[Fic – RonalSi] + [Part 15] เรื่องวุ่นวายของนายตัวดี! – Ronaldo x Messi

สวัสดีค่าาาา  รีดที่รักทุกท่านของไรท์ ---- ^0^  หายไปนานพอสมควรเลยค่ะ ไรท์เพิ่งจะโผล่หน้ามาให้รีดๆ เห็น  ต้องขออภัยด้วยนะคะที่เป็นอย่างนั้น  คือช่วงนี้งานที่บ้านยุ่งมากเลยค่ะ  ปรับเปลี่ยนอะไรหลายอย่าง ไรท์เลยไม่ค่อยว่างน่ะค่ะ (เป็นหัวหน้าคนใช้ ตำแหน่งกิตติมาศักดิ์ ไม่อยากจะโม้เลยนะเออ -_-)

แต่ว่าวันนี้ค่ะ! ไรท์โผล่มาแล้ว (อนึ่งเหมือนตัวอะไรสักอย่าง......-^-) มาลงฟิคได้สักที ฮาาาาา  คิดถึงฟิคชักดิ้นชักงอเลยค่ะ  ทำงานที่บ้านด้วยและเรื่องส่วนตัวด้วยค่ะ  แต่ช่วงนี้ก็เพลาลงแล้วล่ะค่ะ  ในที่สุด.....T^T //น้ำตาไหล//

อ่า มาพูดถึงฟิคเราดีกว่านะคะ  เหมือนกับว่ายิ่งนานเข้าเฮียเรายิ่งรั่ว + กวน ค่ะ (มีอิทธิพลมาจากไรท์ไม่ใช่ใคร ไม่ต้องสืบเลยค่ะ 555) และก็กิ๊กกิ้วกะเหมียวอยู่เรื่อยๆ ราวกับว่าเป็นเรื่องปรกติที่จะดูแลเหมียวน้อยๆ ไปแล้วค่ะ >///< !!  --- จับมือเกี่ยวนิ้วกันโดยอัตโนมัติ ---  ฮิ้วววววว //แซว....สักพักสตาร์ทลอยลงกลางหัว// + //เฮียบอก....ห้ามแซวมากเดี๋ยวเหมียวเขิน// 5555

โอยยยย พอเถอะ Ray – Aund  รู้สึกไรท์จะหลุดมากไปแล้วล่ะค่ะ -_-“ เอาเป็นว่าเค้าก็ความสัมพันธ์พัฒนากันนะคะ >////<  ..........ไปอ่านกันเลยดีกว่าค่ะ

--------------------------------------------------------------------------------------------

“แต่โปรดอย่ากังวล...” โรนัลโด้พูดอย่างสุภาพ แล้วล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง “......ผมมีไอเดีย” เค้าพูด

แต่เมสซี่หน้าตาตื่นทันทีที่เห็นสิ่งนั้น แล้วเขย่าคอเสื้อโรนัลโด้จนร่างสูงหัวคลอนไม่หยุด

“คุณจะทามอารายยยยยย!  ไม่น้าาา อย่าขว้างมานนนน” นี่ถ้าหากร่างสูงผูกไทด์มาด้วยก็คงจะโดนเมสซี่ดึงจนจุกไปถึงลิ้นปี่เลยทีเดียว  โรนัลโด้พยายามอ้าปากเอาอากาศเข้าไป และใช้มือข้างหนึ่งปรามอีกคน

“เดี๋ยว..ว  อุก...เดี๋ยวลี อั๊ก ลี่โอ๋....ดะ เดี๊ยวว ว ผม...อึก เดี๋ยว” ร่างสูงหมดลุคเท่ที่เค้าวาดฝันเอาไว้ในทันทีทันใด  แล้วหันมาช่วยชีวิตตัวเองแทน

“คุณเอามันมาทำไม....ไม่เอานะ  ผมไม่เอา...เอามันไปเก็บเลยยยย” เมสซี่พูด ในขณะที่ยอมเบามือลง  และไม่ชอบใจในไอเดียของร่างสูงอีกแล้ว

“อั๊ก โอย....ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย  ผมไม่ได้โยนใส่เราซะหน่อย”

“ไม่เป็นไรอะไรล่ะ นี่มันระเบิดนะคุณ!”

