[SF – ช้างศึกไทย] + [Part 2] Second Kiss...เผื่อรักไว้ เก็บใจให้นาย – Mika x Tristan

อร๊ายยยยย มาแล้วค่ะรีดขาาา  มาอย่างต่อเนื่องค่ะ 555555  ทริสตองน่ารักจริงๆ เลยยยยยย  คือว่าหนูน่าทะนุถนอมมากเลยลูกกก  พอนึกหน้าเค้าเวลาไม่ค่อยพูด พยายามตีตัวออกห่างจากมิก้าแต่ก็โดนรุ่นพี่เข้าหตลอด แล้วทริสตองก็ทำหน้าลำบากใจนี่มันฟินสุดๆไปค่ะ >///<  อร๊ายยยย น่าร็อกกกก  มิก้าคือเข้าหาแล้วไม่เกรงใจน้องเลยค่ะ  5555555

และมาต่อกันที่ Part 2 อย่างติดต่อกันค่ะ  จะมีเรื่องอะไรที่รีดๆ น่าจะชอบค่ะ -..- เหอๆ  งั้นก็อย่าช้าที ไปอ่านกันเลยค่าาาา >///<

-----------------------------------------------------------------------------------------------

แต่ประเด็นสำคัญของเรื่องก็คือรถมันติดประลัยเลยน่ะสิ!!

เราสองคนนั่งอยู่ในรถมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว การจราจรไม่ขยับไปเลยแม้แต่เซนเดียว  นี่มันนานเกินไปแล้วนะสำหรับปัญหาเรื่องรถติดธรรมดา  และเห็นทีคงจะนานโขกว่าจะไปถึงที่พักของทริสตอง   เพิ่งจะจบนัดหยุดประเทศไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี้  แน่นอนคนเป็นหมื่นที่หลั่งไหลออกมาจากสนามก็คงจะต้องพากันเดินทางกลับบ้านหรือไม่ก็ไปฉลองต่อกันแน่  นี่ผมยังไม่นับรวมผู้คนที่เดินทางไปดูบอลร่วมกันตามสถานที่ต่างๆ อีกนะ

เยี่ยมเลย.......ง่วงก็ง่วง

ผมท้าวข้อศอกกับขอบกระจกรถ  ถูนิ้วอย่างเอื่อยเฉื่อยบนร่องจมูกแต่ก็มีอารมณ์ที่ขุ่นมัวเพราะปัญหาอะตอมระดับโลกด้วยเช่นกัน  อีกมือหนึ่งผมเกาะพวงมาลัยไว้เผื่อว่าการจราจรจะเกิดการเคลื่อนตัว........เผื่อนะ

อ่า  นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะ  ยังไปไม่ถึงไหนเลย  และผมก็ชักจะง่วงจริงๆ ซะแล้วสิ   อันที่จริงผมเองก็ไม่เท่าไรหรอก  แต่เจ้าหนูที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมนี่สิ  ลงไปฟาดแข้งมาซะเต็มนัด  วิ่งจนตัวโทรมเหงื่อขนาดนั้นคงจะเพลียน่าดูเลย  ว่าแล้วผมก็หันไป........

เฮ้ยยย  อ้าว หลับไปแล้วเรอะ!

หลับนิ่งๆ เนียนๆ หนีผมไปเลยด้วย.........ให้ตายสิ  เฮ้อ  ผมถอนหายใจแล้วส่ายหน้าอย่างละเหี่ยใจ  ก่อนจะเอื้อมมือออกไปหมายจะขยี้ผมเจ้าเด็กที่นั่งข้างๆ ให้หายหมั่นเขี้ยว  แต่เวลานี้ก็เป็นเวลาเดียวกันที่ผมได้สังเกตเค้าใกล้ๆ

ใบหน้าเรียว  ขาวกระจ่างใสสะอาดราวกับน้ำนมบริสุทธิ์เอียงหลับไปบนไหล่เล็กที่ห่อเข้าหากันของตัวเอง  ทริสตองอาจหนาว ผมเลยลดความเย็นของแอร์ลง  แผ่ขนตาหนาสีดำขลับของเค้าขยับเล็กน้อยแต่กลับไม่ได้ตื่นขึ้นมา  ยังคงหลับต่อไปอยู่แบบนั้น  จมูกที่มีลักษณะพิเศษเฉพาะหันข้างให้ผม มันเป็นสันคมโด่งรั้ง  แม้จะไม่เป็นสันคมเท่าผม แต่ปลายจมูกโด่งมนของเค้าก็ดูน่าดึงดูดไม่ใช่น้อยเลย  ไหนจะยังริมฝีปากบางที่เผยอขึ้นน้อยๆ นั่นอีกล่ะ  ผมเกือบนึกอยากให้เด็กคนนี้เกิดเป็นผู้หญิงจริงๆ  ถ้าเป็นงั้นผมจะพูดคำว่า

“จีบได้ป่ะ?” ใส่เค้าเลย  แต่จะทำงั้นได้ไงในเมื่อทริสตองเป็นผู้ชายแถมยังกลัวผมอยู่นิดๆ อีกต่างหาก

ผมชะงักมือของตัวเอง ซึ่งอยู่ห่างจากกลุ่มผมของเค้าไปเพียงแค่อีกนิดเดียวเท่านั้น........ไม่เอาดีกว่า  ผมไม่อยากให้เค้าตื่น  เจ้าหนูนี่เหนื่อยมามากแล้ว  ควรได้พักผ่อนจนกว่าจะพอใจ  รอให้เค้าตื่นเองจะดีกว่า 

ผมคิดกับตัวเองเช่นนั้น  ก่อนสายรถราด้านหน้าของผมจะเริ่มเคลื่อนตัวได้อย่างคล่องขึ้น  จนผมสามารถเหยียบคันเร่งได้อย่างสม่ำเสมอ ไม่ได้จอดรอการติดขัดของท้องถนนอีกแล้ว  แต่เรื่องก็มาถึงจุดวิกฤตและกลายเป็นตลกร้ายสำหรับผมอีกครั้งเมื่อผมดันลืมทางที่จะไปต่อเสียแล้วนี่สิ!

Oh Shit!! ให้มันได้ยังงี้เซ่!  ปัดโถ่ว้อยย

ผมถอนหายใจ  ตบหน้าตัวเองในใจไปด้วย  ขี้ลืมอีกแล้วนะเอ็งง

ผมนี่มันแย่ชะมัดเลย  มัวแต่ดีใจที่รถไหลได้คล่องตัวจนลืมทางไปบ้านทริสตองซะสนิทเลย  ครั้นจะปลุกเจ้าหนูนั่นขึ้นมาบอกทางอีกรอบก็ดูจะเสียมารยาทเกินไปหน่อยเมื่อผมตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ปลุกและปล่อยให้เค้าได้พักบ้าง  ดังนั้นผมจึงตัดสินใจเสียใหม่ด้วยตัวเอง  เลี้ยวรถขึ้นโทเวย์ไปยังคอนโดที่เคยซื้อไว้ของผม ซึ่งอันที่จริงผมก็ซื้อไว้นานแล้ว แต่ไม่ค่อยได้เข้าไปพักเท่าไรนักเนื่องจากส่วนมากผมมักจะกลับบ้านของตัวเองเสมอ

และคิดว่าทริสตองคงจะหลับยาวจนถึงพรุ่งนี้เช้าเป็นแน่เพราะความเหนื่อยล้าจากการแข่งเมื่อครู่ และนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย  หวังว่าเค้าคงจะไม่โกรธผมหรอกนะที่พามาค้างที่คอนโดแบบนี้ทั้งๆ ที่รับปากว่าจะไปส่งบ้านของเจ้าตัวแท้ๆ

เนื่องจากคอนโดอยู่ค่อนข้างใกล้จึงใช้เวลาไม่นาน ผมก็ขับรถมาถึงตัวคอนโดและจอดรถไว้ที่ลานแล้วเรียบร้อย  ผมดับเครื่องยนต์อย่างเงียบเชียบถอดสายรัดเข็มขัดของตัวเองออกแล้วก็นั่งคิดอยู่พักหนึ่งว่าจะทำอย่างไรกับเด็กที่หลับคาที่อยู่ข้างๆ ผมดี

เออ เอาวะ  อุ้มก็อุ้มดิ  ถ้าทริสตองตื่นเดี๋ยวค่อยบอกให้ค้างที่นี่ก่อนก็ได้.....ง่ายจะตายไป

ครับ  พูดน่ะมันพูดง่าย  แต่กว่าผมจะพาเค้าขึ้นมาบนห้องได้ก็แทบแขนล้าเลยเหมือนกัน  เพราะผมวางเค้าลงพื้นไม่ได้เลย  ทริสตองหลับคอพับคออ่อนอยู่บนอกของผม ตั้งแต่อุ้มอย่างระมัดระวังออกมาจากรถ  ยืนรอลิฟต์ที่ดันไปอยู่ซะชั้นบนสุด  เดินเข้ามาในลิฟต์กอดทริสตองไว้ไม่ให้เสียหน้าที่แล้วพาเค้าเข้ามาในห้องของผม เจ้าหนูนี่ไม่ไหวติงหรือแสดงอาการใดๆ เลย  ทริสตองว่าง่ายอยู่ในอ้อมแขนของผม

สงสัยคงจะเพลียมากเลยสินะ.......

เวลาที่หลับแบบนี้แล้วเค้าก็ยิ่งน่ารักมากขึ้นอีก  ทริสตองทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีเด็กน้อยตัวเล็กๆ อยู่ในอ้อมแขนของผมอย่างไรอย่างนั้น  เหมือนกับทริสตองยังไม่ได้โตเป็นเด็กหนุ่มอย่างที่เป็นอยู่ในความเป็นจริงตอนนี้  เค้าดูน่ารักและไร้เดียงสามากนัก

อา  เอาเป็นว่าผมควรเลิกคิดเรื่องแบบนั้นสักที ชีวิตผมสงบขึ้นหลังจากเลิกรากับแฟนเก่าอย่างเงียบๆ เพราะบางครั้งผมคิดว่าเราก็ควรมีช่วงเวลาเป็นของตัวเองบ้าง และยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้เพราะผมยังไม่ได้บอกกับใครทั้งนั้น  ไม่อยากให้เกิดเป็นหัวข้อสนทนาทั้งต่อหน้าและลับหลังของผม

ผมเดินเข้ามาในห้อง  หลังจากที่ประตูดีดปิดเองโดยอัตโนมัติและไม่เกิดเสียงใดๆ  คนในอ้อมแขนของผมตัวเล็กเอามากๆ และเป็นผู้โดยสารที่ดีไม่ก่อกวนผมที่เดินพาเค้าเข้ามาในห้องแล้วค่อยๆ วางร่างของเค้าลงบนเตียงอย่างเบามือ  ผมไม่คิดว่าควรให้เค้านอนบนโซฟาเพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่ทริสตองควรได้รับ  และผมจะออกไปนอนที่ห้องนั่งเล่นเอง เพราะมีเพียงเตียงเดียวเท่านั้นเราไม่สามารถแบ่งกันนอนได้โดยที่ผมไม่กวนเค้า

โอเค ก็ได้  ผมแค่ไม่อยากให้เค้าตกใจ  ถ้าอยู่ๆ ตื่นขึ้นมาแล้วเจอผมนอนอยู่ข้างๆ ก็เท่านั้นเอง

แต่ทันทีที่เด็กหนุ่มซึ่งอายุน้อยกว่าผมรับรู้ว่าตัวเองกำลังเอนตัวราบอยู่บนเตียงนุ่มๆ ก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเสียอย่างนั้น  โดยที่ผมยังไม่ทันได้ละแขนออกมาจากตัวของเค้าดีเลยเสียด้วยซ้ำ  ผมดันตัวเองออกมาเล็กน้อย  และมองดูทริสตองลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นผม ก่อนเค้าจะสะดุ้งตัวใส่ผมแล้วมองไปรอบๆ ราวกับผมเป็นโจรเรียกค่าไถ่

“ตกใจซะเว่อร์เชียว  ไม่ต้องกลัวพี่ไม่เอาเรามาขายหรอกน่า  ที่นี่คอนโดพี่เอง เห็นหลับสบายขนาดนั้นก็เลยไม่อยากปลุก” ผมนั่งลงข้างๆ ทริสตองที่ใช้ศอกดันตัวเองขึ้นมาจากหมอน

“ผมหลับไปเหรอ?” แหนะยังจะมาพูดอีก

“สนิทเลยล่ะ” ผมพูดยิ้มแบบอ่อนใจ  เฮ้อ เด็กหนอเด็ก

“แล้ว...” ทริสตองมองไปรอบๆ ไม่พูดประโยคต่อให้จบ  แต่ผมก็รู้ว่าเค้าหมายถึงอะไร

“พี่เห็นว่ารถมันติดน่ะก็เลยพามาที่นี่  เพราะคงจะอีกนานกว่าจะถึงบ้านทริสตอง  งั้นคืนนี้ก็ค้างที่นี่ก่อนก็แล้วกัน  วันนี้เล่นมาเหนื่อยมากแล้วนี่” ผมออกความคิดเห็นอย่างน่าเชื่อถือ  มารู้ตัวอีกทีทริสตองก็มานั่งอยู่ข้างผมแล้ว  ผมมองเค้าอย่างสงสัย

“ไม่นอนแล้วเหรอ?” เพราะเค้าทำท่าเหมือนอยากจะกลับบ้าน

“ครับ เอ่อ  คือว่าผม...”

“ไม่เป็นไร  นอนที่นี่ล่ะ ไม่มีใครว่าหรอก  ไม่เป็นไรนะพี่ชิลล์  เดี๋ยวพี่ออกไปนอนข้างนอกก็ได้” ผมไม่อยากให้เค้ารู้สึกอึดอัดใจเพราะเราไม่เคยพูดคุยกันอย่างสนิทสนมมาก่อน  เลยพยายามทำตัวให้ดูเป็นกันเองมากที่สุด  ด้วยเหตุผลที่ว่าทริสตองเป็นคนพูดน้อยและพลอยมีเพื่อนน้อยไปด้วยผมเลยต้องยิ่งทำให้เค้าเลิกเกรงใจผมเสียที

ผมพูดไปด้วยและทำท่าจะลุกออกไปในตอนที่พูดจบ  แต่กลับโดนเด็กที่ผมยกเตียงให้รั้งแขนเอาไว้อย่างทันท่วงที

“เอ่อ  เดี๋ยวครับพี่” ทริสตองเรียกผม  เสียงฟังดูตื่นเต้นแต่สีหน้าเค้าดูตื่นกลัว  อาจเป็นเพราะไม่คิดว่าผมจะพามาค้างที่อื่นแบบนี้ก็ได้กระมัง

“มีอะไร...” ผมหันกลับมาและไม่ทันได้ดูว่าทริสตองยืดตัวขึ้นมาหาผมเพื่อฉุดเรียก  เลยทำให้ผมเกือบจะชนเข้ากับจมูกเค้าเข้าเต็มๆ

ผมนิ่งค้าง  ประโยคคำถามก็ถูกกลืนหายไปด้วย  ในตอนที่จมูกของเราเฉียดแตะกัน  ผมไม่กล้ากล่าวขอโทษและทริสตองก็เช่นกัน  เหมือนมีแสงฉายออกมาจากใบหน้าของเด็กหนุ่มที่เพิ่งตื่น  ผมไม่รู้ว่าทำไมเหตุใดถึงละสายตาไปจากเค้าไม่ได้  หัวใจผมไม่เคยว้าวุ่นเลยนับตั้งแต่เมื่อหลายเดือนก่อน

แต่ตอนนี้มันกลับเต้นระส่ำ  ผมเห็นดวงตาของน้องสั่นระริก  และเบิกกกว้างในตอนที่ผมเลื่อนปากลงไปจูบเค้า  ทริสตองกำแขนผมแน่นแต่ผมก็ยังไม่หยุดจูบ  ยังคงฝังริมฝีปากลงไปบนกลีบปากที่ผมไม่รู้ว่ามันจะนุ่มหยุ่นได้ถึงขนาดนี้

