//แกบบี้ของฉันน!! โอ๊ยยยย อย่างภาพนี้เข้าฟีลเลยค่ะ หนุ่มผมยาว น่าถนอมม นิสัยดี ผิวสวยยย อร๊ายๆๆๆๆ (อินาทานมีแผลเป็น) ภาพนี้บ่ฮู้เครดิตค่ะ แป้วว 55555//
Nc ท้ายปีนี้ของไรท์มาแล้วค่ะ
5555 อ๊ากกกก ถึงจะบอกว่าพอเขียนด้วยการที่ตัวเองเล่าเรื่องไม่ใช่นาทานแล้วจะเขียน
Nc ของตัวเองได้ก็เถอะค่ะ
แต่ว่าไรท์ก็ยังไม่เป็นตัวของตัวเองอยู่ดี (อ้าว?) 5555 คือยังให้เกียรตินาทานกับเกเบรียลในหนังสืออยู่นะคะ ไม่รู้ว่าตอนเค้า ร่วมรัก มันจะเป็นอย่างไรกัน ไรท์ก็...กฟหกฟหฟกฟห โอ๊ยยยย
อิชั้นไม่กล้าจินตนาการมากเจ้าค่ะ ว่าพวกเค้าทำอะไรกานนนน
ก็เลยออกมาเป็น Nc อย่างใน
Part ด้วยประการฉะนี้แล
บอกตามตรงไรท์อยากให้มีภาคต่อมากเลยค่ะ
เอาแบบว่าไม่มีใครเป็นอะไรทั้งนั้น นั่นจะดีต่อใจไรท์มากเลยค่ะ เฮ้ออ
ในเมื่อมันไม่มีแล้วอ่ะเนอะ
เราก็ปลอบใจตัวเองต่อไป(และตลอดกาล)
แฟนๆ Half Life ขอกอดหน่อยค่ะ! //อ้าแขนหาคนหัวอกเดียวกัน//
ง่อวว ไรท์ชอบความเรื่อยๆ
ของทั้งคู่มากเลยค่ะ มันทำให้รู้ว่าการหลอกตัวเองมันดีอย่างนี้นี่เอง
5555 เฮ้ย พอแล้ว! ยืดเยื้อมากเดี๋ยวนาทานมันพ่นไฟใส่เอา
555
งั้นเราก็ไปอ่านกันเลยดีกว่าค่ะ
><
----------------------------------------------------------------------------------
ส่วนนาทานกับเกเบรียลก็อยู่บนดาดฟ้า
หลังจากช่วยกันแบกเธอขึ้นมานอนบนห้องที่ชั้นสอง
พวกเขานอนหงายอยู่บนฟูกบางๆ ปูด้วยผ้าฝ้ายและขนสัตว์ มองดูดาวที่พร่างพราวเต็มท้องฟ้า
คืนนี้อากาศดี
พวกเขานอนข้างกันและผิวก็แนบกัน
นาทานพูดว่าได้ยินเสียงกรนมาจากใต้ตัวของพวกเขา
เกเบรียลอมยิ้ม พยายามไม่หัวเราะ
“ดูเหมือนเหล้าจะทำให้เธอหลับสบายขึ้นนะ”
เขาบอก
นาทานยิ้มด้วย ก่อนจะเขี่ยขาตัวเองไปโดนขาของเกเบรียล
“ซีเลียมาตั้งแต่เมื่อไรกันนะ” นาทานถามขึ้น ไม่แน่ใจนักเรื่องเวลาเมื่ออยู่กับเกเบรียลตลอดเวลา มันทำให้เขาลืมสนใจเรื่องของวันไปนานแล้ว
“สองเดือน” เกเบรียลพูด
“สองเดือน”
“ใช่ นายอยากรู้ละเอียดมากกว่านั้นไหม”
“ไม่ล่ะ” นาทานปฏิเสธ “ฉันแค่ไม่คิดว่ามันจะผ่านไปเร็วขนาดนี้”
“เห็นไหมฉันบอกแล้ว” เกเบรียลหันมา
“ว่าซีเลียไม่ได้ทำให้นายรำคาญมากขนาดนั้นหรอก
เธอไม่มีอะไรที่เลวร้ายเลย”
“ฉันว่าส่วนที่เลวร้ายเธอไม่ได้ใช้มันแสดงกับนายนะ
แล้วก็” นาทานหันมาบ้าง แต่ตะแคงข้าง จ้องเกเบรียลอย่างไม่ปิดบัง “ฉันไม่ได้หมายถึงเธอที่ทำให้เวลาเดินเร็วขึ้น”
