อยว่า เพราะเหตุใดชายหนุ่มผู้นี้ถึงได้เก็บรักษาอาการ ไม่แสดงท่าทีลิงโลดอย่างที่คนอื่นๆ ซึ่งเคยผ่านมาเป็นได้ดีถึงเพียงนี้

เค้าได้อยู่คนเดียวอีกครั้ง  และหลุบตาลงอย่างสงบนิ่ง

เค้าไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาอยู่ตรงนี้เสียด้วยซ้ำ........โค้ชและเพื่อนๆ ที่โรงเรียนคิดว่าเค้าอยากมา  และต้องเอาชนะทุกคน  ทำทุกอย่าง  แสดงความสามารถทุกสิ่งที่มีเพื่อให้ตัวแทนจากสโมสรมอบโอกาสให้เค้า  เพราะใครๆ ก็ต่างรู้กันดีอยู่ว่าถ้าหากโรนัลโด้คนนี้นั้นคิดอยากจะได้อะไร  สุดท้ายแล้วเค้าก็ต้องได้  เพราะเค้าไม่เคยยอมแพ้กับอะไรทั้งสิ้น

แต่ผิดแล้ว  มันไม่ใช่  ร่างสูงของประธานชมรมฟุตบอลผู้นี้ไม่เคยมีความคิดพรรคนั้นอยู่ในหัวเลยจนกระทั่งวันนั้นที่โค้ชเดินมาบอกข่าว ซึ่งทำเอาเค้ารู้สึกเหมือนโดนทุ่มด้วยท่อนซุงจนหัวหมุนไปเลย

.............มันไม่สมควรจะเป็นแบบนี้  ไม่ควรจะได้เป็นเค้า  โรนัลโด้ไม่ควรออกมาจากเมืองและจากบ้านมาไกลขนาดนี้.............

แต่ถึงกระนั้นความปลาบปลื้มและภาคภูมิใจในแววตาของแม่ก็สมทบตรรกะในใจทำให้เค้าเลือกที่จะมาแทนที่จะปฏิเสธไป  และถึงแม้จะไม่อยากมา  แต่ร่างสูงก็สามารถวางท่าทางได้อย่างเหมาะสมในแบบของเค้า

โรนัลโด้กระชับมือกับผ้าเชียร์ทีมฟุตบอลทีมโปรดของเมสซี่ที่เค้าหยิบมาแน่น...........

อีกกี่ปีหนอ  กว่าเค้าจะได้กลับมาหาลีโอของเค้า

.

.

************************************************************

.

.

18 วันก่อนหน้านี้.....

“อีกไม่กี่เดือนก็จะลงแข่งกับโรงเรียนรัฐข้างๆ แล้วนี่  แล้วตกลงวันไหนแน่วะ  ไม่เห็นโค้ชโผล่หัวมาบอกเลย” เสียงฮึดฮัดบ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์  ชายหนุ่มในชั้นปีสุดท้ายของโรงเรียนและชมรมฟุตบอลส่วนมากรวมตัวกันอยู่ในห้องล็อคเกอร์ของชมรมเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวกลับบ้าน หลังจากที่โหมซ้อมกันมาจนย่ำเย็น

“ถึงโวยวายไปก็ไม่มีประโยชน์ถ้านายอยากรู้แล้วยังเสนอหน้านั่งอยู่ตรงนี้  วันนี้โค้ชนัดฉันไปเอาใบกำหนดการลงแข่ง  นั่นหน้าที่ฉัน  นายไม่จำเป็นต้องบ่นหรอกว่าเมื่อไรกำหนดการจะมาน่ะ  ถ้าอยากรู้มากนักล่ะก็แบกปากไปถามโค้ชเลยสิ บางทีเค้าอาจบอกพวกปากเก่งอย่างนายก็ได้”