คนอื่นเค้าเรียกร้องความสนใจโดยการโยนกิ่งไม้ไม่ก็ก้อนอิฐ  แต่นี่มีอย่างที่ไหนโยนระเบิด!

“คุณบ้าไปแล้วเหรอ!”

“ผมสติดี....เถอะน่า เชื่อใจผม” โรนัลโด้ทำท่าจะดึงสลักระเบิดที่เอามาจากผู้ร้ายที่เค้าจัดการได้ออก  เค้าดูเหมือนเชี่ยวชาญเรื่องพิเรนญ์เป็นพิเศษ  และหันไปเล็งเป้า แต่เมสซี่รั้งแขนเค้าไว้เต็มข้อ

“ถ้าเกิดอะไรแย่ๆ ขึ้น  ผมจะโกรธคุณแน่” เมสซี่เสียงขุ่น

“วางใจผมเถอะลีโอ....ผมมือโปรอยู่แล้ว” ร่างสูงหันมายิ้มตามแบบฉบับให้ร่างเล็กที่เค้าคิดว่าจะมีคำขู่ที่น่ารักน้อยกว่านี้หน่อย  แต่ก็ไม่เลย.....โรนัลโด้ยิ้มไม่หุบ จนเมสซี่ทำหน้าข้องใจ

ลีโอเนล   เมสซี่มองเห็นแววตาล้อเลียนแกมเอ็นดูจากคนที่ตัวสูงกว่า เหมือนที่เค้าเคยเห็นมันในแววตาของเนย์มาร์.........เมสซี่ตีเข้าที่ต้นแขนของโรนัลโด้อย่างไม่พอใจก่อนจะหันหลังเดินออกไปสองก้าว  นั่งลงบนข้อเท้าแล้วเอานิ้วอุดหู

โรนัลโด้หัวเราะ แต่ไม่มีเสียง  ร่างสูงชักดิ้นชักงออยู่เงียบๆ ที่เห็นเพื่อนคู่แข่งทำแบบนั้น.........ไม่เอาน่า  ทำเหมือนเค้าเป็นเพื่อนสมัยเกรดหกชวนทำเรื่องพิเรนญ์แกล้งผู้ใหญ่ยังงั้นแหละ........เมสซี่ดูเหมือนโกรธนะ  แต่ก็ไม่ได้ทำตัวน่ารักน้อยลงเลย

ร่างสูงกลั้นขำจนหน้าแดง  ก้มมองดูนาฬิกาเรือนหรูเหยียบล้านของตัวเอง.........ไม่กี่ชั่วโมงที่รู้จักกัน ก็เหมือนพวกเค้าอยู่บ้านใกล้กันมาตั้งแต่จำความได้ซะอย่างนั้น  ร่างเล็กไม่ได้ถือตัว หรือพูดจาเสียๆ หายๆ ใส่เค้าเลยตั้งแต่เริ่มคุยกัน 

กลับทำตัวอย่างที่เค้าเรียกกันว่า......อะไรนะ คำนั้นน่ะ  ใช่ ‘น่ารัก’ คำนั้นคำเดียวเลยที่โรนัลโด้คิดออกตอนนี้  ไม่มีคำไหนนิยามได้ตรงเท่านี้อีกแล้ว

โรนัลโด้ยิ้มพลางเช็ดน้ำตาที่หางตาของตัวเอง.........ให้ตาย  เมสซี่ทำเอาเค้าหยุดอมยิ้มไม่ได้เลยจริงๆ “ผมจะโยนแล้วนะ” ร่างสูงกล่าว  และพบว่าเค้าห้ามน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงการหัวเราะของตัวเองไม่ได้เลย

“โยนไปสิ! โยนไปเลย  คุณจะบอกผมทำไมเล่าา” แต่เมสซี่กลับไม่ได้สนใจ  และห่อไหล่มากขึ้น  กดนิ้วเข้าไปแน่นกว่าเดิม ก่อนจะตะโกนใส่ร่างสูงที่ตัวเองมองไม่เห็น

โรนัลโด้กระตุกยิ้มอีกพร้อมกับเสียงหัวเราะในลำคอ  และร่างสูงก็ดึงสลักออกแล้วโยนออกไปตามที่กะระยะไว้............ไม่พลาดเป้า  เค้าดูไม่ลังเลเลยที่จะทำมัน  สีหน้าเค้าเรียบเฉย และติดจะสนุกเสียด้วยซ้ำ

