[FIC - TMI] + [Part 14] Your Heart……หัวใจนายเป็นของฉัน – Magnus x Alec

มาแว้วค่าาาา >0<  Nc – MaLec ที่ไรท์ได้สัญญาเอาไว้ตั้งแต่ Part 1 มาโผล่เอาจริงๆ ใน Part 14  ฮาาาา  //หลบรองเท้าด้วยความว่องไว// 5555555  ฮือ! ไรท์นี่แทบน้ำตาไหลเลยค่ะ......ในที่สุดเอ็งก็เขียนมาได้สักทีนะ Ray – Aund!!  TUT  สัญญาเอาไว้แล้วก็คือสัญญาค่ะ  มาช้าแต่มาชัวร์นะเออ //ทำตาเป็นประกาย//

Part นี้จะค่อนข้างยาวนะคะ  ใน Word ที่ไรท์ตัดมาก็ 19 หน้าค่ะ  ซึ่งไรท์ไม่เคยลงเยอะในหนึ่ง Part ขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ......สงสารรีดๆ เดี๋ยวจิปวดตา+ตาลายน่ะค่ะ  แต่ว่าถ้าตัดไปมันก็จะไม่สมบรูณ์ค่ะ  Nc นี่นุ ^^  เดี๋ยวจิค้างกันนะคะ //ไรท์เตรียมบังเกอร์ไม่ทัน 5555// + //สักพักมาจริงๆ //

แม็กนัสจะทำเยี่ยงไรเมื่ออารมณ์ขุ่นมัวของเค้ายิ่งเพิ่มทวีคูณตามต้องการ  ไปอ่านกันเลยค่าาาาา >3<!!

--------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อกี้แม็กนัสทำอะไรน่ะ?!

อเล็คกลัวมากและกอดไหล่ของตัวเองไว้  ดวงตาที่เปรียบเสมือนลูกแก้วใสสีสวยเบิกกว้างอย่างไม่เข้าใจ เค้าคิดว่าตัวเองในใจ เพราะแทนที่จะวิ่งออกจากห้องไปทางประตูเค้ากลับถอยห่างเข้ามาด้านในของห้องเองเสียนี่

...........ไม่รู้หรอกนะว่าแม็กนัสเป็นอะไร  แต่เมื่อกี้มันทำให้อเล็ครู้สึกแย่ไม่น้อยเลยทีเดียวที่จู่ๆ แม็กนัสก็ทำแบบนั้น............

เพราะนี่ไม่ใช่แม็กนัส

อเล็คกวาดสายตามองไปข้างๆ ตัวเห็นแต่ขวดเหล้าใบเปล่าเรียงรายเกลื่อนเต็มไปหมด  และไม่ใกล้ไม่ไกลไปจากร่างบาง  ไวน์ยี่ห้อ Shiras ที่หายไปครึ่งขวดวางอยู่บนโต๊ะรับแขก.............

และทั้งอเล็คที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ทั้งแม็กนัสที่กระดกมันเข้าไปแบบรวดเดียวครึ่งขวดก็ต่างคนต่างไม่มีใครรู้เลยว่านี่เป็นตัวอย่างสารกระตุ้นรักที่มิคาเอลส่งมาให้พี่สาวของเค้าใช้จัดการกับแม็กนัส   เบน  แต่ทว่าตอนนี้มันดันถูกเปิดเร็วไปหน่อย..............

สงสัยเอลซ่าจะต้องดีใจเก้อเสียแล้วล่ะ

ไวน์ Shiras ที่แม็กนัสกระดกดื่มเข้าไปหวังจะให้ช่วยขจัดความหงุดหงิดในใจนั้น กลับทำให้เจ้าตัวรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม  อันที่จริงก่อนที่อเล็คจะมาถึง ร่างกายของแม็กนสก็ทำงานหนักขึ้น  เลือดถูกสูบฉีดให้บ่อยและเร็วขึ้น จนร่างกายเริ่มรู้สึกร้อนรุ่มอย่างที่เค้าเองก็ไม่เคยรู้สึกมาก่อน หนำซ้ำมันยังสูบฉีดและไหลเวียนไปที่จุดกึ่งกลางของเค้าอย่างไม่บันยะบันยังอีกด้วย

มันทำให้แม็กนัสรู้สึกเหมือนกำลังมีเซ็กซ์ แต่ทว่ากลับมากมายกว่านั้น  มันปลุกเร้า มันเร่าร้อนจนแม็กนัสควบคุมตัวเองไม่ได้  เค้าประหลาดใจ........ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นอเล็คแต่เค้าก็ห้ามตัวเองไม่ได้  แม็กนัสไม่อยากทำอะไรให้อเล็คกลัวเพราะจากเรื่องที่ผ่านมาอเล็คก็บอบช้ำเพราะเค้ามากพออยู่แล้ว  แต่เมื่อทันทีที่ร่างสูงสะโอดสะองได้สัมผัสกับกายของเพื่อนตัวเล็ก เค้าก็รู้สึกร้อนรุ่มกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

และเมื่อโดนอีกคนหนึ่งผลักออกมาแล้วนั่นแหละแม็กนัสจึงเพิ่งรับรู้ว่าเค้าได้ทำการจวบจ้วงร่างบางที่บัดนี้ตัวสั่นเทิ่มเพราะความกลัวไปเสียแล้ว

อเล็ค ฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจ.......แม็กนัสได้แต่ร่ำร้องในใจเพียงเท่านั้น  ไม่สามารถพูดออกมาได้เพราะเค้ารู้สึกเสียการควบคุมร่างกายของตัวเองไปชั่วขณะ

“แม็กนัสนายโอเครึปละ เปล่า” อเล็คถามเสียงเบา  แม้ร่างบางจะกลัวแต่ก็ยังคงเป็นห่วงเพื่อนร่างสูงที่ดูแปลกไปของเค้าอยู่ดี

มะ ไม่ ไม่โอเคเลย นายรีบกลับบ้านไปซะจะดีกว่าก่อนที่ฉันจะทำอะไรแย่ๆ กับนาย.......แม็กนัสตอบเค้าในใจ ก่อนความร้อนวูบจะกระตุกอยู่ในตัว และร่างสูงก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่กำลังตื่นขึ้นมา จึงงอตัวและกอดกายที่เริ่มร้อนออกมาของตัวเองไว้

และพอมาถึงขั้นนี้แล้ว แม็กนัสก็เริ่มประวิงในใจแล้วว่ามีอะไรบ้างอย่างที่เค้าดื่มเข้าไปจะต้องมาจากคนอื่นที่คิดไม่ซื่อกับเค้าแน่ๆ...............มีคนวางยาเค้า!