เสียงเย็นเยียบดังขึ้น เอ่ยตอบกลับมาพร้อมทั้งกลบเสียงพูดคุยเรื่องรอบตัวของเพื่อนคนอื่นๆ ได้เป็นอย่างดี  ทุกคนเงียบกริบตั้งแต่เจ้าของเสียงเฉียบขาดเอ่ยยังไม่ทันจบประโยคเสียด้วยซ้ำ

เจ้าของเสียงซึ่งฉายความเงียบไปทั่วห้องนั้นกำลังหยิบข้าวของที่จำเป็นออกมาจากล็อคเกอร์ และยัดมันใส่ระเป๋าของตัวเองอยู่  เค้าหันหลัง พูดโดยไม่มองหน้าใครทั้งสิ้น  สองมือก็ยังคงจัดการของตรงหน้าไปอย่างไม่ใส่ใจ  แต่สายตาคมก็เหลือบหางตามองไปยังคู่กรณีที่พ่นคำไม่พอใจอย่างลอยๆ ไปด้วย

ชายคนแรกที่เอ่ยปากแพ่มไปทั่วก็ถึงกับกลืนน้ำลายดังเอื๊อก และคิดกับตัวเองว่าวันนี้ไม่น่ามาโรงเรียนแล้วเอ่ยประโยคนี้ออกไปเลย.......ไปพูดไม่เข้าหูเค้าเอาเข้าจนได้

“พูดเล่นน่ะคริส  อย่าคิดมากเลยเพื่อน....ขำๆ น่ะ ฮ่าๆๆ” ฟังจากเสียงหัวเราะท้ายประโยคแล้ว  เพื่อนๆ คนที่เหลือของเค้าก็ออกความคิดเห็นทางสีหน้าอย่างเห็นใจว่ามันเป็นเสียงหัวเราะที่แห้งมากและไม่ควรทำอย่างยิ่ง  มันจะทำให้เพื่อนร่างสูงที่พูดน้อยแต่ต่อยหนักคนนี้มองว่าน่ารำคาญ

ปังง!

ร่างสูงกระแทกปิดล็อคเกอร์ดับเสียงหัวเราะแห้งนั้นซะ  เป็นเหตุให้หลายๆ คนพากันสะดุ้งตัวเพราะตกใจเกรงว่าจะเกิดเรื่องอะไรหรือไม่  แต่ร่างสูงผู้น่ากริ่งเกรงก็เพียงแค่คว้ากระเป๋าสะพายขึ้นพาดไว้บนบ่าแล้วเดินออกไปจากห้อง  พร้อมทั้งแจกสายตาแช่แข็งไปให้คนที่เริ่มหัวข้อสนทนาด้วย

“รู้อะไรไหม  ชมรมนี้มีแต่คนเจ๋งๆ โดยเฉพาะหมอนี่...น่ากลัวชะมัดเลย  แทบฆ่าฉันด้วยสายตาแหน่ะ” ชายหนุ่มปากเสียพูดพลางถูไหล่ตัวเอง  จนเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ถอนหายใจออกมาน้อยๆ แล้วเอ่ยสมทบ

“ก็ดีแล้วที่เค้าไม่ฆ่านายจริงๆ น่ะ”

คนปากไม่ดีขนลุก “ขอบใจเนย์มาร์  นายช่วยให้ฉันเห็นภาพได้เยอะเลย”

“ยินดีช่วย” ร่างสูงโปร่งผิวสีเข้มเอ่ยตอบกลับอย่างไม่สนใจ  พลางมองไปยังประตูที่เพื่อนร่างสูงเพิ่งออกไป.....นึกขอบคุณเพื่อนช่างพูดน้อย ที่ไม่ต่อยเจ้าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เค้าเข้าเสียจริงๆ

ห่างออกไปจากห้องล็อคเกอร์ของชมรม  โรนัลโด้เดินตรงไปยังห้องพักครูในสาขาวิชาพละศึกษาเพื่อไปรับใบแจ้งกำหนดการแข่งขันฟุตบอลในนัดต่อๆ ไปที่พวกเค้าควรจะรู้ไว้