“คุณรู้ไหม ที่แคมป์น่ะมีลูกระเบิดจริงๆ ไว้ใช้กับพวกเราด้วยล่ะ” โรนัลโด้พูด ก่อนจะก้าวยาวๆ มาถึงตัวเมสซี่แล้วก้มลงกอดคนที่งอตัวเก็บแข้งเก็บขาไว้อย่างดี  และไม่นานเสียงตูมของระเบิดลูกย่อมๆ ก็ดังระเบิดขึ้น

มันดังมากสำหรับเมสซี่ แม้เค้าจะอุดหูไว้แล้ว  และรู้สึกถึงร่างสูงแข็งแรงที่เข้ามาโอบกอดเค้าไว้เพื่อคุ้มครอง  แต่ร่างเล็กก็ยังรู้สึกถึงพื้นใต้เท้าที่สะเทือนและเสียงกระเด็นกระดอนของเศษกระเบื้องจากแรงระเบิด

“โอ้ พระเจ้า” เมสซี่พึมพำกับตัวเอง ก่อนที่ร่างสูงจะปล่อยเค้าอย่างเบามือ  และปัดเศษดินกับปูนออกจากเสื้อของตัวเอง

“มันไม่แย่ขนาดนั้นหรอกน่า” โรนัลโด้พูด  สอดมือเข้าไปเกี่ยวกับนิ้วที่เล็กและสั้นกว่าของเค้าไว้รอท่า.......ร่างสูงได้ยินเสียงวิ่งกรูกันเข้ามาของกลุ่มคนที่เค้าได้ยินก่อนหน้านี้  มันเร็วขึ้นและแน่นอนว่าไม่เปลี่ยนทิศทาง

ทั้งสองแนบตัวกับกำแพง  พยายามทำตัวให้ดูเล็กลีบที่สุดหลังพุ่มไม้ใหญ่  เมสซี่หันมาแล้วกระซิบกระซาบ

“หมายความว่ายังไง ที่ว่าแคมป์ใช้ระเบิดกับพวกคุณน่ะ”

แชมป์แคมป์ฤดูร้อน ทำหน้าไม่ใส่ใจและตอบเสียงเรียบ “ก็...มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ครูฝึกถามเราว่าจะทำยังไงกับระเบิดที่ถอดสลักออกแล้ว  พวกเราก็ตอบเค้าไปว่า ‘เตะมันให้โด้งไปถึงดาวอังคารเลยครับ’ แต่ครูฝึกไม่ว่าไง  เค้าโยนระเบิดที่ถอดสลักแล้วมาใส่วงของพวกเรา”

เมสซี่อ้าปากค้าง

“พวกผมเนี่ยแตกหึ่งเลย หึ....คุณน่าจะได้อยู่ด้วย  วิ่งกันก้นเปิดไปเลย  แต่ผมคว้าระเบิดขึ้นมาแล้วง้างสุดแขนเตรียมจะโยนมันเข้าไปในป่า  แต่ครูฝึกบอกว่าห้ามปาออกไป  ผมเลยขว้างมันลงพื้นไว้เหมือนเดิมแล้วก้มลงตะครุบมัน.....”

เสียงฝีเท้าหลายสิบคู่ชะลอลงแล้ว และมีชายฉกรรจ์หลายคนตั้งปืน แล้วส่ายไปมาในบริเวณนั้นเพื่อตรวจตรา  และถัดไปเบื้องหลังพุ่มไม้หนาคือเมสซี่ที่จ้องโรนัลโด้ สีหน้าเค้าเหมือนหยุดหายใจอีกครั้ง  และไม่ได้สนใจพวกที่ยืนถือปืนห่างจากพวกเค้าไปแค่สิบฟุตเศษๆ

“....ผมไม่ได้เป็นอะไรเพราระเบิดมันด้าน  ครูฝึกแค่หาอะไรสนุกๆ แบบโหดๆ ให้พวกเราผวาเล่นก็เท่านั้นเอง.......หน้าตาคุณดูคาดหวังนะลีโอ”

มีชายสามสี่คนวิ่งเข้ามาอีก

“คุณบ้าไปแล้ว  การเข้าค่ายฤดูร้อนทำให้คุณเป็นบ้า” เมสซี่ทำหน้าเหม่อลอยเหมือนคนตรงหน้าเป็นกัปตันอเมริกากลับชาติมาเกิด

โรนัลโด้ยิ้มแบบล้อเลียน “ไม่เอาน่า  มันสนุกออก  ถ้าเรารู้จักกันเร็วกว่านี้สักสิบปี ผมจะชวนคุณไปด้วยนะ  รับรองต้องเจ๋งแน่เลย” .........ร่างสูงคงจะได้ยิ้มทั้งวันแน่ๆ เค้านึกภาพออกเลยล่ะว่าคนข้างๆ จะทำยังไง เมื่อถึงเวลาเข้าฐาน

แต่เมสซี่เริ่มรู้สึกดีใจมากๆ แล้วล่ะที่พลาดโอกาสไม่ได้ไป

“ไม่ล่ะ ขอบคุณ” ซึ้งใจจริงๆ ที่ยังอุตส่าห์ชวน

“เค้าคงจะฝึกคุณให้เป็นนาวิก มากว่านักฟุตบอลสินะ” เมสซี่ประชด  และมีชายร่วมสามสิบคนยืนด่อมๆ มองๆ อยู่ตรงบริเวณที่เป็นหลุมลึกขนาดใหญ่ห่างจากพวกเค้าไปไม่ไกลนัก

โรนัลโด้ออกแรงฉุดมือให้เมสซี่วิ่งตามเค้าไป “ผมไม่ได้เข้าค่ายฤดูร้อนเพราะอยากเป็นนักฟุตบอลหรอกนะ  แต่ตอนนั้นใครๆ ก็เข้ากัน” ร่างสูงกระซิบไปด้วยในขณะที่วางเท้าลงพื้นให้เร็วและเงียบที่สุด  สถานการณ์แบบนี้ทำให้เค้าคิดถึงรองเท้าผ้าใบ NIKE คู่โปรดของเค้าแทนรองเท้าขัดมันคู่เอี่ยมนี่เสียจริง

เมสซี่เลียนแบบท่าทางของโรนัลโด้แต่เค้าตัวเล็กกว่ามาก   พวกเค้าอ้อมออกมาจากพุ่มไม้แล้ววิ่งออกไปยังตึกรองตึกที่สอง  ทั้งสองวิ่งอย่างเงียบเชียบอยู่ตรงรอยต่อระหว่างตึกรองหลังที่หนึ่งและสอง แต่ออกไปจากเขตของโรงแรมไม่ได้.....ยังมีพวกวางกำลังคุ้มกันอยู่ตรงสุดเขตของโรงแรม  ดังนั้นพวกเค้าเลยทำได้แค่เพียงวิ่งเหยาะหาช่องทางไปเรื่อยๆ ก็เท่านั้น 

ตอนนี้เมสซี่ช่วยโรนัลโด้มองหาช่องโหวพอให้พวกเค้าแอบลอบออกไปได้  แต่ก็เช่นเดียวกับร่างสูงที่มองไม่เห็นช่องทางนั้นเลย

“พวกมันอาจฉลาดเกินกว่าที่ผมคิด  บ้าเอ้ย” โรนัลโด้พึมพำบอกเมสซี่ ก่อนจะหันมาสถบกับตัวเอง   ร่างสูงพาอีกคนหนึ่งที่วิ่งอยู่ข้างเค้าไปหลบที่รูปปั้นลูกเต๋าขนาดใหญ่ เพราะหากวิ่งต่อไปเรื่อยๆ อาจจะจ๊ะเอ๋เข้ากับพวกที่ตามหาเค้าอยู่ก็เป็นได้

ถึงแม้จะวิ่งมาเกือบค่อนคืนแล้วแต่ทุกครั้งที่ดูเหมือนจะต้องสวนอีกฝ่ายหนึ่งไปมา  เมสซี่ก็อดที่จะใจเต้นไม่ได้เลย ร่างเล็กยังคงหายใจแรงๆ อยู่ตลอดเวลาที่พวกเค้าหยุดพัก