เขาปัดผมที่หล่นลงมาปรกหน้าเกเบรียลอย่างงดงามออก มันทำให้เจ้าตัวดูดีแต่ว่าใบหน้าหมดจดเป็นสิ่งที่นาทานต้องการจะเห็นมากที่สุดในตอนนี้
“นายทำให้ฉันมีความสุขมากเหลือเกินเกเบรียล”
ลูกชายเพียงคนเดียวของมาร์คัสกระซิบแผ่วเบา
น้ำเสียงของเขาจริงจังเป็นอย่างยิ่ง
“ฉันจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีนาย”
เกเบรียลหันตะแคงเหมือนเขา แล้วสบตากลับ
“อยู่กับฉันตลอดไปสิ”
“แน่นอน”
นาทานลูบไปบนหลังมือของอีกฝ่าย ผ่านแหวนตกทอดจากตระกูลของเขาที่อยู่บนนิ้วของเกเบรียล
“ฉันจะอยู่กับนายตลอดไป เพราะที่นี่คือที่ของฉัน”
เกเบรียลเริ่มยิ้มก่อน ก่อนพวกเขาจะจูบกัน จากการสัมผัสริมฝีปาก มันเริ่มเปลี่ยนไปเป็นความดูดดื่มอันเร่าร้อน นาทานยันตัวขึ้น แล้วขึ้นมาคร่อมตัวเกเบรียลไว้อย่างรวดเร็วเมื่อเสียงจูบของพวกเขาดังขึ้นแข่งกับเสียงหายใจ
พวกเขาไม่ได้ทำอะไรดีๆ
ที่มากกว่าจูบมานานแล้ว นี่แหละที่ทำให้นาทานตกใจเมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าเวลาล่วงเลยมาถึงสองเดือนแล้วโดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรเกเบรียลเลย
ร่างกายของนาทานร้อนขึ้น ปรกติเขาไม่รีบเร่งเท่าใดนัก แต่ทว่าเมื่อรู้ว่าผ่านมานานแล้วที่เขาไม่ได้กอดกับเกเบรียลบางอย่างในร่างกายก็ปะทุขึ้นมา นาทานรู้สึกเหมือนตอนที่ร่างสัตว์ของเขาประท้วงอยากออกมาเป็นสัตว์ที่หิวกระหาย แต่ก็รู้ว่ามันไม่ใช่
เขาเพียงแค่ต้องการเกเบรียลมากเท่านั้น
นาทานอยากสัมผัสเกเบรียลเร็วๆ อยากทำให้เขาเป็นของตัวเองอีกครั้งหนึ่งเดี๋ยวนี้ หนุ่มผมสีเข้มจากเวลส์หยัดตัวขึ้นเต็มความสูง ถอดเสื้อออกอย่างบ้าคลั่งแล้วก้มลงมา
สอดมือไปใต้เสื้อของคนข้างล่าง ถกมันขึ้น
ก่อนเสียงร้องห้ามของเกเบรียลจะดังขึ้น
“ไม่ อย่านะนาทาน” มือของเขาถูกยึดไว้
“เราทำแบบนั้นไม่ได้ ซีเลียยังอยู่กับเราที่นี่”
“นายหมายถึงห่างไปไม่กี่ฟุตใต้ตัวเรายังงั้นน่ะเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ!” เกเบรียลถลึงตาใส่
แต่นาทานลอบยิ้ม จงใจให้เกเบรียลเห็น และรู้ด้วยว่าเขาจะตีความหมายออก
“ก็ดีน่ะสิ” คนมีสีหน้าเจ้าเล่ห์ยิ้มขณะพูดประชิดใบหน้าที่อยู่ต่ำลงไป
“เธอจะได้รู้สักทีว่าที่ฉันทำท่ารำคาญเธอนักหนาน่ะมันเพราะอะไร” พร้อมพรมจูบไปทั่วใบหน้าของเกเบรียล
“เธอเป็นหญิงน่าเกลียดที่ชอบขัดเวลาของคนอื่น”
“แต่ว่า...”