“ไงคริส  มาพอดีเลย  ครูกำลังมีแขก มารับใบไปสิ” โค้ชที่สวมเสื้อวอร์มแขวนคอด้วยนกหวีดหันมาเอ่ยกับประธานชมรมที่ฝากผีฝากไข้ได้แถมยังออกคำสั่งเด็ดขาดที่สุดเท่าที่เค้าเคยมีมา แล้วส่งใบกระดาษบอบบางใบหนึ่งให้ชายหนุ่มร่างสูงไปอย่างรวดเร็วจนแทบจะไม่ได้มองหน้าของโรนัลโด้ด้วยซ้ำ........โค้ชคงรีบมาก อาจมีเรื่องสำคัญที่ต้องให้ความสนใจอย่างเลี่ยงไม่ได้ 

โรนัลโด้สังเกตเห็นชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของโค้ช ดูจากการแต่งตัวแล้วคงจะต้องไม่ใช่คนที่นี้เป็นแน่  เพราะชายคนนี้ดูเหมือนผู้ดีสะอาดสะอ้านที่ไม่เคยย่างเท้าออกจากคฤหาสน์ของตัวเองเลย........ต้องมีเรื่องสำคัญอะไรสักอย่างกับชมรมของเค้าแน่  ขนาดโค้ชยังไม่สนใจโรนัลโด้เท่าที่ควรเลย

ดังนั้น เมื่อเดินออกมาแล้ว ร่างสูงกำยำจึงยืนอยู่หลังกำแพงอีกพักหนึ่งเพื่อฟังชายสองคนในห้องคุยกัน

“เราถึงไหนกันแล้วนะครับคุณลูคัส” นั่นเสียงโค้ช

“ผมกำลังจะบอกว่าทางสโมสรของเราสนใจเด็กในความดูแลของคุณเพื่อดึงตัวเข้าไปอยู่ในสโมสรของเราน่ะครับ” นี่คงเป็นคนที่ชื่อลูคัสผู้ไม่เคยก้าวเท้าออกมาจากคฤหาสน์ของเค้า.......โรนัลโด้ตั้งสถานะให้เค้าเล่นๆ

“จริงหรือครับ!?  โอ้พระเจ้า ผม...เราไม่อยากจะเชื่อเลยครับ  รู้สึกเป็นเกียรติ์จริงๆ” เสียงโค้ชฟังดูตื่นเต้นอย่างมากมาย  ร่างสูงไม่เคยเห็นโค้ชเป็นแบบนี้เลยสักครั้ง  โรนัลโด้จึงหันไปมองช่องกระจกซึ่งเผยให้เห็นภาพของโค้ชร่างไม่ผอมเพรียวนัก ทำท่าทางแทบจะไปจับมือกับคนฝั่งตรงข้ามได้อยู่แล้ว  ชายหนุ่มฟังต่อไปอย่างตั้งใจ  ความสงสัยก่อตัวขึ้นในใจเค้าอย่างห้ามไม่ได้

“แต่น่าเสียดายที่เราสามารถรับไปได้แค่คนเดียว  ไม่อย่างนั้นคงจะได้ไปหมดสมใจผมทุกๆ คน”

“โอ้  แย่จัง  แล้วคุณลูคัสเลือกเด็กคนไหนของเราไปหรือครับ?”

“ไม่ครับ  ไม่ใช่ผม แต่เป็นทางสโมสรชี้ตัวมา”

โค้ชที่ทำหน้าหงอลงเล็กน้อย แต่ดูเหมือนมันก็ยังไม่พอที่จะทำให้เค้าหุบยิ้มลงได้ “แล้วเด็กของเราคนนั้นคือใครกันครับ?”

คนที่ชื่อลูคัสหยิบแฟ้มเอกสารบางๆ ชุดหนึ่งขึ้นมา แล้วเปิดดูก่อนจะบอกชื่อแก่โค้ชไป

“ลีโอเนล   เมสซี่ ครับ”

โรนัลโด้รู้สึกถึงเสียงสูดหายใจของตัวเอง.......