แต่การกระทำนั้นกลับทำให้เจตนาของแม็กนัสได้ผลที่กลับกัน  อเล็คเดินเข้ามาดูแม้จะรู้สึกกลัวแค่ไหนก็ตาม.......แต่ก็เค้าเป็นห่วงแม็กนัสอยู่เสมอ

แต่แล้วเสียงสมาร์ทโฟนของร่างบางเองกลับดังขึ้น และราวกับโดนกระชาก  อเล็คชะงักอยู่กับที่ทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้น  มันทำให้เค้านึกถึงแม่ที่โทรมาบอกเรื่องสำคัญที่ทำให้เค้ารู้สึกแย่เมื่อกี้นี้  แต่พอดูรายชื่อที่หน้าจอแล้วก็ทำเค้าเอาถอนหายใจอย่างโล่งอก  อเล็คลอบมองหน้าแม็กนัสเล็กน้อยก่อนจะกดรับ

“ฮัลโหล....” แต่ยังไม่ทันจะได้บอกว่าเดี๋ยวค่อยโทรกลับมาใหม่  คนที่อยู่ปลายสายก็ถามเสียงสาดระรัวราวกับอยู่ในสนามรบก็ไม่ปาน  เสียงที่ถามอเล็คทันทีที่รับสายนั้นฟังดูอารมณ์ไม่ดีเป็นอย่างยิ่ง  และถ้ารู้ว่าอยู่ที่ไหนก็คงมีหวังได้โดนระเบิดลูกเบ้อเร่อลงเอาแน่ๆ ดังนั้นอเล็คจึงตอบกลับไปและบอกปัดอย่างที่เค้าต้องการจะพูด

“ไม่ ฉันถึงบ้านแล้ว....แค่นี้นะฉันเหนื่อยมากเลยเจซไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ Good Night”

เจซ

และทันทีที่ชื่อของบุคคลที่สามทางโทรศัพท์ดังขึ้น แม็กนัสก็ถึงกับเลิกสนใจอาการของตัวเองราวกับสะบัดทิ้ง แล้วหันไปมองหน้าอเล็คทันที

“อเล็คเป็นของฉัน”

อ่อ ใช่......ที่เค้ากินเหล้าแล้วมีสภาพเป็นอย่างนี้ก็เพราะเจ้าหมอนี่นี่เอง  ไอ้หมอนี่ที่บอกว่าอเล็คเป็นของมัน

นี่ถึงขนาดโทรมาเช็คกันเลยยังงั้นเหรอ!......แม็กนัสคิดสบถในใจและอารมณ์ก็เริ่มเดือดพล่านขึ้นมาอีกครั้ง  เค้ารู้สึกไม่ชอบเลยที่เจซโทรมาหาอเล็ค  ไม่ชอบเลยว่าทำไมอเล็คจะต้องทำเสียงเล็กเสียงน้อยเวลาคุยกับมัน  และที่ไม่ชอบที่สุดก็คือเค้ากำลังจะเสียอเล็คไปให้ใครคนนั้น ให้กับไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ที่เค้าไม่รู้จัก

ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห  เหตุผลที่เค้าดื่นเหล้าจนลืมวันลืมคืนนี่เพราะใครกัน!

“เฮ้  นี่...ฉันกลับบ้านก่อนนะ คือกระเป๋าของฉันอยู่.......อ๊ะ!” เสียงเบาบางที่เอ่ยอย่างกล้าๆ กลัวๆ ของอเล็คถูกตัดหายไป  ก่อนจะถูกแม็กนัสดึงรวบข้อมือบางทั้งสองข้างแล้วออกแรงกระชากให้เข้าไปปะทะกับอกเปลือยเปล่า

“นายเป็นแฟนกับหมอนั่นงั้นเหรอ” แม็กนัสฉุนขาด  แต่อเล็คส่ายหน้าและงุนงง

“นายพูดอะไรของนายน่ะ  เจซเค้าแค่เป็นเพื่อนฉันเฉยๆ นะ”

“งั้นเหรอ  เหมือนกับที่ฉันเป็นเพื่อนนายด้วยใช่ไหมอเล็ค  แล้วนายแอบชอบหมอนั่นด้วยรึเปล่าล่ะ” แม็กนัสพูด  อเล็คเหมือนโดนฟาดและเจ็บหัวใจในเวลาเดียวกัน........เค้าใจสลายไปเลยเมื่อแม็กนัสกำลังจะบอกว่าเกลียดเค้าอีกครั้ง  แต่ต่างกันที่ว่าคราวนี้ร่างสูงสะโอดสะองผิวสีแทนจ้องมองร่างบางของเค้าอย่างกินเลือดกินเนื้อ  แล้วซุกหน้าลงไปที่ซอกคอขาวพลางดุดเม้มอย่างหนักหน่วง

“อย่า....อ๊ะ อื้อ แม็กนัสนายจะทำอะไร! ไม่นะ  นายเป็นอะไร  อย่านะปล่อยฉัน!  อื้อ.....” อเล็คร้องเสียงหลง พลางหดคอหนีและพยายามดึงข้อมือของตัวเองออกมาให้เป็นอิสระ  แต่ทว่าแม็กนัสที่ใช้มือเพียงข้างเดียวจับกลับออกแรงบีบแน่นกว่าเดิม แล้วเพิ่มแรงรัดจากด้านหลังของอเล็คให้มากยิ่งเข้าไปอีก

แม็กนัสบ้าไปแล้ว........อเล็คคิดในใจพลางอยากจะเบะร้องไห้เสียให้ได้  ตลอดมาแม็กนัสคอยดูแลเค้าไม่ใช่เหรอ  คอยบอกว่าไม่ชอบเค้าไม่ใช่หรือไง  แล้วทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้!

อเล็คร้องเสียงหลงในขณะที่ก้าวถอย  แม็กนัสตามมาติดๆ เพราะช่วงบนของพวกเค้าตัวติดกัน  ไหล่บางสั่นสะท้านและรู้สึกหมดแรงเมื่อร่างสูงยังคงระดมจูบไปเรื่อยๆ ตามลำคอและท้ายทอยของเค้า   เรียวขาที่ก้าวเดินของอเล็คเริ่มอ่อนแรงลง  แต่แม็กนัสกลับเริ่มมีความต้องการมากขึ้นเข้าไปอีก 

ร่างสูงรู้สึกไม่พอใจที่มีเจซเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย และใช่ว่าเค้าจะชอบใจที่เจซเข้ามายุ่งย่ามกับอเล็คหรอกนะ  ก็เพราะอย่างนี้แหละร่างสูงจึงปล่อยให้อารมณ์ความต้องการพาเค้าไปแทนที่จะเป็นสติสัมปะชัญะและความรับผิดชอบทั้งหลายที่ค้ำคอเค้ามาตลอด

มือแข็งแรงดึงและยื้อหยุดเสื้อเชิ้ตตัวโปรดสีอ่อนของอเล็คอย่างไม่ฟังเสียงห้ามปรามในขณะที่ร่างบางก็พยายามดึงเสื้อของเค้าให้คืนทรงดั้งเดิม  แต่สุดท้ายแล้วแม็กนัสก็ชักนำเค้าไปด้วยการบังคับฉุดดึงโดยที่อเล็คไม่รู้ตัวเลย  พอมารู้สึกตัวอีกทีเค้าก็โดนโยนลงบนเตียงหนานุ่มของแม็กนัสเสียแล้ว  

อเล็คมึนงงเป็นสองเท่า เค้ารู้สึกเหมือนหัวหมุนตีลังกากลับด้านในขณะที่เห็นแม็กนัสทำท่าปลดเข็มขัดตัวเอง

เค้าต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ........อเล็คคิดในใจอย่างพรั่นพรึง  ร่างบางที่ตื่นตระหนกกระเถิดตัวหนีเพื่อนร่างสูงที่ปลดหัวเข็มขัดเสร็จแล้วแต่ยังไม่ได้ชักออกจากรอบเอวของตัวเอง  แม็กนัสคุกเข่ายืดตัวสูงอยู่บนขอบเตียงอีกฝั่งหนึ่ง

“แม็ก...แม็กนัส นาย...โอ้ ได้โปรดเถอะเลิกเล่นได้แล้ว” คนที่ขยับหนีจนชิดติดผนังอีกฝั่งหนึ่งของห้องใช้มือปัดป่ายไปด้านหลังราวกับจะผลักกำแพงออกไปได้

แม็กนัสส่ายหน้า  เค้ารู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่แต่ก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ใบหน้าหล่อเหลาที่จัดได้ว่าไร้ที่ติส่ายไปมาช้าๆ แล้วพูดเสียงเรียบ “ไม่อเล็ค  ฉันไม่ได้เล่นเลยสักนิดเดียว” แม็กนัสกระชากเข็มขัดออกมาจากขอบกางเกงแล้วคลืบคลานเข้ามาหาอเล็ค  ร่างบางตัวสั่นและพยายามหลบหนีแต่ทว่าทางตันเสียแล้ว

“นายเอาเข็มขัดมาทำไมน่ะแม็กนัส  อยะ อยะ อย่าา อย่าน้า!.....” ร่างบางจำได้ว่าตอนเด็กๆ พวกเค้าเคยเล่นไล่จับกันบนเตียงของแม็กนัส  คราวนั้นอเล็คกระโดดหนีเค้าจึงรอดมาได้  แต่คราวนี้ไม่  ร่างสูงผิวสีแทนไม่ปล่อยโอกาสให้เค้าหนี  แม็กนัสจับรวบข้อมือของร่างบางที่หันหน้าหนีอย่างหมดหนทางไว้ แล้วใช้เข็มขัดเส้นแสนแพงของตัวเองรัดข้อมืออของอเล็คไว้ไม่ให้หนีเค้าไปไหนได้อีก

แรงรัดของเข็มขัดทำเอาอเล็คหน้าเบ้  ตัวบอบบางของเค้าสั่นไปหมดด้วยความกลัว  ไม่รู้ว่าคำเรียกร้องของเค้าเข้าไปถึงหูแม็กนัสบ้างหรือเปล่า  แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้อเล็คกำลงหดคอหนีและห่อตัว ทำทุกๆ วิถีทางไม่ให้แม็กนัสซึ่งกำลังใช้มือแหวกเชิ้ตของเค้าเพื่อดูดเม้มและสร้างรอยรัก ทำตามอย่างที่ต้องการได้

................ทำไมนะ? ทำไมเรื่องร้ายๆ จะต้องเกิดขึ้นแต่กับเค้าด้วย  เมื่อไหร่เค้าจะเลิกหยุดเสียใจได้สักที  ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ หรือแม้แต่กระทั้งแม็กนัสผู้ที่อเล็คคิดว่าไม่เคยคิดที่จะทำร้ายเค้ามาก่อน ก็ยังทำแบบนี้กับเค้า  แม็กนัสกำลังรู้สึกสนุกรึไงนะ? ที่ได้ทำอะไรแบบนี้  ทำให้เค้าร้องไห้  ทำให้หัวใจเค้าสลาย  ทำแบบนี้ทำไมกัน?  อเล็คคิดอย่างตัดพ้อ...............

ร่างบางผิวขาวกระจ่างแม้จะอยู่ในที่ซึ่งแสงไฟสลัวหลับตาปี๋  เค้าไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดไปจึงต้องถูกพันธะนาการเช่นนี้และเหตุใดเพื่อนที่แสนดีของเค้าต้องทำเช่นนี้ด้วย  อเล็คกลัวจนน้ำตาไหล “แม็กนัสส  อึก....นี่ฉันเอง  อเล็ค อย่าทำแบบนี้เลยนะ  ได้โปรด.....ฮึก ฮ้า  อา ปล่อยฉันไป   ไม่!” อเล็คร่ำร้องกับแม็กนัสที่สูญเสียตัวตนของตัวเองไป  ร่าบางเอาแต่หันหน้าหนีอีกคนหนึ่งท่าเดียวอย่างเสียใจ

ร่างสูงซึ่งเจ็บปวดไม่แพ้กันเมื่อรู้ว่าจะต้องสูญเสียอเล็คไปให้กับคนอื่น  ก็บดเบียดตัวเข้าไปหาอีกคนแล้วเสียดสีส่วนนั้นเข้าหากันแม้จะมีกางเกงยีนส์เนื้อหนาของทั้งสองฝ่ายคอยปิดกั้นอยู่ก็ตาม  แต่ส่วนนั้นที่เริ่มขยายตัวแข็งขืนขึ้นมาของแม็กนัสก็ทำให้อเล็คดีดตัวขึ้นแล้วสะบัดหน้าไปมา

“นายจะทำอะไรแม็กนัส! นายเคย..อ้า...บอกว่าไม่ชอบฉันไม่ใช่เหรอ!” แม็กนัสไม่ได้ฟังอะไรเค้าตั้งนานแล้ว และเริ่มถอดเสื้อเชิ้ตของเค้าก่อนจะร่นมันลงมาที่ไหล่ ซึ่งกำลังถูกลิ้นร้อนตวัดเลียอยู่อย่างไม่รู้จักเบื่อ 

............อเล็คต้องงัดเอาสิ่งที่คิดว่าเตือนใจแม็กนัสได้ที่สุดออกมา พร้อมกับการกรีดแทงตอกย้ำลงบนหัวใจของตัวเองไปพร้อมๆ กันด้วย.............

จู่ๆ แม็กนัสเอื้อมมือข้างที่ว่างอยู่มาบีบยอดอกของเค้า  อเล็คสั่นสะท้านไปทั้งตัวแล้วรู้สึกแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างกายสั่งให้ร่างบางหนีบขาเข้าหากันแต่ทว่าก็ยิ่งเป็นการเชิญชวนแก่ให้คนที่ไม่ฟังเค้าเบียดตัวเข้ามามากขึ้นอีก

..........ตรงนั้นของแม็กนัสแข็งและร้อนมากๆ เลยอเล็ครู้สึกได้..........

พาให้อเล็ครู้สึกไปด้วย  แม้เค้าจะไม่อยากเป็นเช่นนั้นก็ตามแต่ส่วนลึกของหัวใจกำลังเอาชนะเค้าเช่นเดียวกับที่แม็กนัสเองก็สูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไปแล้ว

ผิวดุจซึ่งสีหิมะแรกของฤดูหนาวถูกแม็กนัสดูดเม้มและขบกัดเป็นบางครั้ง ขึ้นสีระเรื่อไปทั่ว  อเล็ครู้สึกเจ็บจนต้องร้องไห้ประท้วงออกมาอย่างช่วยไม่ได้  และร้องไห้หนักมากขึ้นไปอีกเมื่อแม็กนัสปลดกางเกงของเค้าออก อเล็คทุบตีกลับไปและรู้สึกว่ายิ่งทำแบบนั้นตัวเค้ายิ่งอ่อนแรงลง

“ให้ตาย! นี่ไม่ใช่นายนะแม็กนัส......ได้โปรดเถอะ อย่าทำอย่างนี้!” อเล็คน้ำตานองหน้าตะโกนสุดเสียง หลังจากที่เพื่อนร่างสูงยึดข้อมือที่ถูกมัดของเค้าไว้ ไม่ให้ต่อต้านเจ้าตัวได้อีก  และแม็กนัสก็พูดในที่สุดแต่เสียงฟังดูคุกคาม

“แล้วไอ้หมอนั่นได้ทำอะไรแบบนี้กับนายบ้างรึเปล่าล่ะ?!” แม็กนัสจับเข้าไปที่ส่วนนั้นที่เริ่มตั้งชันของอเล็ค  อเล็คร้องลั่นแล้วผวาสั่น

“อ๊า! .....อือ นะ นายหมายถึงเจซเหรอ  เค้ามาเกี่ยวอะไรด้วย.....อื้อ อะ อย่า  ฮึก อ้าา.....อย่างน้อย อึก เจซก็ไม่ทำแบบนี้หรอก” อเล็คจิกเล็บลงบนข้อมืออีกข้างหนึ่งของตัวเอง  กลั้นใจพูดออกไปทั้งน้ำตา..........เค้าทนได้หากต้องเจ็บจนเลือดไหล แต่ทนไม่ไหวแล้วสำหรับความร้าวรานทางจิตใจที่แม็กนัสกำลังทำอยู่ตอนนี้

...................เป็นเพราะนายเกลียดหรืออะไรกันแน่ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้...............

แม็กนัสเคยเป็นคนใจดีแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว

แต่ใช่ว่าร่างสูงจะไม่รู้สึกอะไรเลย

แม็กนัสแสยะยิ้มแต่มีแววตาบ่งบอกถึงความช้ำใจ “หึ  หมอนั่นเป็นเทพบุตรเลยสินะ......ทำไมล่ะอเล็ค นายชอบฉัน  อยากให้ฉันกอดไม่ใช่เหรอ?  จะปฏิเสธฉันไปทำไมกัน”

“หือ นายว่า.....อะ อ๊ะ อ้า! ฮือ ไม่....ไม่เอา อย่าจับตรงนั้น.....อย่าขยับ! แม็กนัส ฮ้าา  อยะ อ๊า...ฉันเจ็บ  ฉันไม่ต้องการ” อเล็คเริดหน้าขึ้นหลังจากที่โดนมือข้างหนึ่งของแม็กนัสจับแขนเค้ากดไว้ที่ผนังเหนือหัวอย่างแรง แล้วตามมาด้วยอีกข้างที่บีบเค้นและรูดส่วนอ่อนไหวขึ้นลงตามความยาวโดยไม่ผ่อนแรงเลยแม้แต่นิดเดียว  อเล็คหมดเรี่ยวแรง ห้อยตัวเองอยู่ใต้การเกาะกุมของร่างสูง

แม็กนัสคุกเข่าอยู่ต่อหน้าอเล็คจับเรียวขาขาวนวลพาดไว้บนหน้าตักของตัวเอง  อเล็คยืดเกร็งเรียวขาเต็มทีและจิกนิ้วเท้าของตัวเองเข้าหากันอย่างเสียวซ่านเพราะไม่เคยเป็นมาก่อน   แม็กนัสยังคงไม่ยอมหยุดหรือผ่อนแรงลงเลย จนคนโดนกระทำต้องกัดริมฝีปากของตัวเองแน่นและแอ่นอกเปลือยเปล่าแต้มรอยสีกุหลาบอันสั่นเทาขึ้น เมื่อร่างกายเค้าสูญเสียการควบคุมอย่างสูงสุด  อเล็คครางในลำคอและลงฟันบนเรียวปากของตัวเองอย่างทรมาน

เมื่อเห็นดังนั้น  ร่างสูงที่ปล่อยทุกอย่างไปตามอารมณ์ก็เคลื่อนปากเข้าไปขบเม้มกับยอดอกสีสวยที่ชูชันอยู่ตรงหน้า

“อ๊ะ อ๊า!” อเล็คหลุดเสียงร้องออกมาแล้วแอ่นอกอีก ก่อนจะบิดไปมาด้วยความร้อนที่พุ่งเข้ามาหามากขึ้นอีกเป็นทวีคูณ  อเล็คทำหน้าเจ็บปวดในขณะที่แม็กนัสยกยิ้มในใจเมื่อรู้สึกได้ถึงการขยับกายอย่างไร้เดียงสาของอเล็ค และร่างสูงเองก็ร่วมขยับบดเบียดร่างกายไปด้วยกันอย่างไม่รีรอ  จนกระทั่งความร้อนระอุนั้นเวียนเข้ามาหาเค้าบ้างแม็กนัสจึงหยุดมือจากอเล็ค ก่อนจะล้วงเอาแกนกายของตัวเองออกมาบ้าง แล้วใช้มันถูกไถกับอันที่เล็กกว่ามากของอเล็ค  

อเล็คดิ้นพล่านอย่างรู้สึกแขยงพิกล........ของๆ แม็กนัสแฉะและร้อนระอุ  แล้วไหนจะยังเป็นความนุ่มนิ่มแต่ทว่าแข็งตัวนั่นอีกล่ะ  อเล็คเหมือนรับรู้ได้ถึงเส้นเลือดซึ่งปูดโปนที่ปรากฏอยู่ทั่วทั้งความยาวของแม็กนัส

“อ๊าา ไม่...! อย่าทำนะ อ๊าา  เอาของนายออกไปนะแม็กนัส!” อเล็คร้องและความกลัวทำให้เค้าอ่อนแรงไม่สามรถสะบัดจนหลุดไปได้ แต่แม็กนัสเองก็ไม่ฟัง  เพื่อนร่างสูงกลับเบียดตัวเข้าไปใกล้อีกและขยับแรงขึ้น  อเล็คขมวดคิ้วและกัดริมฝีปากอีกครั้งพร้อมเริดหน้าขึ้น.............เค้าใกล้แล้ว

..........ถึงแม้ไม่ชอบที่จะอยู่ในสภาพเช่นนี้ หากแต่ว่าร่างบางก็ไม่สามรถปฏิเสธได้เลยถึงความเสียวซ่านที่สัมผัสวาบหวามของแม็กนัสนั้นมอบให้...........

แม็กนัสเลียและขบเม้มตรงเรียวแขนขาวมีกล้ามเนื้ออ่อนน้อยๆ กำลังสวย  ในขณะที่อเล็คกระตุกเกร็งตัวแน่นและหลุดเสียงร้องหวีดหวิวออกมา

“อะ อ๊าาา!”  ของเหลวสีขาวขุ่นพุ่งทะลักออกมาเปรอะหน้าท้องของคนทั้งคู่ และบางส่วนก็ละเลงอยู่บนแก้มใสออกสีระเรื่อของอเล็ค  ร่างบางหอบและไหล่ลู่ลงอย่างหมดแรง  ตาคู่สวยปรือลงราวกับใกล้หมดสติ  ร่างก้มลงไปใช้ลิ้นเลียน้ำรักที่เปรอะอยู่บนใบหน้าของอเล็คจนหมดราวกับว่านั่นเป็นสิ่งที่ล่ำค่าและหายากที่สุด

“ฮือ อ้า...” เมื่อเห็นอเล็คเสร็จเรียบร้อยไปแล้วด้วยกำลังของตัวเอง  แม็กนัสก็ยิ่งเร่งความเร็วให้ตัวเองตามอเล็คไป  มือแกร่งเลิกกดแขนเรียวแล้ว หันมาจับต้นขาขาวให้กางออกแทน.......เผยให้เห็นช่องทางที่ปิดสนิทและมีของเหลวสีขาวขุ่นของอเล็คไหลย้อนลงมาเคลือบในบริเวณเหล่านั้นอีกด้วย  มือหนึ่งแม็กนัสช่วยตัวเองและอีกมือหนึ่งกวาดถูไปที่ช่องทางปิดสนิทของเพื่อนตัวเล็ก

“อือ...ฮืออ  ฮ้า” อเล็คสะดุ้งและออกแรงดึงเข็มขัดที่รัดเค้าไว้อีกครั้ง  ข้อมือที่ถูกมัดรวบไว้กองอยู่บนศรีษะของอเล็ค ถึงแม้จะหมดแรงแล้วเพราะครั้งแรกที่แสนรุนแรงของตัวเอง  แต่ร่างบางก็รู้สึกไม่ไว้ใจในสิ่งที่เพื่อนร่างสูงของเค้ากำลังทำอยู่นี้เป็นอย่างยิ่ง  แม้จะไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไรก็ตาม  อเล็คครางอย่างไร้เดียงสาเมื่อสติเค้าเริ่มหลุดลอย  พร้อมทั้งการสัมผัสส่วนนั้นของแม็กนัสก็ทำให้เค้ารู้สึกเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก

นายแบบร่างสูงใช้นิ้วถูไถไปตามร่องก้นกลมกลึงที่ตึงแน่นและช่องทางอันอ่อนนุ่มของเพื่อนตัวเล็ก  นิ้วยาวต้องออกแรงแหวกก้อนกลมนั้นให้แยกออกจากกัน ก่อนจะแหย่เข้าไปสัมผัสถึงเนื้ออ่อนนุ่มลื่นมือด้านในได้.......นิ้วของแม็กนัสถูกก้นขาวเนียนของอเล็คกลืนกินจนหายลับตาไป  ก่อนจะล้วงนิ้วชี้เข้าไปสลับกับนิ้วกลางที่หล่อลื่นด้วยน้ำรักของอเล็คเอง

“อื้อ!” อเล็คเกร็งตัวแน่นและหลุดเสียงครางออกมาคล้ายลูกหมาที่ตื่นกลัว  ดวงตาคู่สวยปิดแน่นและคิ้วเรียวสีเข้มก็ยกขึ้นสูงอย่างตื่นตัว  ขาเรียวของเค้ากลับมายกและจิกเข้าหากันอีกครั้ง  ส่วนแม็กนัสก็ใช้นิ้วได้อย่างเก่งเหลือเชื่อไปเลย 

ร่างสูงเริ่มหอบแล้วเพราะความร้อนที่ระอุอยู่ข้างในอยากจะปะทุออกมาเต็มที  แม็กนัสอยากจะใส่มันแล้วปล่อยเข้าไปข้างในตัวของอเล็คจนสุดความยาว  แต่แม้จะควบคุมตัวเองไม่ได้เค้าก็รู้ว่าอเล็คยังไม่พร้อม

ดังนั้น ร่างสูงจึงใช้นิ้วเบิกทางให้พอที่จะใส่ส่วนหัวเข้าไปได้ก่อน.......และมันใกล้แล้วสำหรับแม็กนัส  แกนกายเค้าขยายใหญ่มากขึ้นอีกอย่างไม่น่าเชื่อ

“อื้อ อ้า....อ้า....” แม็กนัสครางเสียงแหบพร่า  ก่อนจะจ่อแกนกายที่ขยายเต็มที่ไปที่ช่องทางลื่นมือของอเล็คแล้วแหย่ส่วนหัวเข้าไปข้างในนั้นพร้อมกับของเหลวสีข้นหนืดที่ฉีดพ่นเข้าไปอย่างไม่รั่งรอหรือปราณีปราสัยแก่เจ้าของเรือนร่างอันเป็นที่ปลดปล่อยเลย

“อ๊ะ อ้า!”

“อื้อ อ๊าา...ฮึก” แม็กนัสกระตุกเกร็งและรั้งรอบเอวบางไว้  ฉีดพ่นความต้องการของตัวเองเข้าไปจนหมดทุกหยาดหยุด  เช่นเดียวกับที่อเล็คกระตุกเกร็ง หากแต่เป็นเพราะร่างบางรู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่ราวจะแหวกร่างกายเค้าเป็นสองส่วน

อเล็คแอ่นอกขึ้นสูงเมื่อความอุ่นร้อนไหลเวียนอยู่ในตัวเค้า  พร้อมกับความเร่าร้อนบางส่วนของร่างสูงที่ล้นทะลักออกมา จนแม็กนัสที่ก้มมองอยู่เห็นมันเยิ้มละเลงช่องทางสีสวยนั้นเต็มไปหมด  ร่างสูงหอบหายใจ  ถูกไถส่วนหัวแกนกายที่ดูจะใหญ่เกินไปเข้าออกกับปลายช่องทางอย่างอ่อยอิ่ง เพราะนั้นเป็นสิ่งเดียวที่เค้าทำได้ตอนนี้  การปลดปล่อยอย่างบ้าคลั่งนี้สูบพลังงานเค้าไปมากโข  ส่วนร่างบางที่เสียวซ่านก็หลับตาปี๋ต่อสู้อยู่กับความรู้สึกของตัวเอง

ก่อนที่แม็กนัสจะผละออกมาปล่อยให้อเล็คซึ่งไร้ที่ค้ำจุนแล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนหนานุ่มอย่างไร้เรี่ยวแรง  ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปอีกฝั่งหนึ่งของเตียงแล้วกระชากลิ้นชักตรงโต๊ะข้างหัวเตียงออกมาจนของที่อยู่ในนั้นหล่นกระจายลงมาบนพื้นเตียง

อเล็คไม่แน่ใจว่ามันคืออะไรเพราะแสงในห้องค่อข้างน้อยเหลือเกิน  แต่พอแม็กนัสหยิบชิ้นหนึ่งขึ้นมามันก็เรืองแสงได้................อะไรน่ะ?  อเล็คคิดฉงนในใจ

ส่วนร่างสูงที่เพิ่งจะจำได้ว่าเค้ายังโชคดี  ไม่ได้ทิ้งของที่เพื่อนกัปตันผมทองให้มา  ก็วางของชิ้นแรกลงแล้วหยิบบางอย่างขึ้นมาแทน  แม็กนัสเริ่มแสยะยิ้มในขณะที่อเล็คหน้าซีดแล้วขยับตัวหนี

“อย่าหนีเลยอเล็ค....อยู่เฉยๆ ให้ฉันกอดนายอยางที่นายต้องการเถอะ”

แต่อเล็คไม่เคยต้องการแบบนี้  ไม่ใช่ความรุนแรงที่เต็มไปด้วยความป่าเถื่อน  แต่เป็นความรักทะนุถนอมและความห่วงใยที่แม็กนัสเคยมีให้...........ใช่  อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่ตอนนี้  ไม่ใช่ตอนที่แม็กนัสดึงตัวเค้าขึ้นมา  ปลดเข็มขัดที่แสนเจ็บนั่นออกแล้วแทนที่ด้วยกุญแจมือพร้อมสายหนังรัดต้นขา!

ร่างบางแสนอ่อนแรงถูกดึงข้ามเตียงไปหาอีกคนที่ดูน่ากลัวผิดจากตัวจริง  และตามทางนั้นช่องทางของเค้าก็ทิ้งคราบน้ำรักของแม็กนัสที่ไหลย้อนออกมาไว้อีกด้วย

อเล็คถูกคล้องกุญแจมือกับโคมไฟติดผนังเหนือหัวเตียงของแม็กนัส  และถูกรัดเชื่อมกันด้วยสายหนังที่ต้นแขนกับต้นขาข้างขวาทำให้ขาขาวเนียนนุ่มมือของอเล็คถูกยกขึ้นลอยคว้างอยู่กลางอากาศ  เปิดเผยส่วนนั้นออกมาอย่างชัดเจน   และเสื้อเชิ้ตตัวโปรดของอเล็คก็ยับยู่ยี่ มันคล้องอยู่ที่แขนของร่างบางและไม่ได้ทำหน้าที่ปกปิดส่วนใดของร่างกายเลยราวกับหมดประโยชน์ไปนานแล้วเมื่อแม็กนัสฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ

อเล็คร้องไห้เป็นห่าฝนอ้อนวอนขอร้องให้แม็กนัสปล่อยเค้าไป  แต่ทว่ามันไม่เป็นผลเมื่อแม็กนัสก้มลงมาสร้างรอยรักสีกุหลาบที่โคนขาของเค้า.........เอาอีกแล้ว  แม็กนัสกัดเค้าอีกแล้ว  อเล็คร้องลั่นเพราะความรู้สึกตรงนั้นเค้าค่อนข้างจะไวมาก  ร่างบางดิ้นพลาดๆ ในขณะที่ไม่รู้ตัวเลยว่าบางสิ่งกำลังถูกปลุกปั่นขึ้นอีกครั้ง

“อื้อ  ฮะ อ้า!....อาา มะ  อื้อ แม็ก....อ๊า” อเล็คพูดไม่เป็นศัพท์ ในขณะที่แม็กนัสหยิบบางสิ่งออกมาแล้วเลิกใช้ฟันขบกัดต้นขาของเค้าแล้ว  อเล็คแทบขาดใจ  ดวงตาสีฟ้าที่หม่นหมองลงมีน้ำฉ่ำคลออยู่เต็มหน่วย และทอดมองไปหาคนที่ได้ถอดกางเกงของตัวเองทิ้งไป

แม็กนัสมองกลับมาแล้วแสยะยิ้ม.........อเล็คไม่ชอบให้แม็กนัสทำแบบนั้น

“อุ อ๊าาา!” แม็กนัสแทงบางสิ่งเข้ามาในตัวเค้า  อเล็คไม่แน่ใจแต่ที่รู้ๆ ร่างกายเค้าต่อต้านมันอย่างเต็มที่เลยทีเดียว

“ไม่เอาน่าอเล็ค  อย่าเกร็ง นายจะรับมันเข้าไปไม่ได้นะ  เลิกจิกเล็บตัวเองได้แล้ว” แม็กนัสว่า  ดึงไวเบรเตอร์ที่เข้าไปได้เพียงส่วนหัวเหมือนของเค้าเมื่อตอนแรก  แล้วใช้นิ้วของตัวเองแทงเข้าไปเบิกทางให้เพื่อนตัวน้อยอีกครั้ง  อเล็คหน้าเบ้  รู้สึกเจ็บทันทีที่นิ้วทั้งสองของแม็กนัสล้วงเข้ามาแล้วแปรเปลี่ยนเป็นสามภายในเวลาอันรวดเร็ว แต่เพียงแค่นั้นยังไม่พอร่างสูงสะโอดสะองก็เพิ่มเป็นสี่นิ้วในที่สุด

“อ๊ะ อ้า...อย่า...อย่า  อื๊อ! อ๊า อ่า....” อเล็คตัวโยกไปตามจังหวะการดึงเข้าและออกของแม็กนัสเพราะทุกครั้งที่แม็กนัสดึงออกไปมันจะเจ็บเสมอ........ร่างบางร้องไห้อีกครั้งไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไรแล้วเพราะความเจ็บปวดที่เค้าไม่เคยได้รับ  ครั้นจะถอยหนีหรือปัดป้องก็ทำไม่ได้เพราะโดนล็อคตัวไว้เสียแน่นหนาด้วยของเล่นของผู้ใหญ่

และเมื่อเห็นว่าช่องทางของอเล็คไม่ได้คับแน่นมากแล้ว  ร่างสูงที่ชโลมสารหล่อลื่นลงบนไวเบรเตอร์ผิวขรุขระอีกรอบก็ใส่มันเข้าไปยังช่องทางที่ต่อต้านทุกสิ่งของอเล็ค  และทันทีที่แม็กนัสดึงดันจะใส่มันเข้าไปให้ได้ อเล็คก็ยกตัวสูงขึ้น  ใบหน้าหวานที่ถูกเกาะพราวด้วยเม็ดเหงื่อเริดขึ้นสูงพร้อมๆ กับดวงตาที่สวยเกินใครเทียบได้  อเล็คอ้าปาก  อยากจะร้องแต่ทว่าไม่มีเสียง  แต่ในท้ายที่สุดเค้าก็ร้องออกมาราวกับว่ามีคนกำลังเฉือนเค้าทีละนิด

“อะ...อ่า...อ๊า...อ๊าาาา!” แม็กนัสไม่ได้ฟังเสียงนั้น  มือแกร่งยังคงส่งมันเข้าไปลึกเรื่อยๆ จนอเล็คตัวสั่นมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัวนักเพราะความเจ็บปวด “อ่า เจ็บ! อยะ อย่า  พอแล้ว......อ้าา” มือเรียวนุ่มที่เสียดสีกับกุญแจมือจนกลายเป็นสีแดงเกร็งจนล้า  เค้ากำเหล็กที่พันธนาการไว้แน่นจนมือเค้าเปลี่ยนกลับไปเป็นสีขาวซีดอีกครั้ง

แม็กนัสดันมันเข้าไปจนสุดและมองดูสะโพกของอเล็คที่สั่นระริกอยู่ตรงหน้าเค้า  แม็กนัสจูบเข้าไปที่ปลายนิ้วเท้าเปลือยเปล่าข้างซ้ายของอเล็ค “นายชอบรึเปล่า.....มันดูเหมาะกับนายมากเลยนะ” ร่างสูงพูด  ราวกับว่ามันเป็นเครื่องประดับอีกชิ้นหนึ่งของอเล็ค

“อะ อื้อ มะ ไม่เอา  ไม่ชอบ  อ่าา....เจ็บ  ได้โปรดเถอะแม็กนัส  ฮ้า....ได้โปรดเถอะ!  อื๊ออ” อเล็คพูดเสียงแผ่ว  เค้าแทบไม่กล้าหายใจด้วยซ้ำกลัวจะทำให้ช่องทางด้านหลังเจ็บมากไปกว่านี้  แต่แม็กนัสเพียงแค่มองหน้าอเล็คกลับไปแล้วยิ้มอย่างผู้มีชัยเท่านั้น  ก่อนจะล้วงมือไปจับตรงส่วนปลายของไวเบรเตอร์ที่โผล่พ้นช่องทางของอเล็คมาเล็กน้อย  เค้าคลำหาสวิตส์แล้วกดมัน

“อ๊ะ!  อึ อ้าา! อ๊าา! อื้ออ  ฮือออ!” ความรวดร้าวแล่นแปลบเข้ามาหาอเล็คทันทีที่แม็กนัสกดสวิตส์  ไวเบรเตอร์กำลังสั่นอย่างรุนแรงเต็มสปีดเช่นของที่ไม่เคยใช้งานเป็นครั้งแรก  อเล็คบิดเกร็งหวังจะให้หลุดจากพันธนาการที่ผูกมัดเค้าไว้ 

แต่สายหนังที่รัดต้นขาอเล็คทำให้เกิดผิวสีแดงเข้มในบริเวรดังกล่าว  และร่างสูงก็ปล่อยให้มันสั่นต่อไปเรื่อยๆ เค้ามองดูเพื่อนตัวเล็กที่แสนน่าสงสารของเค้าดิ้นไปมาและสั่นเทาราวกับลูกนกไร้ขนโดนฝนกระหน่ำ  อเล็คหนีบขาข้างซ้ายไปหาอีกข้างหนึ่ง แต่แม็กนัสก็ยังเห็นช่องทางที่กำลังสั่นระริกซึ่งมีไวเบรเตอร์คานั่นอยู่ดี

แต่เพียงไม่นานเท่านั้น ที่สารกระตุ้นรักที่ร่างสูงสะโอดสะองดื่มเข้าไปในปริมาณที่มากเกินขนาดนั้น จะเริ่มทำกระบวนการกับร่างกายเค้าอีกรอบ  แม็กนัสจับแกนกายที่เริ่มแข็งขืนของตัวเองรูดมันไปมาแล้วหันไปคว้าหลอดสารหล่อลื่นขนาดทดลองของร้านจิมออกมาหลอดหนึ่ง  บนแกนกายของเค้ายังคงมีน้ำรักเหลืออยู่จึงยังพอช่วยเหลือได้บ้าง

“โอ้  ดูสิ  นายคงจะชอบมันมากเลยสินะ....แต่ว่าต้องถอดออกแล้วล่ะอเล็ค  บอกลามันซะสิ” ร่างสูงผิวสีคมเข้มของแม็กนัส   เบนเอ่ยขึ้นและกดเสียงให้เบาแหบพร่าลงในตอนท้าย  ก่อนจะปิดสวิตส์นั้นซะทำเอาอเล็คแทบสลบไปเลยเมื่อมันหยุดทำงาน  และแม็กนัสก็ถอนมันออกอย่างค่อนข้างที่จะใช้อยู่สักหน่อยเพราะช่องทางของอเล็คนั้นช่างคับแน่นเหลือเกิน

ร่างบางที่น้ำตาหยดลงบนที่นอนไม่เคยหยุดเกือบจะหยุดหายใจอีก “อ๊าาา!” และตอนนี้เค้ารู้สึกร้าวไปทั้งตัวเลยทีเดียว  แต่ว่านี่ไม่ใช่ทั้งหมดสำหรับแม็กนัส.............

“โอ้  นายดูเหนื่อยนะอเล็ค” แม็กนัสว่ายิ้มๆ พลางส่ายหน้า  ก่อนจะหมุนเกลียวฝาของหลอดใสๆ ในมือออกแล้วยัดมันเข้าไปในช่องทางที่ระบมสุดขั้วของเพื่อนที่ไร้เรี่ยวแรงโต้ตอบ  อเล็คตัวสั่นสะท้านอีกและแม็กนัสก็บีบหลอดสารหล่อลื่นเข้าไปในโพรงที่บวมช้ำนั่นจนหมดหลอด

เมื่อนำหลอดออกมาก็มีบางส่วนไหลย้อนออกมาตามร่องสีบริสุทธิ์ของร่างบางซึ่งสะดุ้งเป็นพักๆ เมื่อแม็กนัสใช้แกนกายของจริงถูไถไปมาตรงที่จุดนั้นแล้วเริ่มดันเข้ามาในที่สุด.........อเล็คร้องลั่นอีก และแม็กนัสแน่ใจว่าสารหล่อลื่นหลอดนี้น่าจะพอสำหรับการเข้าไปของเค้า  แต่ถ้ามองเห็นอเล็คคงจะสังเกตได้ถึงเลือดที่ไหลลงมาหยดเปื้อนผ้าปูเตียงไปนานแล้ว.......นี่เป็นครั้งแรกที่ไม่น่าจดจำสำหรับอเล็คเลย

แม็กนัสพักหายใจเป็นพักๆ ร่างสูงต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากที่จะเข้าไปข้างในตัวอเล็คได้อย่างจรดโคน  เค้าดันเข้าไปแล้วดันเข้าไปอีก  แม็กนัสรู้สึกถึงช่องทางที่ลั่นเปรี๊ยะของเพื่อตัวน้อย  มันพยายามต่อสู้กับแกนกายขยายใหญ่ของเค้าแต่ทว่าก็ต้องพ่ายแพ้ไป

“ฮ่ะ อึก...โอ๊ยย!”

“อ้า..อ่า  อึก อา” แม็กนัสทำสำเร็จแต่มันก็ทำเค้าจำเป็นต้องหยุดค้างไม่น้อยเลย  ก่อนจะเริ่มขยับแล้วบีบขยำก้นนิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว  ทำเอาอเล็คหน้าเบ้อีกรอบ

“อย่า  อึก อย่า....ได้โปรด อย่าขยับ  อ๊ะ ฮ่ะ!” อเล็คอ้อนวอน  แต่ข้างในตัวเค้าทำเอาแม็กนัสแทบคลั่งเพราะมันช่างอุ่นร้อนและอ่อนนุ่มเสียเหลือเกิน........มันยากเกินที่จะทำตามคำขอร้องอันน่าสงสารของอเล็ค

ดังนั้น สะโพกหนาของร่างสูงจึงเคลื่อนเข้าไปใหม่แล้วดื่มด่ำความอุ่นร้อนที่เต้นได้ข้างในตัวอเล็ค  แม็กนัสขยับอย่างเชื่องช้าเพราะความคับแน่นก่อนจะพบว่าเค้าไม่สามารถทำให้จังหวะช้าลงได้เลย  ร่างสูงเร่งมันมากขึ้นไปอีก  เค้ากอดร่างกายที่สั่นสะท้านของเพื่อนตัวน้อยเมื่อครั้งยังเด็กๆ ไว้แล้วพร่ำบอกตัวเองว่าร่างกายนี้เป็นของเค้า  ด้วยฤทธิ์ของยาแม็กนัสมัวเมากับร่างตรงหน้าอย่างหฤหรรษ์

...........เสียงของการขยับและการสัมผัสกันอย่างแบบฉับไวดังขึ้นระรัวจนอเล็คกลัวว่ามันจะพังเอาได้............

ทั้งคู่ต่างส่งผ่านอุณหภูมิสู่กันและกันผ่านการขยับและกอดก่ายที่ร่างสูงเป็นคนยัดเยียดเข้าไปให้   ในบริเวรที่ถูกรวบรัดไว้ของร่างบางถูกเสียดสีไปมาจนขึ้นรอยเลือด  และจนกระทั่งความต้องการของร่างสูงสะโอดสะองพุ่งทลายเข้าไปในตัวของอีกคนแล้วนั่นแหละ แม็กนัสจึงปลดทุกอย่างออกจนหมดแล้วดันขาของอเล็คให้ขึ้นไปเสมอใบหน้าหวานแล้วเริ่มขยับอีกรอบ

สารกระตุ้นรักที่มิคาเอลส่งมานั้นเป็นสินค้าตัวอย่างซึ่งยังไม่ได้ผลิตออกมาอย่างเป็นทางการ ดังนั้นมันจึงมีเพียงขวดเดียวเท่านั้น..........และอย่างที่เค้าบอก มันออกฤทธิ์แรง

คืนนั้นจึงเป็นคืนที่หฤโหดที่สุดสำหรับลูกชายคนโตแห่งตระกลูไลท์วู้ต  หลายครั้งที่สะโพกบอบช้ำถูกยกขึ้นให้สนองความต้องการที่ไม่เคยจะหมดสิ้นของเพื่อนร่างสูงโดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลย  แม็กนัสร่วมรักกับอเล็คทั้งในห้องนอนที่แสนกว้างขว้างแต่ปิดเงียบของเค้า ทุกตารางนิ้วถูกใช้สอยอย่างคุ้มค่า 

และไม่เพียงเท่านั้นร่างสูงยังใช้ห้องอื่นๆ ในห้องชุดสุดหรูของเค้าอย่างทั่วถึงอีกด้วย  ไม่เว้นแม้แต่โซฟาตัวโปรดที่เค้าใช้นอนดูทีวีทุกวันก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของเค้าทั้งสองที่สุดท้ายแล้วก็ต้องปลดปล่อยออกมา  และในที่สุดก็ไปจบความเร่าร้อนรอบสุดท้ายกันที่เตียงกว้างซึ่งเป็นจุดเกิดเหตุของเรื่องทั้งหมด

อเล็คสลบไปนานแล้ว ยังคงเหลือแต่แม็กนัสที่ยึดเอาร่างสีขาวอันน่าทะนุถนอมไว้เป็นที่ระบายความใคร่ต้องการสุดท้าย  น้ำรักที่เปลี่ยนไปเป็นสีใสเมื่อถูกหลั่งมากเกินไปได้เข้าไปอยู่ในตัวของอเล็คเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่อาจทราบได้ พร้อมกับที่ร่างสูงซึ่งฟุบหน้าลงข้างๆ เพื่อนตัวน้อยที่แสนน่าสงสารของเค้า  แม็กนัสเอื้อมมือไปลูบเกลี่ยที่ขมับชื่นเหงื่อนั้นของอเล็ค  ดึงตัวเค้าเข้ามากอดก่อนที่จะหลับอย่างเหนื่อยอ่อนไปในที่สุด

.

.

.

TBC.

-------------------------------------------------------------------------------------------

--- [Part นี้ได้รับการสนับสนุนจากสินค้าของ เจมส์ ที. เคิร์ก  ---

ฮร้ายยยยยยยยยยยยยยย!! >{}<  อิตาเบนไม่ยอมฟังคำวอนของไรท์ค่ะ  จัดเต็มมันลูกเดียว -.,-   อะ อเล็คของฉัน....ไปแล้วค่ะ อเล็คของเราไปแล้ว [T[]T!]  แล้วๆๆ ของเล่นจากอิจิมนี่มายังไงค่ะแม็กนัส! ไหนบอกทิ้งแล้ว ลืมทิ้งใช่ไหม!! [-..-]  โดนยาก็ยังจำได้นะนายเบน  ฮึ่มมมมม

บ้าจริงเลยยย  อเล็คไม่มีชิ้นดี T^T  //พูดอะไร แกก็จัดเองนี่//   จิมไม่น่าเอามาให้แม็กนัสลองเลย.......ไงล่ะ คนที่ได้ลองใช้จริงๆ ถึงกับปรับตัวไม่ทันกันเลยทีเดียว  อเล็คนี่จะลุกขึ้นรึเปล่าก็ไม่รู้

ไรท์มิรู้ว่าควรค่าแก่การรอคอยของรีดๆ กันรึเปล่านะคะ M- -M  ช่วยพิจารณาและคอมเม้นท์กันด้วยนะคะ  แม็กนัสมันร้ายกาจมากกกกกกกกกกกกก  อ่าาาา ไม่รู้จะถูกใจกันรึเปล่านะเออ

ติดต่อไรท์และตามข่าวของฟิคต่างๆ ในบล็อกได้ที่ >>แฟนฟิคฮอลลีวู้ด<< เลยค่ะ  เฟสไรท์เองค่ะ  ยินดีรับแอดเสมอเลยค่าาา >//< 

รักรีดทุกท่านเสมอเลยค่ะ ^^

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray - Aund