นาทานเลียยอดอกของเกเบรียล ลิ้นสากและแหลมเหมือนหมาป่าทาบไปบนเนื้อเนียนละเอียดยิ่งกว่าส่วนใดๆ
นั้นแล้วหนุ่มฝรั่งเศสก็ตัวสั่นสะท้าน นานเกินไปที่นาทานไม่ได้ทำแบบนี้
นานไปจนเกเบรียลนึกกลัว เขาดันไหล่นาทานออกแต่ว่าอีกคนหนึ่งกลับไม่ยอมถอยง่ายๆ
หนุ่มเวลส์ใช้ฟันขบลงบนยอดอกของเกเบรียล
เกเบรียลร้องเสียงหลง แอ่นอกขึ้น
และขยุ้มผมของนาทาน
ร่างที่สูงกว่าฉีกเสื้อของเขา ดอมดมไปทุกซอกมุมอย่างคิดถึง เมื่อตามืดมัว นาทานรู้สึกเหมือนกำลังจะกลายร่างเป็นสัตว์ กลิ่นของเกเบรียลทำให้เขาคลั่ง
และเสียงหายใจหอบถี่ของนาทานก็ทำให้สิ่งที่เกเบรียลกลัวเป็นจริง
เขาทั้งคู่ห่างกันนานเกินไป หนุ่มผู้งดงามจึงปฏิเสธคนที่รักไม่ได้เลย
เกเบรียลเองก็คิดถึงและต้องการ
หนุ่มฝรั่งเศสโอบหลังของนาทาน ลูบไล่ผ่านแผลเป็น ไล่นิ้วไปตามสันกล้ามเนื้อ และรู้สึกถึงมือของนาทานที่ทำแบบเดียวกันกับหลังของเขา แต่ทว่ามือคู่นั้นกลับต่ำลงไป ตามร่องสันหลังที่ไปบรรจบยังขอบกางเกง
มือของนาทานสอดเข้าไปข้างใน อีกข้างก็บีบเค้นสะโพกของเกเบรียลแล้วเลื่อนมายังด้านหน้าเพื่อปลดกางเกง เขาทำเสร็จอย่างรวดเร็วเพราะได้รับความร่วมมือ
เรียวขาของเกเบรียลพาดอยู่บนตักของนาทาน เขากำลังโอบร่างของหนุ่มผู้งดงามพร้อมทั้งมอบจุมพิตไปด้วย
ริมฝีปากของนาทานดูดเม้ม
ช่ำชองไปทั่วทุกส่วนของคนรัก ความรู้สึกนั้นทำให้เกเบรียลสั่นเร้าเข้าหาทุกครั้งที่นาทานปฏิบัติว่ารักเขา นิ้วของทั้งคู่ต่างละเลียดสัมผัสกันและกัน อากาศตอนกลางคืนของฤดูร้อนทำให้เหงื่อออกมากเหมือนกำลังวิ่งแข่งกันในป่า
เสียงหายใจของพวกเขาเองก็ดังขึ้นไม่แพ้กัน นาทานเปิดปากเกบรียลด้วยนิ้วแล้วส่งลิ้นเข้าไป ลิ้นคลอเคลียและรัดรึงกันอีกครั้ง หนุ่มเวลส์ไล่ลิ้นไปทั่วตั้งแต่ริมฝีปากล่าง
ลงมายังต้นคอ เนินอก จุดแวะพักเล็กๆ
สองจุด เรื่อยลงมายังรอยบุ๋มตรงสะดื้อ และสิ่งที่อยู่ต่ำลงไป
หนุ่มฝรั่งเศสผู้งดงามบิดกายดิ้นเร้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มากกว่าครั้งไหน เมื่อนาทานใช้ลิ้นและโพรงปากทำให้สิ่งที่เคยอ่อนยวบร้อนขึ้น
ร้อนยิ่งกว่าอากาศที่อบอ้าวของต้นฤดูร้อน
ฝ่าเท้าของเกเบรียลเหยียดไปบนผ้าปูขนสัตว์
และจิกปลายเท้าลงไปเป็นบางครั้ง นาทานกำลังทำบางอย่างกับสิ่งที่อยู่ต่ำลงไป เขาเลียมัน