เค้ามองลอดผ่านกระจกไปเห็นรูปของเด็กหนุ่มในชมรมของเค้า  และสัญลักษณ์ประจำสโมสรแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด

............ผู้ชายคนนี้จะเอาเมสซี่ไป..........

ความมึนงงฉายปรากฏอยู่บนใบหน้าของชายหนุ่มผู้รู้สึกไม่ใส่ใจในเรี่ยวแรงถือกระดาษที่เริ่มหายไปของตัวเองแล้วในขณะนี้

ใช่  จริงอยู่ที่เด็กหนุ่มคนนี้ฉายแววด้านฟุตบอลออกมาอย่างแจ่มชัด  และมุ่งมั่นตั้งใจเอามากๆ ข้อนี้เค้าเห็นด้วย เพราะเหตุนั้นจึงได้เลือกตัวเมสซี่ลงแข่งในนัดต่อไปที่กำลังจะมาถึงนี้  ใช่สิ เค้าจำได้  ก็เป็นคนใส่ชื่อเด็กคนนั้นเองกับมือหนิ.........

แต่ทำไมกัน  ทำไมถึงเป็นเด็กคนนี้ไปได้.......

“โอ้  เด็กคนนี้นี่เอง  ครับ เค้าเก่งมาก  เป็นนักเรียนที่เก่งมากของเราคนหนึ่งเลยทีเดียว” โค้ชดูคาดไม่ถึงเล็กน้อย  แต่ก็ยังไม่อาจลบรอยยิ้มบนหน้าออกไปได้

“ตราบใดที่อยู่โรงเรียนนี้ สิทธิ์ในการไปแมนยูจะยังเป็นของเค้าครับ  แต่ถ้าหากไม่ เราอาจต้องเปลี่ยนคน  เพราะทางสโมสรสั่งผมมาชัดเจนว่าผมควรมองหาเด็กจากโรงเรียนไหนและไม่ควรที่จะโลเล”

“ครับ  เรื่องนั้นเรารู้ดี  และยินดีอย่างยิ่งครับ...”

หลังจากนั้นก็ดูเหมือนโค้ชของเค้าจะกล่าวขอบคุณเสียยกใหญ่  แต่โรนัลโด้ไม่ได้อยู่ฟังมันทั้งหมด ในตอนที่ร่างสูงกำยำกำใบแจ้งกำหนดการแข่งขันระดับประเทศในมือแล้วออกเดินไปยังรถของเค้า

โรนัลโด้ยอมรับ  มันเกินความคาดฝันของเค้าไปมากโขที่จะต้องมาได้ยินเรื่องแบบนี้  ไม่ใช่การที่ได้รับรู้ว่าเด็กหนึ่งคนในโรงเรียนจะได้ไปติดสโมสรชื่อดังระดับโลกหรอกนะ  แต่การปล่อยให้เด็กคนนั้นไป ถือเป็นเรื่องสาหัสสำหรับเค้าต่างหาก......... 

ใช่ มันแย่มาก  เพราะเด็กคนนี้คือเหตุผลว่าทำไมร่างสูงถึงยินดีมาซ้อมบอล  เป็นประธานชมรมที่พาทีมไปสู่การแข่งขันระดับสูงมากที่สุดเท่าที่เคยมีมา  และทนฟังคำต่อล้อต่อเถียงอันน่ารำคาญของเพื่อนรอบตัวให้เสียเวลาเล่นๆ ในทุกๆ เย็น

เพราะมันเป็นช่วงเวลาเดียวของวันที่เค้าจะได้พบเด็กหนุ่มผู้ขยับขันแข็งคนนี้อย่างใกล้ชิด  แม้ไม่ได้เดินตามกันจนเหมือนแฝดก็ตาม  แต่การที่ได้เห็นเมสซี่อยู่ในสายตาตลอดเวลานั้นเป็นอะไรที่โรนัลโด้ยินดีที่จะแลกเพื่อให้ได้มา ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ช่วงสั้นๆ ไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม  นั่นมันก็คุ้มค่าที่สุดสำหรับเค้าแล้ว

แต่จะเอาเด็กคนนี้ไปน่ะหรือ  เค้าไม่ยอมหรอก.........