เหล่าชายหนุ่มที่ดังที่สุดในวงการลูกหนังกวาดตามองไปยังส่วนที่เค้าไม่คิดว่าจะมีในโรงแรมที่เน้นบรรยากาศธรรมชาติ  ที่นี่ก็คือ รูปปั้นลูกเต๋าจำนวนมากวางเป็นแถวห่างกัน  บางลูกก็ทับทางเท้าที่ปูด้วยหินอ่อนไปเลยด้วยซ้ำ  และที่พวกเค้าเพิ่งจะเข้าใจก็คือมันไม่ใช่ลูกเต๋าแต่เป็นรอยมือของคนดังที่เคยมาเข้าพักที่โรงแรมในริโอแห่งนี้

“ทอม   ครูดส์  ดูสิ มือทอม   ครูดส์!”คนตัวเล็กเพิ่งสังเกตเห็น และชี้ไปที่ลูกเต๋าด้านที่พวกเค้ากำลังพิงอยู่อย่างตื่นเต้น

“ห้ะ” ร่างสูงขมวดคิ้ว

“คุณดูสิ  รอยมือของทอม   ครูดส์ มีชื่อติดอยู่ด้วยล่ะ” ร่างเล็กดูตื่นเต้น เค้าเหลียวหลังไปดูด้านข้างๆ “ตรงนั่นเป็น บรู๊ด   วิลลิส” เมสซี่งัดนิ้วโป้งไปข้างหลัง

“คุณเป็นพวกดูหนังเจียนคลั่งใช่ไหมเนี่ย” โรนัลโด้มีค้างน้อยๆ ในขณะที่พูดออกไป.......นิ่งๆ แบบนี้ไม่น่าชอบดูหนังของรุ่นเดอะเลยนะ..........

.........แต่เมสซี่กลัวเลือดนะ  และไม่ชอบเสียงปืนด้วย.........

และมีพวกนั่นอยู่ห่างออกไปไม่ไกลจากนี้ด้วย 

“ผมชอบหนังที่พวกเค้าเล่นมากเลยนะ  ถึงเราจะซ้อมบอลและลงเล่นกันหนักขนาดไหน แต่ถ้ามีเวลาพวกพี่ๆ ในสโมสรจะชวนผมไปดูหนังเสมอเลย” โรนัลโด้ที่กำลังรวบไหล่ของเมสซี่ไว้หยุดชะงักทันทีแล้วถามเสียงติดจะไม่พอใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“พวกเค้าพาคุณไปดูหนังยังงั้นเหรอ”

“อืม เค้าเลี้ยงป็อปคอร์นผมด้วยนะ....บางทีก็เลี้ยงหนังเลยล่ะ”

“คุณไปดูหนังอะไรกับพวกเค้าน่ะ” ถามเหมือนเป็นเจ้าของร่างตรงหน้า  คำพูดหลุดออกไปโดยที่ร่างสูงยังไม่ทันได้คิดเลยด้วยซ้ำ

“อืมม ส่วนมากก็จะเป็นหนังสนุกๆ ของพวกที่แปะมืออยู่บนลูกเต๋านี้นี่ล่ะนะ  แต่เราไม่ค่อยว่างเท่าไหร่น่ะ” เมสซี่อมยิ้ม สีหน้าเค้าดูสดใสขึ้นมาทันทีเมื่อพูดถึงช่วงเวลาดีๆ ที่คนในสโมสรเต็มใจแบ่งปันให้เค้า  แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด คนที่นั่งฟังเค้าเงียบๆ อย่างโรนัลโด้ถึงเกิดอาการคิ้วกระตุกขึ้นมาเสียอย่างนั้น

‘เรา’ งั้นเหรอ คุณคงจะไปกับพวกนั้นบ่อยเลยสินะ เจอหนังรักกันบ้างไหมล่ะ........ร่างสูงยกยิ้มกับตัวเองอย่างไม่เข้าใจ.........เค้าจะหงุดหงิดทำไมกันนะ

“ผมไม่ยักรู้ว่าคุณชอบดูหนังด้วย”

“อ๋อ คือผม...อ๊ะ!” ยังไม่ทันที่เมสซี่ผู้ร่าเริงจะพูดจบประโยค ไหล่ของเค้าก็ถูกรวบไว้แล้วแรงกดก็เพิ่มขึ้นจนเค้ารู้สึกว่าบางทีโรนัลโด้อาจรำคาญเค้าที่เอาแต่พูดเรื่องของคนอื่นก็เป็นได้

“คุณ....เดี๋ยว เงียบก่อน” โรนัลโด้ทำตาเหมือนเหยี่ยวอีกแล้ว  เมสซี่กระซิบแบบตะกุกตะกัก

“อะ เอ่อ คือ..ผม ขอโทษ”

“ไม่  ฟังเสียงสิ” ร่างสูงว่า  และก็เป็นจริงอย่างที่เค้าว่า  เมสซี่ได้ยินเสียงวิ่งพล่านไปมา

“เร็วเข้า! คนที่โยนระเบิดมันไม่ใช่พวกเรา จะต้องเป็นคนอื่นแน่  หาตัวมันให้เจอ!”

เสียงดังกรรโชกของสมุนโจรระดับต้นๆ บอกให้สมุนที่ระดับต่ำกว่าตัวเองค้นหาคนนอกให้ทั่ว  ชายบราซิลหลายคนวิ่งพล่านไปทั่ว หาคนที่พวกเค้าก็ไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่ที่กล้าสร้างสถานการณ์ความวุ่นวายภายใต้การควบคุมของชายชาติโจรอย่างพวกเค้าได้

“หามันให้เจอ!”

เสียงดังขึ้นมาอีก  สีหน้าของคนที่หลบอยู่ก็เปลี่ยนไป  โรนัลโด้เบิกตาขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่คนตัวเล็กกว่ามีสีหน้าวิตกกังวลอย่างยิ่ง

.........พวกเค้าไม่มีที่ให้ไปไกลกว่านี้แล้ว  ถ้าพวกมันต้องการจะหาตัวคนทำให้เจอ อีกไม่นานก็ต้องเจอพวกเค้าแน่........

“คุณมีแผนไหม” จู่ๆ ร่างเล็กก็ถามขึ้น   เค้ารู้แล้วว่าพูดอะไรนิดหน่อยตอนหน้าสิ่วหน้าขวานก็ไม่ได้เสียหายเท่าไหร่

“ผมคิดไว้แล้วว่าพวกมันจะมารวมตัวกันที่หลุมระเบิดแล้ววิ่งพล่านไปทั่ว  และจะต้องมีจุดหนึ่งที่การวางกำลังถูกยืมออกไป....” โรนัลโด้หยุดพูดไปอีกแล้ว

“แล้ว” เมสซี่ท้วงประโยคที่หายไป

“ก็แปลว่าเราหาทางออกไปได้ไงล่ะ” โรนัลโด้ยิ้ม  แต่ร่างเล็กกลับทำหน้าเสียดาย แล้วถูนิ้วกับรอยประทับมือของทอม   ครูดส์  โรนัลโด้ขมวดคิ้วอย่างอารมณ์ติดจะเสียนิดๆ เป็นครั้งแรกในคืนนี้แล้วทำเสียงไม่สนใจ

“ช่าง ทอม   ครูดส์ เถอะน่า” ร่างสูงโคลงหัวแล้วกลอกตาขึ้นฟ้า  อยู่ๆ เค้าก็นึกภาพตอนที่พวกรุ่นใหญ่ในบาร์เซโลน่าพาเมสซี่ออกไปเที่ยว  ดูหนังรัก  นั่งที่นั่งฮันนีมูล แล้วก็.....

ฮึ๊ยยยยย! มันได้เลี้ยงป๊อปคอร์นเซ็ตด้วย!

และเรื่องที่ร่างสูงไม่แม้แต่จะทำความเข้าใจก็คือ  ความโกรธของตัวเอง  ไม่เข้าใจทำไมจะต้องหงุดหงิดด้วยที่คนอื่นจะได้เห็นท่าทางน่ารักของร่างเล็กตรงหน้าเค้า

............ใช่  เพราะท่าทีน่ารักโดยไม่รู้ตัวของเมสซี่ จะมีคนอื่นที่ได้เห็นมัน  ยิ้มให้เจ้าตัว  และหลงรักเจ้าตัวอย่างที่โรนัลโด้เองก็เป็นอยู่ตอนนี้

ใช่  คำว่า ‘หลงรัก’ อาจอธิบายถึงอาการที่โรนัลโด้กำลังเป็นอยู่ตอนนี้ได้เลยทีเดียวล่ะ  และเค้าก็ไม่รู้ตัวเลยว่าชอบความน่ารักและใสซื่อของอีกคนหนึ่งมากแค่ไหน

แต่ยังไงก็เอาไว้ก่อนเถอะ  เพราะตอนนี้เมสซี่เริ่มพูดไม่หยุดเลย

“คุณคิดว่าเราหาทางออกไปได้ไหม  ผมหมายถึง ตรงไหนล่ะที่กำลังถูกยืมไปอย่างที่ว่า แล้วผมจะต้องวิ่งไปพร้อมคุณไหม หรือไปทีหลัง ผมไม่.....”

  “ให้ตายสิ.....ทำไมคุณถึงผูกไทด์ล่ะ ผมว่าหูกระต่ายแบบทักสิโด้เหมาะกับคุณมากกว่าตั้งเยอะ” โรนัลโด้โคลงหัวอย่างหัวเสียแล้วคิดว่าเปลี่ยนเรื่องคุยเสียดีกว่า แต่ร่างเล็กที่แนบกำเเพงอยู่ข้างๆ กลับแกะตัวเองออกมาแล้วสวนกลับทันที

  “แล้วทำไมคุณถึงไม่ผูกไทด์ล่ะ!” ดวงตากลมโตดูตื่นสถานการณ์  และร่างสูงก็มีอาการคิ้วกระตุกนิดๆ กับการพูดไม่หยุดของอีกคนหนึ่งที่เอาแต่บอกว่าไม่ชอบเรื่องหนีตายอะไรแบบนี้เลย แต่เจ้าตัวกลับพูดจาไม่หยุดเองเสียนี่.......

  โรนัลโด้กลอกตาขึ้นฟ้าแล้วพูด "โอ๊ะ ช่างมันเถอะ"

เพื่อไม่ให้การสนทนาที่ไม่เข้ากับสถานการณ์นี้เกิดขึ้นอีก “ทำไมคุณถึงพูดไม่หยุดเลยน้าา” และเค้าก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำกับพระเจ้า ในขณะที่ลุกขึ้นหันกลับไปดูลาดลาว และทุกอย่างยังคงว่างเปล่าไร้ผู้ติดตาม  โรนัลโด้จึงหดหัวกลับมาแล้วเริ่มหาทางหนีทีไล่ใหม่จากจุดที่เค้าทั้งสองหลบอยู่  แต่ทว่าเมื่อหันกลับมาแล้วคนขี้กลัวข้างๆ เค้าก็ยังคงพูดไม่หยุดปาก

  “ผมนึกว่าทุกคนในงานจะผูกไทด์มาซะอีก  แต่คุณกลับไม่ผู.....”

  "เอ่อ...เดี๋ยวก่อน  ได้โปรด....ได้โปรดเถอะ ฟังผมก่อน.....ไม่ คุณหยุดพูดก่อน....ไม่ อย่าเพิ่งอ้าปากสิ  เอาล่ะโอเค......." พูดจบร่างสูงก็เป่าลมออกมาทางปากอย่างรู้สึกโล่งอก เมื่อเค้าห้ามไม่ให้อีกคนหนึ่งพูดได้สำเร็จ หลังจากที่เมสซี่กำลังจะพูดแทรกเค้าในระหว่างประโยค 

โรนัลโด้ยกมือทั้งสองขึ้นเบรกคนตื่นตระหนกตรงหน้าไว้แล้วสูดหายใจเข้าไปใหม่เฮือกใหญ่  แล้วใจเย็นอย่างคนมีความอดทนสูง...มาก

  “.....ผมคิดว่าคุณควรหยุดพูด และเงียบไว้  ทำตามที่ผมบอก  จากนั้นเราก็จะออกไปหาคนข้างนอกที่ช่วยเราได้กัน  แค่คุณต้องเงียบไว้ โอเค๊?  เพราะถ้าคุณทำให้พวกนั้นรู้ว่าเราอยู่ที่ไหน เราก็จะซวย  ใช่ เข้าใจตรงกันนะ?........และอีกอย่างผู้หญิงที่มางานนี้น่ะพวกเธอไม่ผูกไทด์กันหรอก เพราะพวกเธอไม่ใช่ผู้ชาย  เพราะฉะนั้น 'ทุกคนในงานไม่จำเป็นต้องผูกไทด์ก็ได้' “

  .............โรนัลโด้ถือว่ามีความอดทนสูงทีเดียว เพราะเค้าทำตัวราวกับว่ากำลังสอนเด็กให้เข้าห้องน้ำได้ด้วยตัวเอง ไม่ใช่หนีตายจากผู้ก่อการร้ายอยู่...........

  ร่างเล็กหุบปากเงียบ  ไม่พูดอะไรแล้วและจ้องคนสอนตาปริบๆ

  โรนัลโด้ระบายลมหายใจอย่างยินดีแล้วยิ้ม “เยี่ยม” เค้าพูดเหมือนกำลังชมเมสซี่ที่ทำสำเร็จ  แล้วร่างสูงตำแหน่งกัปตันทีมชาติโปรตุเกตุก็ลุกขึ้นยืนแต่ทว่าย่อตัวอย่างระเเวดระวังในเวลาเดียวกัน แล้วหันซ้ายหันขวามองดูต้นทาง  เค้ากลับลงมาหาอีกคนที่ซึ่งในที่สุดก็เงียบได้เสียที

  “โอเค เอาล่ะ.....เราต้องไปกันแล้ว พวกมันคงยังหลงทางกันอยู่เราต้องไปเดี๋ยวนี้......เฮ้ คุณโอเครึเปล่า” แต่แล้วเสียงตื่นตัวกับสถานการณ์ของร่างสูงก็ถูกบิดให้อ่อนกำลังลงด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปของร่างเล็ก

. ..............จากตื่นกลัว เป็นเศร้าหมอง............

  เมสซี่ช้อนสายตาขึ้นมองคนที่เคยสละเสื้อนอกให้เค้าอย่างละห้อย “ผมขอโทษ....”

.

.

.

TBC.

------------------------------------------------------------------------------------

เฮียยยยย ทำเหมียวหงอยเลยเห็นไหมน่ะ! >{}<  จะหึงก็อย่าหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปทั่วสิคะ  พลาดไปโดนเหมียวน้อยๆ ของเฮียเลยเอ้า!  (เหมียวน้อยๆ ของเฮีย...ไรท์ชอบคำนี้จังค่ะ อร้ายยยยย >///<)

เหมียวไม่ยักบอกว่าดูหนังแอ็คชั่นด้วยนะเออ...........ดูหนังแอ็คชั่นแต่กลัวปืน + เกลียดความรุนแรง -_-"

แต่ว่าแล้วจะเป็นยังไงต่อล่ะทีนี้?  โธ่ๆๆๆๆ เผลอดุเหมียวไปซะอย่างนั้นแล้วเฮียผู้แสนอารีและแม๊นนนน  แมนของพวกเราจะง้อเหมียวยังไงหนอ???  หรือว่าเฮียจะปล่อยให้เป็นแบบนั้นต่อไป  ต้องรอติดตามกันใน Part หน้านะคะ ^^

และไรท์มีข่าวจะมาบอกค่ะ   สำหรับเรื่องการ์ดขอบคุณนั่นไรท์กำลังเตรียมการอยู่ค่ะ  ไรท์เป็นคนที่เรื่องมากอยู่พอสมควรเลยนะเออ (สารภาพ ฮาาา) อยากจะมีอย่างอื่นให้ด้วย  อ๊าาาาา (วี๊ดว้ายเอง  ไรท์เขินค่ะ >///<)  รบกวนรอกันหน่อยนะคะ  เพราะไรท์ไม่เพิ่งจะทำอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรกค่ะ  ^^ //ยิ้มกว้าง//

ท่านใดที่ต้องการ อยากจะได้บ้างก็ติอตามโพสต์ของไรท์ได้ที่ >>แฟนฟิค ฮอลลีวู้ด<< เลยค่ะ  เป็นเฟสไรท์เอง  ไว้ติตามข่าวฟิคต่างๆ ของไรท์ค่ะว่าช่วงนี้เรื่องไหนเป็นยังไงและมีคู่ไหนที่ไรท์ล่องลอยอยากจะเขียนบ้าง  เอิ่มมมม  แต่ส่วนมากรู้สึกจะเป็นความไร้สาระของไรท์ล้วนๆ เลยค่ะ  -_-“  ยังไงก็ติดตามกันด้วยนะคะ ไรท์ไม่อยากให้รีดพลาดเลยค่ะ ^^  รักรีดนะคะ

ด้วยรักและแรงหื่น

Ray -  Aund