เลียมันราวกับกำลังจะหยอกล้อ
เกเบรียลหายใจสะดุด
สะท้านไปทั่วตัว เมื่อนาทานล้วงนิ้วเข้าไป เขารวบรัดเสียจนร่างกายของเกเบรียลเยียวยาไม่ทัน
ลูกชายของมาร์คัสขยับนิ้วสามนิ้วที่อยู่ในอุโมงค์อ่อนนุ่มนั้นอย่างตามใจตัวเองอยู่บ้าง
แต่ก็ยังคงสนใจเกเบรียลอยู่
นาทานฟังเสียงหายใจของเกเบรียล
รับรู้ถึงความอบอุ่นที่เต้นอยู่ในกายของเกเบรียลอย่างหนักหน่วงเพราะความตื่นเต้น และเสียงน่าฟังที่หลุดรอดออกมา
มันช่างดีเหลือเกิน นาทานคิด
ทุกอย่างของเกเบรียลทำให้เขารู้สึกดีและพอใจมาก
เขาจึงถอดกางเกงออก ลูบไล่เกเบรียล กระซิบบอกเกเบรียลว่าเขาโหยหาและต้องการอีกฝ่ายมากแค่ไหน นาทานจ่อบางสิ่งเข้าไปแทนนิ้วที่ถอนออกมานานแล้วของเขา
ก่อนจะดันมันเข้าไป
ทั้งคู่นิ่งเพราะกลั้นใจ นาทานยังคงดันต่อไป
แต่เกเบรียลกลับร้องออกมา เสียงนั้นเบาลงเหมือนกังวลแต่ก็วาบหวามไปด้วยในขณะเดียวกัน
นาทานยังคงทำให้เกเบรียลร้องต่อไป เขาดึงผ้าที่อีกฝ่ายกัดไว้ออก
แล้วสอดนิ้วเข้าไปในโพรงปาก สัมผัสลิ้นนุ่มของเกเบรียล ก่อนตัวพวกเขาจะติดกันในที่สุด หนุ่มฝรั่งเศสเริดหน้าขึ้น
เส้นผมนุ่มสลวยของเขาแผ่กระจายอยู่ท่ามกลางผ้าฝ้ายและผ้าขนสัตว์ที่ไม่เป็นระเบียบ ร่างสูงของนาทานทำให้เกิดเงาทาบทับ ก่อนเจ้าของเงานั้นจะไล่สันจมูกของเขามาตามลำคอที่เหยียดเผยออกมาให้เห็นรอยจูบสีจางๆ
ที่ฝังลงบนต้นคอของเกเบรียล นาทานดอมดม เคลิบเคลิ้มเมื่อกายของเขาถูกโอบรัดด้วยความคับแน่นอีกครั้งในรอบสองเดือน จมูกโด่งคมนั้นไล่ขึ้นไปยังริมฝีปากเรียวบาง
ก่อนจะจูบแก้มเนียนนุ่มอย่างอ่อนโยน
“ร้องออกมาสิเกเบรียล” นาทานกระซิบ
“ช่างหัวซีเลียเถอะ ฉันคิดว่าถ้ายังมีฮันเตอร์เหลืออยู่และบุกมาหาเราตอนนี้เธอก็คงไม่ตื่นหรอก”
เขาพูด แล้วจุมพิตเกเบรียล
“ถึงเธอจะได้ยินก็ช่างเธอ
ฉันรู้ว่าเธอรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว” เมื่อพูดจบ เขาก็ขยับห่างออกมา
เกเบรียลร้องทำลายความเงียบที่ตัวเองเพียรสร้างมันขึ้นมาในระยะเวลาสั้นๆ
นาทานขยับเข้า
เกเบรียลยึดแขนเขาไว้ นิ้วเท้าจิกลงไปบนขนสัตว์
นาทานทำซ้ำหลายครั้งและส่งเสียงอย่างพอใจ
พ่อมดตัวร้ายจงใจไม่สนใจมือที่พยายามจะไขว่ขว้าง สีหน้าทรมาน
และการขบเม้มริมฝีปากอย่างอึดอัดของเกเบรียลจนในที่สุดหนุ่มรูปงามก็ต้องยอมพ่ายแพ้ไป