.

.

.

TBC.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

โอ้ เหมียวหนูได้.............โอ้  ดีใจด้วยนะจ๊ะ  แต่ว่านี่มันคือเหตุผลที่เฮียทำอย่างนั้นลงไปงั้นเหรอออออ!!! []0[]  Oh god!! เฮียไปแอบฟังเค้าอย่างนั้นมีมารยาทมากเลยนะคะ!  //แต่ถ้าเฮียไม่แอบฟังก็คงไม่รู้ *..*//

ฮึก ฮัก อ๊อกกกกก  นี่มันคือความจริงของเฮียใช่ไหมคะ????   เป็นเพราะเฮียไม่ยินยอมใช่ไหมคะเลยต้องทำแบบนั้น  โอ้ววววววววววววววว  เฮียขาาาาา  //รอเฮียแถลงการณ์ต่อ Part ต่อไป//

รีดคิดยังไงคะ?  จะให้อภัยเฮียไหม?  รึว่าหมั่นไส้เฮียมากกว่าเก่า?   โอ้ ตอนนี้ไรท์สุดจะบรรยายค่ะ  ฮ่อลลลลลลลล  เฮียเคอะ ถ้าเฮียพูดอะไรกับเหมียวในเรื่องเชิงสร้างสรรค์และมาจากใจเฮียมากกว่านี้หน่อยก็คงจะดีนะคะ  พูดสิคะ  ทำไมไม่พูดดด!!!  พูด บอกๆๆ เหมียวไปเลย  ฮ่วยย!  >{}< //ภาษาพ่อออกแล้วบัดนี้ไรท์ -**-// ขัดใจไรท์อย่างแรงค่ะ  ชริๆๆๆ   //แต่ก็ยังชริๆ ใส่เฮีย//

แต่ว่าประโยคนั้นก็ทำเอาเฮียสะอึกเลยเนอะ “พี่น่ะ หัวใจทำด้วยอะไรกันแน่...” เป็นไรท์ก็สะอึกค่ะ  อูยยย ถ้าเป็นเฮียจะกุมหัวใจตัวเองเลยเถอะ  แหม่ เฮียนี่ก็น่าให้ถ้วยนะคะ  ทนได้ไงเนี่ยยย  555555  //โดนเฮียตบหัวทิ่ม......นี่เห็นเป็นเรื่องตลกรึไง -..- คนกำลังเครียด//

ไม่รู้ว่าจะถูกใจรีดไหมนะคะ กับจุดพลิกเรื่องอีกหนึ่งจุด  อันที่จริงอันนี้มันเป็นปมเรื่องเลยนะ -*-  ไม่ใช่แค่จุดพลิก  เฮียแกเป็นคนก่อเองล้วนๆ เลย  //ใครบอก  อิตาลูคัสไง  ไปยิงแกกันค่ะ// + //เฮ้ยยย  อย่าก่อวินาศกรรมโดยใช่เหตุ!//  ฮ่อลลลลล  ร่วมกันคอมเม้นท์ด้วยนะคะ  บอกความในใจของท่านมา และขอขอบคุณทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะที่ยังคงอ่านกันอย่างเหนียวแน่น  และขอบคุณรีดๆ ที่เพิ่งเข้ามาอ่านด้วยนะคะ  รักรีดทุกท่านนะคะ  จ๊วบบบบ >3<  

รอติดตาม Part หน้าด้วยนะคะ  เป็น Part สำคัญ  เพราะเป็น Part จบแล้วค่ะ ><

แปะเฟสตามธรรมเนียมค่ะ  >>แฟนฟิค ฮอลลีวู้ด<< จิ้มเลยค่ะ  แวะเข้ามาทักและคุยกันได้นะคะ >///<  อยากให้คุยค่ะ  ไม่ต้องเขินนะคะ 55555 //แกสิหน้าด้านอยู่คนเดียว// 

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund