[Fic – RonalSi] + [Part 10] เรื่องวุ่นวายของนายตัวดี! – Ronaldo x Messi

ปรี๊ดๆๆๆ อร้ายยยย >{}<  //แกเป็นอะไร -_-“//  Part นี้นี่มันทำให้ไรท์นึกหนังเรื่องไททานิกเลยล่ะค่ะ >///<  รู้สึกดีมากๆ เลยค่ะที่ได้กลับมาลงสักทีหลังจากที่จบสงครามเย็นกับท่านแม่ไปแล้วเมื่อวาน -_-^ แม่เป็นฝ่ายชนะค่ะ เค้าผิดค่ะแต่เค้าชนะ ฮาาาาา  //ไม่ได้ใส่ร้ายนะคะ//

กลับเข้ามาเรื่องของเราดีกว่าค่ะ ^^  ท่านใดที่อยากติดต่อไรท์หรือติดตามฟิคต่างๆ รวมทั้งคู่นี้(ที่เซอร์วิสเยอะมากกกก) ก็เข้าไปเป็นเพื่อนกับไรท์ได้เลยค่ะที่ >>แฟนฟิคฮอลลีวู้ด<< จิ้มเลยค่ะ  ไรท์ยินดีรับแอดเสมอเลยค่ะ

Part นี้มุ้งมิ้งค่ะ  ต้องอ่านเองนะเออ --- อ่าาาา  ไรท์นี่ก็ไร้สาระได้ตลอดจริงๆ เลยค่ะ 55555

เอ้า  พุ่งไปอ่านกันเลยค่าาาา >{}< !!!

----------------------------------------------------------------------------------------------

ผมเป็นผู้ชายนะ! ตัวเล็กก็ไม่เห็นเกี่ยวเลยหนิ.........เมสซี่รู้สึกจี๊ดขึ้นมานิดๆ เมื่อส่วนสูงมีผลกระทบต่อเค้าถึงเพียงนี้  ทั้งๆ ที่อุตส่าห์ไม่พูดอะไรให้คนอื่นสนใจแล้วเชียวนะ

หัวหน้าเชฟมีอารมณ์ขันหลุดสถานการณ์ไปเล็กน้อย  แต่ท้ายที่สุดแล้วก็พาอารมณ์เดิมของตัวเองกลับเข้ามาในสถานการณ์เดิมได้อย่างแนบเนียน  ชายแก่บีบบ่าร่างสูงเบาๆ

“โทษทีนะ.....ถึงฉันจะไม่ค่อยได้ดูฟุตบอล เพราะชอบคร็อกเก่ย์และการทำอาหารมากกว่าเลยไม่รู้จักพวกเธอ  แต่ฉันก็เชื่อว่าเธอจะทำได้และพาเพื่อนของเธอออกไปได้อย่างปลอดภัย” ท้ายประโยคเสียงถูกกดให้เบาลงแต่ทว่าหนักแน่น

ชายแก่มากประสบการณ์เคยเจอผู้ชายคนหนึ่งที่มีแววตาแบบเดียวกันกับชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้านี้  ผู้ชายคนนั้นห้าวหาญและทำได้ทุกอย่างโดยไม่กลัวสิ่งใด ทั้งในสิ่งที่เค้ารัก และสิ่งที่เค้าคิดว่าถูกต้อง  จนกระทั่งวาระสุดท้ายลูกชายของหัวหน้าเชฟก็ทำหน้าที่เพื่อรับใช้ประเทศได้ดีเยี่ยมจนถึงที่สุด 

และชายสูงวัยหวังว่าพ่อหนุ่มตรงหน้านี้จะเป็นดั่งเช่นที่ลูกชายเค้าเคยเป็น  กล้าหาญ  มาดมั่น  ซื่อตรง  เช่นลูกของเค้า...........แววตาของโรนัลโด้ทำให้เค้ารู้สึกคิดถึงลูกชาย

“ฉันไม่รู้จักเธอ แต่ก็เชื่อว่าเธอมีความตั้งใจมากพอที่จะทำมันได้สำเร็จ.....สายตาเธอมันบอกอย่างนั้น” ชายแก่อาวุโสแต่ทว่าท่าทางแข็งแรงยิ้มให้โรนัลโด้เป็นครั้งสุดท้าย  ก่อนเค้าจะพยักหน้ารับแล้วพาลีโอออกไปทางประตูหลังดังกล่าวอย่างรวดเร็ว

ประตูเล็กมาก  คงเป็นทางออกฉุกเฉินจริงๆ และไม่ต้องการสร้างให้เกะกะพื้นที่ในครัว  โรนัลโด้แตะลังเปล่าที่กองพะเนินกันอยู่ให้กระเด็นออกจากประตูแล้วกระชากลูกบิดออก  เค้าโผล่หัวออกไปดูด้านนอกแล้วให้เมสซี่ออกไปก่อน  เมสซี่เกาะขอบประตูอย่างกล้าๆ กลัวๆ แล้วมุดออกไป

ถึงตาร่างสูงบ้างแล้ว  เมสซี่รออยู่ด้านนอกเกาะราวเหล็กแน่นและหลังติดผนัง  ดวงตากลมโตเอาแต่เหลือบมองกลับไปทางประตูรอการปรากฏตัวของร่างสูงอย่างใจจดใจจ่อ  มือคู่เล็กชื่นเหงื่อ

.........ให้ตาย  ถึงนี่จะเป็นชั้นสองแต่มันก็ยังสูงสำหรบเค้าอีกอยู่ดีนั่นแหละ.........

โรนัลโด้ที่กำลังมุดเข้าประตูไปก็ดันเหลือบไปเห็นพายน่าทานวางไว้อยู่บนโต๊ะพักอาหารพอดี  บนพายมีบางสิ่งที่เค้าเห็นแล้วก็ต้องรู้สึกขัดใจเป็นอย่างมาก ที่เห็นของสองอย่างนี้อยู่ด้วยกัน

โรนัลโด้จุปากอย่างขัดใจ “ไม่...ไม่ๆๆๆๆ  ไม่เอาไอติมวางบนพาย....อย่าเอาไอติมวางบนพายนะได้โปรด  กินแล้วขาอ่อนกันนะทุกคน” เค้าชี้ไปที่พายซึ่งมีไอศครีมวนิลาน่าทานละลายเยิ้มอยู่บนพาย  และชี้ไปหาทุกคนเหมือนราวกับเค้าจะถามว่าทุกคนเข้าใจไหม?

และทุกคนเข้าใจ  พวกเค้าพากันพยักหน้าอย่างงงๆ เมื่อยอดนักเตะในดวงใจของพวกเค้าถามคำถาม

“เยี่ยมเลย” โรนัลโด้ยกยิ้มแล้วชูนิ้วโป้งให้ทุกคน ก่อนจะผละตัวออกไปนอกประตูบานเล็กพร้อมกับใจที่ล่องลอยไปของสาวๆ ในห้องนั้นทั้งหมด

ก็พระเจ้า เค้าสุดฮอต!

และทันทีที่ประตูถูกกระแทกกลับมา  ห้องครัวก็กลับสู่ความสงบอีกครั้งแต่ปราศจากการทำอาหารใดๆ ทั้งสิ้น  ชายคนหนึ่งหัวโขกกับตู้เก็บของแล้ววิ่งหน้าตั้งมาหาหัวหน้าเชฟ

“คุณแม็คดอว์ฟินด์  คุณจะรีบไล่เค้าไปทำไม ผมยังไม่ได้ขอลายเซ็นเค้าเลย” หนุ่มคนนั้นโวย ดูไร้มารยาทเมื่อแทบกับมาตรฐานของหัวหน้าเชฟ  แต่ชายแก่แข็งแรงเมินความคิดนั้นซะก่อนจะเอามือไพ่หลังแล้วถามเสียงเรียบ

“นายเป็นคนคิดวางไอติมบนพายใช่ไหมแอนโทนี่”

เชฟชาวสเปนคนนั้นพยักหน้า

“ฉันไล่นายออก”

ชายแก่ประหยัดคำ  แต่แอนโทนี่ใจสลาย

หัวหน้าเชฟดูโล่งอกที่ได้พูดออกไปเสียที เค้าอยากจะทำแบบนี้มาตั้งนานแล้ว  ราวกับหาเรื่องร้ายแรงที่ไล่ลูกมือคนนี้ออกไปไม่ได้ แต่พ่อหนุ่มนักเตะหุ่นล้ำคนนั้นก็ชี้ทางสวรรค์ให้แก่เค้าได้เสียที 

เพราะหัวหน้าเชฟเคยบอกแอนโทนี่หลายครั้งแล้วว่าเค้าไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นเชฟ  น่าจะไปเป็นรปภ. ที่โรงจอดรถมากกว่า ตอนนี้เค้าก็รับสมัครอยู่   ด้วยฝีมือการทำอาหารที่ห่วยแตกและความคิดสร้างสรรค์บนจานอาหารเหมือนเด็กอายุสามขวบของเค้า ทำให้หัวหน้าเชฟเตือนด้วยความเวทนา  แต่แอนโทนี่ไม่ฟัง  วันนี้หัวหน้าเชฟก็เลยจัดให้แบบเต็มรัก จนหนุ่มสเปนสำลักเลยพูดอะไรไม่ออก เว้นซะแต่ทำหน้าเจ็บปวดใจ

*********************************************************************

  “คุณห้ามกินไอติมกับพายเหรอ!” ร่างเล็กตะโกนอีกแล้ว ทันทีที่ร่างสูงโผล่ออกมาได้เสียที  เสียงดังๆ ของโรนัลโด้ดังลอดช่องประตูออกมาหาเค้าเมื่อตอนที่ร่างสูงบอกห้ามทุกคนกินพายกับไอศกรีม

“ใช่” ร่างสูงตอบไปแต่โดยดี

“แต่ผมเคยกินที่สเปนนะ มันอร่อยมากเลย และผมก็ชอบมันมาก!”

“โอ้ โทษที แต่คุณไม่ควรจะกินมันพร้อมกันนะ ถ้าจะกิน คุณต้องกินมันทีละอย่าง......ให้ตาย เราพูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่เนี่ย!......เฮ้นี่  คุณตะโกนใส่ผมอีกแล้วนะ” โรนัลโด้พูดแต่ไม่ได้มีเจตนาจะตำหนิอีกคน  เมสซี่เห็นด้วยว่าเค้าเสียงดังใส่แล้วทำหน้าหงอย

“ผมขอโทษ! ผมแค่ ผมแค่กำลังกลัว!” ร่างเล็กสารภาพแต่ก็ยังคงตะโกนต่อไป เพราะเค้าไม่สามารถสงบสติตัวเองได้เลย หากยังยืนอยู่บนโครงสร้างเหล็กที่สูงจากพื้นเกือบยี่สิบเมตร........โรคกลัวความสูงของเค้ากำเริบอีกแล้ว

“ผมไม่ชอบแบบนี้เลย ให้ตายเถอะ” ร่างเล็กพึมพำกับตัวเอง  และพบว่าเค้าไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้มองลงไปได้เลย  โรนัลโด้เดินเข้ามาหาเค้า

“ไม่ ลีโอ...คุณไม่ต้องขอโทษผมหรอก  ผมไม่ได้โทษคุณ ผมกำลังเป็นห่วงคุณต่างหาก”

แต่ร่างเล็กไม่ได้ฟัง  สายตาของเค้ากำลังดิ่งลงชั้นล่าง  ร่างสูงรีบก้าวยาวๆ ตรงเข้าไปจับแขนเล็กๆ อันสั่นเทาที่เกาะราวเหล็กของอีกคนหนึ่งทันที  ร่างสูงออกแรงเขย่าเบาๆ อย่างต้องการเรียกสติ

“ไม่  ลีโอ....ไม่เอา  คุณห้ามมองลงไปข้างล่าง  มองมาที่ผมสิ มองมาที่ผม” เค้าพูด

และก็เป็นอีกครั้งที่ร่างเล็กแสนฉลาดทำตามคำบอกของร่างสูงอย่างว่าง่าย  เสียงโรนัลโด้ฟังดูอ่อนโยนและหาที่ติไม่ได้  เมสซี่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อเสียงหวีดหวิวของลมพัดเข้ามาในหูของเค้า  แต่โรนัลโด้ตรึงสายตากลมโตไร้เดียงสานั้นไว้

“เราจะลงไปด้วยกัน โอเคไหม?” ร่างสูงพยักหน้าถามร่างเล็กหวังจะให้คล้อยตามไปด้วย  และชายโปรตุเกตุพยายามยิ้มเพื่อปลอบใจอีกคนหนึ่ง บอกว่ามันจะไม่เป็นไร  เมสซี่มองลึกเข้าไปในตาคมคู่นั้นแล้วพยักหน้าตาม เค้าพยายามแล้วให้มันดูหนักแน่นอย่างโรนัลโด้บ้าง แต่มันก็ยังคงดูไม่เหมือนเท่าไหร่เลย

“เอ่อ  แต่มีอีกอย่างที่ผมยังไม่ได้บอกคุณนะ คือ ผม......ผมกลัวความสูง” ร่างเล็กตัดสินใจสารภาพ

........และไม่ได้พ้นการคาดเดาของร่างสูงเลย.........

“อ๋อ  มันไม่ใช่เรื่องน่าอายนี่นา ใครๆ ก็กลัวความสูงกันได้ทั้งนั้นแหละ.......คุณแค่ต้องเชื่อใจผม  เชื่อใจผมไหม?”

เมสซี่พยักหน้า

“โอเค เยี่ยมไปเลยลีโอ  คุณทำได้ แค่อย่ามองลงไปข้างล่าง  โอเคนะ”

ลมแรงพัดเข้ามาหาพวกเค้าทั้งสองจนเรือนผมของร่างเล็กปลิวและลู่ไปมา  เสื้อนอกสีเดียวกันแต่ต่างสไตล์ปลิวไปตามลมแต่ไม่ได้กระพือแรง ราวกับว่ามันลอยไร้แรงโน้มถ่วงอยู่รอบตัวของพวกเค้าทั้งสอง และสายลมพัดพาเอาความเย็นเยียบมาด้วย  มือเล็กเกาะราวเหล็กแน่นและแรงลมทำให้ต้องออกแรงกำแน่นขึ้น  โรนัลโด้แกะมือเล็กๆ นั่นออกมาจากราวจับ แล้ววางมันลงบนฝ่ามือของเค้าแทน

“ถ้าคุณกลัว  เราจะเดินไปด้วยกัน ดีไหม?” โรนัลโด้ถาม และเมสซี่เห็นด้วย

“อะ เอาสิ” ร่างเล็กพูดตะกุกตะกัก  มือทั้งสองของเค้าวางอยู่บนมือทั้งสองของโรนัลโด้  แล้วจากนั้นมือแกร่งที่จับเค้าอย่างไม่นึกรังเกียจก็ยกขึ้นข้างหนึ่งแล้วจัดการให้เค้าหมุนตัวไปอยู่ข้างหน้าเจ้าตัวเสียอย่างนั้น

.............เหมือนเต้นรำยังไงยังงั้นเลย............

หากเป็นเวลาปรกติ เมสซี่คงหน้าแดงไปแล้ว  แต่ตอนนี้ความกลัวของเค้ากำลังกัดกินหัวใจ.........