“นา..อึก...นาทาน” คนเรียกพยายามเงยหน้ามาสบตา
เสียงเจ้าตัวสั่นสะท้าน แต่ดวงตาก็คลอหน่วยด้วยน้ำใสๆ ไปด้วย “พอเถอะน่า
นายอาจทำเธอตื่นนะ บ้าจริง”
นาทานมองเขา แสงจันทร์คืนนี้อาบบนใบหน้าของเกเบรียล
สะท้อนกับดวงตาฉ่ำวาวนั้น และลูกชายของมาร์คัสก็รู้สึกเหมือนตกหลุมรักเกเบรียลอีกครั้ง เกเบรียลที่เขาหลงใหลกำลังเรียกร้องเขาโดยไม่รู้ตัว
นาทานกอดเกเบรียล ตัวแนบกัน
ผิวของพวกเขาเสียดสี แล้วตัวก็โยกเคลื่อนตามกันไปด้วย พ่อมดดำผู้งดงามร้องครางอย่างเสียไม่ได้ พ่อมดดำอีกคนคงทำให้เขาสลัดเรื่องกังวลในใจทิ้งไปเสียแล้ว
นาทานเก่งเสมอเรื่องทำให้เกเบรียลสนใจและยินยอม เขาเองก็หลงใหลนาทานไม่แพ้กัน เป็นมานานแล้วและจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป
ทั้งคู่กอดเกี่ยวกันท่ามกลางแสงจันทร์ และทำให้ฤดูร้อนหลอมละลายด้วยการสอดรับของพวกเขา เกเบรียลขยำแน่นไปบนแผ่นหลังกว้าง และนาทานก็ขบกัดไปบนลำคอสวยที่เอียงรับอย่างได้องศา
นิ้ว ฝ่ามือของเขาซุกอยู่ในเส้นผมนุ่มสลวย
นาทานกำมือและเกเบรียลก็เอียงคอมากกว่าเดิม
ทั้งสองจูบเร้าร้อนและขยับกายเคล้าคลอกันไปอย่างหลงลืมทุกสิ่งรอบตัว
กระทั่งนาทานยกตัวขึ้นคร่อมอยู่เหนือเกเบรียล
ก่อนจะกระชั้นกายเป็นจังหวะเร็วขึ้น ทั้งคู่สอดมือ
นิ้วประสานกัน เกเบรียลเรียกชื่อนาทานด้วยเสียงกระซิบ
ก่อนมันจะปะปนกับเสียงร้องที่ดังขึ้น
นาทานกอดเกเบรียลที่รักและยึดสะโพกเขาไว้
ก่อนจะกระแทกเข้าไปจนสุดแรง
เสียงร้องสุดท้ายดังขึ้น หนุ่มฝรั่งเศสเชิดหน้าขึ้น
แล้วรู้สึกเปียกชื่นเต็มไปหมดทั้งตัว
นาทานหอบหายใจจนตัวโยนอยู่เหนือเขา เกเบรียลทิ้งตัวลงบนผ้าแล้วพยายามหายใจอย่างอ่อนแรง
นาทานก้มลงมาจูบ นิ้วเช็ดเหงื่อที่ข้างขมับให้แล้วยิ้ม
เกเบรียลกอดเขาตอบ
แล้วตัวสั่นเมื่อนาทานดึงแกนกายของตัวเองออก
พ่อมดผู้โด่งดังตั้งแต่อายุสิบสี่ทิ้งตัวลงนอนข้างพ่อมดอีกคนที่ตัวเปลือยเปล่า
หายใจรวยรินใส่อกเขาเมื่อหนุนนอนอยู่บนแขนของเขา
เกเบรียลง่วงมาก
คงใช้พลังกับการเยียวยาไปเยอะ เพื่อให้วันพรุ่งนี้สามารถลุกขึ้นมาแต่เช้าพร้อมนาทานได้
นาทานกอดเกเบรียล จูบเปลือกตาที่ปิดลงแล้วพูด
“ฉันรักนาย”
เกเบรียลยิ้มบางแทนคำตอบ เขารู้แล้วว่านาทานรักเขา