ผมหลับตารับความรู้สึกนั้นเข้าไป แล้วถอนริมฝีปากออกมาในที่สุด ก่อนจะนั่งอยู่ที่เดิมไม่ได้ลุกไปไหนอีก  ผมหลับตาเพิ่งสำนึกว่าตัวเองไม่ควรทำแบบนั้นลงไป โดยเฉพาะกับเด็กที่เพิ่งเจอกันได้ไม่นานอย่างทริสตองซึ่งยังคงไม่ยอมปล่อยมือจากแขนของผมเพราะอาการตกใจ  ผมส่ายหน้าไปครั้งหนึ่งแล้วลืมตาขึ้นมาแต่ไม่ได้มองหน้าทริสตอง

“พี่ขอโทษ  พี่ไม่ควรทำแบบนั้น” ผมเลี่ยงสายตาของเค้า แต่เด็กที่นั่งอยู่ด้านหน้าของผมกลับตัวแข็งทื่อ  ไม่มีคำพูดอะไรหลุดลอดออกมาแม้สักคำ

“ทริสตอง” ผมเรียกเค้ากลับมา พร้อมกับจับมือที่เกาะแขนผมออกอย่างนุ่มนวล  เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผมกระพริบตาสะดุ้งเฮือกเหมือนผมปลุกเค้าจากความฝัน “ขอโทษนะเมื่อกี้” ผมจ้องตาเค้า เพื่อบอกให้เค้ารู้ว่าเค้าไม่ได้ฝัน และผมกำลังบอกขอโทษอยู่  แต่ทริสตองกลับทำในสิ่งที่ทำเอาผมเองก็แทบจะหายใจสะดุด

ทริสตองหูแดง  และแดงไปแล้วทั้งใบหน้าในตอนนี้.......

เค้าไม่เคยโดนจูบอย่างนั้นหรือ

โอ้  พระเจ้า  นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย......ผมคิดสบถกับตัวเอง  ไปทำให้เด็กคนนี้รู้สึกแย่รึเปล่านะ

ผมก็แค่อยากจูบเค้า  ใช่ รู้สึกแบบนั้นหลังจากที่ปากแตะกันแล้ว  การกระทำผมไวเกินไปมากกว่าที่ตัวเองเคยคิดเอาไว้  และไม่คิดว่าเค้าจะไม่เคยแม้แต่จูบ  ทริสตองไม่เคยมีแฟนสักคนเลยงั้นเหรอ  ผมรู้สึกผิดมากที่จู่โจมจูบเค้าไปแบบนั้น  บางทีเค้าอาจจะกลัวผมจนไม่อยากเข้าใกล้ไปแล้วก็ได้  ในคราแรกผมนึกว่าเค้าจะว่าผมและวิ่งออกจากห้องไป  แต่เค้ากลับทำให้ผมแปลกใจอีกครั้ง  เจ้าหนูหน้าตานิ่งเฉยที่บัดนี้ฉายแววต่างออกไปถามผมเอาเสียดื้อๆ

“แล้วแฟนพี่ล่ะฮะ?”

คราวนี้เค้าทำผมเบิกตากว้างบ้าง......นี่เค้าเป็นห่วงว่าแฟนผมจะเข้าใจผิดอย่างนั้นเหรอ?  จริงสิ ยังไม่มีใครรู้ว่าเราเลิกกันนานแล้ว

ผมไม่ตอบเค้า  อยากจะเอาคืนที่วันนี้เค้าปล่อยให้ผมรอคำตอบเก้อบ้าง  ก่อนจะเอียงใบหน้าไปจูบกับทริสตองอีกครั้งอย่างเร่าร้อนเพื่อเป็นการบอกว่าไม่ต้องไปสนใจเรื่องนั้นหรอก  ก่อนผมจะรู้สึกถึงใบหน้าคมสวยที่เงยขึ้นมาตามระดับความสูงของผม  ทริสตองเลื่อนมือขึ้นมาจับปกเสื้อแจ็คแก็ตของผมและจูบตอบจนผมเองก็นึกแปลกใจ  ไม่กลัวผมอย่างตอนแรกแล้วหรือไง

ผมดูดเม้ม  หลับตารับจูบที่ถูกตอบสนอง  และเริ่มหนักข้อขึ้นเมื่อผมจูบไล่และบีบให้เค้าอ้าปากออก ปล่อยให้ผมได้ลุกล่ำเข้าไป  ผมได้มันสมใจในที่สุด  ก่อนร่างกายของผมจะเคลื่อนเข้าไปหาทริสตองมากขึ้นแล้วเริ่มกอดเค้า  ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ ร่างกายผมก็ร้อนผ่าวขึ้นมา  ยิ่งปฏิกิริยาที่ดูจะตามไม่ทันเกมส์ของทริสตองปรากฏขึ้นแล้ว  ผมก็ยิ่งห้ามตัวเองไม่ได้  ผมเพียงแค่อยากทำให้เค้าเลิกเป็นตัวของตัวเองที่แสนจะเย็นชาและพูดน้อยก็เท่านั้น

แต่กลับเกินเลยไปจนถึงไหนต่อไหน........

.

.

***********************************************************************************

.

.