............และชายที่ซ้อนตัวอยู่ด้านหลังก็กำลังจะขจัดมันออกไปจากใจเค้าจนหมดสิ้น

ร่างสูงแกร่งเคลื่อนกายเข้ามาใกล้อีก แล้วแนบชิดกับแผ่นหลังเล็กๆ นั้นอย่างแผ่วเบา  เมสซี่รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แล่นเข้ามาทางด้านหลังของเค้า  แขนของเค้าถูกกางออกน้อยๆ ด้วยการชักนำของร่างสูงที่อยู่ทางด้านหลัง  สายลมปะทะเข้าหน้า เมสซี่ผินหน้าหนีเพราะความเย็นที่เค้าไม่ชอบ  แต่ก็รู้ว่าคงหนีมันไม่ได้จึงปล่อยไป

เส้นไหมสีเข้มที่ไม่ได้ใส่เจลจัดแต่งทรงผมลู่ลมไปมาช้าๆ เมสซี่หลับตา แล้วค่อยๆ หายใจเข้าลึกๆ ซึมซับสายลมที่หอบเอากลิ่นอายของน้ำทะเลอ่อนๆ มาด้วย  ตามคำกล่าวของร่างสูงที่กระซิบพริ้มอยู่ข้างหลังราวกับภูติพราย

โรนัลโด้กระซิบบอกว่าลมที่นี่พากลิ่นเค็มๆ จากทะเลขึ้นมาให้เรา  และเราควรจะรับมันเข้าไป  เมสซี่สูดเข้าไปจนเต็มปอด  และรู้สึกสดชื่นขึ้นจากกลิ่นอายของทะเลจริงๆ

จากฝ่ามือที่เคยเย็นชืดของเค้า  เมสซี่รู้สึกได้เลยว่า ในตอนนี้ตัวของเค้ากลับรู้สึกถึงกระแสเลือดที่สูบฉีดและกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง.......แต่บางทีมันก็ทำให้รู้สึกว่าร้อนมากเกินไปหน่อย

ร่างเล็กกลืนน้ำลายลงคอ และหายใจเข้าไปอีกอย่างรีบร้อน เมื่อเค้าสัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่หนักหน่วง  แต่นั้นไม่ใช่ของเค้า..............

..............กลับเป็นของอีกคนหนึ่งซึ่งประกบกายอยู่ด้านหลัง

                                                                                                            

มันหนักหน่วงและชัดเจน  แต่เป็นจังหวะ  ไม่เต้นเป็นส่ำเหมือนกลอง  ความเงียบเกิดขึ้นในช่วงนาทีนั้น.......ไม่มีใครพูดอะไรเลย........ร่างเล็กจึงเงียบ  และหัวใจเต้นแรงตามร่างสูง

.

.

.

TBC.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

ฮ้ายยยยยยย เฮียขาาา อยากจะแนบชิดกับเหมียวก็บอกกันดีๆ สิคะ >< !!  ฮิๆ เหมือนหาข้ออ้างเลย  แต่ม่ายช่ายยยย ม่ายช่ายอย่างนั้นเลย  เฮียแค่ต้องประกบตามติดเหมียวแบบใกล้ชิดถึงเนื้อถึงตัวเท่านั้นเองค่ะ  ต้องแบบว่าก้าวต่อก้าว  ลมหายใจรดต่อกันอะไรประมาณนั้น  >////<

อร้ายยย ละมุนได้อีกค่ะ >///< !!!

รีดๆ ลองนึกภาพตามนะคะ เฮียที่ตัวสูงๆ ก้มลงมากระซิบข้างหูเหมียวว่า บลาๆๆๆ ยังงั้นยังงู้น อร้ายยยย  สุดยอดเลยค่ะ  ไรท์นี่นั่งฟินจนตาเยิ้มเลยค่ะ  เค้าเหมือนมีโลกส่วนตัวกันอยู่เพียงสองคนเท่านั้น 555555+

            Part ต่อไปคงจะตามมาเร็วๆ นี้ค่ะ  //กระซิบ.....ไรท์ชอบหนังเรื่อง Kingsman มากเลยค่ะ.....แล้วจากไปอย่างสงบ//  รักรีดทุกท่านไม่เคยเสื่อมคลายนะเออ -3- //เหมือนจะบอกใบ้อะไรบางอย่าง 555*//

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray  - Aund