เป็นเวลานานมากทีเดียวกว่าเจ้าเด็กเกเรคนนี้จะตอบรับรักของเขา
เกเบรียลคิดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนหลับไป
การรอคอยของเขาช่างคุ้มค่ายิ่งกว่าที่ได้คาดคิดเอาไว้
เพราะนาทานจะอยู่กับเกเบรียลตลอดไป
และเกเบรียลจะเป็นคนสุดท้ายที่นาทานจะรัก
*****************************************************************************
เช้าวันต่อมา ซีเลียบ่นอุบว่าปวดหัว เธอบอกว่าไม่เคยเมาอีกเลยหลังจากอายุสิบห้า นาทานทำหน้าเบ้ อายุสิบห้าของเธอคงผ่านมาสองร้อยปีแล้วเห็นจะได้ ก่อนซีเลียจะทำหินทับกระดาษหลุดมือโดนหัวเขาอย่างจงใจ ซีเลียไม่ได้พูดอะไรแต่สีหน้าก็บ่งบอกว่าเด็กชายของเธอได้รับการลงโทษที่สาสมแล้ว
เกเบรียลก็อยู่ตรงนั้น เขากำลังจิบกาแฟ และทานครัวซองค์อยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง
แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาโดนผมของเขา
ทำให้มันดูเหมือนส่องสว่างได้
ใบหน้าอ่อนเยาว์และมีความสุขของเกเบรียลกำลังยิ้ม เขามองซีเลียที่ยืนอยู่พลางยกขอบแก้วกาแฟออกจากริมฝีปาก
โดยมีนาทานกุมหัวทำตาขว้างใส่เธอ แล้วเดินผ่านหน้าซีเลียมาหาเขาที่โต๊ะ
เกเบรียลยื่นแก้วกาแฟให้นาทาน แล้วนาทานก็โน้มตัวลงมาจูบ
พร้อมกับยิ้มให้
เกเบรียลมองซีเลีย ก่อนจะยิ้มตอบนาทานเมื่อเห็นเธอทำหน้าอ่อนโยนตอบมาให้
นาทานเป็นคนดีขึ้นมาก และขวางโลกน้อยลง ในขณะเดียวกันการทำความเข้าใจกับโลกใบนี้ก็ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นด้วย ถึงแม้จะไม่จำเป็นต้องใช้ความแข็งแกร่งนั้นท่ามกลางสถานที่สงบสุขแสนสวยงามนี้แล้วก็ตาม แต่นาทานก็เรียนรู้พรสวรรค์ที่พ่อมอบให้เขาอยู่ทุกๆ
วัน
เป็นร้อยพรสวรรค์ที่ยากจะจินตนาการไหว
เหมือนเป็นการระลึกถึงมาร์คัส
แต่นาทานไม่เคยใช้พรสวรค์พวกนั้นอย่างจริงจังเลย
นาทานไม่เหมือนเมื่อสองปีก่อนอีกแล้ว เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มที่ใครๆ จะทำร้ายและดูถูกได้อีกแล้ว นาทานโตขึ้น
ความคิดของเขาเป็นผู้ใหญ่
เขารู้ว่าอะไรถูกผิด
เขาไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนพ่อผู้ดิ้นรนเพื่อรักษาชีวิตของเขา
นาทานเลือกเองได้