ร่างสูงแข็งแรงของมิก้าลุกขึ้นคุกคามร่างน้อยๆ ที่ถอยร่นหนีจนแทบจะไม่ทันของทริสตอง  ลิ้นร้อนที่ลากไล้สร้างความปั่นป่วนไปทั่วโพรงปากนั้นได้รับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ชื่นชอบและไม่สามารถถอดถอนมันออกมาได้  เค้ารู้ว่าเค้าควรหยุด  แต่เค้ากลับผลักตัวของรุ่นน้องทีมชาติเดียวกันให้นอนราบลงไปกับหมอน  ฝังลิ้นร้อนลึกลงไปในโพรงปากที่อ่อนนุ่มของเด็กหนุ่ม  แล้วพรมจูบไปทั่วคอที่โผล่พ้นเสื้อยืดสีเข้มของร่างด้านใต้  คนโดนระดมเล้าโลมขมวดคิ้วแน่น กัดปากจนขึ้นสีซีดพร้อมทั้งขยับตัวไปมาอย่างทรมาน  ความรู้สึกพลุ่งพล่านที่ไม่คุ้นเคยเต้นปะทุอยู่ในอกของทริสตอง

พอแล้ว  มิก้าบอกตัวเองว่าพอแล้ว  แต่เค้ากลับถอดเสื้อของตัวเองออกเผยให้เห็นความแข็งแกร่งที่ชายหลายคนต้องการจะเป็นเช่นนั้นบ้าง  ร่างสูงพยายามถอดเข็มขัดสีเดียวกันกับกางเกงสีดำของเค้าออกก่อนจะล้มเลิกมันไปกะทันหัน  แล้วหันไปล่วงฝ่ามืออุ่นร้อนนั้นกับร่างด้านล่างที่สั่นระริกอยู่ภายใต้เสื้อยืดเนื้อดี

มิก้าก้มลงใช้ลิ้นแหย่ลงไปที่ร่องสะดือซึ่งถูกเลิกเสื้อขึ้นไปเสียให้พ้นหูพ้นตาของหนุ่มชาย  ทริสตองกายกระตุก  กำฝ่ามือที่กองรวมกันอยู่บนศีรษะแน่นพร้อมทั้งหลุดเสียงในลำคอออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ  เด็กหนุ่มตัวสั่นเทิ้มเมื่อรุ่นพี่นักบอลลูบวนไปทั่วร่างกายขาวกระจ่างที่ยังไม่เคยปรากฏสู่สายตาผู้อื่นของตน  ปัดผ่านยอดอกสีหวานภายใต้เสื้อสีเข้มอย่างช่ำชอง  ก่อนมันจะถูกสลัดทิ้งไปตั้งแต่เมื่อไรเจ้าของก็ไม่รู้แล้วเมื่อสติหลุดลอยไปกับความร้อนรุ่มที่ถูกปลุกปั่นขึ้น 

ทริสตองสอดมือเข้าไปใต้หมอนที่ตนหนุนอยู่แล้วบิดขย่ำมันอย่างหาที่พึ่ง  ไม่รู้จะทำเช่นไรเมื่อมีชายหนุ่มรุ่นพี่ซึ่งไม่เคยทำความรู้จักกันอย่างจริงจังกำลังใช้ลิ้นละเลียดอยู่บนกายของตัวเองแบบนี้  มิก้าคร่อมอยู่ด้านบนกอดก่ายพร้อมทั้งลิ้มรสผิวกายที่ตึงแน่นด้วยกล้ามเนื้อของความเป็นหนุ่มน้อยและนุ่มลื่นอย่างเหลือเชื่อนั้นไปด้วย

ทริสตองครางแผ่วหลังจากที่ร่างสูงด้านบนครอบครองยอดอกสีสวยของเจ้าตัว  และมิก้าก็ชอบมัน  เสียงเบาหวิวอื้ออึงที่ปราศจากความเสแสร้งใดๆ  อีกทั้งความอ่อนเดียงสาที่ไม่เคยได้ถูกสัมผัสจนทำให้ผิวกายกลายเป็นสีแดงระเรื่อนั่นอีกล่ะ

ร่างสูงสอดเข่าไปใต้ต้นขาที่ไร้เรี่ยวแรงของทริสตอง  มือแกร่งก็เลื่อนไปปลดเข็มขัดพร้อมทั้งกางเกงตัวหนาของอีกฝ่ายอย่างช่ำชองและไร้ปัญหา  เครื่องปรับอากาศภายในห้องทำงานตามปรกติแต่เจ้าของนั้นกลับมีเหงื่อกาฬผุดขึ้นมาเต็มแผ่นหลังแข็งแรงและข้างขมับทั้งสองข้าง

ทริสตองยอมให้เค้าถอดกางเกงของเจ้าตัวแต่โดยดี  ไร้การขัดขืนใดๆ  กระทั่งมิก้าจับเอาส่วนอ่อนไหวที่เริ่มแข็งขืนของเด็กหนุ่มขึ้นมา  ร่างเล็กก็ตัวกระตุกขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่  เด็กหนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศสขย่ำไปที่กลุ่มผมของชายหนุ่มเชื้อสายเวลส์ซึ่งใช้สิ่งเดียวกับที่โลมเลียมร่างกายของเจ้าตัวโอบอุ้มแกนกายที่เริ่มขยายตัวของเด็กหนุ่ม

“อึก  ฮะ ฮ้าา” ทริสตองเด้งสะโพกขึ้นอย่างเชื่องช้าและไร้เดียงสาเป็นจังหวะตามการขยับของมิก้า  เรียวขาเพรียวพากันบดเบียดเข้ากับสีข้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของรุ่นพี่  มิก้ารุกล่ำมากเกินไปแล้ว  ไม่เพียงแต่ส่วนสำคัญของรุ่นน้องเท่านั้น  นิ้วเรียวยาวนั้นก็เข้าไปเกาะแกะเป็นธุระกับสิ่งที่อยู่ต่ำลงไปด้านล่างอีกต่างหาก

“อ๊ะ! ฮัก ฮึก อืออ” ทริสตองจอกเล็บลงบนกลุ่มผมและแผ่นหลังบางส่วนของมิก้า เด็กหนุ่มข่วนเล็บสั้นๆ ของตัวเองลงไปอย่างลืมคำนึงถึงรุ่นพี่ไปชั่วขณะ  เมื่อนิ้วของร่างสูงเข้าไปอยู่ในตัวของเค้าแล้ว  เด็กหนุ่มก็ทำอะไรไม่ได้อีกเพราะรุ่นพี่ได้จัดการทุกอย่างไว้แล้วเรียบร้อย  มิก้าใช้น้ำลายตัวเองไปกับการขยายช่องทางของรุ่นน้องที่หน้าตาน่ากลั่นแกล้ง

“โทษทีนะทริสตอง อา  โทษที” ร่างด้านบนกระซิบพูดคล้ายจะปลอบขวัญ แต่นิ้วที่ดันเข้าไปนั้นกลับไม่ทำให้รู้สึกเช่นนั้นเลย ทริสตองไม่พูดโต้ตอบอะไรรุ่นพี่เลยด้วยซ้ำ เด็กหนุ่มเอาแต่จิกเล็บลงหมอนและบิดเร้าพร้อมทั้งสกัดกลั้นเสียงของตัวเองไว้เท่านั้น

ใช่  ทริสตองไม่ได้พูดอะไร แม้แต่บอกว่าจะยินยอมมิก้าเสียด้วยซ้ำ............

แต่ถึงกระนั้นเด็กหนุ่มชาวฝรั่งเศสก็ไม่ได้แสดงอาการขัดขืนใดๆ อาจเป็นเพราะว่าด้วยใจรู้เรื่องมาจนถึงขั้นนี้แล้ว เจ้าตัวจะทำให้ชายหนุ่มที่อายุมากกว่าถึงสี่ปีเปลี่ยนใจถอยออกไปไม่ได้แล้วเป็นแน่  เพราะทริสตองนั้นรู้ดีว่าความร้ายกาจของความต้องการนั้นเป็นเช่นไร  และตัวของเค้าเองก็กำลังจะทนไม่ไหวแล้วด้วยเช่นกัน

“อ้าา..อึก..อื้ออ” ทริสตองหันไปฝังหน้าตัวเองลงกับหมอนใบใหญ่นุ่มฟูและห่อมันไว้  เพื่อกันไม่ให้ส่งเสียงประหลาดออกไป  เด็กหนุ่มฝรั่งเศสไม่อยากแสดงออกให้รุ่นพี่รู้ว่าเค้ากำลังร้อนรุ่มเพียงไร ในขณะที่มิก้ายังไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรเลยเสียด้วยซ้ำ

แต่ทว่าร่างสูงที่คร่อมอยู่เหนือใต้สะดือของทริสตองก็รู้ดีว่ามันเป็นเรื่องปรกติที่คนในความครอบครองควรจะเป็นเช่นนั้น  มิก้าแหย่นิ้วแรกเข้าไปได้สำเร็จหลังจากที่รู้ว่ามันยากมาก กว่าจะส่งนิ้วเข้ามาได้  แต่นั่นกลับสร้างความต้องการที่อยากจะเอาชนะของร่างสูงให้มากยิ่งขึ้น  ไม่ใช่ว่าไม่เห็นใจร่างเล็กคราวน้องอย่างทริสตอง  แต่เป็นเพราะว่าความต้องการซึ่งเกือบจะแผดเผาเค้าทั้งเป็นมันสั่งการมาจากข้างในต่างหาก

มีเรื่องหนึ่งที่เด็กหนุ่มหน้าหวานแต่นิ่งเงียบอยู่เป็นนิจเข้าใจผิดก็คือ มิก้าแทบจะทนไม่ไหวจนคลั่งไปแล้วในเวลานี้..........

และความเฉยชา พร้อมทั้งท่าทางที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ อย่างที่คนรอบข้างต่างก็คุ้นตากันดีของทริสตองก็เปลี่ยนไปนานแล้ว ตั้งแต่ถูกมิก้าสัมผัสด้วยริมฝีปาก  เด็กหนุ่มกายกระตุกเป็นพักๆ จากความเสียวซ่านอันไม่เคยรู้จัก  ร่างกายเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อทั้งตัวอย่างหาดูได้ยากนักสำหรับคนทั่วไป  และไหนจะยังใบหน้าที่บ่งบอกถึงความลำบากใจนั่นอีกล่ะ  ทริสตองกำลังกลัวหรือทรมานอยู่กันแน่

และเรื่องนั้นมิก้ากำลังหาคำตอบอยู่............

มิก้าค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป  จดจำการแอ่นกายเป็นจังหวะของร่างด้านใต้ อีกทั้งใบหน้าแดงจัดของอีกฝ่าย  กระทั่งนิ้วของเค้าที่ได้เข้าไปสัมผัสความคับแน่นของเด็กหนุ่ม จะถูกเพิ่มจำนวนจนไม่สามารถเพิ่มได้อีกแล้ว  ทริสตองก็ขยับสะโพกหนี

“อ๊ะ!” เค้าร้อง  และมิก้าก็ชะงักตามไปด้วยเช่นกัน  ชายหนุ่มที่เป็นผู้ซึ่งอายุมากกว่าเคลื่อนกายขึ้นไปหาเด็กหนุ่มที่เอาแต่ฝังใบหน้าเข้ากับหมอนใบฟูนุ่ม

มิก้าดึงนิ้วที่เต็มไปด้วยความนุ่มลื่นนั้นออก  เด็กหนุ่มตัวงอ ก่อนร่างสูงจะหันมาประจันหน้ากับใบหน้าหวานที่ไม่อยากจะสู้หน้าใครทั้งนั้น  มิก้าใช้มือประคองท้ายทอยของทริสตองไว้ นวดคลึงเพื่อให้ร่างเล็กผ่อนคลายและหันมามองเค้า  และคนถูกเกลี่ยกล่อมก็หันมาหาอย่างว่าง่ายโดยไม่ต้องออกคำสั่งใดๆ ทั้งสิ้น  และในเวลานั้นเอง มิก้าก็กลัวว่าจะหักห้ามใจตัวเองเอาไว้ไม่อยู่........