และเขาเลือกชีวิตที่สงบสุขต่างจากบรรพบุรุษตระกลูเอดจ์คนอื่นที่โหดเหี้ยมในสายตาของพ่อมดแม่มดขาวและดำทั้งหลาย
นาทานเลือกเองได้ แน่นอนสิ เกเบรียลรู้ดี
เพราะเขาอยู่ที่นั้น
ในตอนที่ทุกอย่างเริ่มขึ้นและสิ้นสุดลง
นาทานเคยบอกเอาไว้ ว่าหากช่วงเวลาแห่งการตัดสินใจมาถึง
เขาจะทำในสิ่งที่คิดว่าถูกต้องหรือเหมาะสมที่สุด
เกเบรียลปฏิเสธไม่ได้ว่าภูมิใจและรักนาทานมากแค่ไหน ตอนนี้เขาอาจอยู่ไม่ได้ถ้าขาดนาทานไปแม้สักวัน แต่เขาเองก็อาจไม่รู้เลยว่านาทานเองก็ขาดเขาไปไม่ได้เลย
แม้สักชั่วโมงเดียว
.
.
.
.
FIN.
.
.
.
หลังจากนาทานรับกาแฟจากเกเบรียลไปแล้วเขาก็เดินออกไปนอกบ้าน ดูแม่น้ำที่เต้นระยิบเมื่อแสงแดดส่องลงมากระทบอย่างที่ชอบทำอยู่บ่อยครั้ง
มันทำให้เขาสงบใจและรู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งกับธรรมชาติ
เกเบรียลนั่งอยู่ที่เดิม มองออกไปนอกหน้าต่าง หวังว่าจะได้เห็นนาทานยืนอยู่ตรงจุดที่เขาชอบ แต่เกเบรียลกลับเห็นบางอย่างอยู่บนเนินเขาเตี้ยที่ชายป่าเลยทุ่งหญ้าออกไปที่อีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ
มีใครบางคนอยู่ตรงนั้น ยืนอยู่หน้าต้นไม้ต้นแรกของเขตป่า
มองลงมาจากเนินเขานั่น
และกำลังสบตากับนาทาน
-------------------------------------------------------------------------------------------
จบแว้วค่า
จบแว้วววววว
แล้วพวกเค้าก็มีความสุขชั่วนิจนิรันดร์
//แกล้งทำเป็นไม่เห็นสี่วรรคสุดท้าย//
โอ้ววว ครองรักกันไปตลอดกาลนะคะ อยู่ให้เท่าเลจเจอร์เลยยย อร๊ายยยยยย
//อันนั้นไม่รู้ว่าอยู่ตอนโลกเกิดเลยหรือเปล่า// อร๊ายยยยย
ก็จบไปแล้วนะคะสำหรับ Fandom ใหม่ของไรท์ ซึ่งนี่ก็เป็นเรื่องแรกเลยค่ะที่เป็นแฟนฟิคมาจากหนังสือ หนังสือเค้าดีจริงค่ะ แต่ว่าทำร้ายจิตใจคนชอบจบ ENDING และพวกจบสวยอย่างไรท์มาก TUT เป็นไปได้จะฉีกสามบทสุดท้ายทิ้ง ฮือออ
ขอบพระคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ หวังว่าฟิคเรื่องนี้คงจะทำให้แฟนๆ
นาทานเกเบรียล และรีดของไรท์รู้สึกดีหรือถูกใจกับมันบ้างนะคะ ร๊ากกกทุกคนเลยจ้าา
เรื่องหน้าจะเป็นเรื่องอะไรหรือจะมีอะไรต่อไป รอติดตามกันนะจ๊ะ ^^
Ps. มีเพจอยู่ในบล็อกด้วยนะเออ ไลค์อิท พลีสสส!
ด้วยรักและแรงหื่น
Ray - Aund
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น