เด็กหนุ่มผู้ไม่ยอมเอื้อนเอ่ยคำต่อรองใดๆ ตั้งแต่ถูกผลักลงเตียงเบือนหน้ามาหาด้วยดวงตากลมโตที่สั่นระริกและเอ่อคลอเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งแรงอารมณ์ มากมายจนทำให้ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นดูแวววาวและน้ำตาบางส่วนก็ไหลออกมานอกห่างตาอย่างเด็กที่ถูกแกล้งจนร้องไห้  แล้วไหนจะยังใบหน้าที่ดูคล้ายกับว่าเพิ่งไปเจอเรื่องเสียขวัญมาอย่างไรอย่างนั้นอีกล่ะ  เส้นผมที่ลู่ติดหน้าผากเพราะหยาดเหงื่อนั้นทำให้ทริสตองยิ่งดูน่าเอ็นดูมากยิ่งขึ้น

อดทนเอาไว้ก่อนมิก้า........

ร่างสูงรำพันกับตัวเอง  ก่อนจะก้มลงไปจูบร่างเล็กอย่างดูดดื่มเช่นครั้งแรกที่เค้ารู้สึกติดใจ  มิก้าล่วงลึกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นซึ่งเล็กกว่าและลิ้มรสควานหาความหวานซึ่งซุกซ่อนไว้อยู่ทั่วทุกซอกมุม  น้ำใสๆ ไหลออกมาจากมุมปากของเด็กหนุ่มและเจ้าตัวก็เริ่มหายใจไม่ออก  รุ่นพี่จึงจำต้องละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง  ก่อนจะส่งมือข้างหนึ่งลงไปแบ่งปันความอบอุ่นจากฝ่ามือและรูดตามความยาวให้แก่รุ่นน้องเพื่อให้ทริสตองได้ผ่อนคลาย

ทริสตองเริดหน้าขึ้น  หลุดเสียงในลำคออีกครั้ง  มิก้าจูบแก้มเค้าแล้วจูบไปที่ติ่งหูนิ่ม

“ไม่ต้องกลัวทริสตอง  ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น  อย่ากลั้นมันไว้เลย” ร่างสูงพูดจาคล้ายตำหนิ  แต่ก็เป็นเช่นนั้นจริง  เค้าเพียงแค่ไม่อยากให้เด็กหนุ่มต้องรู้สึกไม่เต็มที่กับครั้งแรกของตัวเองก็เท่านั้น  ก่อนเค้าจะส่งมือข้างเดิมลงไปทำหน้าที่ขยายช่องทางอีกครั้ง

“อึ!  ฮึ” เมื่อนิ้วเรียวยาวของคนด้านบนถูกส่งเข้าไปต่อสู้กับความคับแน่นอีกครั้ง  พลันเจ้าของร่างอันสั่นระริกนั้นก็หลับตาปี๋พร้อมกับหันหน้าหนีไปอย่างรวดเร็ว  มิก้ารู้สึกถึงความไม่ผ่อนคลายที่เกิดขึ้น

“ร้องออกมาสิทริสตอง” เค้ากระซิบอีกครั้ง  และทำทุกวิธีทางเพื่อเกลี่ยกล่อมเด็กหนุ่มให้พร้อมสำหรับความอดทนของเค้า  ใช้เวลาอยู่นานพอสมควรกว่าเด็กหนุ่มจะพร้อม และเจ้าของร่างเล็กก็เสียน้ำตาไปเยอะอยู่พอตัวแล้วเช่นกัน

จนกระทั่งในตอนนี้ กองหลังร่างสูงอยู่ในท่านั่งคุกเข่าโดยมีท่อนขาของรุ่นน้องในตำแหน่งผู้เล่นเดียวกันนี้พาดขาอยู่อย่างหมิ่นเหม่อบนตักของเค้า  ร่างสูงไม่เคยหยุดมือที่กระทำต่อแกนกายของร่างเล็กเลย  เป็นเพราะเค้ากลัวว่าน้องจะเจ็บเอา หากช่วงเวลานั้นมาถึง และมันก็กำลังจะเกิดขึ้นในอีกชั่วอึดใจนี้แล้ว

มิก้าใช้อีกมือหนึ่งรูดตามความยาวที่ขยายใหญ่จนเต็มที่ของตัวเองไว้  เค้าหาถุงยางอนามัยไม่เจอ และดูเหมือนจะป่วยการณ์ในเรื่องนี้ไปเสียแล้ว ดังนั้นร่างสูงของชายหนุ่มจึงจำเป็นต้องสอดใส่เข้าไปโดยปราศจากการป้องกันอย่างที่ควรพึงกระทำ  แต่เค้ารู้ดีว่ามันจะไม่เกิดอะไรขึ้น  เพราะต่างฝ่ายก็ต่างไร้ปัญหาทั้งคู่

ก่อนเค้าจะถ่างขาของทริสตองออกเพิ่มอีกเล็กน้อย ยึดขาอ่อนข้างนั้นไว้ แล้วจ่อแกนกายที่ใหญ่เกินกว่าจะใส่เข้าไปได้นั้นไปที่ช่องทางซึ่งเตรียมพร้อมไว้แล้ว

“อื้ออ! อ้าา” เด็กหนุ่มหลุดเสียงออกมา  เมื่อความแข็งแกร่งนั้นเข้ามาได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น  รุ่นพี่พยายามอีกและขยับกายเข้าไปอย่ายากลำบากแต่ไม่ล้มเลิกความพยายาม

“อ่าา..า”

“อึ  อืออ...อ” เจ้าของร่างด้านใต้ส่งเสียงในลำคออีก  แต่ทว่ารุ่นพี่กลับดูต้องการเสียงที่มากกว่านี้  ดังนั้น มิก้าจึงยึดแกนกายไว้แน่นและกลั้นใจดันเข้าไปอีก.....ลึกขึ้นและแรงขึ้นเล็กน้อย

“อ๊ะ! อ๊าา!” และมันได้ผล อีกทั้งยังเกินคาด เมื่อทริสตองร้องออกมาจนสุดเสียงและเถิดสะโพกหนี พร้อมทั้งใช้มือเล็กๆ ดันไปที่ท้องน้อยของชายซึ่งอยู่ด้านบน  มิก้าดันอีกครั้งและมันเข้าไปได้สุดพอดี

“อะ อึก...พอก่อน...เดี๋ยว  พี่มิก้า..อึก..ผมเจ็บ” เด็กหนุ่มรู้สึกว่าขาชาไปแล้วจากการที่โดนยึดจับเอาไว้โดยร่างสูง  และเอ่ยพูดเป็นคำครั้งแรกหลังจากที่เรื่องเลยเถิดมาถึงไหนต่อไหน  ดังนั้น ชายหนุ่มจึงโน้มตัวลงไป ใช้แขนกอดแผ่นหลังของทริสตองไว้อย่างแนบแน่นและกระซิบปลอบประโลม

“ไม่เป็นไรทริสตอง  เดี๋ยวก็...อ้าา  เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” มิก้าไม่รู้ว่าแกนกายที่ใหญ่เกินไปของตนส่งผลอย่างไรต่อเด็กหนุ่ม  เค้าขยับดันเข้าไปอีกเล็กน้อย ก่อนจะพยายามถอนมันออกมา

“อ๊าา!  เดี๋ยว! ฮึก  อ่าา ผมเจ็บ..ฮึก...เอาออกไป..ก่อน” ทริสตองยอมพูดแล้วและขอร้องโดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์ซึ่งดำเนินมาถึงขั้นสำคัญ

“ไม่ได้...อ่าา” ร่างสูงขยับไม่ยอมหยุด แต่ก็นุ่มนวลที่สุดเช่นกัน “หยุดไม่ได้หรอกทริสตอง” มิก้ากล่าวเสียงเห็นใจและขออภัย แต่เค้าทำเช่นนั้นไม่ได้แล้วจริงๆ “พี่ขอโทษนะ..อาา” ลำแขนแกร่งกอดรอบท้ายทอยและศีรษะของเด็กหนุ่มไว้ ดันใบหน้าหวานชื่นเหงื่อนั้นให้กดลงกับลาดไหล่ของตน แล้วเริ่มขยับอย่างจริงจัง

.

.

.

TBC.

--------------------------------------------------------------------------------------

อูยยะ!!  ไอ้หย่าาา Ray – Aund เธอค้าง Part ไว้ที่ตรงนี้น่ะมันหมายความว่ายังไงกัน!!  //บังอาจไปยั่วโทสะพิโรธของรีดดด -*-// แต่ว่ามันต้องตัด Part ตรงนี้ค่ะ เดี๋ยวเกิน 55555  ยังไง Part ไรท์ก็ไม่เคยเบี้ยวนะคะ  และขออุทานเข้าเรื่องอีกครั้งหนึ่งค่ะ

อูย้าาาา  จิ //จิปากกรุ่มกริ่ม// มิก้าเอ้ยยยย  แหม่...//พ่นลมหายใจแรง  พูดไม่ออกไปสามวิ//  คือไรท์ก็เข้าใจอ่ะนะว่าน้องเค้าไม่ค่อยพูด  แต่ว่าเบาๆ ค่อยเป็นค่อยไปกว่านี้ดีไหมคะ  เหมือนมิก้าพาน้องมาข่มขืนเลยค่ะ 55555 //รีดบางคนออกความคิดเห็นเช่นนั้น//  คือแบบไรท์อยากถามเลยค่ะ...น้องโดเป็นอะไรไหมลูกก //ลูบหัวด้วย// แต่เห็นทีจะทำอย่างนั้นไม่ได้ค่ะ 555  เพราะเค้าทำกิจกรรมหนักหน่วงกันอยู่ 5555 //หัวเราะดังกว่าเดิม/

มาร่วมติดตามกันได้ใน Part 3 นะคะ  และสามารถไปติดตามเป็นเพื่อนไรท์ไปคุยกันได้ที่เฟสบุ๊ค

>>แฟนฟิค ฮอลล๊วู้ด<< เลยค่ะ จิ้มโล้ดค่ะ ><

จะบอกว่าช่วงนี้ไรท์ติดการ์ตูนค่ะ  เจอเรื่องเครียดเลยอัดการ์ตูนจนตาใกล้แฉะแล้วค่ะตอนนี้ 55555  ขอบคุณสำหรับการอ่านและเปิดโอกาสให้ไรท์นะคะ  ขอบคุณค่ะ  รักรีดทุกท่านมากนะเออ ^3^

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund